لکنت زبان در کودکان و ۷ پیشنهاد
صحبت های آرام و راحت شما تاثیر بیشتری خواهد داشت نسبت به این که سرزنش
کنید و یا مواری مثل ” آرام باش ” و ” سعی کن به آرامی صحبت کنی ” را توصیه
نمائید.
در ادامه به این هفت مورد اشاره می شود:
۱.
با کودک آرام و با مکث و عاری از هرگونه عجله صحبت نمائید. وقتی که کودک
صحبتش تمام می شود چند ثانیه صبر کنید بعد شروع به صحبت کنید . صحبت های
آرام و راحت شما تاثیر بیشتری خواهد داشت نسبت به این که سرزنش کنید و یا
مواری مثل ” آرام باش ” و ” سعی کن به آرامی صحبت کنی ” را توصیه نمائید.
۲.
تعداد سوالاتی را که از کودک می پرسید کاهش دهید . وقتی که کودکان عقیده
هایشان را بیان می کنند خیلی راحت تر و آزاد تر صحبت می کنند نسبت به زمانی
که به سوال بزرگتر ها پاسخ می دهند . هنگامی که کودک راجب موضوعی صحبت می
کند به جای سوال پرسیدن نسبت به آن نظر دهید و به او نشان دهید که به صحبت
هایش گوش می دهید.
۳. با حالات چهره و حرکات بدن به کودک نشان دهید که به محتوای صحبت او گوش می دهید نه به نحوه ی صحبت کردنش.
۴.
هر روز زمانی مشخص برای توجه به فرزندتان اختصاص دهید و در طول این زمان
به او اجازه دهید تا کارهایی را که دوست دارد انجام دهد . او را در انجام
فعالیت ها آزاد بگذارید و درمورد صحبت کردن و نکردن خودش تصمیم بگیرد . شما
هم راحت و آسوده باشید و آرام و با مکث صحبت کنید . این سکوت و آرامش در
کودکان اعتمادی سازنده ایجاد می کند .
کودکان باید بفهمند که والدین
از حضور آنها لذت می برند و هرچه کودک بزرگتر می شود می تواند در زمان
هایی که احساس راحتی می کند در باره ی احساسات و تحربیاتش با والدنش صحبت
کند.
۵. کمک کنید تا همه ی اعضای خانواده یاد بگیرند برای صحبت کردن
نوبت بگیرند . کودکان لکنتی می دانند که صحبت کردن هنگامی که وقفه ها کمتر
است راحت تر می باشد.
۶. راه هایی را که بتوانید متقابلا بر کودک
اثر نمائید را بیابید . سعی کنید تا انتقادها ، تکرار الگوهای گفتاری ،
وقفه ها و سوالات را کاهش دهید . مداوم این پیام را به او القا کنید که
صحبت هایش گوش می دهید.
۷. از همه این موارد که بگذریم مهمترین نکته
این است که به کودکتان بفهمانید که او را همان گونه که هست پذیرفته اید و
حمایتش می کنید.
دردسرهای پسرداری برای والدین!
این روزها دیگر برای پدر و مادران تفاوتی نمی کند فرزند در راه شان دختر
باشد یا پسر، مهم سلامت بودن و شاد زندگی کردن آنهاست. در عین حال باید
پذیرفت خلق و خو و رفتار در دختران و پسران تفاوت دارد و رویکرد تربیتی
ویژه خود را می طلبد. بدون شک مسیری پر از مشکلات و مبارزات وجود دارد که
مادران پسردار در طول مدت بزرگ کردن کودکان خود با آنها رو به رو خواهندشد.
دفعه بعدی که موردی از این فهرست برای شما رخ داد، از اینها به عنوان
یادآوری این مطلب استفاده کنید که مادران پسردار تمام دنیا، تجربیات مشترکی
با شما دارند.
1- غرق دیوانه بازی ها و بی صبری های او می شوید
باید با این شرایط رو به رو شوید. هیچ کاری مانند بزرگ کردن پسربچه ها
برای آزمودن محدودیت های ظرفیت جسمانی شما وجود ندارد. مادران پسردار می
دانند که بزرگ کردن یک پسر، ظرفیت های ذهنی و حسی آنها را تا آخرین ذره
مصرف می کند. بیرون بردن پسربچه ها در مجامع عمومی مانند سازمان دهی یک
سیرک بزرگ، مشکل است!
2-خیلی از اشتباهات را به گردن خواهید گرفت
به عنوان یک مادر، تمایل غیرقابل وصفی در شما برای دیدن موفقیت پسرتان
وجود دارد. زمانی که اشتباهی رخ می دهد و مشکلی به وجود می آید، برعهده
گرفتن آن برای شما بسیار ساده به نظر می رسد؛ اما به خاطر داشته باشید که
پسر شما در کنار شما در حال یادگرفتن تجربیات زندگی هم هست.
3- میزان مصرف غذای او، شما را شگفت زده می کند
جدای از هر گرفتاری که مادران پسردار با آن رو به رو هستند، مصرف زیاد
غذای پسرها یکی از شایع ترین و معمول ترین موقعیت خاصی برای مادرهاست.
هزینه های صرف شده برای تامین موادغذایی در هر ماه شگفت انگیزتر و شگفت
انگیزتر می شوند؛ اما این همه غذا کجا می رود؟ شاید پسربچه ها معده اضافی
دارند!
4- احساس خستگی می کنید از اینکه دائما می شنوید «خوشحالی پسر داری؟!»
هر زمان که این جمله را می شنوید، به دو دلیل عصبانی می شوید؛ اول
اینکه، واضح است که از داشتن پسر راضی و خوشحال هستید! او کودک شماست و
حاضر به عوض کردن او با هیچ کس و هیچ چیز در این دنیا نیستید. دوم اینکه
این سوال این امر را به ذهن می آورد که پسرها بنا به دلایلی از دخترها
ارزشمندتر هستند، اما از آنجایی که شما پسر دارید، تمرکز خود را روی بهترین
مادر ممکن بودن برای پسرهای خود قرار می دهید.
5- هروقت به منزل می رسد،به جای انجام تکالیف، در حال بازی است
بله! فرزندتان از کوچک ترین فرصت هم استفاده کرده تا غرق یک بازی
کامپیوتری شود. تصاویر سوزان و صداهای ممتدی شلیک از هر طرف خانه دیده و
شنیده می شوند و شما به این فکر می کنید که آیا روزی می رسد که بتوانید یک
دقیقه را در سکوت و صلح تجربه کنید یا نه!
6- حتی در سرویس بهداشتی و حمام هم آرامش ندارید
هروقت به سرویس بهداشتی می روید، صدای تاپ تاپ پاها و سوال درباره اینکه
«مان کجاست؟» را می شنوید و به مرور به آن عادت می کنید. گاهی خود را در
میان این تفکرات می یابید که چه زمانی اوضاع به حالت عادی باز می گردد، پس
به این فکر می کنید که آیا خود پسربچه ها از این حالت لذت می برند یا نه و
البته بعد متوجه می شوید که بله لذت می برند.
7- شگفت زده نمی شوید که باید هنگام جست و خیز روی تخت خوابش بیدار بمانید
چند سال قبل زمانی که پسر شما هنوز یک نوزاد بود، فکر می کردید که فقط
باید یک یا دو سال دور خواب راحت را خط بکشید. اصلا به این فکر نمی کردید
که بی برنامگی های طولانی مدت در خواب برای شما عادی خواهدشد. اکنون حاضر
هستید هرچه را دارید، بدهید برای یک هفته خواب خوب و راحت.
8- درباره مفهوم «امنیت» برای پسر خود تجدیدنظر می کنید
مانند سال هایی که پسر شما نوپا بود، با چشمانی باز مراقب دیدن هرگونه
آثار کبودی و خراش روی بدن او هستید. اکنون با دیدن طرز پرش، سُرخوردن،
بالارفتن و خزیدن او روی هرچیزی، نگرانی درباره «امنیت» برای شما رنگ می
بازد. ماجراجویی های فراوان پسر شما باعث شده است که بیاموزید یک بریدگی
کوچک روی انگشت کوک شما نیازی به مراجعه به درمانگاه و بیمارستان ندارد.
9- پسرها هم شلختگی خاص خودشان را دارند
هر زمانی که با دوستان دختردار خود صحبت می کنید، با شنیدن بعضی گله های
شان حسابی می خندید و می گویید اگر پسرها از دخترها نامرتب تر و شلخته تر
نباشند، مطمئنا از آنها مرتب تر نیستید. مادرهای پسردار در تمام دنیا به
چشم خود دیده اند که چگونه یک خانه تمیز و مرتب، صبح روز بعد مانند قطار از
ریل خارج شده در وسط یک جنگل، به هم ریخته می شود.
10- از نیاز فراوان آنها به لباس متعجب می شوید
معنای هزینه کمتر برای لباس است، اما داشتن چند پسر و چند ده شلوار و تی شرت، این خیال خام را از سرتان بیرون می کند.
11- از شنیدن این جمله که «پسرها، مادرها را دوست دارند» احساس پریشانی می کنید
درست است، نهایتا پسرها مادر خود را دوست دارند؛ اما آیا این در مورد
دخترها صدق نمی کند؟ چرا مردم فکر می کنند که احساسات دخترها در این زمینه
از پسرها کمتر است؟
12- سال هاست که به نداشتن حریم خصوصی عادت کرده اید
از تقاضاهای مکرری که بچه ها دارند احساس خستگی می کنید. به نظر می رسید
که هر روز زمان و حریم شخصی شما محدود و محدودتر می شود؛ البته شما این
حقیقت را پذیرفته اید که هر تلاشی برای داشتن یک حریم خصوصی واقعی را باید
با دقت نظر بسیاری برنامه ریزی کنید.
13- نگرانید که پسر شما در آینده چگونه فردی می شود
شاید شنیده باشد که پسرها اغلب به اندازه دخترها به امور خانه رسیدگی
نمی کنند و وقتی بیرون هستند مثل آنها تماس نمی گیرند؛ اما شما به این
ایمان دارید که پسر شما این گونه نخواهدبود. در عین حال نگران این هستید که
او در بزرگ سالی چگونه شخصیتی خواهدداشت.
14- حرص و جوش بی فایده می خورید
خیلی زمان نمی برد که مثلا در پارک، یک رهگذر شجاع حرفی را بدون ملاحظه و
دقت درباره مسائل پسرداشتن بگوید. همه به این دلیل است که آنها نمی توانند
چیز بهتری بر زبان بیاورند. خودتان را آزار ندهید و با شادی های فرزندتان
شاید باشید.
15- برای ایجاد انگیزه در او، خود را از پا در می آورید
با دیدن اینکه پسر کوچولوی شما در حال رسیدن به سن بلوغ و بزرگ سالی
است، گاهی از این امر که چطور در آنها ایجاد شور و انگیزه کنید، احساس ناامیدی
و ناتوانی می کنید. سال ها به نظر می رسد که پسر کوچولوی شما هیچ چیزی جز
بازی های ویدئویی و دیوانه بازی در خارج از منزل را دوست ندارد.
تجربیاتی که در هیچ سنی تکرار نمی شود و حتی همسرتان نیز از حس و حال آن
می تواند بی خبر باشد. مادرهایی که پسر دارند می دانند که یک پدر و همسر
را تربیت می کنند که پیش از هر چیز باید یک انسان سالم و پرانرژی باشد.
مادرها رفتارهای عجیب و غریبی را تحمل می کنند که فقط از پسرها سر می زند و
البته در مورد هر پسری یک تفاوت هایی هم دارد. مادرها رازدار تغییر و رشد
شخصیت پسرها هستند.
