تبخال و این دردسرها
آیا میدانستید تبخال ویروس آن می توانند در ابتلای شما
به آلزایمر نقش زیادی داشته باشند ویروس تبخال بسیار خطرناک است و موجب
بروز اختلال در حافظه و ذهن شما خواهد شد.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، پژوهشگران در جدیدترین تحقیقات خود دریافته‌اند یک ارتباط مستقیم بین ویروس تبخال و ابتلا به بیماری آلزایمر وجود دارد.
گفتنی است در عین حال یک نظریه ترسناک به تازگی منتشر شده است در خصوص
اینکه بیماری آلزایمر مسری است و می‌تواند از طریق روش‌هایی چون استشمام
هوای آلوده انتقال خون و حتی انجام جراحی‌های دندانپزشکی از فرد مبتلا به
سایر افراد سالم منتقل شود.
بررسی‌ها نشان می‌دهند بیش از 100 مطالعه در خصوص ارتباط اشکال مختلف تبخال با بیماری آلزایمر به انجام رسیده است.
در عین حال نظریه‌ای جدید در این خصوص بحث می‌کند که برخی داروهای
آنتی‌بیوتیک و ضدویروسی می‌توانند برای درمان اختلال حافظه مورد استفاده
قرار گیرند.
یک تیم بین‌المللی از محققان دانشگاه‌های کمبریج، ادینبورگ
و منچستر در مقاله‌ای که در مجله پژوهش آلزایمر به چاپ رسیده ادعا
کرده‌اند وجود میکروب‌ها قارچ‌ها و باکتری‌ها به صورت بلندمدت در مغز
می‌تواند باعث ابتلای افراد به بیماری آلزایمر شود.
در تحقیقی همسو
باکتری و ویروس‌های مولد ذات‌الریه نیز می‌توانند با ورود به مغز و
سلول‌های مغزی باعث از بین بردن سلول‌های حیاتی و تحریک علائم بروز آلزایمر
شود.
این تحقیق نشان می‌دهد پروتئین سمی بتا‌آمیولوئید که عامل اصلی
بروز آلزایمر در افراد است به خاطر مبارزه با این ویروس‌ها ساخته می‌شود
اما بعدها باعث نابودی سلول‌های مغزی و بروز آلزایمر می‌شود.
براساس
مدارک و تحقیقات مغز برای مبارزه با ویروس تبخال سطح قابل توجهی
بتاآمیلوئید تولید می‌کند. با انجام کالبدشکافی از مغز افراد متوفی در اثر
آلزایمر پزشکان مقدار زیادی سلول‌های ویروسی باکتریایی و قارچی را شناسایی
کرده‌اند.
پژوهشگران امیدوار هستند از این یافته‌ها برای درمان، کنترل و پیشگیری ار ابتلای افراد به آلزایمر استفاده کنند.
هیجانات و مدارهای عصبی انسان
هیجاناتی از این قبیل به همان ترتیب که در مدارهای عصبی انسان قرار می
گیرند در مدارهای عصبی حیوانات رده بالاتر مانند سگ و گربه و اسب و میمون
هم وجود دارد. از این روست که انسان می تواند با این حیوانات
ارتباط عاطفی برقرار کند. داروین خاطر نشان می سازد که توانایی نوزادان به
ابراز هیجاناتشان حتی قبل از اینکه بتوانند صحبت کنند اهمیت عمده ای در
تنازع بقای آنان دارد. اگر به نظرمان بیاید که نوزادمان ترسیده است با در
آغوش گرفتنش او را آرام می کنیم اگر از گرسنگی گریه کند به او شیر می دهیم و
هر گاه از خوشحالی قهقهه بچگانه سر دهد با او بازی می کنیم. هیجانات به ما
فرصت می دهند که شرایط موجود را بزرگ نمایی کنیم یا به عواملی که آن را
پدید آورده توجه کنیم. اگر نوزادان هیجانات خود را بروز ندهند احتمالا از
بین می روند چون ما بدون آن هیجانات نمی دانیم چگونه از آن ها نگهداری
کنیم.
