آموزش کاشت گیاه چغندر قند
خصوصیات گیاهی: چغندر قند با نام علمی Beta vulgaris گیاهی است دو ساله از تیره اسفناج كه بصورت گیاهی یكساله
زراعت می شود . چغندر قند طی دوره رشد رویشی فاقد ساقه بوده و بصورت
مجموعه ای از برگهای بزرگ افقی تا عمودی مشاهده می شود . طول دوره رشد برای
تولید قند 6 تا 9 ماه می باشد .
محصول زراعی چغندر ریشه ای است بزرگ و آبدار كه شامل سه قسمت است :
چغندر قند
خصوصیات گیاهی: چغندر قند با نام علمی Beta vulgaris گیاهی
است دو ساله از تیره اسفناج كه بصورت گیاهی یكساله زراعت می شود . چغندر
قند طی دوره رشد رویشی فاقد ساقه بوده و بصورت مجموعه ای از برگهای بزرگ
افقی تا عمودی مشاهده می شود . طول دوره رشد برای تولید قند 6 تا 9 ماه می
باشد .
محصول
زراعی چغندر ریشه ای است بزرگ و آبدار كه شامل سه قسمت است : 1) طوقه كه
قسمت بالائی ضخیم شده و برگها از آن منشأ می گیرد 2) منطقه كوتاه و صاف در
زیر طوقه كه گردن گفته می شود . گردن قطورترین منطقه ریشه می باشد ب3) قسمت
گوشتی ریشه كه ذخیره قند در آن انجام می گیرد . مقدار قند در منطقه گردن و
طوقه پایین است مقدار قند در ارقام اصلاح شده به 16 تا 20 درصد می رسد .
امراض و كمبود مواد غذایی موجب افزایش ریزیش برگها گشته و عملكرد را پایین
می آورد زیرا در این حالت برگهای جدید بوجود می اید كه صرفاً بامصرف قند
ذخیره شده ریشه رشد می كند . معمولاً ساقه گل دهنده چغنمدر كه در سال دوم
رشد بوجود می آید از مركز طوقه رشد می كند گلها كوچك و در روی گل آذین خوشه
ای مركب بطور منفرد با دستجات 2 تا 7 گلی مشاهده می شود خود عقیمی و
دگرگشتی بر گیاه حاكم است باد عامل مهم در گرده افشانی بشمار می رود .
تجمع
قند در بعضی از دوره های رشد تحت تأثیر دو عامل به حداكثر میزان خود می
رسد 1) آهسته و كند شدن رشد برگها و ریشه 2) تعادل مطلوب بین فتوسنتز و
تنفس بعلت روزهای آفتابی و روشن كه موجب بالایی فتوسنتز می گردد و شبهای
خنك كه تنفس را پایین نگه می دارد . چغندر قند سازگاری وسیعی به شرایط محیط
متنوع دارد به سرما و گرما نسبتاً مقاوم است تحمل خشكی را دارد به شوری خاك نیز
مقاوم است . عوامل محیطی مانند حرارت ، نور ، طول روز و رطوبت خاك تا حد
زیادی تعیین كننده نحوه رشد و ذخیره قند در ریشه می باشد . خاكهای بارور
،دارای زهكشی خوب ، بافت متوسط و اسیدیته خنثی تا كمی قلیایی برای چغندر
قند ایده آل است . عملكرد در خاكهای نیمه سنگین بشرط وجود زهكشی خوب نیز
مطلوب می باشد .
تناوب زراعی: چغندر
قند به ساختمان عالی خاك نیاز دارد . بنابراین بهتر است بعد از بقولات
علوفه ای چند ساله ، كود سبز و یا كود آلی فراوان و به عنوان اولین محصول
وجینی در تناوب قرار گیرد اگر چه چغندر قند به مواد غذایی زیادی نیاز دارد و
خاك را تا عمق 80 الی 125 سانتی متری از مواد غذایی تهی می سازد اما زمنی
باقیمانده از آن فاقد علفهای هرز بوده و ساختمان خاك را بهبود می بخشد .
چغندر قندر با سایر چغندرها ، گیاهان جنس كلم و جنس اسفناج در بعضی
بیماریها مشترك بوده و نمی بایست با آنها در تناوب قرار گیرد .
مثالهایی از تناوب چغندر قند :
یونجه ( 4 ـ 5 سال ) سیب زمینی ـ چغندر قند ـ ذرت
شبدر ـ چغندر قند ـ گندم یا جو
گود سبز ـ چغندر قند ـ حبوبات یا سویا
کود شیمیایی: تولید
هر تن چغندر به 5/3 الی 5/4 كیلو ازت ، 25/1 تا 5/1 كیلو اكسید فسفر ، 2/4
تا 5/5 كیلو اكسید پتاسیم و 8/1 تا 2/2 كیلو اكسید كلسیم نیاز دارد .
تاریخ کاشت: حرارت
مناسب جوانه زدن بذر چغندر قند بین 15 تا 20 درجه سانتی گراد است . با
رسیدن میانگین حرارت شبانه روزی هوا به حدود 10 تا 12 درجه سانتی گراد به
كشت چغندر بهاره نمود .
كشت
زود هنگام پاییزه ممكن است با هجوم آفات در اوایل دوره رشد و نیز گلدهی
روبرو گردد زیرا هر چه سن چغندر قند در زمان روبرو شدن با سرما بیشتر باشد
بهتر نسبت به سرما عكس العلم نشان می دهد .
کنترل علفهای هرز: چغندر
قند ، بخصص در مراحل اولیه رشد نسبت به رقابت علفهای هرز بسیار حساس است .
از حدود یك هفته بعد از سبز شدن فقط می توان بین ردیفها را كولتیواتور زد .
علف كشهایی مانند رونیت و اپتام را میتوان قبل از كاشت چغندر پاشید و با
خاك مخلوط نمود . علف كش پتانال را می توان بعد از سبز شدن چغندر هنگامی كه
چغندر حداقل 2 برگ داشته باشد ولی علفهای هرز جوان و كمتر از 4 برگ داشته
باشد بكار برد . علف كش پیرامین از برگ وریته علفهای هرز جذب شده و بصورت
قبل از كاشت مصرف می شود .
آفات و امراض: كرم برگخوار چغندر قند یا كارادرنیا Caradrinacxigua :
از آفات عمومی محسوب می شود رنگ لارو كارادرنیا بطور معمول سبز است ولی
گاهی به رنگ قهوه ای و حتی سیاه دیده می شود لاروهای جوان به پارانیم برگ و
لاروهای مسن تر به رگبرگها حمله می كنند در صورتیكه تراكم آفت شدید باشد
طوقه نیز مورد تغذیه قرار می گیرد و بوته خشك می شود مبارزه با این آفت
عمدتاً از طریق مصرف سموم فسفره مانند دیمكون ، گوزاتیون ، دیپرتكل و یا
سوپر اسید انجام می پذیرد .
بید چغندر قند یا لیتا پروانه كوچكی است با نام علمی wcellatella scrobipalpa از
آفات خصوصی چغندر قند است لارو كامل این حشره از جوانه های مركزی تغذیه می
نماید مبارزه با این حشره عمدتاً با استفاده از سموم شیمیایی فسفره مانند
گوزاتیون ، دیمكون انجام می شود .
از جنس آگروتیس Agrotis چند حشره با اسامی شب پره زمستانی Agrotis seaetum كرم آگرویتس A.ypsilon ، آگرویتسA.nigrum و شب پره آگرویتس A.pronuba به
چغندر حمله می كنند این آفات به برگها ، دمبرگها و طوقه چغندر حمله می كند
و موجب خشك شدن گیاه جوان می گردد مبارزه با حشرات جنس آگرویتس عمدتاً با
استفاده از طعمه مسموم انجام می شود .
كك چغندر با نام علمی chaetocnema tibialis یكی
از آفات مهم چغندر در ایران محسوب می شود . خسارت به چغندر توسط حشره كامل
كه سوسك كوچكی به طول 2 میلیمتر است می باشد كك به برگهای جوان حمله و
آنها را مشبك می سازد . برای مبارزه می توان از سمهای فسفره استفاده نمود .
مگس چغندر با نام علمی Pegomyia betae مگس
كوچكی است بطول تقریباً 5 میلیمتر كه لارو آن به چغندر آسیب می رسانند
قسمتهای آلوده ماننده تاول باد می كند و زرد رنگ می شود كه در نتیجه برگها
خشك شده و از بین می رود مبارزه با این آفت از طریق سموم فسفره مانند
دیازینون یا دیمتوات بصورت سمپاشی می باشد .
شته سیاه باقله با نام علمی Apbis fabae از
افات عمومی محصولات زراعی است این شته بین 5/2 تا 3 ملیمتر طول داشته و به
رنگ سیاه براق و گاهی تا سبز زیتونی دیده می شود این شته از شیره پرورده
گیاه تغذیه و باعث پیچیدگی ، پژمردگی و زردی برها و حتی خشكیدن آنها می
گردد با این آفت می توان با سموم متاسیستوكس ، دیمتوات و سوپر اسید مبارزه
كرد .
بیماریهای مهم چغندرقند: بیماری سفیدك سطحی توسط قارچی بنام Erysiphe betae ایجاد
و از مهمترین بیماریهای چغندر قند در ایران محسوب می شود علائم بیماری
ابتدا بصورت ظهور پوشش گرد مانندی در سطح زیرین برگ است كه در اثر توسعه
بیماری به سطح فوقانی برگها نیز گسترش می یابد این پوشش سفید مدتی بعد
تغییر رنگ داده و قهوه ای می گردد و در نتیجه برگها شادابی خود را از دست
داده و زرد می شوند راه مبارزه استفاده از قارچ كشها مانند سموم گوگردی می
باشد .
بیماری لكه گرد برگ چغندر یكی از بیماریهای مهم چغندر در نواحی گرم و مرطوب است كه توسط قارچی بنام Cercospora beticola ایجاد
می شود . علائم بیماری پیدایش لكه های گرد كوچكی به قطر 2 تا 5میلیمتر به
رنگ خاكستری یا قهوه ای مایل به خاكستری با حاشیه قرمز متمایل به قهوه ای
روی برگها می باشد .
كنترل
بیماری با ضد عفونی بذر با فرمالین و سمپاشی مزرعه با تركیبات مس مانند
كوپر اویت انجام می شود . بیماری پوسیدگی ریشه چغندر قندر ظاهراً توسط
قارچهای مختلفی تولید می شود این بیماری پس از تشكیل ریشه غده ای به چغندر
حمله و موجب پوشیدگی ریشه در ناحیه طوقه می گردد . راه مبارزه با آن با
انتخاب ارقام مقاوم و استفاه از قارچ كشها مانند تترا كلرو سوپرایكس و
ریزكتول كمبی امكان دارد .
محاسن كشت چغندرقند
كشت چغندرقند دارای محاسن زیادی می باشد كه عمده ترین آنها عبارتند از:
1- چغندر یكی از اجزاء كلیدی متشكله اقتصاد كشاورزی ملی است.
2- چغندرقند نسبت به طیف وسیعی از شرایط آب و هوائی و خاك سازگار است.
3- چغندرقند از نظر ارزش غذائی در ردیف محصولاتی از قبیل برنج، ذرت، گندم، سیب زمینی و حبوبات است.
4- در حال حاضر امكان كشت كامل مكانیزه چغندرقند فراهم شده است.
5-
چغندرقند در تناوب زراعی به خوبی جای می گیرد و عمیق بودن ریشه و پاك بودن
مزارع آن از علفهای هرز اجازه می دهد كه در تناوبهای مختلف جایگزین شود.
چغندر خاك را در بهترین شرایط برای كشت غلاتی كه بعداَ كشت می گردند نگه می
دارد و عملكرد غلات را بهبود می بخشد. چغندرقند گیاهی وجینی است كه ضمن كم
كردن تراكم (تعداد) علفهای هرز حاصلخیزی و پوكی خاك را بهتر می كند.
6-
محصولات فرعی چغندر با ارزش است. سربرگ چغندر و همچنین تفاله مخلوط با
ملاس به دست آمده بعد از بهره برداری كارخانجات، غذای دام است. چغندر قند
گیاهی با دو محصول است، برگها جهت علوفه و ریشه جهت قند گیری.
7- ارزش اندام هوائی یك هكتار چغندرقند در بهبود حاصلخیزی خاك در صورتی كه به خاك برگردانده شود برابر 20 تا 30 تن كود حیوانی است.
8- چغندرقند یك محصول تضمینی است و همه ساله خرید آن توسط دولت تضمین می گردد.
سازگاری چغندرقند
چغندرقند
نسبت به شرایط مختلف محیطی دارای سازگاری نسبتا” زیادی می باشد. نسبت به
سرما، گرما، شوری و خشكی تحمل خوبی دارد. با این حال برای رسیدن به حداكثر
عملكرد، لازم است كه برای آن همانند سایر گیاهان زراعی بهترین شرایط رشد را
فراهم كرد. شرایط مناسب رشد چغندرقند به قرار زیرند:
1-حرارت:
بهترین
رشد چغندر قند هنگامی صورت می پذیرد كه حداكثر درجه حرارت در تابستان از
35 درجه تجاوز نكند و در پاییز نیز روزها آفتابی، دمای هوا در شبها پایین و
درجه حرارت حداقل به یخبندان نزدیك شود. در كل، حرارت مناسب رشد
چغندرقند بین 20 تا 24 درجه سانتیگراد است.
حرارت
مناسب جهت جوانه زدن بذر چغندرقند بین 15 تا 20 درجه سانتیگراد است. اما
جهت رسیدن به چنین درجه حرارت و كشت در آن شرایط، لازم است كه مدت زیادی از
فصل رویش از دست رود و چنین امكانی عملا” وجود ندارد. بنابراین هنگامی كه
درجه حرارت متوسط روزانه به 4 تا 5 درجه سانتیگراد رسید، می توان نسبت به
كشت بذور اقدام كرد.
2- نور:
چغندر
قند گیاهـی روز بلند است و به نـور زیادی جهت رشد و تجمع قند در ریشه نیاز
دارد. وجود نور كافی در اواخر دوره رشد، موجب زیاد شدن ذخیره قند و افزایش
خواص كیفی چغندر قند می گردد. بدین منظور باید فاصله صحیح بوته ها و
تراكم مطلوب بوته در مزرعه را مورد توجه خاص قرار داد و ضمن كوشش در جهت
حفظ سلامت برگها نسبت به كنترل سریع علف های هرز نیز اقدام عاجل انجام داد.
3- رطوبت:
با
اینكه چغندرقند به خشكی مقاوم است، اما حصول یك عملكرد بالا، مستلزم وجود
رطوبت كافی و برنامه ریزی دقیق آبیاری است. برای چغندركاری معمولاً آبیاری
معتدل و سبك سودمند است، برای تولید یك ریشه 500 گرمی حدود 40 تا 50 لیتر
آب مورد نیاز است. كل آب مورد نیاز چغندر قند در طول دوره رشد در مناطق
مختلف كشور را بین 7300 تا 13600 متر مكعب در هكتار ذكر كرده اند.
4- خاك:
خاكهای حاصلخیز دارای زهكشی مناسب، با بافت متوسط (رسی – شنی) و اسیدیته (pH )
خنثی تا كمی قلیایی (7 تا 2/7) برای چغنـدرقند منـاسب هستند. خاكهای دارای
مقادیر زیاد سنگ ، خاكهای فشرده و سفت كه معمولاً با فقدان مواد آلی همراه
هستند، برای كشت چغندرقند مناسب نمی باشند. اصولاً، محیط خاكی مناسب برای
چغندرقند محیطی است كه در بین ذرات خاك آن هوای فراوان وجود داشته باشد و
خاك، سفت و متراكم نباشد كه مانع گردش و نفوذ آب شود.خاك سست و پوك اجازه
می دهد كه ریشه چغندر به صورت عمیق در زمین فرو رود و به خوبی رشد كند.
چغندرقند
جز در مراحل اولیه رشد نسبت به شوری خاك مقاوم است. با این حال شوری بالای
خاك به عنوان یك عامل محدود كننده در تولید چغندرقند به حساب می آید.
مراحل آماده سازی زمین:
میزان
محصول چغندرقند، تا حد زیادی بستگی به ساختمان خاك و آماده سازی بستر بذر
دارد. عمق شخم، زمان شخم، كاربرد كود و استعمال علف كش ها پیش از ظاهر شدن
جوانه های چغندرقند (جهت عاری شدن بستر كاشت از علف های هرز)، همگی از
عواملی هستند كه محیط كشت مناسبی برای بذرها و بوته های جوان چغندر ایجاد
می كنند. بهترین زمان برای انجام شخم در مزارع مورد كشت فصل پاییز است كه
در این حالت امكان استفاده بهینه از ماشین آلات (در پاییز كه به آنها نیاز
نیست)، ذخیره سازی رطوبت مناسب درخاك، عدم تاخیر كشت در بهار و صرفه جویی
در مصرف آب فراهم می گردد. از طرفی از ورود ماشین آلات سنگین جهت آماده
سازی زمین در بهار به علت تعجیل زارعین در كاشت بهاره اجباراً قبل از گاورو
شدن خاك جلوگیری می شود و تخریب اراضی به حداقل خواهد رسید.
انـواع بـذر و مقدار مصرف
بذور چغندرقند براساس تعداد جوانه هایی كه ایجاد می كنند، به دو دسته كلی تقسیم شده اند:
1-
بذور پلی ژرم (چند جوانه ای): بذوری كه در نتیجه كشت آنها معمولا” بیش از
یك جوانه (معمولاً 2 تا 5) تولید می شود را بذور پلی ژرم گویند.
2-بذور منوژرم (تك جوانه ای): بذوری كه از كاشت آنها تنها یك جوانه حاصل می شود را منوژرم گویند.
بر
اساس نوع بذر، قوه نامیه بذر، شرایط آب و هوایی، روش كاشت، بافت و شوری
خاك، قدرت حاصلخیزی زمین، زمان كاشت، میزان و نحوه آبیاری، نحوه آماده
سازی زمین و … مقدار بذر مورد استفاده در واحد سطح مزرعه متفاوت خواهد بود.
به
طور كلی در روش سنتی و در شرایط نامطلوب استفاده از 20 تا 25 كیلوگرم بذر
پلی ژرم در هكتار كـافی است و در صورتی كه زمین سنگین و شور باشد لازم است
كه از مقدار بذر بیشتری (حدود 30 كیلوگرم ) استفاده كرد.
در
روش كشت مكانیزه برای یك هكتار چغندركاری، حدود 3-2 كیلوگرم بذر با قوه
نامیه حداقل 90 درصد نیاز است كه در فاصله خطوط 50 سانتیمتر و فاصله بذور
8-4 سانتیمتر و در عمق 2 تا 3 سانتیمتر كشت می شوند. در شرایطی كه وضعیت
زمین برای كشت این بذور مناسب نباشد، از بذور چند جوانه ای استفاده می شود
كه در مورد اخیر حداكثر 12-10 كیلوگرم بذر نیاز خواهد بود.
روشهای كشت چغندرقند:
كشت چغندرقند به روشهای سنتی، مكانیزه و نشایی صورت می گیرد:
الف- روش سنتی (كرتی):
در
این روش پس از اتمام عملیات تهیه زمین، به وسیله بیل یا مرزكش، در زمین
كرتهایی ایجاد می شود. نكته مهم این است كه باید سطح كرتها حتما” صاف باشد.
وجود پستی و بلندی در زمین، منجر به نرسیدن آب به نواحی بلند و همچنین جمع
شدن آب در نواحی گودتر می شود كه این كار سبب هدر رفتن مقدار زیادی آب می
شود. تجمع آب در مزرعه سبب خفگی ریشه ها و افزایش فعالیت قارچ های ایجاد
كننده پوسیدگی ریشه می شود. پس از تهیه كرتها، بذرها با دست در داخل كرتها
پاشیده شده و تا عمق 2 تا 3 سانتیمتری با خاك مخلوط می شوند.
افزایش مقدار بذر مصرفی، بالا رفتن میزان مصرف آب، شدیدتر شدن بیماری پوسیدگی
ریشه، عدم امكان استفاده از ادوات مكانیزه برای انجام فعالیت های مربوط به
داشت و برداشت و در نهایت بالا رفتن هزینه های تولید، از مهم ترین معایب
این روش كشت هستند. به طور كلی كشت چغندرقند به این روش به علت وجود مشكلات
فراوان توصیه نمی شود.
ب-روش مكانیزه:
در
این روش بذور چغندرقند در وسط و یا طرفین پشته ها كشت می گردند و به روش
نشتی و یا بارانی آبیاری می شوند. در این حالت آب هیچگاه پای گیاه نمی رسد و
در نتیجه سطح خاك سله نمی بندد. از طرفی امكان گسترش و ایجاد بیماریهای
گیاهی (به خصوص پوسیدگی ریشه) بسیار كمتر خواهد بود. از مهم ترین مزایای
این روش آسانتر شدن عملیات كاشت، داشت و برداشت و در نتیجه كاهش هزینه های
تولید و همچنین كاهش مصرف آب و بالا رفتن راندمان آبیاری است.
علف های هرز و كنترل آنها
یکی
از گیاهانی که بیشترین خسارت را از وجود علف های هرز در مزارع می بیند،
چغندرقند است. چغندرقند در ماههای اولیه رشد در رقابت با علفهای هرز بسیار
ضعیف است، که این مسئله منجر به كاهش شدید عملكرد در مزارع آلوده به علف
های هرز می شود. به طور كلی خسارت ناشی از علفهای هرز در مزارع چغندرقند،
بسیار بیشتر از خسارت آفات و بیماریها است. در موارد متعدد، بر اثر عواملی
مانند استفاده نادرست از علف کش های مناسب و یا عدم وجین به موقع مزارع،
هكتارها مزرعه چغندر زیر هجوم و سلطه علفهای هرز منهدم شده اند.
مهمترین
مرحله خسارت علف های هرز در مزارع چغندرقند تا مرحله 8 برگی شدن بوته های
چغندر می باشد. چنانچه مزرعه چغندرقند را در سه ماهه اول بعد از كاشت عاری
از علف هرز نگه داریم، دیگر نیاز به دفع علفهای هرز نخواهد
بود و خسارتی به محصول وارد نمی کند. اما خاطر نشان می گردد که كنترل
علفهای هرز مزارع چغندرقند تا زمان برداشت در جلوگیری از به بذر نشستن آنها
جهت کاهش میزان آنها در کشتهای بعدی اهمیت زیادی دارد. همچنین حذف علف های
هرز در طول فصل رشد، منجر به برداشت راحت تر محصول نیز خواهد شد.
مافین چغندر و شکلات
یک کیک که واقعا واقعا خوشمزه خوشرنگ و از همه مهمتر بافت خوبی دارد و بوی لبو هم می دهد .
مواد لازم برای تعداد ۹ تا ۱۰ عدد مافین سایز استاندارد :
| شکلات تیره ( نه شکلات تلخ ) | ۱۱۵ گرم |
| کره | ۱۱۵ گرم یا ۱/۲ پیمانه |
| چغندر | ۲۵۰ گرم پخته شده و پوست کنده |
| تخم مرغ | ۳ عدد کمی با چنگال زده شده |
| * آرد سلف رایزینگ | ۲۲۵ گرم یا ۲ پیمانه |
| بکینگ پودر | ۱/۲ ق چ |
| شکر دانه ریز | ۲۰۰ گرم یا ۱ پیمانه |
| آرد کامل گندم | ۱و ۱/۲ تا ۲ ق غ جهت پاشیدن روی مافین |
مواد لازم برای شکلات فراستینگ :
| خامه ۳۵ % یا دابل کرم یا هوی کرم | ۲۵۰ میلی لیتر یا ۱ پیمانه |
| شکر قهوه ای روشن | ۷۵ گرم یا ۱/۳ پیمانه |
| وانیل مایع | ۱ ق چ |
| شکلات تیره | ۱۵۰ گرم |
چند نکته :
اول اینکه من مواد را نصف کردم پس اگر در عکسها می بینید مواد اولیه با مقدار نمی خواند به این دلیل است نکته دوم
اینکه این کیک بدون فراستینگ هم خوشمزه می شود ولی با فراستینگ بهتر و اگر
با فراستینگ درست کردید چون خامه دارد حتما دو روزه مصرفش کنید.
قالب مافینی که استفاده کردم ۱۲ تایی ولی از اون سایز متوسط ها چون با اینکه رسپی را نصف کردم همین ۱۰ تا مافین درست شد.
* دستور تهیه آرد Self-Rising هم می توانید در این لینک ببینید. فقط باید به آرد معمولی بیکینگ پودر و نمک اضافه کنید.
طرز تهیه :
ابتدا فر را با درجه حرارت ۱۸۰ درجه سانتیگراد یا ۳۵۰ درجه فارنهایت روشن کنید.
و داخل سینی مخصوص مافین کپسول کاغذی بچینید یا اینکه چرب کنید و بدون کپسول کاغذی مافین را درست کنید.
لبوها را که قبلا پختید و پوست گرفتید با رنده درشت رنده کنید.
شکلات
را خرد کنید و با کره داخل ظرفی بریزید که بتوانید بن ماری کنید یا روی
کتری آبجوش بگذارید و هم بزنید تا کره و شکلات آب شود و مخلوط شود و بعد از
روی شعله بردارید.
آرد و بکینگ پودر و شکر را در ظرفی جداگانه مخلوط کنید و الک کنید.
چغندرها
را با شکلات و کره آب شده مخلوط کنید و تخم مرغ زده شده را اضافه کنید.
نیازی به استفاده از همزن ندارید و تخم مرغها را کمی با چنگال بزنید و بعد
از اضافه کردن به مایه شکلات و چغندر سریع هم بزنید چون شکلات گرم هست و
ممکنه تخم مرغ ببنده و در آخر مخلوط آرد و شکر الک شده را در سه مرحله
جداگانه اضافه کنید و فولد کنید ( هم نزنید) و بعد با قاشق مخلوط را داخل
کپسولها بریزید.
و با الک کوچک روی مافین ها آرد کامل
بپاشید. در دستور اصلی در اینجا از آرد Rye استفاده می کند که می دانم تو
ایران به سختی گیر می آید در اینجا می توانید از آرد کامل استفاده کنید ولی
بطورکلی آرد کامل نمی تواند جایگزین آرد Rye شود.
سینی را داخل فر گذاشته و به مدت ۲۵ دقیقه بپزید.
بعد
از اینکه از فر در آوردید بگذارید مافین ها داخل قالب به مدت ۵ دقیقه
بماند و بعد روی رک سیمی بگذارید تا خنک شود و فراستینگ آماده شده را روی
آن بریزید.
برای درست کردن فراستینگ تمام مواد را با هم
مخلوط کرده و روی شعله بگذارید تا به جوش آید، به محض اینکه به جوش آمد از
روی شعله بردارید و شکلات خرد یا رنده شده را داخل آن بریزید و هم بزنید
تا شکلات آب شود.
