فقط پياده به اين هتل مي‌رسيد

فقط پياده به اين هتل مي‌رسيد

«اسون»
دره‌ای سرسبز و پر آب در شمال تهران است؛ دره‌ای که چند آبشار و چشمه را
در دل خود جای داده است. این دره که از سمت غربی جبهه جنوبی قله توچال شروع
می‌شود تا نزدیکی روستای «پس قلعه» ادامه می‌یابد و مسیری زیبا و به نسبت
راحت را برای دوستداران طبیعت‌گردی و کوهنوردان فراهم می‌کند.
 

در زمستان‌ها که صعود به قله توچال از مسیر همیشگی شیرپلا به دلیل لغزندگی سنگ‌ها مشکل می‌شود این مسیر شاهد تردد بیشتری است.

در
ارتفاع حدود 2200 متری از سطح دریا در کناره این دره، هتلی قدیمی به نام
اُسون قرار دارد که صاحبانش آن‌ را با ایده‌ای خاص ساخته‌اند. برای رسیدن
به این هتل هیچ‌گونه راهی که وسیله نقلیه موتوری بتواند در آن حرکت کند
وجود ندارد. حتی تله‌کابین هم پایش به اینجا باز نشده است. به همین دلیل
اسون جزو معدود هتل‌های جهان است که فقط با پای پیاده می‌توان به آن رسید.

این
ایده که بعد از یک پیاده‌روی یک‌‌ساعت و نیمه در شیب نسبتا تند، ساعاتی یا
شبی را در هتلی زیبا بسر بریم خیلی جالب به نظر می‌رسد و این موضوع برای
کوهنوردان تحسین برانگیز است ولی باید به این نکته هم اشاره کرد که چند
مشکل برای استفاده بهینه از این هتل وجود دارد؛ اول این‌که در ایران اقامت
در هتل، کاری تجملاتی محسوب می‌شود و در عمل تعداد کمی از مردم می‌توانند
چنین برنامه‌ای داشته باشند.

دوم
این‌که کوهنوردی در تمام جهان در وهله اول در بین جوانان رایج است و این
قشر در زمره اقشار پولدار نیستند. من و دوستانم که بیست سال است از کنار
این هتل عبور می‌کنیم تا همین چند سال پیش جرات نمی‌کردیم وارد آن شویم چون
هزینه اقامت یا حتی خوردن یک صبحانه در آنجا را نداشتیم.

از
اینها که بگذریم باید اذعان کرد هتل اسون ساختمانی زیبا در ارتفاعی بلند
است که منظره بسیار خوبی از شهر تهران و آبشارهای اطراف را دارد و اگر کسی
اهل طبیعت‌گردی باشد و بتواند هزینه آن را هم بپردازد، برای یک «شب‌مانی‌ها
کوهستانی» بخصوص برای آنان که خانوادگی کوهپیمایی می‌کنند، مکانی عالیست.

برای
رسیدن به دره و هتل اسون ‌باید از تجریش راهی دربند شوید و وقتی به میدان
سربند یا مجسمه رسیدید از آنجا اگر به چپ نگاه کنید تاسیسات تله‌سیژ را
می‌بینید که می‌توانید با سوار شدن به آن قسمتی از مسیر را طی کنید یا
می‌توانید مسیر مستقیم را ادامه دهید.

پس
از نیم ساعت و عبور از کنار ده‌ها غذاخوری به دوراهی شروین خواهید رسید.
در اینجا مسیر مستقیم به سوی منطقه جنگلی و دیواره شروین می‌رود و مسیر سمت
چپ بعد از یک ربع شما را به دوراهی اسون می‌رساند. این دوراهی از سمت چپ
به دره اسون می‌رسد. حالا تا هتل اسون فقط نیم ساعت راه باقیست.

در
این هتل در سال‌های اخیر برای جذب مشتری، قیمت صبحانه چندان گران نشده است
و می‌توان پس از صرف صبحانه راه را به سوی ارتفاعات بالاتر ادامه داد. از
اینجا به بعد مسیر کنار جوی‌های فراوان به جلو می‌رود و با بهسازی‌های
اخیر، مسیری بسیار آسان و امن در انتظار شماست.

در
کمتر از یک‌ساعت پیاده‌روی و پس از گذر از کنار چند درخت کهنسال به ارتفاع
2600 متری می‌رسید. اینجا مسیر دقیقا به 2 شاخه شرقی و غربی تقسیم می‌شود.
مسیر شرقی ابتدا به سوی عمق دره اسون رفته و شما را به کنار رودخانه اسون
می‌رساند و از آنجا مجددا با شیب رو به‌بالا به یال اصلی توچال می‌رسید.

همان‌طور
که گفتم این مسیر زمستانی رسیدن به قله است. پس حالا که هوا کم کم سرد می
شود خوب است از این مسیر استفاده و از دیدنی‌های آن لذت ببریم.



بازار وکیل

20-02-56.jpg
 

بازار وکیل شیراز یکی از مشهورترین بازارهای سنتی و تاریخی ایران است که
به فرمان کریم‌خان زند (۱۱۷۲ـ ۱۱۹۳ق) ساخته شده و اکنون در مرکز شیراز
(شرق میدان شهدا) نزدیک ارگ کریم‌خانی قرار دارد و در کنار مسجد و حمام
وکیل مجموعه‌ای منسجم را تشکیل می‌دهند. این بازار که از بهترین آثار
بازماندة خان زند است، هنوز با رونق تمام برپاست و کارهای بازرگانی داخلی و
خارجی در آن انجام می‌شود و به واقع قلب اقتصادی شیراز است.

فرصت‌الدوله شیرازی در آثار عجم می‌نویسد: «این بازار از نزدیکی دروازه
اصفهان تا مدخل بازارهای قدیم امتداد دارد و مشتمل بر حجره‌هایی با سکوی
پهن در طرفین و ۷۴ دهانه طاقهای بلند و خوش تناسب بوده ‌است و چهارسوق
بلندی در میان آن قرار داشته که بازارهای فرعی و غربی و شرقی آن را قطع
می‌نموده ‌است. چهار بازار از آجر و گچ ساخته، شالوده‌های آن از سنگهای
کلان قرار داده و در وسط چهار بازار، چهارسوئی است که سقفش بسیار بلند و
طرازش دلپسند است. کمتر بازاری در ایران بدین اسلوب و بنیان دیده می‌شود.
یک بازار بزرگ تا برسد به چهارسوی مذکور چهل و یک طاق است، آن را بازار
بزازان گویند از هر گونه اقشمه و امتعه دارد. سمار و بلورفروش و خیاط و
غیره نیز در آن هست. بازار دیگر چهل و شش طاق است آن را بازار کلاهدوزان
نامند و اصناف دیگر دارد مع بسیاری از صرافان. بازار دیگر ده طاق است در آن
تمام سرّاج و ترکش‌دوزند. در وسط بازار بزازان، بازاری است یازده طاق در
آن جماعت شمشیرگرانند.»

معماری

معماری این بنا برگرفته از بازار قیصریه لار با بلندایی یازده متری و
پهنایی بیش از سایر بازارها که سه فضای جداگانه دارد: گذرگاه (برای عبور
مشتریان)، حریم مغازه (به بلندای نزدیک به دو پله بالاتر از سطح زمین)،
فضای مغازه (جایگاه فروش). پنج دروازه در چهار سمت بازار، دو راهروی شمالی –
جنوبی و شرقی – غربی را شکل می‌دهد که در تقاطعشان، چهارسوقی بر روی یک
هشتی با طاق بزرگ ضربی محکمی قرار گرفته است. در پای طاق نیز چند ترنج
آجرکاری شده‌ و در هشتی مغازه‌هایی چهارگوش در دو طبقه تعبیه شده است.

ضلع شمالی – جنوبی بازار از دروازه اصفهان تا کوچه جنوبی سرای مشیر
ادامه می‌یابد و در دو طرف این راسته ۸۲ باب مغازه وجود دارد که جلوی هر یک
سکویی از قطعات سنگی بزرگ که بر رویش ترنجهایی برجسته کنده‌کاری کرده‌اند.
مغازه‌ها اغلب دارای پستو بوده و در دو طبقه طراحی شده‌اند.

در این مجموعه چند کاروانسرا ساخته شده که هر کدام دارای چندین حجره
می‌باشند و بازارعلاقه‌بندان، بازار عطاران، بازار فرش فروشان را تشکیل
می‌دهد. در زیر چهارسوق، حوض بزرگی از سنگ مرمر قرار داشت که آبش از آبراه
زیرگذر بازار ترکش‌دوزها فراهم می‌شد. تهویه هوای بازار با بادگیرها و
دریچه‌ها و روزنه‌هایی به نام جامخانه یا هورنور که زیر سقف جاسازی شده بود
انجام می‌گرفت و هوا و نور کافی را به بازار می‌رساند. این اثر در سال
۱۳۵۱ به ‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.



دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Back To Top