خفاش‌ها چگونه صدای خود را در فضاهای پرصدا تشخیص می‌دهند
محققان آمریکایی با مطالعه بر روی سیستم شناسایی صوتی خفاش‌ها، عملکرد این
جانداران را در تشخیص سیگنال صدای خود در فضایی مملو از صدا شناسایی کردند.
به گزارش سرویس پژوهشی ایسنا منطقه خراسان، سیستم صوتی خفاش‌ها در ظاهر
ساده به نظر می‌رسد، اما با توجه به زندگی‌گروهی هزاران خفاش در غارهای
تاریک، عملکرد هر خفاش در تشخیص سیگنال بازتاب صدای خود در فضایی مملو از
صدا در هاله‌ای از ابهام بود.
دکتر یوسی یوول در مورد ماهیت پیچیده سیستم رادار خفاش‌ها در تشخیص سیگنال
خود در فضایی مملو از اختلالات صوتی اظهار کرد: عملکرد رادار صوتی خفاش‌ها
بسیار پیچیده‌تر از تصورات قبلی است، به‌طوری‌که این جانداران برای شناسایی
سیگنال صوتی خود از الگوهای صدای همپوشان برای سرکوب صدای محیط استفاده
کرده و قادر هستند صدای تولیدی خود را از نظر تکرار، مدت و حتی نوع سیگنال
خروجی مدیریت کنند.
وی در ادامه افزود: رادارهای امروزی بر اساس عملکرد سیستم آشکارساز صوتی
خفاش‌ها طراحی و ساخته شده‌اند که با این اکتشاف منتظر پیشرفت‌های چشمگیری
در صنایع رادارهای نظامی و علمی خواهیم بود.
یوول برای درک بهتر عملکرد سیستم آشکارساز صوتی خفاش‌ها گفت: در نظر بگیرید
که شما با چشمان بسته در یک مهمانی بزرگ و پر سروصدا قرار دارید، حال از
شما خواسته می‌شود که از اکوی صدای خود میز وسط سالن را پیدا کنید. در واقع
این یک مثال ساده از پیچیدگی سیستم صوتی خفاش است، چرا که تنها راه نجات و
تغذیه خفاش‌ها، استفاده از سیستم آشکارساز صوتی است.
خواندن مغز ممکن شد
محققان الگوریتمی ابداع کرده اند که با آنالیز سیگنالهای مغزی نشان می دهد فرد دقیقا در حال مشاهده چه چیزی است.
به گزارش سرویس علمی جام نیـوز
به نقل از مهر، این نوآوری در واقع چیزی جز رمزگشایی از تجربیات ادراکی
انسان نیست. درحقیقت اکنون محققان می توانند با زیر نظر قرار دادن
سیگنالهای مغزی متوجه شوند که افراد چه چیزهایی را می بینند و یا درک می
کنند.
در این بررسی محققان از الکترودهایی برای اندازه گیری سیگنالهای مغزی در
۷ داوطلب مختلف استفاده کردند. آنها درحالی الکترودها را به سر این افراد
متصل کرده بودند که تصاویری از چهره انسانهای مختلف و خانه ها را در فلشهای
۴۰۰ میلی ثانیه ای برایشان نمایش می دادند.
به گفته محققان، این فرآیند نوعی خواندن مغز است اما نه به آن معنا که ممکن است کاری نادرست به نظر برسد.
در ادامه نوعی نرم افزار رایانه ای دو مدل سیگنال مغزی را مورد بررسی
قرار می دهد، یعنی سیگنالهای مرتبط با رویداد مشاهده شده و همچنین
سیگنالهای غیرمرتبط با آن.
نکته جالب توجه این بررسی به بخش پیش بینی الگوریتم مربوط می شود یعنی
جایی که محققان از آن خواستند تا ۱۰۰ واکنش بعدی هر داوطلب از مشاهده
تصاویر مختلف را پیش بینی کند.
این الگوریتم قادر بود که با تأخیر زمانی حدود یک ثانیه و البته با ضریب
دقت بالا از روی آنالیز فوری سیگنالهای مغزی داوطلب نشان دهد که او در حال
مشاهده چه تصویری است.
