بیاشتهایی كودكان، چند نکته مفید
من یه پسر 2 سال و دو
ماه دارم که خیلی کم غذاست. وزنش حدودا 12 کیلوست. تا حالا از انواع اشتها
آورها هم استقاده کردم ولی تاثیر چندانی نداشت. اشتها آورهایی مانند: زینک
پلاس و زینک سولفات، سندروس، سانستال، فروگلوبین، ویتا گلوبین، کیندر و …
. قبلا واسه غذا خوردن باهاش بازی می کردم یا مشغول به انجام کاریش می
کردم تا بتونه چند لقمه غذا بخوره. ولی وقتی به حال خودش می زارمش شاید از
صبح تا شب اسمی از غذا نیاره. دیگه دارم کلافه می شم نمی دونم باید چیکار
کنم. دکتر متخصص کودکان هم که میبرمش فقط اشتها آور معرفی می کنه.
پاسخ: با
توجه به نمودار رشد الان کم وزن نیست. اما باید به روند رشد دقت کنید که
نمودار رشدش افقی نشده باشد. اگر در طی زمان موازی با خطوط نمودار پیش رفته
باشد یعنی خوب است.
نکات زیر می تواند مفید واقع شود:
1-
بچه‌ها با غذا نخوردن اعتراض می‌كنند. شایع‌ترین دلیل بی‌میلی كودكان،
پیروی از روش‌های نادرست والدین در تغذیه آنهاست؛ روش‌هایی كه ناخودآگاه
موجب لجبازی و خودداری آنها از خوردن میشود. در حقیقت یكی از ابزارهای
ارتباطی كودك با محیط اطرافش غذا خوردن است تا جایی كه می‌توان از شیوه غذا
خوردن كودك به رابطه‌اش با محیط اطراف پی‌برد. معمولا كودكان هر اعتراض یا
مشكلی نسبت به محیط اطراف را در روش غذا خوردن‌شان نشان می‌دهند.
بنابراین اگر كودك شما میلی به غذا خوردن ندارد و شما از سلامت جسمانی او
اطمینان دارید، باید از آسایش روحی و روانی كودك‌تان آگاه شوید.
2-
كودكان را وادار به غذا خوردن نكنید. در كنار آمدن با بیاشتهایی كودكان
قبل از هر چیز باید علت اصلی بی‌میلی را كه در اكثر موارد روحی و روانی
است، شناسایی كنید و از راه درست به درمان آن بپردازید. یادتان باشد در
چنین شرایطی اجبار به غذا خوردن و رفتار اضطراب گونه نادرست‌ترین روشی است
كه شما به عنوان پدر و مادر می‌توانید به كار بگیرید، چون انتخاب این
روش‌ها نه تنها شما را به هدف‌تان نزدیك نمی‌كند بلكه باعث لجبازی و
خودداری بیشتر كودك از خوردن میشود.
3- نكته مهم در ترغیب كودكان
به غذا خوردن، انتخاب شیوه‌های درست تشویقی است. خیلی از والدین برای وادار
كردن كودكان به غذا خوردن به شیوه‌های نادرستی مثل التماس كردن پناه
می‌برند، یا كل خانه را دنبال كودك می‌دوند تا او یك قاشق بیشتر غذا بخورد
یا حتی سعی می‌كنند توجه كودك را به تصاویر تلویزیون جلب كنند، این روش‌ها
برخلاف نتیجه ظاهری كه در پی‌دارند، شیوه‌های موثری برای رسیدن به نتیجه
دلخواه یعنی روی آوردن كودك به غذا خوردن نیستند و اغلب در دراز مدت
بی‌نتیجه می‌مانند. این روش‌ها همان‌قدر بی‌تاثیرند كه وادار كردن كودك به
غذا خوردن با شیوه‌های تنبیهی مثل باز كردن دهان كودك با فشار
4-
غذای بچه‌ها را تزئین كنید. به جای وادار كردن کودک به خوردن، باید طوری
برنامه‌ریزی كنید كه در كنار دیگر اعضای خانواده و هم‌زمان با شما غذا
بخورد. این ترفند به ظاهر ساده، ناخود آگاه او را به خوردن ترغیب می‌كند.
در كنار این روش، استفاده از ظروف غذایی مخصوص و تزئین متفاوت مواد غذایی
طوری كه خوش‌آب و رنگ‌تر به نظر بیایند در تحریك اشتهای كودك موثرند. نكاتی
هم هستند كه رعایت نكردن آنها نقش زیادی در بیاشتهایی كودك دارند، نكاتی
مثل پر كردن بیش از حد ظرف غذای كودك، رعایت نكردن نظم در غذا خوردن و
تنوع در غذا و حتی نرم كردن بیش از حد غذا. انتخاب این روش‌ها هرگز شما را
به نتیجه دلخواه‌تان نمی‌رساند.
5- محیطی شاد برای بچه‌ها فراهم
كنید. برای تشویق كودكان بی‌‌اشتها به غذا خوردن باید حوصله به خرج بدهید و
سعی كنید به جای ایجاد فضایی عصبی و پر تشنج، با ساختن محیطی شاد و با
نشاط میل به غذا خوردن را در كودك ایجاد كنید. این نكته را هم به یاد
داشته باشید كه در اكثر موارد غذا نخوردن كودكان گذراست یا به تعبیری یك
اعتصاب غذاست كه معمولا دلایل روحی و روانی دارد. بنابراین در این شرایط
بهترین روش این است كه آرامش خود را حفظ كنید و بدون اضطراب با این مشكل
كنار بیایید. ضمن این‌كه یادتان باشد كودك را هیچ وقت با بچه‌های هم سن و
سالش مقایسه نكنید، چون رشد و میزان اشتها در كودكان مختلف متفاوت است.
6-
به كودك فرصت انتخاب بدهید. برای تشویق كودكان به غذا خوردن لازم است طول
مدت معینی را برای غذا خوردن مشخص كنید. در نظر گرفتن این زمان به كودك
گوشزد می‌كند كه ظرف یك بازه زمانی مشخص باید با غذایش كنار بیاید. بعد از
این فاصله اگر هنوز چیزی از غذای كودك باقی ماند، بدون این‌كه در مورد آن
بحث كنید، باقی‌مانده غذا را از سر سفره بردارید. در طول زمانی كه به شام
یا ناهار خوردن اختصاص می‌دهید، سعی كنید كنار كودك بنشینید و با او در
مورد غذا خوردن حرف بزنید، حتی از او بپرسید كه چه غذایی را برای شام یا
ناهار روز بعد دوست دارد. اجازه انتخاب غذا را به كودك بدهید و بالاخره
این‌كه به خاطر دور ریختن غذا او ار سرزنش نكنید. به كار گرفتن این روش‌ها
ناخودآگاه كودك را به خوردن تشویق می‌كند.
7- سبزی و میوه را
جایگزین تنقلات كنید. در دسترس قرار ندادن غذای کافی و سالم برای كودك نیز
از دلایل دیگری است كه می‌تواند زمینه‌ساز بیاشتهایی در او شود. گاهی پدر
و مادرها به جای این‌كه مواد غذایی سالم، مثل سبزی‌های شسته و پوست کنده،
میوه‌های شسته و آماده خوردن، دانه‌ها و مغزهای مقوی مثل آجیل، لبنیات تازه
و … را در اختیار كودك قرار بدهند، به عنوان میان وعده سراغ شیرینی،
شکلات یا تنقلاتی می‌روند كه کالری زیاد دارند و در عوض محتوای غذایی كم.
همین روش نادرست باعث میشود بچه‌ها میلی به خوردن غذاهای اصلی نداشته
باشند. در حالی كه اگر از كودكی ذائقه كودك را به مواد غذایی سالم مثل
سبزی‌‌ها و میوه‌های شسته و دانه‌های مقوی و…. عادت دهیم جدا از تضمین
سلامت كودك به او فرصت می‌دهیم همیشه برای خوردن وعده‌های اصلی غذایی آماده
باشد.
8- ظاهر غذا در اشتهای كودكان تاثیر دارد. در دوران کودکی،
علاقه و بی‌علاقگی به غذاهای مختلف به سرعت تغییر می‌کند. بنابراین دوست
داشتن یا نداشتن غذا همیشگی نیست و تا حد زیادی تحت تاثیر ظاهر و طعم
غذاست. به همین دلیل بهتر است سعی كنید ظاهر خوش آب و رنگ و جذابی به
غذاهای مورد علاقه كودكان بدهید تا میل بیشتری به خوردن داشته باشند.
– به فاصله هر 3 ساعت به او خوراکی بدهید.
– روغن زیتون یا کره به غذاهایش اضافه کنید.
– استفاده از پنیر پیتزا خوب است.
– حلوا شکری در صبحانه بخورد.
– بعد از هر غذا، 3 عدد خرما بخورد.
– شیر و لبنیات کم چرب نباشد.
– شیر را با عسل مخلوط کنید.
– روزانه 10 عدد آجیل ریز شده بخورد.
– 1 ساعت قبل از وعده غذایی اصلی چیزی نخورد.
– میوه ها را به شکل آب میوه بدهید.
– شربت ویتامین-مینرال کودکان حتما باید مصرف کند.
نتیجه عفونت گوش کودک چست؟
رییس انجمن فوق تخصصی عفونی کودکان گفت: مسلما اگر عفونت گوش درمان نشود، صدمات جبران ناپذیری چون ناشنوایی را به دنبال خواهد داشت. ایسنا: رییس
انجمن فوق تخصصی عفونی کودکان در پاسخ به اینکه ” آیا ممکن است عفونت گوش
منجر به ناشنوایی شود؟ ” گفت: مسلما اگر عفونت گوش درمان نشود، صدمات جبران
ناپذیری چون ناشنوایی را به دنبال خواهد داشت. در واقع امکان اینکه عفونت
گوش در درازمدت بر روی شنوایی کودک تاثیر بگذارد وجود دارد.
دکتر
محمدرضا بلورساز درباره راهکارهای مراقبتی موجود برای جلوگیری از بروز
عفونت گوش در کودکان اظهار کرد: برای اینکه کودک دچار عفونت گوش نشود،
نباید سرما بخورد. اگر سرماخوردگی اتفاق افتاد، این خطر وجود دارد که گوش
بیمار هم دچار عفونت شود.
وی در پاسخ به اینکه ” آیا ممکن است عفونت
گوش منجر به ناشنوایی شود؟ ” گفت: مسلما اگر عفونت گوش درمان نشود، صدمات
جبران ناپذیری چون ناشنوایی را به دنبال خواهد داشت. در واقع امکان اینکه
عفونت گوش در درازمدت بر روی شنوایی کودک تاثیر بگذارد وجود دارد.
استاد
دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی درباره زمان انجام تست سنجش شنوایی و
غربالگری‌ها برای اطمینان از سلامت شنوایی کودکان توضیح داد: تست سنجش
شنوایی باید از بدو تولد انجام شود. وقتی نوزاد متولد میشود، تستی برای
سنجش شنوایی انجام میشود. از حدود شش ماهگی به بعد هم تست‌های ویژه‌ای
وجود دارد که والدین می‌توانند آن را برای نوزادشان انجام دهند.
وی
همچنین در پاسخ به اینکه کودک چه علامت‌هایی داشته باشد مشکوک به وجود
مشکلات شنوایی است؟ گفت: تشخیص مشکلات شنوایی بویژه در دوره نوزادی بسیار
مشکل و تنها از طریق تست‌های سنجش امکان پذیر است.
رییس انجمن فوق
تخصصی عفونی کودکان افزود: اما پدرها و مادرها می‌توانند با زیر نظر گرفتن
رفتار کودک خود از مشکلات احتمالی با خبر شوند. به عنوان مثال اگر کودک
مدام نزدیک تلویزیون بنشیند و یا صدای آن را بلند کند، اگر هنگامی که از او
سوال می‌کنند جواب ندهد یا سر کلاس درس به خوبی متوجه نکات آموزشی نشود و
سوالات معلمش را درک نکند، می‌تواند مشکوک به وجود یک مشکل شنوایی باشد.
بینایی سنجی از یک سالگی به بعد امکان پذیر است
دبیر
انجمن پزشکان کودکان ایران درباره مراقبت از بینایی و سلامت چشم کودکان
نیز گفت: با توجه به امکاناتی که وجود دارد، می‌توان در بدو تولد از سلامت
بینایی نوزاد مطمئن شد. همچنین می‌توان در بدو تولد دریافت که کودک به آب
مروارید، آب سیاه و بیماری‌های چشمی دیگر مبتلاست یا خیر.
بلورساز درباره لزوم بینایی سنجی در کودکان عنوان کرد: بینایی سنجی از یک سالگی به بعد امکان پذیر است.
این
متخصص کودکان درباره اینکه والدین در صورت مشاهده چه علائمی باید از وجود
مشکل بینایی در چشم فرزندشان آگاه شوند، اظهار کرد: معمولا پدر و مادر مشکل
را سریع می‌فهمند. به عنوان مثال شاید کودکی که غالبا برای تماشای
تلویزیون به آن بسیار نزدیک میشود و یا سرش را بیش از اندازه به سمت کتاب
خم می‌کند، دید خوبی نداشته باشد.
