“سندرم گیلن باره” چیست و چه نشانه هایی دارد؟

سندرم گیلن باره چیست؟

در این بیماری سیستم ایمنی بدن به اعصاب حمله می‌کند که باعث ضعف بدن و مشکلات حسی می‌شود.

 

سوزش
و حالت خواب رفتگی ناگهانی در پا و انتقال این حس در نقاط مختلف بدن یکی
از علایم بارز این بیماری است که ممکن است با حسی در پا و همراه با ضعف
عضلانی بدن رخ دهد.

 

این بیماری بیشتر در سنین 30 تا 40 سالگی دیده شده است، ولی ممکن است در هر سنی اتفاق بیفتد.

 

این
بیماری مزمن نیست و با یک دوره دارویی قابل درمان است که در صورت درمان
نشدن به موقع ممکن است مشکل تنفسی ایجاد کرده و بدن را بسیار ضعیف کند.

 

علل گیلن باره

علت این بیماری هنوز به روشنی مشخص نیست، ولی معمولا بعد از یک عفونت ویروسی مانند سرماخوردگی و یا آنفلوانزا اتفاق می افتد.

دلیلش
می‌تواند این باشد که سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با عفونت به شدت تلاش
می‌کند و ممکن است که در این میان به صورت اشتباهی به سلول‌های عصبی خودی
حمله کند.

 

همچنین بعد از عفونت یک باکتری به نام
کامپیلوباکتر هم ممکن است بیماری بروز نماید. عفونت با کامپیلوباکتر ممکن
است بعد از خوردن آب آلوده یا غذای نپخته (مخصوصا مرغ  و ماهی و…) رخ
دهد.

 

بعضی موارد ممکن است علایم گیلن باره بعد از اعمال جراحی اتفاق بیفتد.

 

گاهی هم هیچ گونه عامل شناخته شده ای وجود ندارد، اما در همه موارد ذکر شده به طور حتم اختلال در عملکرد سیستم ایمنی بدن وجود دارد.

گاهی اوقات ضعف آن قدر شدید است که بیمار اصلا قادر به راه رفتن نیست و همچنین ممکن است به فلجی کامل بدن منجر شود علایم گیلن باره

نشانه های گیلن باره معمولا با بی حسی و ضعف در پاها شروع می شود (ممکن است شما احساس گزگز شدن داشته باشید).

 

نشانه
ها اغلب در عرض مدت کمی حدود چند روز یا چند هفته به قسمت های بالایی بدن
کشیده می شود و بازوها و اندام فوقانی ضعیف و بی حس می شوند.

 

گاهی اوقات ضعف آن قدر شدید است که بیمار اصلا قادر به راه رفتن نیست و همچنین ممکن است به فلجی کامل بدن منجر شود.

 

همچنین ممکن است بیمار در نفس کشیدن دچار مشکل شود.

 

تشخیص گیلن باره

پزشک با دیدن علائمی مثل ضعف یا مورمور شدن پاها به بیماری گیلن باره شک می‌کند.

 

بعد از آن آزمایشاتی مانند گرفتن مایع مغزی- نخاعی از قمست پشت انجام خواهد داد.

 

دو
آزمایش دیگر هم انجام می‌شود که شامل بررسی الکترونیکی عضله و آزمایش سرعت
هدایت عصب است. این آزمایش‌ها برای بررسی نحوه ارسال پیغام از طریق اعصاب
به دست‌ها و پاها انجام می‌شوند.

 

درمان گیلن باره

گلین باره درمان قطعی ندارد، اما راه هایی وجود دارد که علائم را بهبود می بخشد :

 

الف) ایمنوگلوبولین درمانی: این دارو از جنس پروتئین است و از سیستم ایمنی در برابر حملات آنتی بادی های مهاجم محافظت می کند.

 

ب) پلاسما فرزیس:
دستگاهی به بدن شما وصل می شود که خون به درون آن کشیده می شود و آنتی
بادی های حمله کننده به اعصاب بدینوسیله از خون جدا می شوند. این آنتی بادی
ها، پروتئین هایی هستند که در خون وجود دارند و باعث حمله به سیستم ایمنی
بدن می شوند.

 

بیمار مبتلا به سندروم گیلن باره نیاز دارد
که چند روز تا چند هفته در بیمارستان بماند. زمان بستری ماندن در بیمارستان
به شدت بیماری و مقدار مراقبت‌هایی که بیمار احتیاج دارد، بستگی دارد.

 

در
موارد پیشرفته بیماری ممکن است فرد قادر به خوردن از راه دهان نباشد که
برای او لوله بینی – معدی می گذارند و از طریق لوله به او غذا داده می شود.

رژیم غذایی بیمار باید پرکالری و پر پروتئین باشد تا قدرت عضلاتی او حفظ و بازسازی شود.

ممکن است غذا با حجم کم و در دفعات زیاد برای بیمار تجویز شود.

 

در زمان بستری بودن در بیمارستان، اگر ضعف عضلات تنفسی موجب اختلال تنفس در فرد شود، ممکن است به دستگاه تنفس مصنوعی نیاز پیدا کند.

 

ممکن است برای کمک به حفظ قدرت و انعطاف پذیری عضلات، فیزیوتراپی برای فرد انجام شود.

 

علاوه بر موارد فوق از داروهای زیر برحسب نیاز و به منظور تسکین علایم استفاده می شود :

کورتون که التهاب و تورم اعصاب را کاهش می دهد.

– سرکوب کننده ایمنی مانند آزارام یا سایتوکسان که در مرحله حاد بیماری تجویز می شود.

مسکن ها  و ضد درد ها

– سایر داروها مانند کاربامازپین

فیزیوتراپی می‌تواند در قوی شدن عضلات و یادگیری دوباره راه رفتن و حرکت دادن ماهیچه‌های بدن به بیمار کمک کند روند بیماری گیلن باره

این بیماری سه مرحله حاد، نقاهت و بهبودی دارد.

معمولا افراد مبتلا به گیلن باره بهبود می یابند، اما ممکن است زمان زیادی طول بکشد.

 

در
اکثر افراد، ضعف در طی 2 تا 3 هفته بدتر شده و سپس شروع به بهتر شدن می
کند و بعد از مدتی به طور کامل از بین می رود. اگرچه بهبودی کامل ممکن است
تا دو سال طول بکشد.

 

بعضی افراد تا ماه ها ضعف دارند و در موارد کمی، این ضعف تا سال ها باقی می ماند، بعضی دیگر هم هرگز قدرت عضلاتشان بر نمی گردد.

گاهی اوقات این بیماری بعد از اولین حمله دوباره عود می کند.

 

بعضی
وقت‌ها بیمار نیاز دارد که مدتی با صندلی چرخ‌دار یا با کمک عصا راه برود
تا این که دوباره عضلاتش قوی شده و بتواند به راحتی و بدون نیاز به کمک،
قدم بردارد.

 

فیزیوتراپی
می‌تواند در قوی شدن عضلات و یادگیری دوباره راه رفتن و حرکت دادن
ماهیچه‌های بدن به بیمار کمک کند. فیزیوتراپیست برنامه‌ای برای تمرین و
ورزش به شخص بیمار آموزش می‌دهد تا در به دست آوردن دوباره سلامتی به او
کمک کند.

 

کودکی که دوره درمان سندروم گیلن باره را
می‌گذراند، ممکن است احساس غمگینی، عصبانیت، بیهودگی یا همه این‌ها را
داشته باشد. مشورت با یک درمانگر یا مشاور می‌تواند در کنترل احساسات و
خشم‌های روحی به کودک کمک کند. خانواده و دوستان هم می‌توانند با حمایت و
درک کودک بیمار به او کمک کرده و اسباب خوشحالی او را فراهم کنند تا این که
به بهبودی کامل برسد.

 

نحوه مراقبت از خود

– از مصرف سیگار و الکل خودداری کنید.

– با دقت توصیه های پزشک را دنبال کنید.

– داروی خود را صحیح و سر وقت مصرف کنید.

– اگر فیزیوتراپی می شوید، به دقت ورزش های فیزیوتراپی را انجام دهید تا عضلاتتان دوباره انعطاف پذیر و قدرتمند شود.

– مشاوره با یک روانشناس به سازگاری شما با شرایط بیماری و کیفیت زندگی مطلوب کمک می کند.



علائم کم خونی و راه های درمان آن

کم خونی یا آنمی اختلال خونی شایعی است که در آن گلبول های قرمز و یا هموگلوبین کافی در خون برای رساندن اکسیژن به سایر بافت های بدنتان وجود ندارد. کم خونی وضعیتی است که در آن گلبول های قرمز قادر نیست وظیفه اکسیژن رسانی به سلول ها را انجام دهد و به همین دلیل است که کم خونی با مشکلات تنفسی و احساس ضعف و خستگی همراه است

هموگلوبینی
که در گلبول های قرمز خون وجود دارد باعث می شود تا اکسیژن به گلبول قرمز
متصل شده و توسط مویرگ ها به بافت های مختلف بدن برسد. ازآنجایی که تمام
سلول های بدن انسان برای زنده ماندن به اکسیژن وابسته اند، کمبود آن باعث
هیپوکسی شده و گسترهٔ وسیعی از مشکلات را به همراه دارد. از
عوامل ایجادکننده کم خونی می توان به کمبودهای تغذیه ای،خونریزی، ناهنجاری
های ژنتیکی، بیماری های مزمن یا مسمومیت های دارویی اشاره کرد. شایع ترین
علت آن کم خونی ناشی از فقر آهن است که بیشتر در زنان دیده می شود؛ اما نوع
دیگر کم خونی نشانه بیماری است که باید به آن توجه بیشتری کرد.  

انواع کم خونی

تقسیم
بندی رایج تر کم خونی (کاهش هموگلوبین) براساس MCV یا حجم گلبول های قرمز
خون است به طوری که MCV کمتر از 80 به عنوان کم خونی میکروسیتیک، MCV در
حد نرمال (100ـ80) ، کم خونی نورموسیتیک (با حجم سلولی نرمال) و MCV بالا،
کم خونی ماکروسیتیک نامیده می شوند.علائم کم خونی در بدن ، درمان کم خونی ، فقرآهن

مهمترین علائم کم خونی 

  مهمترین علائم و نشانه های ابتلا به کم خونی عبارتند از:خستگی و احساس فرسودگی،رخوت و بی حالی،ریزش مو،بی
قراری و ناراحتی،تنگی نفس و یا مشکل در تنفس،تمرکز ضعیف،تپش قلب،حساسیت به
هوای سرد،حساسیت به هوای سرد،درد قفسه سینه،وزوز گوش ها،سردرد،تاثیر بر حس چشایی،خشکی زبان،مشکل در بلعیدن غذا،سندرم پای بی قرار، ناخن های خشک و پوسته پوسته و یا قاشقیسایرعلائم سودمند عبارتند از: میل به خوردن مواد غیرخوراکی: مانندخوردن خاک، کاغذ، موم، سبزه، ومو که می شود نشانه کمبود آهن باشد، با این وجود این حالت در کسانی که کم خونی نداشته باشند نیز دیده می شود.قبل
از هر چیز باید وجود یا عدم وجود کم خونی و همچنین نوع آن را تشخیص دهید و
بعد اگر لازم بود تحت نظر پزشک از مکمل ها استفاده کنید. علائم کم خونی ، فقرآهن ، درمان فقرآهن

نحوه تشخیص کم خونی

 تشخیص کم خونیتشخیص
کم خونی معمولا با انجام تست CBC (سلول های کامل خون) توسط پزشکان در
آزمایشگاه صورت می گیرد. اندازه گیری 6 مولفه، تست CBC را تشکیل می دهد که
عبارتند از: شمارش گلبول های قرمز خون (RBC)، هماتوکریت، هموگلوبین، شمارش
گلبول های سفید خون (WBC)، شمارش افتراقی خون و شمارش پلاکت ها. بعلاوه
MCV (حجم متوسط گلبول های قرمز) نیز اغلب در CBC گزارش می شود. چه عواملی خطر کم خونی را افزایش می دهد؟رژیم
غذایی فاقد ویتامین های مورد نیاز: رژیم های غذایی که میزان کمی آهن
ویتامین b 12 و فولیک اسید در آنها موجود است، خطر ابتلا به کم خونی را
افزایش می دهد.اختلالات روده ای: ابتلا به اختلالات روده ای که بر جذب مواد مغذی توسط بدن شما تاثیر می گذارد، می تواند خطر ابتلای شما به کم خونی را افزایش دهد.قاعدگی: عموما زنان در سنین قاعدگی بیشتر از مردان و زنان یائسه دچار کم خونی می شوند.بارداری:اگر شما باردار هستید، خطر ابتلا به کم خونی در شما افزایش می یابد.بیماری های مزمن: بیماری های همچون سرطان، نارسایی کبد یا کلیه یا سایر بیماری های مزمن خطر ابتلا به کم خونی را افزایش می دهند. آیا پیشگیری از ابتلا به کم خونی امکانپذیر است؟خیلی از انواع کم خونی قابل پیشگیری نمی باشند. کمبود خفیف آهن با تجویز فروسولفات یا فروگلوکونات همراه مصرف ویتامین C برای جذب بیشتر آن، قابل درمان است. تجویز ویتامین های خوراکی (اسیدفولیک) یا تزریق زیرجلدی ویتامین B12، کمبودهای مربوط را درمان می کند ،بااین حال بعضی از انواع دیگر از جمله کم خونی بسته به فقر آهن و کمبود ویتامین، با یک رژیم غذایی پر ویتامین قابل پیشگیری می باشد، این ویتامین ها و مکمل ها شامل:آهن: غذاهای سرشار از آهن همچون سبزیجات سبز تیره برگدار، کنگر فرنگی، زرد آلو، لوبیا، عدس، نخود، سویا، گوشت، آجیل، آلو بخارا و کشمش می بایست در رژیم غذایی گنجانده شود.شما
زمانی دچار کم خونی می شوید، که خون شما گلبول قرمز کافی ندارد. زمانی
گلبول های قرمز شما کم می شود که بدن شما گلبول قرمز کافی تولید نمی کند و
یا گلبول تولید شده بدرستی عمل نمی کند.فولیک اسید: فولات و هم خانواده اش فولیک اسید در مرکبات، موز، سبزیجات تیره و برگدار، حبوبات و غذاهای غنی شده موجود می باشد.ویتامین b-12: این ویتامین بصورت طبیعی در گوشت و لبنیات موجود می باشد. همچنین این ویتامین در بعضی از شیرهای سویا هم موجود است.ویتامین C:خوراکی های حاوی ویتامین C از جمله مرکبات، خربزه و هندوانه و انواع توت ها به جذب آهن کمک می نمایند. چگونه کم خونی را درمان کنیم؟درمان کم خونی بسته به علت آن متفاوت است، بعضی از انواع درمان بیماری مربوطه شامل:درمان کم خونی مربوط به فقرآهن: در این شرایط پزشک شما از مکمل های حاوی آهن برای تنظیم سطح گلبول قرمز خون استفاده می کند.درمان کم خونی
مربوط به رژیم غذایی: بیمارانی که کم خونی آنها به دلیل رژیم غذایی ناسالم
آنهاست و رژیم غذایی آنها فاقد آهن است و یا کم آهن می باشد، باید اقدام
به گنجاندن غذاهای حاوی آهن همچون سبزیجات سبز تیره برگدار، کنگر فرنگی، زردآلو، لوبیا، عدس، نخود، سویا، گوشت، آجیل، آلو بخارا و کشمش در رژیم غذایی شان نمایند.درمان کم خونی مربوط به بیماری های دیگر: اگر کم خونی به علت ابتلا به سایر بیماری ها باشد، می بایست برای درمان کم خونی بیماری مربوطه را درمان نمود. همچنین اگر علت کم خونی بعلت مصرف داروها از جمله داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) باشد، می بایست دارویتان را با دارویی مشابه و بدون عارضه جایگزین نمایید. عوامل افزایش دهنده جذب آهن و منابع غذایی آن1 -اسید سیتریک و اسید اسکوربیک یا ویتامین ث که در آلو، خربزه، ریواس، انبه، گلابی، طالبی، گل کلم، سبزی ها، آب پرتقال، لیموشیرین، لیموترش، سیب و آناناس وجود دارد، میزان جذب آهن را در بدن افزایش می دهد.2 -اسید مالیک و اسید تارتاریک که در هویج، سیب زمینی، چغندر، کدوتنبل، گوجه فرنگی، کلم پیچ و شلغم موجود است نیز سبب افزایش جذب آهن می شود.3 -محصولات تخمیری مثل سس سویا نیز در این دسته از عوامل گنجانده می شود توصیه های کلی زیر را به کار ببندید:1 -استفاده از غذاهایی که غنی از آهن است.2 -استفاده از منابع غذایی حاوی ویتامین ث هر وعده غذایی برای جذب بهتر آهن(مثل پرتقال، گریب فروت، گوجه فرنگی،کلم، توت فرنگی، فلفل سبز، لیموترش)3 -گنجاندن گوشت قرمز، ماهی یا مرغ در برنامه غذایی.4 -پرهیز از مصرف چای یا قهوه همراه یا بلافاصله بعد از غذا.5 -برطرف کردن مشکلات گوارشی و یبوست.6 -تصحیح عادت های غذایی نادرست (مثل مصرف مواد غیر خوراکی مانند خاک، یخ) که خود از علایم کم خونی فقر آهن است.7 -مشاوره با پزشک و متخصص تغذیه برای پیشگیری به موقع یا بهبود کم خونی.8 -استفاده از نان هایی که از خمیر ورآمده تهیه شده است.9 -استفاده از خشکبار مثل توت خشک، برگه آلو، انجیر خشک و کشمش که منابع خوبی از آهن است.10 -استفاده از غلات و حبوبات جوانه زده.11 -شست و شو و ضدعفونی کردن سبزی ها.12 -شستن کامل دست ها با آب و صابون قبل از تهیه و مصرف غذا و پس از هر بار اجابت مزاج.13 -مصرف روزانه یک قرص آهن از پایان ماه چهارم بارداری تا سه ماه پس از زایمان در زنان باردار.14 -مصرف قطره آهن همزمان با شروع تغذیه تکمیلی تا پایان 2 سالگی در کودکان.


دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Back To Top