بررسی تخصصی گوشی موبایل اچ تی سی One M8
زمانی که از میزان فروش، سهم بازار، جایگاه برند و حضور پر رنگ در
رده‌های متنوع گوشی‌های هوشمند صحبت به میان میآید معمولا مکان بالایی
برای اچ‌تی‌سی در میان برندهایی نظیر سامسونگ، اپل، ال‌جی و حتی هواوینمی‌توان
در نظر گرفت اما از دیگر سو با تکیه بر تولیدات نوآورانه این برند در هر
دو سمت سخت‌افزاری و نرم‌افزاری بی‌شک از اچ‌تی‌سی به‌عنوان یکی از
پیشروترین گزینه‌های حال حاضر در بازار تلفن‌های هوشمند می‌توان یاد کرد.
جایگاه متفاوت اچ‌تی‌سی و علت برتری آن نسبت به بسیاری نمونه‌های مشابه، در
طرح‌های بدیع این سازنده در زمینه طراحی بدنه و اینترفیس داخلی دستگاه
پنهان است و از همان نخستین سال‌های مطرح شدن این تایوانی خوش‌نام در
محصولات متنوع این برند، نشان آن‌ها را به وضوح می‌توان مشاهده کرد.
ویندوزموبایل‌های اولیه HTC با رابط کاربری منحصر به فرد TouchFLO که بعدها
با عنوان 3D همراه شده و سپس به طور کامل به Sense تغییر نام پیدا کرد برگ
برنده اصلی این برند برای جذب کاربران هرچه بیشتر به رده مهجور مانده
ویندوزموبایل بود. این رویه که در ادامه به تولد نمونه‌های مشابه دیگری
توسط سایر برندها همچون TouchWiz از سامسونگ، Optimus UI از ال‌جی و
Emotion UI از هواوی منجر شد در ویندوزفون‌های جدیدتر مایکروسافت به‌دلیل
محدودیت‌های فراوان، با موفقیت چندانی همراه نبود و پس از یک دوره ناموفق
بار دیگر توجه این کمپانی تایوانی به اسمارتفونهای اندرویدی و ادامه این
روند در سری جدید جلب شد. اچ‌تی‌سی در این دوره در طی یک همکاری نچندان
طولانی‌مدت با شرکت معتبر Beats Electronics و ارائه هدست‌های پیشرفته این
برند بار دیگر در میان کاربران مطرح شد قطع همکاری با beats در کنار مشکلات
مالی این کمپانی شرایط سختی را برای تایوانی بازار موبایل ایجاد کرد.
تولد One در
ابتدای سال 2013 همراه با کمپین گسترده تبلیغاتی را به نوعی می‌توان آخرین
تلاش HTC برای فتح مجدد بازار تلقی کرد. این گوشی زیبا با ظاهری خاص و
طراحی بی‌نظیر با پشت سر گذاشتن رقبای سرسختی همچون S4 از سامسونگ، G2 از ال‌جی و iPhone 5S به‌عنوان
برترین اسمارت‌فون سال از سوی کنگره جهانی موبایل معرفی شد. موفقیت One
حداقل از سوی منتقدان و کاربران حرفه‌ای، شرکت اچ‌تی‌سی را به ادامه این
روند در قالب مدل‌های دیگری نظیر One Mini وOne Max در
نسخه‌های معمول و دو سیم‌کارت ترغیب کرد. آخرین محصول ارائه شده به این
خانواده به سادگی One نامیده می‌شود که برای تفکیک از مدل سال گذشته با
نام سری آن یعنی M8 شناخته می‌شود. One M8 به‌عنوان یکی از چهار مدل برتر سال 2014 در کنار Sony Z2، LG G Pro 2 و Samsung S5 مهمان این نوبت بررسی تخصصی ماست.
جعبه محتویات
جعبه کوچک و ارتفاع M8 از لحاظ ظاهری تفاوت خاصی نسبت به One M7 نداشته
و به هم‌خانواده بودن آن‌ها در یک نگاه می‌توان پی برد. این باکس نیز
مانند دیگر نمونه‌های مشابه با مواد قابل بازیافت و نوشته‌هایی از جوهر
سویا ساخته شده که تقریبا به‌طور کامل به طبیعت قابل بازگشت خواهند بود.
درون این جعبه، M8 در بالاترین قسمت قرار دارد و در زیر یک پوشش پلاستیکی
سایر لوازم جانبی این مدل را می‌توان مشاهده کرد. محتویات این باکس شامل
شارژر، کابل USB، کاور انعطاف‌پذیر نیمه‌شفاف و هدست سیمی هستند که در کنار
آچار کوچکی مزین به نام HTC مجموعه کوچک و استانداردی را تشکیل می‌دهند.
یکی از هیجان‌‌انگیزترین لوازم جانبی این محصول کاوری موسوم به dot view
است که نوتیفیکیشن‌هایی نظیر پیام رسیده یا وضعیت آب و هوا را بدون نیاز به
باز کردن تنها با گذر نور صفحه‌نمایش از خلال حفره‌های این کاور به نمایش
می‌گذارد.
شارژر M8 یک نمونه 5 ولتی 1.5 آمپری‌ست که از سایز معمول آداپتورهای موبایلی تا حدودی بزرگ‌تر به نظر می‌رسد.
طراحی هدست‌های سیمی ارائه شده همراه این مدل نیز از جمله موارد قابل
توجه دیگر در این بخش به حساب میآید. این هدست که دیگر به خانواده beats
تعلق ندارد در گام اول به سیم‌های تخت با حداقل امکان پیچ‌خوردگی مجهز شده و
از همین ابتدا امتیاز بالایی را کسب می‌کند. صدای خروجی از این هدست در
مبحث بلندی کیفیت باس در سطح بسیار راضیکنندهای قرار دارد و می‌توان آن
را با برترین‌های این رده مقایسه کرد. از سوی دیگر در فرکانس‌های بالا و
صداهای زیر عملکرد این هدست متوسط ارزیابی می‌شود. در مجموع برای یک هدست
ارائه شده همراه گوشی، با نمونه‌ای بسیار مناسب و راضی‌کننده روبرو هستیم.
طراحی ظاهری
M8 در دست بسیار باشکوه و زیبا به نظر می‌رسد و جنس فلزی بدنه با
رگه‌های خوشایند در بخش پشتی، ضخامت اندک دستگاه در کناره‌‌ها و حضور دو
اسپیکر در بالا و پایین صفحه‌نمایش، جذابیت‌های بصری این مدل را دو چندان
می‌نمایند.
حالت تحدب بخش پشتی در کنار جنس فلزی به در دست گرفتن این مدل بسیار کمک
می‌کند. بدنه M8 به‌گفته شرکت سازنده بیش از 90 درصد فلزی است که این
میزان در مقایسه با مدل سال گذشته با 70 درصد قطعات فلزی پیشرفت بسیار
مناسبی را نشان می‌دهد. در مجموع از طراحی ظاهری این مدل با حضور پر رنگ
فلز در تمامی قسمت‌ها می‌توان بسیار راضی بود و از این لحاظ تقریبا هیچ
ایراد خاصی به این مجموعه نمی‌توان وارد دانست.
ابعاد و اندازه
M8 به سبک دیگر اسمارتفونهای اچ‌تی‌سی با ترکیب دو اسپیکر در بالا و
پایین پنل از ارتفاع کاملا بیشتری نسبت به یک گوشی 5 اینچی معمولی برخوردار
است. به‌عنوان نمونه ارتفاع 146.4 میلیمتری این مدل در مقایسه باS4 نزدیک به 10 میلیمتر با افزایش روبرو شده و مقایسه آن با XPERIA C با
ارتفاع 141.5 میلمتری نزدیک به 5 میلیمتر اختلاف نشان می‌دهد. این اختلاف
در عرض با حاشیه‌های اندک پیرامونی به حداقل رسیده و با 70.6 میلیمتر تفاوت
خاصی با دیگر نمونه‌های مدرن ندارد. M8 اما نسبت به 5 اینچی‌های متوسط
بازار همچون هواوی G700 و
سونی اکسپریا C حوالی 2 تا 4 میلیمتر عرض کمتری دارد. در نهایت ضخامت این
مدل 9.4 میلیمتر اعلام شده که این ضخامت نیز همانند اکثر اچ‌تی‌سی‌های
دیگر دارای ساختار محدب با اندازهگیری از باریک‌ترین قسمت بدست آمده و با
اندازهگیری در مرکز حداقل 1 میلیمتر دیگر به این اندازه افزوده می‌شود.
وزن 160 گرمی M8 طبق انتظار از یک گوشی تمام فلزی، نسبتا سنگین به نظر می‌رسد و مقایسه آن با S5 دارای
پنل 5.1 اینچی و 145 گرمی، وزن نسبتا بیشتری را نشان می‌دهد. M8 اما با
وجود وزن اعلام شده در دست چندان ناخوشایند احساس نمیشود و توزیع مناسب
سنگینی آن در کنار جنس فلزی بدنه مشکلی در استفاده روزانه از این مدل ایجاد
نمی‌کند.
صفحه‌نمایش
ابعاد صفحه‌نمایش در M8 نسبت به مدل سال گذشته با 0.3 اینچ افزایش به 5
اینچ رسیده اما در وضوح 1920×1080 پیکسلی پنل تغییری دیده نمیشود.
بدین‌ترتیب فشردگی پنل از 469ppi در نسخه سال گذشته به حوالی 441ppi در M8
می‌رسد که همچنان در سطح برترین مدل‌های سال جدید به حساب میآید. فناوری
ساخت این پنل نسبت به قبل با تغییر روبرو نشده و پنل IPS LCD با نام تجاری
Super LCD3 در آن نیز بکار گرفته شده است.
افزایش ابعاد صفحه‌نمایش بدون تغییر تکنولوژی ساخت، معمولا به کاهش
روشنایی صفحه‌نمایش منجر می‌شود که M8 نیز در این مورد استثنا نخواهد بود و
روشنایی آن در مقایسه با M7 نزدیک
به 10 درصد کاهش پیدا کرده است. این مسئله البته به‌هیچ عنوان به معنای
کیفیت پایین این پنل نیست و در کلاس صفحه‌نمایش‌های مبتنی بر فناوری LCD با
یکی از بهترین نمونه‌های حال حاضر بازار روبرو هستیم. زاویه دید ایده‌آل،
کنتراست مطلوب و از همه مهم‌تر عملکرد بسیار مناسب در نور مستقیم خورشید
یافتن نکته منفی مشخص از صفحه‌نمایش M8 را به امر دشواری بدل می‌سازد.
حاشیه مشکی‌رنگ زیر صفحه‌نمایش برخلاف گذشته حاوی هیچ دکمه فیزیکی مشخصی
نبوده و تنها نشان اچ‌تی‌سی در مرکز آن دیده می‌شود. اندکی پایین‌تر در
قسمت فلزی زیرین یکی از دو اسپیکر استریوی دستگاه قرار دارد که میکروفون
تماس گوشی را نیز در خود جای داده است.
در بالای پنل دومین اسپیکر استریوی گوشی همراه با خروجی تماس در کنار دو
سنسور تشخیص نور و Proximity جای گرفته‌اند. دوربین دوم در M8 در وضعیتی
کاملا گیج‌کننده از وضوح 5 مگاپیکسل برخوردار شده است که بدین‌ترتیب این
مدل را به تنها اسمارت‌فون حال حاضر بازار با وضوح بالاتر دوربین دوم نسبت
به دوربین اصلی تبدیل می‌کند. صدای خروجی از اسپیکرهای استریوی M8 نسبت به
استاندارد یک گوشی موبایل بسیار بالا و با کیفیت است.
کنترلرهای جانبی
در سمت چپ M8 به‌عنوان یکی از تغییرات اصلی نسبت به M7، اسلات حافظه
Micro SD قرار دارد که روی کاغذ امکان ارتقا حافظه تا 128 گیگابایت را
فراهم می‌آورد. دسترسی به این اسلات با استفاده از آچار مخصوص یا هر جسم
سوزن‌مانند دیگری از طریق حفره آن صورت میپذیرد.
اجزای حاضر در سمت راست به ترتیب از بالا به پایین شامل شکاف سیم‌کارت و
دکمه دوگانه تغییر صدا می‌شوند. نوع سیم‌کارت مورد پشتیبانی در این مدل
همانند مجموعه اپل از نوع نانو سیم است که این موضوع نیز یکی از تغییرات M8
نسبت به M7 به حساب میآید. ابعاد Rocker تغییر صدا در این قسمت مناسب
بوده و با اینکه فیدبک آن چندان رویایی و فوق‌العاده نیست اما در حین تماس
بخوبی در زیر دست احساس می‌شود.
جک هدست در M8 از بالا به پایین منتقل شده و در کنار پورت اتصال Micro
USB اجزای حاضر در بخش پایینی را تشکیل می‌دهند. پورت USB در این مدل از
خروجی TV به فرم MHL و اتصال ابزارهایی نظیر موس و کیبورد با فناوری OTG
پشتیبانی می‌کند.
ساختار بخش بالایی M8 نسبت به گذشته تغییرات مهمی را نشان می‌دهد و
به‌جای استفاده از دکمه پاور با کارکرد دوگانه درگاه مادون قرمز این وظیفه
بین دو قسمت مجزا تقسیم شده است. کلید پاور در این بخش در حاشیه شیشه‌ای
تیره‌ای محصور شده که در زیر آن درگاه مادون قرمز یا اینفرارد حضور دارد.
برای استفاده از فناوری مادون قرمز جهت کنترل دستگاه‌های منطبق با این
فناوری (تلویزیون، پخش‌کننده‌های بلوری، DVD و…) برنامه جداگانه‌ای در
لیست اپلیکیشن‌های این مدل در نظر گرفته شده است.
M8 در بخش پشتی بسیار جذاب‌تر از قسمت رویی دستگاه به نظر می‌رسد. اجزای
این بخش در یک نگاه با دو نوار مشکی در بالا و پایین به سه قسمت مجزا
تقسیم شده‌اند؛ حد بالا و پایین نوارهای تیره این قسمت درست در محدوده
صفحه‌نمایش بخش رویی قرار داشته و بدین‌ترتیب تناسب چشم‌نوازی در آن دیده
می‌شود. جالب‌ترین نکته در این بخش حضور دو لنز جداگانه برای دوربین در
بالا است که البته لنز بزرگ‌تر در قسمت میانی، دوربین اصلی دستگاه است و
لنز دوم همانطور که در ادامه نیز به آن اشاره خواهیم کرد با برعهده گرفتن
نقش تعیین‌کننده فاصله یا range finder قابلیت‌های تازه‌ای را به دوربین
می‌افزاید. دو فلش LED با رنگ‌های متفاوت، میکروفون دوم برداشت صدای استریو
و نشان HTC در مرکز، دیگر نکات قابل ذکر در مورد این قسمت را تشکیل
می‌دهند. بیشترین حرارت ایجاد شده در این قسمت در پایین لوگوی اچ‌تی‌سی و
در سمت چپ آن قرار دارد که در شدیدترین حالت یعنی حین اجرای سنگین‌ترین
تست‌های گرافیکی نیز چندان مشکلی برای کاربران ایجاد نمی‌کند.
باتری
ظرفیت باتری استفاده شده در M8 با ارتقا 300 میلی‌آمپر ساعتی نسبت به M7
به 2600mAh رسیده است که ظرفیت راضیکنندهای نسبت به استاندارد معمول این
رده دارد. زمان‌های رسمی این باتری شامل 20 ساعت مکالمه 3G و 496 ساعت
دوام در حالت Stand-by همین شبکه است (که البته در استفاده از شبکه 2G
کاهش چشمگیری خواهد داشت.) این زمان در دنیای واقعی با یک استفاده متوسط رو
به بالا با نزدیک به 2.5 روز کارکرد تعبیر می‌شود؛ زمانی‌که برای یک گوشی
مدرن با صفحه‌نمایش بزرگ و متراکم بسیار مناسب خواهد بود. این زمان تقریبی
البته با افزایش میزان استفاده کاربران، تا 1 روز نیز می‌تواند کاهش پیدا
کند. بزرگ‌ترین ایراد وارد به این باتری همچون گذشته دسترسی نداشتن به آن
بعلت یکپارچه بودن بدنه است که تعویض و خارج کردن آن از مجموعه را به امر
مشکل و تا حدودی نشدنی بدل می‌کند.
دوربین
بزرگ‌ترین انتقاد وارد بر مجموعه اچ‌تی‌سی از زمان ارائه M7 در
سال گذشته تغییر استراتژی این برند در قبال مسئله‌ای به نام رزولوشن
دوربین است. در این زمان به‌جای وارد شدن به رقابت مگاپیکسل و ارائه
دوربینی با وضوح 12 تا 13 مگاپیکسل، اچ‌تی‌سی از دوربینی تنها 4 مگاپیکسلی
در فلگ‌شیپ خود استفاده کرد. این دوربین با وضوح اندک که در نگاه اول موجب
تعجب بسیاری از کاربران می‌شود البته با چهار مگاپیکسلی‌های معمول تفاوت
داشته و با ارائه تعریف جدیدی به نام التراپیکسل مزایا و معایب مشخصی را
پیش روی استفاده‌کننده‌گان قرار می‌دهد. در یک تعریف ساده واحد‌های
تشکیل‌‌دهنده تصویر در هر دوربین با مفهومی به نام فتوسایت (photosite)
شناخته می‌شود که اندازه بزرگ‌تر فتوسایت‌ها به معنای دریافت نور بیشتر و
نویز کمتر در تصویر است. در One M7 و One M8 از
فتوسایت‌هایی با سایز 3 برابر یک سنسور معمول 12 مگاپیکسلی استفاده شده و
بدین‌ترتیب به‌دلیل یکسان بودن سایز کلی سنسور این دوربین با یک سنسور 12
مگاپیکسلی، وضوح نهایی یعنی تعداد کل فتوسیت‌ها از تقسیم عدد 12 به 3 یعنی 4
مگاپیکسل بدست میآید. با صحبت از عدد و رقم سایز پیکسل در خانواده 4
مگاپیکسلی‌های One برابر 4 میکرومتر مربع است. بدین‌ترتیب انتظار اصلی از
دوربینی با این مشخصات عملکرد مناسب در نور اندک است. از سوی دیگر پایین
بودن وضوح امکان پرینت تصویر در سایزهای بزرگ را با محدودیت روبرو می‌سازد.
اچ‌تی‌سی در وان اولیه
برای بهبود هرچه بیشتر عملکرد دوربین در محیط‌های داخلی با نور کم، قابلیت
لرزه‌گیر اپتیکال یا OIS را به مجموعه افزود. این قابلیت اما متاسفانه در
هر سه مدل بعدی یعنی One Mini ،One Max و البته One M8 از
لیست قابلیت‌های دوربین حذف شده و انتقادها به این ترتیب به دوربین 4
مگاپیکسلی اچ‌تی‌سی افزایش یافت. اچ‌تی‌سی برای برطرف کردن این انتقادها و
پر کردن جای خالی OIS امکان تازه‌ای را در دوربین M8 در نظر گرفته که پیش
از این در نمونه موبایلی دیگری مشاهده نشده است. در بخش پشتی دستگاه دو
حفره لنز در زیر یکدیگر دیده می‌شوند که سنسور اصلی پشت لنز 28 میلیمتری
پایینی قرار دارد. لنز دوم که معمولا از سوی اچ‌تی‌سی با عنوان دوربین دوم
شناخته می‌شود با وظیفه range finder ابزاری برای تعیین فاصله و فوکوس
بهینه است. در M8 با استفاده از این لنز دوم علاوه بر تعیین دقیق فوکوس
استفاده‌های دیگری نیز می‌شود که در ادامه به آن‌ها خواهیم پرداخت.
ساختار منویی دوربین در M8 در نگاه اول ساده و معمولی به نظر می‌رسد. در
این رابط کاربری آخرین عکس گرفته شده، شاتر دوربین و دکمه تغییر حالت در
سمت راست و گزینه‌های مرتبط با فلش، همراه با میانبر دسترسی به سایر
تنظیمات در سمت چپ قرار دارند. با لمس دکمه تغییر حالت در سمت چپ شش گزینه
مختلف شامل عکاسی و فیلم‌برداری، Selifie یا فعال کردن دوربین جلو، عکاسی
همزمان با هر دو دوربین یا Dual Capture، پانورامای 360 درجه و حالت
اختصاصی Zoe camera به نمایش در میآیند که تقریبا همگی در نسخه‌های پیشین
One نیز حضور داشتند.
در بخش تنظیمات گزینه‌های متعدد این رده به‌صورت نواری افقی در پایین
ظاهر می‌شوند که از جمله مهم‌ترین آن‌ها باید به عکاسی HDR، لرزه‌گیر
دیجیتال دست، Sweep Panorama، عکاسی متن و ماکرو و برداشت پرتره اشاره کرد.
یکی دیگر از تنظیمات جالب‌توجه در این بخش امکان انتخاب نسبت تصویر از بین
سه‌گزینه 16:9، 4:3 و 1:1 است که این آخری با ایجاد تصاویر مربع‌شکل ضمن
ایجاد ظاهری همچون دوربین‌های حرفه‌ای، تصویری مناسب جهت به اشتراک‌گذاشتن
در شبکه اجتماعی اینستاگرام فراهم می‌آورد. حداکثر سایز تصویر در این حالت
1520×1520 پیکسل یعنی اندکی بیش از 2 مگاپیکسل است.
پس از گرفتن عکس در این دوربین امکانات جالب و افکت‌های جذابی در اختیار
کاربر قرار می‌گیرد که سه‌بعدی شدن عکس با حرکت دادن گوشی، افزودن افکت به
پس‌زمینه یا پیش‌زمینه و قابلیت UFOCUS از سایرین جذاب‌تر به نظر می‌رسد
با قابلیت UFOCUS پس از گرفتن عکس می‌توان اقدام به واضح‌کردن هر نقطه
دلخواه در تصویر کرده و بدین‌ترتیب فوکوس را تغییر داد. این قابلیت انقلابی
با کمک لنز دوم در بخش پشتی صورت می‌گیرد و در صورت پوشاندن این لنز قبل
از گرفتن عکس این امکان در دسترس نخواهد بود.
عکس‌های گرفته شده توسط این دوربین را در یک نگاه به دو دسته داخلی و
کم‌نور و خارجی با نور مناسب می‌توان تقسیم کرد. در قسمت نخست یعنی در بخش
عکس‌های Indoor با نور نچندان مناسب، عملکرد M8 در ایجاد حداقل نویز با فلش
یا بدون آن کاملاً شایسته تقدیر است اما در زمینه جزئیات امتیاز بالایی را
نمی‌توان به آن اختصاص داد. در بخش عکس‌های خارجی با رنگ‌های زنده، نویز
حداقلی و کنتراست مطلوب روبرو می‌شویم اما در مقایسه کراپ 100 درصد این
تصاویر (بزرگ کردن تصاویر در ابعاد واقعی و برش بخشی از آن) با نمونه‌های
ایجاد شده توسط برترین نمونه‌های موبایلی حال حاضر همچون S5 یا Z2 نتیجه
چندان به نفع M8 نخواهد بود. کنترل نویز در M8 مطمئنا نسبت به One سال
گذشته با بهبود روبرو شده اما اثر نبود OIS یا لرزه‌گیر دست اپتیکال را
به‌خصوص در محیط‌های داخلی به وضوح می‌توان مشاهده کرد. سرعت بسیار بالای
شاتر از دیگر نکات مثبت این دوربین به حساب میآید.
حالت نرمال – عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید
با HDR – عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید
حالت نرمال – عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید
حالت نرمال – عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید
با HDR – عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید
در زمینه ویدئو حداکثر وضوح قابل دسترسی در این دوربین 1080p است که با وجود اختلاف نسبت به رقبای مهمی نظیر Z2 و S5 مجهز
به فیلم‌برداری 4K، همچنان تا حدودی قابل قبول به نظر می‌رسد. بیت‌ریت
تصاویر در ویدئوهایی که توسط این دوربین در محیط داخلی با نور نسبتا اندک
تهیه شد رقم بسیار نازل 9.8Mbps را نشان می‌دهد که این رقم در محیط‌های
خارجی با نور بالا به 19.8Mbps ارتقا پیدا می‌کند. در بخش صدا نیز به
بیت‌ریت 121Kbps به‌صورت دوکاناله استریو دست پیدا می‌کنیم. کیفیت ویدئوهای
این دوربین در سطح مناسبی قرار دارد و از لحاظ جزئیات و کیفیت رنگ مشکل
خاصی دیده نمیشود. کندی فوکوس و مشکلات نورگیری به‌ویژه در مورد سوژه‌های
دارای نور پس‌زمینه مشکلات بخش فیلم‌برداری این دوربین را تشکیل می‌دهند.
سیستم‌عامل رابط کاربری
نسخه سیستم‌عامل استفاده شده در One M8 ورژن 4.4.2 اندروید کیت‌کت است
که با توجه به اهمیت استراتژیک این کالا برای HTC انتظار دستیابی به
آپدیت‌های متعدد در آینده چندان دور از ذهن نخواهد بود. رابط کاربری دستگاه
طبق انتظار براساس جدیدترین لانچر اچ‌تی‌سی یعنی Sense UI نسخه ششم
بهینه‌سازی شده است که از لحاظ امکانات و تغییرات گسترده در شکل استاندارد
اندروید با بهترین نمونه‌های این کلاس از جمله Nature UX سامسونگ قابل
مقایسه است.
گوشی با سرعت مناسبی در نزدیک به 21 ثانیه به‌طور کامل بوت شده و صفحه
قفل پیش روی کاربران قرار می‌گیرد. در این صفحه علاوه بر اسلایدر بازگشایی
پنل و اطلاعات زمان و تاریخ در بالا چهار میانبر برای دسترسی مستقیم به
برنامه‌های دلخواه در نظر گرفته شده است.
مهم‌ترین نکته در صفحه Home پنل اختصاصی BlinkFeed با محتویات خبری قابل
سفارشی‌سازی و ظاهری همانند اپلیکیشن Flipboard است که از نسخه پنجم Sense
به قابلیت‌های این رابط کاربری افزوده شده است. بلینک‌فید در صورت نیاز
نداشتن کاربر قابل حذف خواهد بود.
در Notification Area یکی از ایرادهای همیشگی به مجموعه Sense با افزوده
شدن 12 تاگل مختلف مرتفع شده و نوتیفیکیشن برنامه‌ها نیز در قسمت
جداگانه‌ای به نمایش در میآید.
منوی اصلی یا App drawer برخلاف تقریبا تمامی گوشی‌های اندرویدی دیگر
به‌صورت عمودی اسکرول شده و ظاهری کاملا خاص و ویژه به تجربه کاربری این
مدل می‌بخشد. آیکون‌های این بخش به دو صورت ماتریسی 3×4 و 4×5 قابل منظم
شدن هستند.
یکی دیگر از تغییرات خاص در این رابط کاربری در منوی تسک‌سوئیچر با فرم
جدید برنامه‌های استفاده شده رخ داده است. این منو که با لمس دکمه اختصاصی
آن در کناره سمت راست ظاهر می‌شود 9 برنامه آخر استفاده شده توسط کاربر را
به فرم ماتریسی 3×3 به نمایش می‌گذارد. بستن برنامه‌ها در این رابط کاربری
با Swipe رو به خارج صفحه‌نمایش صورت میپذیرد.
از جمله برنامه‌های کاربری در این مجموعه باید به Kid mode برای دسترسی
محدود در گوشی برای استفاده کودکان، اپلیکیشن ورزشی fitbit، حالت اتوموبیل
یا Car mode و Zoe برای نمایش عکس‌های گرفته شده در این حالت اشاره کرد.
چیپ‌ست پردازشی، حافظه
همانند دیگر اسمارتفونهای برجسته سال 2014 در M8 نیز از پردازنده‌های
خانواده Snapdragon 801 با دو چیپ‌ست مختلف استفاده شده است. چیپ‌ست اصلی
M8 که در اکثر نقاط دنیا توزیع می‌شود Qualcomm MSM8974AB با پردازنده‌های
2.3 گیگاهرتزی Krait 400 است و برای برخی دیگر از نقاط دنیا از جمله چین و
بعضی کشورهای آسیایی از دیگر چیپ‌ست محبوب این رده یعنی Qualcomm MSM8974AC
با چهار پردازنده 2.5 گیگاهرتزی Krait 400 استفاده می‌شود این چیپ‌ست
دقیقا همان قطعه حاضر در نسخه چهار هسته‌ای Galaxy S5 سامسونگ
است. در زمینه گرافیک اما تفاوتی مشاهده نمیشود و قطعه پیشرفته Adreno
330 وظیفه پردازش‌های مرتبط در این زمینه را در هر دو مدل بر عهده دارد.
نسخه در اختیار ما و به‌احتمال قریب به یقین نسخه رسمی توزیع شده در
بازارهای داخلی، از چیپ‌ست AB یعنی چهار پردازنده 2.3 گیگاهرتزی استفاده
می‌کند. تنها نکته نچندان مثبت در این میان استفاده از همچنان 2 گیگابایت
رم در این مجموعه است جایی‌که Z2 از سونی و G Pro 2 از
ال‌جی از 3 گیگابایت رم بهره می‌برند البته این موضوع با توجه به استفاده
Galaxy S5 از همین میزان رم نکته منفی بزرگی برای M8 به حساب نمی‌آید.
حافظه داخلی دستگاه در دو نسخه 16 و 32 گیگابایتی ارائه می‌شود که فضای در
اختیار کاربر در ورژن 16 گیگابایتی حوالی 10.5 گیگابایت است.
در نخستین تست همچون همیشه به سراغ محاسبه عدد پی با Benchmark Pi
می‌رویم در این تست عدد کمتر به معنای سرعت بیشتر بخش پردازشی دستگاه در
پردازش‌های تکی یا Single Thread است. بهترین امتیاز M8 در این تست حوالی
126 تا 133 میلی‌ثانیه است که اندکی از برترین‌های این رده فاصله دارد. LG
G2 به عنوان نمونه این تست را با کمتر از 100 میلی‌ثانیه به پایان
می‌رساند.
در دومین تست، بنچ‌مارک AnTuTu، معیاری برای عملکرد گوشی در قسمت‌های
پردازشی و سخت‌افزاری در اختیار کاربران قرار می‌دهد. امتیاز M8 در این تست
33491 است که با قرار گرفتن بالاتر از عدد 30 هزار در سطح برترین
نمونه‌های بازار در این زمینه قرار دارد. G2 به عنوان یک نمونه مشابه همین
تست را با امتیاز 32761 به پایان می‌برد.
تست گرافیکی Epic Citadel در سه حالت مختلف Best Performance، High
Quality و Ultra High Quality معیاری برای عملکرد گوشی در بازی‌های پیشرفته
مبتنی بر موتور پردازش UNREAL فراهم می‌کند. در این تست با بالاتر رفتن
کیفیت از تعداد فریم بر ثانیه‌ها کاسته می‌شود اما با حفظ تعداد فریم در
رقم‌های بالاتر از 45 تا 50 فریم در ثانیه می‌توان از کیفیت بالای اجرا
مطمئن بود. امتیاز M8 در این تست در حالت‌های مذکور به ترتیب 58.7، 58.6 و
55.7 فریم در ثانیه است که هر سه در وضوح 1080×1800 اندازهگیری شده و هر
سه مورد به کیفیت بسیار بالای بخش گرافیکی دستگاه اشاره دارد.
معیار Vellamo در دو حالت Metal و HTML 5 به ترتیب به بررسی قسمت‌های
سخت‌افزاری و عملکرد دستگاه در صفحات وب مبتنی بر HTML 5 می‌پردازد. امتیاز
M8 در این دو تست به ترتیب 1265 و 1569 است. این امتیاز در بخش متال از
عدد 972 ایجاد شده توسط G2 بسیار بالاتر است اما به طرز غریبی در قسمت
HTML5 از امتیاز 2584 در G2 فاصله دارد.
در آخرین تست، نهایت قدرت گرافیکی M8 را در تست GLBenchmark 3.0 به
بررسی می‌نشینیم. امتیاز M8 در تست پیشرفته Manhattan برابر 731 فریم است و
امتیاز تست T-Rex نیز رقم بسیار مناسب 1679 فریم ثبت می‌شود. به‌عنوان
نمونه‌ای برای مقایسه S5 تست مانهاتن را با امتیاز 725 پشت سر می‌گذارد و
Z2 نیز در همین تست امتیاز 698 را ثبت می‌کند. در تست T-Rex نیز نتیجه
مشابه‌ای حاصل می‌شود و S5 با 1559 فریم و Z2 با 1526 فریم پشت سر M8 قرار
می‌گیرند.
ارتباطات
M8 در برقراری تماس از هر سه شبکه GSM، 3G و LTE در فرکانس‌های مختلف و
برای مناطق مختلف دنیا پشتیبانی می‌کند. در بحث ارتباطات پر سرعت تحت شبکه
نیز طبق انتظار سرعت 42.2Mbps در شبکه نسل سوم و 150Mbps در دانلود LTE
در دسترس قرار دارند، بلوتوث نسخه چهارم، ارتباط NFC، وای‌فای 11.ac و
ارتباط با ماهواره‌های مسیریاب GPS و GLONASS، دیگر گزینه‌های ارتباطی این
مدل را تکمیل می‌کنند.
کلام آخر
HTC One M8 محصولی
کاملا خوش‌ساخت با بدنه فلزی و ظاهری زیباست که چشم هر بیننده‌ای را در هر
رده‌ای به خود خیره می‌سازد. نکات مثبت قابل ذکر در مورد این مدل مطمئنا
لیست بسیار طولانی‌تری را نسبت به معدود گزینه‌های منفی آن تشکیل می‌دهند
که مهم‌ترین آن‌ها در سمت نکات مثبت به بدنه فلزی خوش‌ساخت، صفحه‌نمایش با
کیفیت، اسپیکرهای استریوی قدرتمند، پردازنده‌های پیشرفته و باتری قوی مرتبط
می‌شود. در بخش نکات منفی نیز مطمئنا باید از جزئیات کم عکس‌های گرفته شده
توسط دوربین 4 مگاپیکسلی دستگاه در حالت کراپ 100 درصد و البته قیمت بسیار
بالای دستگاه یاد کرد.
بررسی تخصصی تبلت ایسوس VivoTab RT TF600T
نسخه
RT ویندوز 8 جدیدترین سیستم‌عامل بکار گرفته شده در تبلت‌هاست که در طی
یک سال آینده با مدل‌های متعدد احتمالا رقیب بزرگی برای اندروید و iOS
خواهد بود یکی از جدیدترین مدل‌های این خانواده با نام Asus VivoTab RT
نزدیک به یک هفته میهمان لابراتوار عصر نوشتن بود که حاصل تست و بررسی آن
در این مدت در قالب نخستین ریویوی کامل این تبلت RT در وب فارسی به پیشگاه
شما تقدیم می‌شود. ما را در این بحث جذاب همراهی نمایید.
بلاخره پس از مدت‌ها انتظار ویندوز مایکروسافت نیز به جمع انتخاب‌های
کاربران در رده تبلت‌های مدرن امروزی پیوست گزینه‌های ارائه شده از سوی
مایکروسافت در این رده شامل دو انتخاب به ظاهر مشابه اما در عمل کاملا
متفاوت ویندوز 8 معمولی و ویندوز 8 نسخه RT می‌شود که در اولی از
پردازنده‌های دسک تاپی X86 با شرایطی مشابه با گذشته استفاده شده اما نسخه
RT با پشتیبانی از پردازنده‌های پرتابل ARM نه تنها در وزن و ابعاد
دستگاه شرایط کاملا ایده‌آلی برای رقابت با دیگر کلاس‌های تبلتی فراهم
نموده بلکه در مصرف انرژی، دوام باتری و البته قیمت تمام شده نیز
مایکروسافت را در جایگاه مطلوبی به نسبت گوگل با سیستم‌عامل اندروید و اپل
با iOS قرار می‌دهد. نکته مثبت اصلی در مورد تبلت‌های RT سیستم‌عامل
ویندوز است که برای تمامی کاربران کاملا آشنا بوده و رابط Modern UI آن نیز
علیرغم تفاوت نسبت به دیگر نسخه‌های ویندوز برای کاربران ویندوزفون و
البته استفاده کننده‌گان جدید ویندوز 8 به هیچ عنوان غریبه نیست. این نکته
مثبت البته بعنوان یک چاقوی دو لبه برای مایکروسافت عمل نموده و همین
متفاوت بودن سیستم‌عامل محدودیت‌های بزرگی را برای کاربران ویندوز 8 ایجاد
می‌کند بزرگ‌ترین تفاوت و محدودیت در این رده تعداد برنامه‌های قابل نصب
در این پلتفرم است که در مورد RT به زحمت از 30 تا 40 هزار عنوان عبور
نموده و در مقایسه با اندروید یا iOS با بیش از 700 هزار عنوان برهوت
بزرگی را حداقل تا یکی دو سال آینده پیش روی کاربران قرار می‌دهد. البته
این پایان ماجرا نیست و یک محدودیت بسیار نا امید کننده دیگر تا حدود
زیادی شادی در دست گرفتن یک تبلت ظریف ویندوزی را فرو می‌نشاند؛ تبلت‌های
RT امکان نصب برنامه‌های معمول ویندوز را نداشته و در واقع بجز IE 10 و
نسخه مشابه‌ای آفیس 2013 (که متن این ریویو نیز توسط آن تایپ شده است)
تقریبا هیچ برنامه دیگری را در این پلتفرم نمی‌توان اجرا کرد البته هنوز
مشخص نیست که این محدودیت به دلائل فنی همچون نوع معماری پردازنده بر
مجموعه RT تحمیل شده یا اینکه بخشی از سیاست مایکروسافت در این زمینه را
تشکیل می‌دهد.
Asus VivoTab RT که با عنوان TF600T نیز شناخته می‌شود در کنار
Microsoft Surface و Samsung Ativ Tab از جمله نخستین مدل‌های ارائه شده
با سیستم‌عامل Windows 8 RT edition است که هر سه از مشخصات سخت‌افراری و
پردازشی نسبتا یکسانی برخوردار بوده و به نوعی نشان‌دهنده استاندارد این
رده برای دیگر تبلت‌ها به حساب میآیند.
طراحی ظاهری
شکل ظاهری و طراحی TF600T کاملا چشم‌نواز و مدرن به نظر می‌رسد این
تبلت زیبا با قرار گرفتن در داک خود شباهت کاملی با تبلت‌های اندرویدی سری
ترانسفورمر داشته و شرکت سازنده آن را به سادگی در اولین نگاه می‌توان
تشخیص داد. بدنه دستگاه در بخش پشت صفحه‌نمایش و محوطه اطراف صفحه‌کلید
داک بصورت فلزی با حداکثر کیفیت طراحی شده و از این لحاظ در مقایسه با
دیگر رقبای این دسته امتیاز VivoTab بسیار بالا ارزیابی می‌شود در پشت
دستگاه و محوطه اطراف لنز دوربین یک بخش پلاستیکی با خطوط موازی برجسته
قرار دارد که از لحاظ استحکام بخوبی با قسمت‌های فلزی قابل مقایسه است.
بخش رویی دستگاه و محوطه اطراف صفحه‌نمایش با حاشیه نسبتا یکسانی در
هر چهار طرف طراحی شده و با اینکه میزان این حاشیه در مقایسه با تبلت‌های
مدرن تا حدودی بیشتر است اما در این مورد نیز حاشیه بیش از اندازه نبوده و
ابعاد مناسبی برای در دست‌گیری ساده تبلت بدون لمس شدن صفحه‌نمایش دارد.
در کل طراحی VivoTab بسیار مناسب ارزیابی می‌شود و از هر لحاظ کم و کاستی
نسبت به تبلت‌های اندرویدی یا iOS پیشرفته ندارد.
ابعاد و وزن
ابعاد دستگاه بدون احتساب داک کیبورد برابر با 8.3×170.9×262.5
میلیمتر است که مقایسه آن با Surface بیش از 1 میلیمتر قطر و عرض کمتر و
بیش از 12 میلیمتر طول کمتر را نشان می‌دهد البته Surface نزدیک به 0.5
اینچ پنل کوچک‌تری نسبت به TF600T دارد اما حتی مقایسه آن با یک نمونه با
صفحه‌نمایش مشابه مثل Ativ Tab نیز 0.6 میلیمتر در قطر و بیش از 3 میلیمتر
در طول کاهش ابعاد را نشان می‌دهد البته VivoTab نسبت به Ativ Tab نزدیک
به 2.8 میلیمتر عرض بیشتری دارد.
وزن دستگاه بدون داک 525 گرم است که از این لحاظ نیز 155 گرم سبک‌تر
از Surface و 45 گرم سبک‌تر از Ativ Tab است. تفاوت اصلی ابعاد و وزن
TF600T با یک تبلت اندرویدی هم رده مثل Asus Transformer Pad Infinity
700 در عرض دستگاه است که نزدیک به 10 میلیمتر کاهش یافته و وزن دستگاه
نیز نزدیک به 75 گرم سبک‌تر است.
صفحه‌نمایش
صفحه‌نمایش 10.1 اینچی TF600T همچون دیگر RTهای هم رده دارای وضوح
768×1366 پیکسل است که با این ابعاد و وضوح فشردگی پیکسلی 155ppi را ایجاد
می‌کند این فشردگی با اینکه در مقایسه با تبلت‌های High-end اندروید و
iOS (نکسوس 10 و نسل سوم و چهارم آی‌پد) با رقم‌هایی بیش از 260ppi رقم
بسیار کمتری به حساب میآید اما در دنیای واقعی پیکسل‌های تصویر VivoTab
از فاصله نزدیک نیز قابل مشاهده نبوده و از این لحاظ مشکلی در استفاده از
آن به چشم نمی‌خورد.
فناوری ساخت این صفحه‌نمایش از نوع TFT IPS است که از سوی Asus با
عنوان Super IPS+ شناخته می‌شود. تعداد نقاط تماس همزمان این پنل 5 عدد
است که نسبت به High-endهای اندرویدی با 10 نقطه تماس رقم کمتری محسوب
می‌شود اما مشابه دیگر RT هاست. در دنیای واقعی کیفیت این پنل با رنگ‌های
زنده و اشباع شده، روشنایی مناسب و زاویه دید بسیار راضی کننده در سطح
مطلوبی قرار گرفته و امتیاز بالایی را به خود اختصاص می‌دهد. تنها نکته
نسبتا منفی در مورد این پنل بجز ماندن اثرات انگشت متعدد روی سطح آن،
تغییر پیاپی روشنایی بصورت خودکار است که بدلیل حساسیت بالای حسگر تنظیم
نور و پاسخ‌گویی آن به کمترین تغییرات روشنایی محیط تا حدودی مشکل‌ساز
می‌شود.
بالا و پایین صفحه‌نمایش
زیر صفحه‌نمایش دستگاه در دید افقی تنها کلید لمسی ویندوز قرار گرفته
که با حساسیت نسبتا مناسب منجر به سوییچ بین صفحه فعلی و منوی استارت با
رابط Modern UI می‌شود این کلید لمسی پس از قرار گرفتن دستگاه در داک
کیبورد نه تنها تا حدودی از دسترس خارج می‌شود بلکه بطور کلی نیز از کار
می‌افتد.
در بخش بالای صفحه‌نمایش نیز بجز نشان Asus در گوشه بالا سمت چپ،
دوربین 2 مگاپیکسلی دوم دستگاه اندکی متمایل به سمت راست و حسگر تنظیم نور
قرار دارد که برای مشاهده این دومی تا حدودی دقت بیشتری مورد نیاز است.
المان‌های جانبی
در دید افقی در سمت راست از به بالا به پایین جک 3.5 میلیمتری هدست و
Rocker تغییر صدا قرار دارد که به فاصله‌ای اندک در بالای این بخش قرار
دارند قرینه این دو در سمت چپ پورت Micro HDMI با پوشش محافظ پلاستیکی و
اسلات‌کارت حافظه Micro SD قرار دارند و در پایین‌ترین قسمت نیز اسلایدر
جداگانه‌ای برای اتصال و خارج کردن داک در نظر گرفته شده است.
بخش بالایی دستگاه به کلید پاور در سمت راست تعلق دارد که در هنگام
روشن بودن دستگاه با یک LED قرمز روشن می‌شود. و در پائین نیز پورت
اختصاصی USB همراه با حفره‌های جای‌گذاری تبلت درون داک به چشم می‌خورد.
بخش پشتی دستگاه
پشت تبلت همانطور که پیش از این نیز اشاره شده به دو بخش مجزا در
بالا و پایین تقسیم شده که در نزدیک به یک چهارم بالایی دوربین و فلش
دستگاه در یک محوطه برجسته پلاستیکی و در سه چهارم فلزی باقی مانده نشان
Asus در مرکز و اسپیکرهای استریو دستگاه در دو لبه چپ و راست قرار دارند.
داک کیبورد
داک کیبورد ارائه شده همراه با TF600T یک نمونه چیکلت یا جزیره‌ای با
تفکیک بالاست که با لیبل‌های فارسی و ابعاد مناسب کلیدها سرعت بسیار بالا
و مناسبی را در تایپ ارائه داده و عرض نچندان بالای دستگاه تاثیر چندانی
در کیفیت استفاده از آن بر جای نگذاشته است. 83 کلید در این کیبورد
استفاده شده که از نکات مثبت آن باید به دو کلید fn در هر دو سمت و ابعاد
نسبتا مناسب کلیدهای جهتی اشاره کرد در سوی دیگر ابعاد کوچک shift سمت
راست، نبود نور پس زمینه و ردیف کوچک کلیدهای F اشاره کرد. بین دکمه ctrl و
alt سمت راست یک دکمه اختصاصی کلیک راست در نظر گرفته شده است که در برخی
موقعیت‌ها سرعت بسیار بالایی را ارائه می‌دهد.
یکی دیگر از مشکلات TF600T در حین استفاده از داک کیبورد آن در نسخه
Office 2013 Preview، تاخیر در تایپ است که گه‌گاه در حین تایپ سریع
Curser به سادگی از نوشته‌های در حال تایپ جا می‌ماند این مسئله که البته
ارتباط چندانی با کیبورد نداشته و بطور مستقیم با قدرت پردازشی دستگاه در
ارتباط است در حین پاک کردن نوشته‌ها ¬با شدت بیشتری به چشم میآید جایی
که با زدن چند بار دکمه backspace کاراکتر بسیار بیشتری از حد عادی مورد
انتظار پاک می‌شود. اختلال نوشته‌های در حال تایپ با تاچ‌پد که به سادگی
خط در حال تایپ را جابجا می‌کند مشکل دیگر در مورد تایپ با VivoTab است که
البته در این مورد با غیر فعال کردن تاچ‌پد در حین تایپ می‌توان آن را حل
نمود.
تاچ‌پد دستگاه ابعاد نسبتا اندکی دارد اما ابعاد کم آن با حساسیت
بالای این تاچ‌پد بخوبی جبران می‌شود از دیگر نکات مثبت این تاچ‌پد باید
به جنس نسبتا چسبنده آن اشاره کرد که این مورد نیز در ترکیب با حساسبت
بالا راحتی و دقت مناسبی را ارائه می‌کند.
در سمت راست داک کیبورد از پورت USB فول سایز استفاده شده که علاوه
بر امکان اتصال حافظه‌های خارجی به دستگاه می‌توان به سادگی یک موس و
کیبورد جداگانه را نیز به TF600T متصل نمود. در سمت چپ این داک نیز پورت
اختصاصی USB دستگاه قرار دارد که مشابه پورت زیر تبلت اصلی بوده و برای
شارژ و برقراری اتصال دستگاه به کامیپوتر مورد استفاده قرار می‌گیرد.
دوربین
دوربین اصلی حاضر در VivoTab یک نمونه 8 مگاپیکسلی اتوفوکوس با یک
فلش LED است که در مرکز بخش پشتی دستگاه قرار دارد ساختار منویی دوربین به
مانند دیگر RTهای هم رده بسیار ساده و ابتدایی ست و تنها کنترلرهای قابل
مشاهده در آن شامل دکمه سوییچ بین عکاسی و فیلم‌برداری، تایمر، Camera
Option برای تنظیم وضوح و بلاخره سوییچر تغییر بین دو دوربین می‌شود.
تصاویر این دوربین در پنل شفاف دستگاه بسیار چشم‌نواز و با کیفیت به نظر
می‌رسد و با انتقال آن‌ها به کامپیوتر نیز کیفیت با تغییر چندانی روبرو
نمیشود هرچند همانطور که پیش از این نیز اشاره شد کمترین استفاده قابل
تصور از یک تبلت بکارگیری آن بعنوان یک ابزار تصویربرداری است.
فیلم‌برداری این دوربین با وضوح 1080p با 30 فریم در ثانیه انجام
می‌شود.
بخش پردازشی
VivoTab RT از چیپ‌ست nVidia Tegra 3 استفاده می‌کند که به دسته
پردازنده‌های خانواده ARM مجهز شده و از چهار هسته پردازشی ARM A9 بهره
می‌برد فرکانس چهار هسته پردازشی Tegra 3 برابر با 1.3 گیگاهرتز است که
به نوعی فرکانس پایه این چیپ‌ست محسوب شده و در حین استفاده مشکلی از لحاظ
تامین سرعت در آن به چشم نمی‌خورد. حافظه RAM دستگاه نیز 2 گیگابایت است
که همچون دیگر چیپ‌ست‌های پرتابل امکان ارتقا نیز برای آن طبعا وجود
ندارد. حافظه داخلی TF600T در دو ورژن 32 و 64 گیگابایتی ارائه می‌شود که
با امکان ارتقا تا 32 گیگابایت دیگر از طریق اسلات‌کارت حافظه در مجموع
امکان دستیابی به 96 گیگابایت حافظه در آن وجود خواهد داشت.
رابط کاربری و نرم‌افزار
سیستم‌عامل VivoTab RT همانطور که از نام آن مشخص است نسخه RT از
سیستم‌عامل ویندوز 8 مایکروسافت است که از لحاظ ظاهری تقریبا هیچ تفاوتی
با نسخه معمولی این ویندوز در هر دو بخش دسک‌تاپ و منوی استارت با رابط
کاربری Modern UI نداشته و از روی ظاهر نمی‌توان این دو را از یکدیگر
تشخیص داد. این ظاهر یکسان البته تنها شباهت RT با ویندوز 8 معمولی است و
با ادامه استفاده اختلاف‌های بزرگ و کاملا تعیین‌کننده‌ای ظهور می‌کند که
ممکن است که در انتخاب نهایی کاربران نقش اساسی و فوق‌العاده‌ای ایفا
کند. نخستین و شاید بزرگ‌ترین تفاوت RT با ویندوز 8 معمولی همانطور که
بارها اشاره شده است عدم امکان نصب برنامه‌های معمول ویندوزی با پسوند exe
در این سیستم‌عامل است و حتی دو برنامه ظاهرا یکسان مابین این پلتفرم و
ویندوز معمولی یعنی Internet Explorer 10 و نسخه Preview از آفیس 2013
نیز تنها مشابه نسخه‌های اصلی عمل می‌کنند و exeهای دسک‌تاپی این دو
برنامه را نیز نمی‌توان در RT نصب نمود. بدین‌ترتیب با نصب نشدن exeهای
مختلف در Windows RT تنها راه نصب برنامه در این پلتفرم استفاده از Store
ویندوز در رابط کاربری Modern UI است که با فشردن کلید ویندوز به نمایش در
میآید.
اما قضیه به همین جا نیز ختم نمیشود و متاسفانه Store نیز نمی‌تواند
راه‌حل نصب برنامه برای کاربران داخلی باشد چرا که این برنامه همچون
تمامی دیگر برنامه‌های این رابط کاربری (مثل Music، Games، Video،
Weather، Travel و Maps) در RT از طریق IP ایران قابل اجرا نبوده و بعلت
اصرار مایکروسافت در اتصال مستقیم به شبکه و عدم شناسایی IP تغییر یافته
اجرا نمیشود این مشکل البته طبیعتا در ویندوز 8 معمولی حتی با تغییر IP
نیز وجود دارد چرا که برنامه‌های رابط Modern بصورت پیش‌فرض تنها بصورت
مستقیم به شبکه متصل شده و تغییر IP تاثیری در کارکرد آن‌ها ندارد برای حل
این مشکل در ویندوز معمولی می‌توان از برنامه‌هایی نظیر Viddler استفاده
کرد که دارای بخش مجزایی برای ویندوز 8 بوده و تمامی برنامه‌های پیش‌فرض
این رابط مثل Store، Music، Video، Maps و Game و همچنین سایر برنامه‌های
جداگانه نصب شده از Store را نیز توسط آن می‌توان با تغییر IP بدون مشکل
اجرا نمود. این ترفند در RT قابل اجرا نیست چرا که اصولا خود برنامه
Viddler برای این محیط نوشته نشده و نصب نمیشود. البته در آینده ممکن
است این روند با تغییر روبرو شود و احتمال ارائه برنامه از سوی Viddler
برای RT کاملا وجود دارد. در انتها ذکر این نکته نیز ضروری ست که طبیعتا
با استفاده از سایر موارد غیر نرم‌افزاری تغییر IP امکان دسترسی به Store و
سایر برنامه‌های ویندوز RT وجود دارد اما این کار همچون همیشه با ریسک
بالایی همراه است و به‌شخصه تمایلی برای استفاده از آن‌ها برای دسترسی به
برنامه‌های ویندوزی ندارم.
یکی دیگر از مواردی که بشخصه بعنوان یکی از اصلی‌ترین نکات آزاردهنده
RT تجربه نمودم محدودیت به استفاده از اینترنت‌اکسپلورر در این
سیستم‌عامل است چرا که هیچ‌یک از دو مرورگر فایرفاکس و Google Chrome در
هنگام نوشتن این سطور نسخه‌ای منطبق با ویندوز RT نداشته و چاره‌ای برای
کاربر جز استفاده از IE 10 باقی نمی‌ماند. ضربه نهایی به وجهه فعلی RT با
اجرا نشدن حتی برنامه‌های پرتابل بدون نیاز به نصب در این پلتفرم اتفاق
می‌افتد که یکی از تنها راه‌حل‌های متصور در این زمینه را نیز با شکست
روبرو می‌سازد. در حال حاضر گروهی از برنامه نویسان در XDA-developers
اقدام به هماهنگ‌سازی و پورت کردن برخی از نرم‌افزارها درون RT نموده‌اند
که با اینکه آرام‌آرام در حال دستیابی به لیست نسبتا راضیکنندهای هستند
اما این لیست تنها شامل برنامه‌های Open Source می‌شود و بسیاری از
برنامه‌های مهم را در بر نمی‌گیرد.
کلام آخر
در کل تجربه استفاده از ویندوز RT با اینکه در ابتدا شباهت‌های
فوق‌العاده آن به ویندوز جدید هیجان‌انگیز می‌نماید اما کمبود برنامه و
خالی بودن این سیستم‌عامل در همان لحظات ابتدایی لذت استفاده از RT را تا
حد “هیچ” کاهش می‌دهد. در رابطه با مشخصات سخت‌افزاری دستگاه البته با
تجربه متفاوتی روبرو می‌شویم و نه‌تنها در کیفیت ساخت، طراحی بدنه، کیفیت
صفحه‌نمایش، دوربین، صفحه‌کلید و دوام باتری عملکرد TF600 بسیار مناسب
است بلکه چیپ‌ست پردازشی نسبتا قدرتمند در کنار حافظه RAM مناسب تاخیر
خاصی را در بازگشایی صفحات مختلف سیستم‌عامل (البته بجز اپلیکیشن آفیس)
نشان نمی‌دهد.
