والدین افراد موفق چه ویژگی‌هایی دارند؟
تمام والدین آرزو دارند تا فرزندانشان در زندگی با هیچ مشکلی مواجه نشوند و
دوران تحصیل خود را با موفقیت پست سر گذاشته و در دنیای کسب‌وکار
موفقیت‌های چشمگیری را کسب کنند.
بااین حال که امکان ارائه
دستورالعمل یکسان برای همه والدین وجود نداد، اما نتایج تحقیقات روانشناسی
به برخی از عوامل مؤثر در تربیت درست فرزندان اشاره کرده است. در ادامه می
توانید با برخی از ویژگی‌های مشترک والدین افراد موفق آشنا شوید:
انتظارات بالا
نتایج
تحقیق پروفسور نیل هالفون از دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس نشان می دهد که
میزان انتظارات والدین تأثیر بسیار زیادی روی میزان موفقیت تنها در آینده
دارد.
او
بیان کرد ” والدینی که انتظار دارند فرزندان آنها تحصیلات دانشگاهی داشته
باشند، بدون در نظر گرفتن میزان درآمد و وضعیت مالی خود سعی می‌کنند تا
شرایط ورود به دانشگاه را برای آنها فراهم سازند. بنابراین فرزندان طبق
انتظارات پدر و مادر خود رشد می کنند.”
شرایط اجتماعی و اقتصادی بالاتر
بسیاری از بچه های در فقر بزرگ می شوند و این باعث می شود تا قادر به بهره گیری از تمام استعدادها و توانایی های خود نباشند.
نتایج
تحقیقات دانشگاه استنفورد نشان می دهد که تفاوت عملکرد بین فرزندان قشر
پردرآمد و کم درآمد جامعه 30 تا 40 درصد بیشتر از تفاوت میان بچه هایی است
که 25 سال پیش متولد شده اند. وضعیت اقتصادی و اجتماعی والدین حتی روی
عملکرد تحصیلی بچه ها نیز تاثیر دارد.
بسیاری از موفقیت های علمی و
اکتشافات افراد نتیجه شرایط تحصیلی خوب آنهاست که خود تا حد زیادی به
وضعیت اقتصادی اجتماعی خانواده ها بستگی دارد.
سطح تحصیلی بالاتر
بر
اساس نتایج تحقیقات اخیر، فرزندان مادرانی که تحصیلات متوسطه را پشت
سرگذاشته و یا وارد دانشگاه شده اند، به احتمال بیشتر از این تحصیلات
برخوردار خواهند شد. بنابراین تحصیلات و سطح سواد پدر و مادر به عنوان
عاملی موثر در ترغیب بچه ها به ادامه تحصیل محسوب می شود. بیشتر فرزندانی
که از مادر 18 سال یا کمتر متولد شده اند، معمولا موفق به اتمام تحصیلات
متوسطه و ورود به دانشگاه نشده اند.
ایجاد شرایط برای فرزندان جهت تحصیل در سنین پایین تر
بررسی
35000 کودک زیر 6 سال در آمریکا، کانادا و انگلیس نشان داد برخورداری از
مهارت های ریاضی در سنین پایین کمک بسیار بزرگی به پیشرفت افراد خواهد کرد.
گرِگ
دانکن، نویسنده و محقق دانشکاه نورث وسترن، در یکی از مصاحبه های خود گفت ”
اهمیت بسیار بالای کسب دانش ریاضی در سنین پایین – شروع مدرسه با شناخت
اعداد، ترتیب آن ها و مفاهیم ابتدایی ریاضی – از نتایج بسیار شگفت انگیز
مطالعات است. برخورداری از دانش ریاضی نه تنها باعث کسب مهارت های بالا در
ریاضیات می شود، بلکه باعث می شود تا فرد در بزرگسالی از توانایی درک مطلب
بالایی برخوردار شود.
مراقبت های ویژه
نتایج
تحقیق روی 234 نفر نشان می دهد بچه هایی که در سه سال اولیه زندگی خود از
مراقبت هایی بهتری برخوردار بوده اند، نه تنها در امتحانات دانشگاهی نتایج
بهتری را کسب می کنند، بلکه در سن 30 سالگی از روابط اجتماعی سالم تر
برخوردارند و مدارک دانشگاهی بالاتری را کسب می کنند.
والدینی که از
فرزندان خود به خوبی مراقبت می کنند، به درخواست ها ی آنها واکنش سریع و
صحیح نشان می دهند و آنها را از لحاظ روحی برای حضور در جامعه آماده می
کنند.
لی ربی، نویسنده و روانشناس دانشگاه مینه سوتا، اعتقاد دارد”
نوع روابط فرزند با پدر و مادر، تاثیرات بلند مدتی روی نحوه عملکرد فرد
دارد که ممکن است تمام زندگی او را تحت شعاع قرار دهد.”
عدم برقراری ارتباط با فرزندان در شرایط روحی نامناسب
بر
اساس تحقیقات اخیر منتشر شده در واشنگتون پست، تعداد ساعاتی که مادران با
بچه های 3 تا 11 سال می گذرانند تا ثیر چندانی روی نحوه رفتار، سلامت روحی و
موفقیت های آنها در آینده ندارد.
عاملی که تاثیر بیشتری دارد نحوه
برخورد مادران با فرزندان است. استرس مادران، به خصوص برای انجام کار و
رسیدگی به فرزندان، تاثیرات منفی روی آینده فرزندان خواهد داشت. همانطور که
می دانید هم نشینی با دیگران باعث می شود تا بسیاری از رفتارهای آنها به
ما هم انتقال یابد. برای مثال اگر دوست شما فرد شادی باشد، این خوشحالی روی
شما هم تاثیر خواهد گذاشت، اگر او ناراحت باشد این احساس منفی به شما هم
انتقال خواهد یافت. بنابراین یک مادر ناامید و خسته، شرایط عاطفی خو را به
فرزندان انتقال می دهد.
القای رشد فکری
طرز فکر و نگرش افراد تاثیر بسزایی در موفقیت آنها دارد.
نتایج مطالعات کارل دک، روانشناس دانشگاه استنفورد نشان می دهد که بچه ها دارای دو نوع طرز فکر متفاوت نسبت به موفقیت هستند؟
برخی
فکر می کنند که ویژگی های شخصیتی، هوش و خلاقیت در تمام طول زندگی ثابت و
بدون تغییر هستند و ما قادر به تغییر آنها نخواهیم بود و تمام موفقیت های
ما تحت تاثیر هوش ذاتی ما هستند.
برخی دیگر چالش ها و شکست ها را
نشانه عدم برخورداری از هوش نمی دانند، بلکه آنها را به عنوان انگیزه ای
برای رشد و تقویت مهارت های در نظر می گیرند و به این موضوع اعتقاد دارند
که انسان می تواند در طول زندگی مهارت و استعدادهای خود را پرورش دهد.
تفاوت
طرز فکر والدین در این زمینه تاثیر بسیار زیادی روی فرزندان دارد. اگر به
بچه ها گفته شود که کسب نتیجه مطلوب در یک امتحان به میزان هوش ذاتی آن ها
بستگی دارد، آن ها به این موضوع اعتقاد پیدا خواهند کرد که استعدادها و
توانایی های آن ها قابل تقویت نیستند. اما اگر به آن ها یاد داده شود که
همیشه نتیجه تلاش و کوشش خود را خواهند گرفت، به این نتیجه خواهند رسید که
با تلاش و پشتکار به اهداف خود خواهند رسید.
ارتقاء هوش هیجانی برای پرورش کودک موفق
: به توانایی
افراد در شناخت و کنترل احساسات شخصی خود و دیگران و همچنین استفاده از این
توانایی برای تصمیم گیری بهتر، تفکر خلاقانه، انگیزه بخشیدن به خود و
دیگران، لذت بردن از سلامتی و روابط بهتر و زندگی شادتر، «هوش هیجانی» می گویند. تحقیقات نشان می دهد که هوش هیجانی، بهترین پیشگوی دست آوردهای آینده کودک است. همچنین بسیاری از مردم بر این باورند که هوش هیجانی، بیشتر از ضریب هوشی و مهارت های فنی، به موفقیت کودکان کمک می کند اما اقداماتی که شما به عنوان والدین برای ارتقای هوش هیجانی می توانید انجام دهید عبارتند از:
1- آرام باشید
اضطراب
خودتان را کاهش دهید. «هری استاک سالیوان»، نظریه ای مبنی بر به ارث بردن
اضطراب از والدین را ارائه کرده است. تحقیقات نشان می دهد که تماس لمسی
والدین، صدا و حتی حرکات آنها می توان اضطراب نوزاد را کاهش یا افزایش دهد.
ارتقاء هوش هیجانی برای پرورش کودک موفق هوش هیجانی,کودک,آموزش کودک
2- توانایی حل مسئله را یادش بدهید
به کودکتان بیاموزید که چگونه مشکلات را حل کند. گاهی وقت ها، زمانی که کودکان
احساس کنند درک می شوند، راحت تر می توانند مشکلاتشان را قبول و حل کنند؛
البته زمان هایی هست که آنها برای این کار، به کمک والدین خود نیز نیاز
دارند. بهترین کار این است که صبر کنید تا آنها، خودشان برای حل مشکلات،
سراغتان بیایند و کمک بخواهند.
3- آرامش را به کودک بیاموزید
به او یاد بدهید که چگونه خودش را تسکین دهد و آرام کند. کودک،
معنای آرامش بخشیدن را از والدین می آموزد ویاد می گیرد که چگونه نیازهای
خود را کنترل کند و در زندگی، چگونه خود را در برابر مشکلات، آرام نگه
دارد.
4- تایید کنید
احساسات
فرزندتان را بپذیرید و آن را تایید کنید. به او بگویید که نمی تواند
احساساتش را انتخاب کند اما باید یاد بگیرد که با آن احساسات، چه کند و
چگونه آنها را بروز دهد.
5- همدردی کنید
با
او همدردی کنید. زمانی که برای احساس ناراحتی یا عصبانیت فرزند خود، نمی
توانید کاری انجام دهید، بهترین کار، همدردی با اوست. انسان ها، وقتی
بدانند کسی هست که آنها را درک کند، راحت تر، با مشکلات احساسی خود، کنار
می آیند.
همدردی کردن، به کودک
کمک می کند که متوجه شود زندگی، احساسی خطرناک یا شرم آور نیست و همه،در
زندگی شان، با احساسات متفاوت، درگیرند؛ همچنین او، همدردی با دیگران را
یاد می گیرد. شما می توانید از این جمله ها هم کمک بگیرید: «می دانم که سخت
است دست از بازی بکشی و بیایی با هم شام بخوریم اما حالا زمان شام خوردن
است.»
6- تحقیر نکنید
به
او اجازه دهید احساساتش را بیان کند. به جای نادیده گرفتن یا تحقیر کردن
احساسات فرزندتان، به او اجازه دهید آنها را بیان کند؛ برای مثال، به او
نگویید زخمی به این کوچکی که درد ندارد. با او، طوری رفتار کنید که بتواند
احساساتش را برایتان بازگو کند.
نادیده گرفتن خشم و ناراحتی او، سبب
نمی شود دردهایش را فراموش کند، بلکه باعث می شود احساساتش را درون خود
بریزد. این احساسات، نابود نمی شوند و دنبال راهی برای بروز می گردند و
ممکن است خود را به صورت کابوس نشان دهند.
7- خوب گوش کنید
به احساسات و هیجانات کودکتان، گوش دهید. گاهی وقت ها، کودکان
نیاز دارند احساساتتان را برایتان بازگو کنند و شما، آنها را بشنوید. این
کار، به آنها کمک می کند تا با احساس خود کنار آیند و آن را رها کنند. می
توانید از جمله هایی مانند «اگر ناراحت باشی، همه ناراحت می شوند. من کنارت
هستم. می توانی با من صحبت کنی» یا «می دانم آنقدر ناراحت و عصبانی هستی
که می خواهی فریاد بزنی و گریه کنی. من هم گاهی وقت ها، ایطنوری می شوم»
استفاده کنید.
8- در آغوشش بگیرید
فرزند
خود را در آغوش بگیرید و به صدای گریه او، واکنش نشان دهید. هوش هیجانی یا
ارتباط های اولیه او با دیگران و اعتمادش به اطرافیان، شروع به رشد می
کند.
9- بازی «شاید…» را جدی بگیرید
بازی «شاید…» یکی دیگر از بازی هایی است که به کودک کمک می کند احساسات گوناگون را درک کند. وقتی که در خیابان هستید و کسی را غمگین می بینید،
این بازی را شروع کنید. اجازه دهید هر کس، دلیل ناراحتی او را حدس بزند:
«شاید او دیر به محل کار خود رسیده است»، «شاید با کسی، بحث کرده است» و
…
10- الگو باشید
بهترین الگو برای آنها باشید. کودکان،
چیزهایی را که می بینند، انجام می دهند؛ بنابراین الگویی کامل برای او
باشید. آیا شما، وقتی عصبانی هستید، کسی را کتک می زنید؟ آیا می توانید
هنگام جر و بحث، آرامش خود را حفظ کنید؟ آیا با دیگران، احساس همدردی می
کنید؟ همه این کارها را نیز او، از شما می آموزد.
11- درباره اتفاقات دردناک سکوت نکنید
حرف زدن در مورد اتفاقات دردناک را به او یاد دهید. این کار، به کودک کمک می کند در زمان هایی که با اتفاقات دردناک مواجه می شود، احساسات خود را بیان کرد.
12- از احساسات حرف بزنید
زمانی برای سرگرمی و شناخت احساسات، در نظر بگیرید. یادتان باشد که کتاب ها و فیلم ها، فقط برای سرگرمی نیستند. هنگامی که با کودکتان،
کتابی را می خوانید یا فیلمی را تماشا می کنید، از او، در مورد اتفاقاتی
که در کتاب رخ داده و شخصیت ها، بپرسید و درباره چیستی و چرایی این احساسات
با او گفتگو کنید.
13- موقعیت سازی کنید
از
او بپرسید «تو، چه کار می کردی اگر…؟» شما می توانید هنگامی که در ماشین
و پشت ترافیک هستید یا هنگام صرف شام دور میز، این بازی را با کودکان
انجام دهید. سوال های مختلف، به او کمک می کنند تا در مورد راه های مختلف
واکنش نشان دهد و در موقعیت های مختلف، فکر کند. برای مثال، از او بپرسید:
«اگر من، تو را به خاطر کاری که نکردی، سرزنش کنم، چه کار می کنی؟»
