چند توصیه برای نظم پذیری کودکان
این یک واقعیت است که بیشتر
کودکان ما معمولاً علاقه‌ای به ایجاد نظم در وسایل شخصی و ترتیب در انجام
کارها ندارند و همین موضوع به مساله‌ای پیچیده و حل نشدنی برای مادران و
گاه پدران تبدیل شده است.
در بسیاری از موارد دیده می‌شود که مادر یا پدر از فرط خستگی و یا عصبانیت
به‌خاطر بی‌اعتنایی کودک به نظم اقدام به تنبیه‌های کلامی و رفتاری با او
میکنند که این کار خود باعث لجبازی و بی‌توجهی عمدی کودکان به نظم و ترتیب
در اتاق و وسایل شخصی‌شان می‌شود و کار را سخت‌تر می‌کند.
شاید شما مادر و پدر گرامی نیز که اکنون خواننده این مطلب هستید تا به حال
قدم‌های زیادی را برای یاد دادن نظم و انضباط و تفهیم لزوم آن در زندگی
برای فرزند یا فرزندانتان برداشته‌اید اما به نتیجه دلخواه نرسیده‌اید، اگر
این‌طور است پیشنهاد می‌کنیم؛ قدم های موثر ذیل را از ما بشنوید و محکم
بردارید که حتماً به خواسته مورد نظرتان نزدیک‌تر خواهید شد.
۱) از قدیم شنیده‌ایم که «دوصد گفته چون نیم کردار نیست» و دیگران به اعمال
ما بیش و پیش از گفته‌هایمان توجه میکنند، پس سعی کنیم قبل از هر چیز خود
را به نظم و ترتیب عادت دهیم و برای هر شیء جای مخصوص و برای هر کار وقت
مناسب در نظر بگیریم.
۲) در شروع کار نظم‌دهی به اتاق کودک، از اسباب‌بازی‌ها و وسایل و
تصویرهایی که بیشتر مورد توجه کودکتان هستند، بیشتر استفاده کنید تا آنها
تمایل بیشتری به مرتب نگه داشتن اتاق خود نشان دهند و فراموش نکنید که در
تزئین اتاق کودک اول نظر و سلیقه او را به‌کار بگیرید نه سلیقه خودتان زیرا
این کار باعث توجه و رضایت بیشتر او خواهد شد.
۳) پس از مشورت با او در هفته یک یا دو روز را برای نظافت کردن و نظم دادن
اتاقش انتخاب کنیم و با گفتن این جمله که «من هم به تو کمک می‌کنم تا
اینجا را تمیز و مرتب کنی» به کودک دلگرمی داده و خیالش را از تنهایی و
سختی کار راحت کنید.
۴) آهنگ یا نوار قصه مورد علاقه‌اش را در حین کار بگذارید تا شاداب و سرحال باشد.
۱۰ روش برای داشتن فرزندانی مسؤلیت پذیر
همه ما دوست داریم فرزندانی
مسئولیت پذیر داشته باشیم. اما چطور می توانیم اطمینان یابیم که
فرزندانمان این درس ها را به خوبی آموزش می بینند؟ در این مقاله چند راه
برای مسئولیت پذیر کردن فرزندانتان به شما نشان می دهیم.
۱) از همان بچگی بعضی از کارها را به آنها واگذار کنید.
بچه های کوچک، حتی بچه های دو ساله، علاقه ی خیلی زیادی به کمک کردن دارند.
اگر صبور و خلاق باشید، مطمئن باشید خیلی بیشتر از آنچه شما فکر می کنید
از دستشان برمی آید. اینکار باعث می شود وقتی بزرگتر شدند، در کارهایشان
اعتماد به نفس و شور و اشتیاق داشته باشند.
۲) برای کارهایشان پاداش نگذارید.
اگر می خواهید حس مسئولیت پذیری به صورت طبیعی و عمقی در وجود فرزندانتان
شکل گیرد، باید بتوانند ارزش واقعی کارهایشان را درک کنند. اگر فقط روی
چیزی که به عنوان پاداش خواهند گرفت متمرکز شوند، این را یاد نخواهند گرفت.
۳) وقتی اشتباه میکنند، عواقبی طبیعی برای آنها در نظر بگیرید.
اگر عادت کرده اند که همیشه وسایل بازیشان را جایی جا بگذارند، باید
بگذارید با نتایج و عواقب کارهایشان هم روبه رو شوند. شاید لازم باشد که
برای بازی بعدیشان از کسی دستکش قرض بگیرند، یا شاید هم اگر گم شده باشد،
مجبور شوند یک دستکش نو بخرند. اگر هر وقت که چیزی را گم می کنند شما
کمکشان کنید، هیچوقت در زندگی مسئولیت پذیر نخواهند شد.
۴) وقتی می بینید جایی احساس مسئولیت کرده اند، آن را بر زبان بیاورید.
هر رفتاری که از آنها می بینید و خوشتان می آید را جلوی خودشان به زبان
بیاورید. اینکار باعث می شود با شور و شوق بیشتری باز آن کار را تکرار
کنند.
۵) هر از گاهی درمورد مسئولیت پذیری با آنها صحبت کنید.
مسئولیت پذیری را به عنوان یک ارزش خانوادگی به آنها معرفی کنید و اهمیت آن را برایشان توضیح دهید.
۶) خودتان الگوی مسئولیت پذیری برای فرزندانتان باشید.
آنها همه چیز را از شما یاد می گیرند، پس مراقب رفتارهایتان باشید. سعی
کنید همیشه خوش قول باشید. مطمئن باشید که آنها همه ی کارهایتان را زیر ذره
بین دارند.
۷) از همان کودکی به آنها پول توجیبی بدهید.
بگذارید از همان دوران کودکی، تصمیمات مربوط به امور مالیشان را خودشان
بگیرند. با این روش خیلی زود چم و خم پول خرج کردن دستشان می آید. اما اگر
زود پولشان را تمام کردند، تنبیهشان نکنید.
۸) باور داشته باشید که کودکانتان مسئولیت پذیر هستند.
باور شما به مسئولیت پذیری آنها، خیلی زود به خودشان منتقل خواهد شد و سطح
توقعاتشان را بالاتر خواهند برد. حتی وقتی خرابکاری می کنند هم این باور را
از دست ندهید.
۹) به آنها یاد بدهید که مسئولیت پذیر باشند.
با آنها صحبت کنید و بگویید که توقع چه رفتاری از آنها را دارید. وقتی آنها
ندانند که مسئولیت پذیری چیست، چطور می توانند مسئولیت پذیر باشند؟
۱۰) از دیگران هم راهنمایی و کمک بگیرید.
بعضی وقت ها خیلی سخت است که خودتان بفهمید در برخورد با فرزندتان خیلی سخت
گیرید یا آسان گیر. می توانید با پدر و مادرهای دیگر صحبت کنید، کتاب
بخوانید، به مشاوران مخصوص مراجعه کنید، هر کاری از دستتان برمی آید انجام
دهید تا احساس کنید که برای بار آوردن فرندتان تنها نیستید.
