چهل حدیث شریف درباره طول عمر(مقاله انتخابی)
بسم الله الرّحمن الرّحیم
و صلّی الله علی محمّد و آله الطّاهرین و لعنه الله علی اعدایهم اجمعین
چهل حدیث شریف درباره طول عمر
امام باقر (علیه السلام) فرمودند:
اَ لْبِرُّ وَ الصَّدَقَهُ یَنْفیانِ الْفَقْرَ وَ یَزیدانِ فِی الْعُمْرِ وَ یَدْفَعانِ عَنْ صاحِبِهِما سَبعینَ میتَهَ سوءٍ ؛
کار خیر و صدقه، فقر را می بَرند، بر عمر می افزایند و هفتاد مرگ بد را از صاحب خود دور می کنند.
ثواب الاعمال ، ص 141 .
امام باقر (علیه السلام) فرمودند:
حسین، (علیه السلام) بزرگ
مرد کربلا، مظلوم و رنجیده خاطر و لب تشنه و مصیبj زده به شهادت رسید.
پس خداوند، به ذات خود، قسم یاد کرد که هیچ مصیبت زده و رنجیده خاطر و
گنهکار و اندوهناک و تشنه ای و هیچ بَلا دیدهای به خدا روی نمی آورد و
نزد قبر حسین علیه السلام دعا نمی کند و آن حضرت را به درگاه خدا شفیع
نمی سازد، مگر اینکه خداوند، اندوهش را برطرف و حاجاتش را برآورده می
کند و گناهش را می بخشد و عمرش را طولانی و روزی اش را گسترده می سازد.
پس ای اهل بینش، درس بگیرید!
بحارالانوار ، ج 101، ص 46، ح 5 .
امام سجّاد (علیه السلام) فرمودند:
مَنْ صَلّی فی مَسْجِدِ السَّهْلَهِ رَکْعَتَیْنِ زادَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ فی عُمُرِهِ سَنَتَیْنِ ؛
هر کس در مسجد سهله دو رکعت نماز بخواند، خداوند، دو سال بر عمر او می افزاید.
المزار للمفید، ص14.
امام سجّاد (علیه السلام) فرمودند:
اللهُمَّ…
وَاجْعَلْنی مِمَّنْ اَطَلْتَ عُمْرَهُ وَ حَسَّنْتَ عَمَلَهُ وَ
اَتْمَمْتَ عَلَیْهِ نِعْمَتَکَ وَ رَضَیْتَ عَنْهُ وَ اَحْیَیْتَهُ
حَیاهً طَیِّـبَهً فی اَدْوَمِ السُّرورِ وَ اسْبَغِ الْکَرامَهِ وَ
اَتـَمِّ الْعَیْشِ ؛
خداوند! مرا از کسانی قرار ده که عمرشان
را دراز و کردارشان را نیکو گردانیده ای و نعمتت را بر آنان تمام کرده
ای و از آنان خُرسندی و به آنان زندگی ای پاک، همراه با پایدارترین
شادمانی و سرشارترین کرامت و کاملترین رفاه، عطا نموده ای.
بحارالانوار ، ج 98، ص 91، ح 2.
امام سجاد (علیه السلام) فرمودند:
اللّهُمَّ
صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ و آلِ مُحَمَّدٍ… و عَمِّرنی ما کانَ عُمُری
بَذلهً فی طاعَتِکَ، فَاِذا کانَ عُمُری مَرتعا للشَّیطانِ فَاقبِضنی
الیکَ قَبْلَ اَنْ یَسْبِقَ مَقْتُکَ اِلَیَّ، اَوْ یَسْتَحْکِمَ غَضَبُکَ
عَلَیَّ ؛
خدایا بر محمد و آل او درود فرست… و عمرم را تا
زمانی که صرف طاعت تو می شود، دراز گردان و هرگاه عمرم چراگاه شیطان
گردید، قبل از آن که نفرتت به من رو کند و یا خشمت بر من قطعی شود، جانم
را بستان و به سوی خود ببر.
صحیفه سجادیه.
امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
لا
تَدَع زیارَهَ الحُسَیْنِ بْنِ عَلیّ علیهالسلام و مُر اَصحابَکَ
بِذالِکَ، یَمُدُّ اللّهُ فی عُمْرِکَ و یَزیدُ اللّهُ فی رِزقِکَ و
یُحییکَ اللّهُ سَعیدا و لاتَموتُ اِلاّ سَعیدا و یَکتُبکَ سَعیدا؛
زیارت امام حسین علیه السلام را رها نکن و دوستان خود را هم به آن سفارش
کن، که در این صورت، خداوند عمرت را طولانی و روزیات را زیاد می کند و
زندگیات را همراه با سعادت می کند و جز سعادتمند نمی میری و نام تو را
در شمار سعادتمندان، ثبت می کند.
کامل الزیارات، ص 286.
امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
اِنْ اَحْبَبْتَ اَنْ یَزیدَ اللّهُ فی عُمُرِکَ فَسُرَّ اَبَـوَیْکَ ؛
اگر دوست داری که خداوند عمرت را زیاد کند، پدر و مادرت را شاد کن.
بحارالانوار ، ج 74 ، ص 81 ، ح 84 .
امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
مَنْ حَسُنَ بِرُّهُ بِاَهْلِهِ زادَ اللّهُ فی عُمُرِهِ ؛
هر کس به شایستگی در حقّ خانواده اش نیکی کند، خداوند بر عمرش می افزاید.
کافی ، ج 8، ص 219، ح 269.
امام صادق(علیه السلام) فرمودند:
اِغْسِلُوا اَیْدیَکُمْ قَبْلَ الطَّعامِ وَ بَعْدَهُ فَاِنَّهُ یَنْفِی الْفَقْرَ وَ یَزیدُ فِی الْعُمُرِ؛
دستهایتان را قبل و بعد از غذا خوردن بشویید، که فقر را می بَرَد و بر عمر می افزاید.
محاسن ، ج 2، ص 202، ح 1594.
امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
تَجَنَّـبُوا الْبَوایِقَ یُمَدَّ لَکُمْ فِی الاَْعْمارِ؛
از فتنه ها و بدی ها کناره بگیرید، تا عمرتان طولانی شود .
عیون اخبار الرضا علیهالسلام ، ج 2، ص 40، ح 90.
امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
ثَلاثَهٌ
اِنْ یَعْلَمُهنَّ الْمُومِنُ کانَتْ زیادَهً فی عُمُرِهِ وَ بَقاءَ
النِّعْمَهِ عَلَیْهِ: تَطْویلُهُ فی رُکوعِهِ وَ سجودِهِ فی صلاتِهِ وَ
تَطْویلُهُ لِجلوسِهِ عَلی طَعامِهِ اِذا اَطْعَمَ عَلی مایِدَتِهِ وَ
اصْطِناعُهُ الْمَعْروفَ اِلی اَهْلِهِ؛
سه چیز است که اگر
مومن از آنها مطلع شود، باعث طول عمر و دوام بهره مندی او از نعمتها می
شود: طول دادن رکوع و سجده، زیاد نشستن بر سر سفره ای که در آن دیگران
را اطعام می کند و خوش رفتاری اش با خانواده.
کافی، ج 4، ص 49، ح15.
امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
مَنْ رَجَعَ مِنْ مَکَّهَ وَ هُوَ یَنْوِی الْحَجَّ مِنْ قابِلٍ زیدَ فی عُمْرِهِ ؛
هر کس از مکّه بر گردد و تصمیم داشته باشد که سال بعد هم به حجّ برود، بر عمرش افزوده می شود.
کافی، ج 4، ص 281، ح 3.
امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
ما، غیر از صله رحم، چیزی نمی شناسیم که بر عمر بیفزاید، تا آنجا که
گاهی عمر کسی سه سال است، و وقتی که اهل صله رحم می شود، خداوند هم سی
سال بر عمرش می افزاید و آن را سی و سه سال می کند و گاهی عمر کسی سی و
سه سال است و قطع رحم می کند و خداوند هم سی سال از عمر او می کاهد و
عمرش را به سه سال، کاهش می دهد.
کافی ، ج 2، ص 152 ، ح 17 .
امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
اَلذُّنوبُ
الَّتی تُغَیِّیرُ النِّعَمَ الْبَغْیُ وَ الذُّنوبُ التَّی تورِثُ
النَّدَمَ الْقَتْلُ وَ الَّتی تُنْزِلُ النِّقَمَ الظُّلْمُ وَالَّتی
تَهْتِکُ السُّتورَ شُرْبُ الْخَمْرِ وَ الَّتی تَحْبِسُ الرِّزْقَ
الزِّنا وَ الَّتی تُعَجِّلُ الْفَناءَ قَطیعَهُ الرَّحِمِ وَالَّتی
تَرُدُّ الدُّعاءَ وَ تُظْلِمُ الْهَواءَ عُقوقُ الْوالِدَیْنِ؛
گناهی که نعمتها را تغییر می دهد، تجاوز به حقوق دیگران است. گناهی که
پشیمانی می آورد، قتل است. گناهی که گرفتاری ایجاد می کند، ظلم است.
گناهی که آبرو می بَرد، شرابخواری است. گناهی که جلوی روزی را می گیرد،
زناست. گناهی که مرگ را شتاب می بخشد، قطع رابطه با خویشان است. گناهی که
مانع استجابت دعا می شود و زندگی را تیره و تار می کند، نافرمانی از
پدر مادر است.
علل الشرایع ، ج 2، ص 584 .
امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
اَرْبَعَهٌ
تُهْرِمُ قَبْلَ اَوانِ الْهَرَمِ: اَکْلُ الْقَدیدِ وَ الْقُعُودُ عَلَی
النَّداوَهِ وَ الصُّعودُ فِی الدَّرَجِ وَ مُجامَعَهُ الْعَجوزِ ؛
چهار چیز، انسان را پیش از فرا رسیدن هنگام پیری، پیر می کند: خوردن گوشت
خشکیده، نشستن بر جای مرطوب، بالا رفتن از پلّه و آمیزش با پیر زنان.
تحف العقول ، ص 317 .
امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
اَلْبِرُّ وَ حُسْنُ الْخُلْقِ یَعْمُرانِ الدّیارَ وَ یَزیدانِ فِی الاَْعْمارِ ؛
نیکوکاری و خوش اخلاقی، خانه ها را آباد و عمرها را طولانی می کنند.
کافی ، ج 2، ص 100، ح 8 .
امام علی (علیه السلام) فرمودند:
بَرَکَهُ الْعُمْرِ فی حُسْنِ العَمَلِ ؛
برکت عمر در خوب انجام دادنِ کارهاست.
غررالحکم ، ح 4434
امام علی (علیه السلام) فرمودند:
زیادَهُ الشُّکْرِ وَ صِلَهُ الرَّحِمِ تَزیدُ فِی الْعُمْرِ وَ تَفْسَحُ فِی الاَْجَلِ ؛
شکرگزاری فراوان و صله رحم، عمر را زیاد می کنند و بر مُهلت زندگی می افزایند.
عیون الحکم والمواعظ، ص 275، ح 4999.
امام علی (علیه السلام) فرمودند:
کَثْرَهُ اصطِناعِ الْمَعْروفِ تَزیدُ فِی الْعُمُرِ وَ تَنْشُرُ الذِّکْرَ ؛
زیاد کار نیک انجام دادن، عمر را می افزاید و نام را پرآوازه می سازد.
غررالحکم، ح 7113 .
امام علی (علیه السلام) فرمودند:
وَیْحُ النّایِمِ ما اَخْسَرَهُ! قَصُرَ عُمْرُهُ وَ قَلَّ اَجْرُهُ؛
وای بر آنکه در خواب (غفلت) است! چه زیانکار است! عمر او کوتاه شده است و پاداش او کم.
عیون الحکم والمواعظ ، ص 504، ح 9239 .
امام علی (علیه السلام) فرمودند:
ایّاکَ
وَ طولَ الاَْمَلِ فَکَمُ مِنْ مَغْرورٍ اِفْتَتَنَ بِطولِ اَمَلِهِ
فَاَفْسَدَ عَمَلَهُ وَ قَطَعَ اَجَلَهُ فَلا اَمَلَهُ اَدْرَکَ وَ لا
مافاتَهُ اسْتَدْرَکَ ؛
از آرزوی دور و دراز بپرهیز، چه بسا
فریب خورده ای که به آرزوی دراز خویش، فریب خورد و کارش را تباه و مرگش
را قطعی کرد و در نتیجه، نه به آرزویش رسید و نه آنچه را که از دست داده
بود، جبران کرد.
عیون الحکم والمواعظ ، ص 99، ح 2278 .
امام علی (علیه السلام) فرمودند:
مَنْ جارَ قَصُرَ عُمْرُهُ ؛
هر کس ظلم کند، عمرش کوتاه می شود.
عیون الحکم والمواعظ ، ص 429، ح 7334 .
پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله و سلم) فرمودند:
یَابْنَ
آدَمَ! اِبْرِرْ واِلدَیْکَ وَ صِلْ رَحِمَکَ، یُیَسَّر لَکَ یُسْرُکَ وَ
یُمَدَّ لَکَ فی عُمْرِکَ و اَطِع رَبَّکَ تُسَّمی عاقِلاً و لا تَعصَهُ
تُسَمّی جاهِلاً؛
ای فرزند آدم! به پدر و مادرت نیکی کن و صله
رحم داشته باش تا خداوند، کارت را آسان و عمرت را طولانی بگرداند.
پروردگارت را فرمان ببر تا خردمند به شمار آیی و از او نافرمانی نکن که
نادان شمرده می شوی.
الفردوس، ج 5، ص 282، ح 8190
پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله و سلم) فرمودند:
اَرْبَعهٌ
تَزیدُ فِی الْعُمْرِ: اَلتَّزویجُ بِالاَْبْکارِ، وَ الاِْغْتِسالُ
بِالْماءِ الحارِّ وَ النَّوْمُ عَلَی الْیَسارِ وَاَکْلُ التُّفاحِ
بِالاَْسْحارِ ؛
چهار چیز، بر عمر می افزایند: ازدواج با دختران، شستشو با آب گرم، خوابیدن بر شانه چپ و خوردن سیب در سحرگاهان.
مواعظ العددیه ، ص 211.
پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله و سلم) فرمودند:
مَنْ
اُلْهِمَ الصِّدْقَ فی کَلامِهِ وَ الاِْنْصافَ مِنْ نَفْسِهِ وَ بِرَّ
والِدَیْهِ وَ وَصلَ رَحِمِهِ، اُنْسِیءَ لَهُ فی اَجَلُهُ وَ وُسِّعَ
عَلَیْهِ فی رِزْقِهِ وَ مُتِّعَ بِعَقْلِهِ وَ لُـقِّنَ حُجَّتَهُ وَقْتَ
مُساءَلَتِهِ ؛
به هر کس، راستگویی در گفتار، انصاف در رفتار،
نیکی به والدین و صله رحم الهام شود، اجلش به تاخیر می افتد، روزیش زیاد
میگردد، از عقلش بهره مند می شود و هنگام سوال [ماموران الهی] پاسخ
لازم به او تلقین می گردد.
اعلام الدین ، ص 265 .
پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله و سلم) فرمودند:
مَنْ
اَرادَ الْـبَقاءَ و لا بَقاءَ: فَلْیُباکِرِ الْغَداءَ وَلْیُجَوِّدِ
الْحِذاءَ وَلْیُخَفَّفِ الرِّداءَ وَلْیُقِلَّ مُجامَعَهَ النِّساءِ.
قیلَ یا رَسولَ اللّهِ وَ ما خِفَّهُ الرِّداءِ؟ قالَ: قِلَّهُ الدَّیْنَ ؛
هر کس ماندگاری می خواهد ـ و البته ماندگاری [ابدی] وجود
ندارد ـ باید صبحانه را زودتر بخورد، کفش مناسب بپوشد، ردای (بالاپوش) خود
را سبک کند و کمتر با زنان بیامیزد. پرسیدند: ای پیامبر خدا! سبک بودن
رَدا به چیست؟ فرمودند: به کم بودنِ بدهی.
من لایحضره الفقیه ، ج 3، ص 555، ح4902.
پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله و سلم) فرمودند:
مَنْ وَلیَ مِنْ اُمورِ الْمُسْلِمینَ شَیْیا فَحَسُنَتْ سیرَتُهُ رُزِقَ
الْهَیْبَهَ فی قُلوبِهِمْ… وَ اِذا عَدَلَ فیهِمْ مُدَّ فی عُمُرِهِ ؛
هر کس اداره بخشی از امور مسلمانان را بر عهده بگیرد و رفتارش خوب
باشد، در دلهای آنان هیبت می یابد… و اگر در میان آنان به عدالت رفتار
کند، عمرش افزون می گردد.
ذیل تاریخ بغداد ، ج2، ص 136، ح 419 .
پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله و سلم) فرمودند:
کانَ
فی ما اَعْطَی اللّهُ تَعالی مُوسی فِی الاَْلْواحِ… اُشْکُرْ لی وَ
لِوالِدَیْکَ اَقِکَ الْمَتالِفَ وَ اُنـْسِیءْ لَکَ فی عُمُرِکَ وَ
اُحْیِیکَ حَیاهً طَیِّـبَهً وَ اَقْلَبَکَ اِلی خَیْرٍِ مِنْها؛
در آنچه خدای متعال در «الواح» به موسی علیه السلام داد، از جمله چنین
بود:… مرا و پدر و مادرت را سپاسگزاری کن، تا از نابود شدن ها حفظت کنم و
اجلت را به تاخیر بیندازم و به تو زندگی ای پاک ببخشم و تو را از این
زندگی به سوی بهتر از آن، ببرم.
تاریخ دمشق ، ج 61، ص 128.
پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله و سلم) فرمودند:
طوبی لِمَنْ طالَ عُمْرُهُ وَ حَسُنَ عَمَلُهُ فَحَسُنَ مُنْقَلَبُهُ اِذْ
رَضیَ عَنْهُ رَبُّهُ وَ وَیْلٌ لِمَنْ طالَ عُمْرُهُ وَ ساءَ عَمَلُهُ
وَ ساءَ مُنْقَلَبُهُ اِذْ سَخِطَ عَلَیْهِ رَبُّهُ؛
خوشا به سعادت
کسی که عمرش طولانی و کردارش خوب باشد. چنین کسی عاقبتش خوب است؛ زیرا
پروردگارش از او راضی است. و وای بر کسی که عمرش طولانی و کردارش بد باشد.
چنین کسی عاقبتش بد است؛ چرا که پروردگارش از او ناراضی است.
بحارالانوار، ج 69، ص 400، ح 95.
پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله و سلم) فرمودند:
اِذا
غَضِبَ اللّهُ تَعالی عَلی اُمَّهٍ ثُمَّ لَمْ یُنزِل بِهَا العَذابَ
غَلَت اَسْعارُها و قَصُرَتْ اعْمارُها و لَم یَربَح تُجّارُها و لَم
تَزکُ ثِمارُها و لَم تَغْزُر اَنـْهارُها و حُبِسَ عَنها اَمطارُها و
سُلِّطَ عَلَیْها اَشرارُها؛
هرگاه خداوند متعال بر مردمی خشم
بگیرد و بر ایشان عذاب نفرستد، اجناس آنها گران و عمرشان کوتاه می شود،
بازرگانان آنها سود نمی برند، میوه هایشان سالم نمی ماند، رودخانه های
آنها پر آب نمی گردد، باران از آنها دریغ می شود و بَدان آنان بر ایشان
مسلّط می گردند.
من لایحضره الفقیه، ج 1، ص 524، ح 1489.
پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله و سلم) فرمودند:
اِنَّ
الْقَوْمَ لَیَکونونَ فَجَرَهً وَ لا یَکونونَ بَرَرَهً فَیَصِلونَ
اَرْحامَهُمْ فَتَنْمی اَمْوالُهُمْ وَ تَطولُ اَعْمارُهُمْ فَکَیْفَ اِذا
کانوا اَبرارا بَرَرَهً!؟
مردمی که گناهکارند و نه نیکوکار،
با صله رحم، اموالشان زیاد و عمرشان طولانی می شود. حال اگر نیک و نیکوکار
باشند، چه خواهد شد!؟
کافی ، ج 2، ص 155، ح 21.
پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله و سلم) فرمودند:
مَوْتُ الاِْنْسانِ بِالذُّنوبِ اَکْثَرُ مِنْ مَوْتِهِ بِالاَْجَلِ وَ حَیاتُهُ بِالبِرِّ اَکْثَرُ مِنْ حَیاتِهِ بِالْعُمُرِ؛
مرگ انسانها در نتیجه گناهان، بیشتر از مرگ آنها در نتیجه فرا رسیدنِ
اَجَل است و زنده ماندن انسانها در نتیجه نیکی هایشان، بیشتر از زندگی
کردنشان به خاطر باقی بودنِ عمر است.
مکارم الاخلاق، ص 362.
پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله و سلم) فرمودند:
فِی
الزِّنا سِتُّ خِصالٍ: ثَلاثٌ مِنْها فِی الدُّنْیا وَ ثلاثٌ فِی
الاْآخِرَهِ، فَاَمّا الَّتی فِی الدُّنْیا فَیَذْهَبُ بِالْبَهاءِ وَ
یُعَجِّلُ الْفَناءَ وَ یَقْطَعُ الرِّزْقَ وَ اَمّا الَّتی فِی
الاْآخِرَهِ فَسوءُ الْحِسابِ وَ سَخَطُ الرَّحمنِ وَ الْخُلودُ فِی
النّارِ ؛
زِنا، شش پیامد دارد: سه در دنیا و سه در آخرت. سه
پیامد دنیایی اش این است که: آبرو را می بَرد، مرگ را شتاب می بخشد و
روزی را می بُرد و سه پیامد آخرتی اش: سختی حسابرسی، خشم خدای رحمان و
ماندگاری در آتش است.
خصال ، ص 321، ح 3 .
پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله و سلم) فرمودند:
بَشِّروا الْمَحْرورینَ بِطولِ الْعُمْرِ ؛
گرم مِزاجان را به طول عمر، مژده دهید.
بحارالانوار، ج 62، ص 290.
پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله و سلم) فرمودند:
اَکْثِرْ مِنْ الطَّهورِ یَزِدِ اللّهُ فی عُمُرِکَ؛
وضو زیاد بگیر تا خداوند، عمرت را زیاد کند.
1 امالی مفید ، ص 60، ح 5 .
پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله و سلم) فرمودند:
مَنْ سَرَّهُ اَنْ یُنْسَاَلـَهُ فی عُمُرِهِ وَ یُوَسَّعَ لَهُ فی رِزْقِهِ فَلْیَتَّقِ اللّهَ وَ لْیَصِلْ رَحِمَهُ؛
هر کس دوست دارد که عمرش طولانی و روزی اش زیاد شود، تقوای الهی پیشه کند و صله رحم نماید.
بحارالانوار ، ج 74، ص 102، ح 56 .
پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله و سلم) فرمودند:
اَلصَّدَقَهُ
عَلی وَجْهِها وَ بِرُّ الْوالِدَیْنِ وَ اصْطِناعُ الْمَعْروفِ یُحَوِّلُ
الشَّقاءَ سَعادَهً وَ یَزیدُ فِی الْعُمْرِ؛
صدقه دادن با
مراعات شرایطش و خوبی کردن به پدر و مادر و انجام دادن کارهای نیک، بدبختی
را به خوشبختی تبدیل می کند و بر عمر می افزاید.
کنزالعمال ، ح 4444 .
پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله و سلم) فرمودند:
مَنْ قَلَّمَ اَظفارَهُ یَوْمَ الجُمُعَهِ یَزیدُ فی عُمُرِهِ و مالِهِ؛
هر کس در روز جمعه ناخنهایش را کوتاه کند، عمر و مالش زیاد می شود.
جامع الاخبار ، ص 333 .
پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله و سلم) فرمودند:
لا
تَدَعُوا الْعَشاءَ وَ لَوْ عَلی حَشَفَهٍ اِنّی اَخْشی عَلی اُمَّتی
مِنْ تَرْکِ العَشاءِ الْهَرَمَ فَاِنَّ العَشاءَ قُوَّهُ الشَیْخِ وَ
الشّابِّ ؛
شام را ترک نکنید، هر چند به خوردن دانه خرمای
خشکیده ای باشد. من بر امّتم از این بیم دارم که با ترکِ خوردن شام، پیری
و شکستگی به سراغشان آید؛ چرا که خوردنِ شام، مایه نیرومندی پیر و جوان
است.
محاسن ، ج 2، ص 421، ح 202 .
امام صادق علیه السلام می فرمایند:
صِلَهُ الرَّحِمِ تَعمُرُ الدِّیارَ وَ تَزیدُ فی الاعمارِ وَ اِن کانَ اَهلُها غَیرَ اَخیارٍ؛
صله رحم، خانه ها را آباد و عمرها را طولانی می کند، هر چند صله رحم کنندگان مردمان خوبی نباشند.
امالی طوسی، ص 481، ح18
چهل حدیث « راز طول عمر »
قرآن کريم :
اَلَّذى خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَياةَ لِيَبْلُوَكُمْ اَيُّـكُمْ اَحْسَنُ عَمَلاً وَ هُوَ الْعَزيزُ الْغَفورُ؛ [سوره ملك، آيه ۲]
آن كس كه مرگ و زندگى را آفريد، تا شما را بيازمايد كه كدام يك از شما بهتر عمل مى كنيد، و او شكست ناپذير و آمرزنده است.
۱پيامبر صلي الله عليه و آله:
يَابْنَ آدَمَ! اِبْرِرْ واِلدَيْكَ وَ صِلْ رَحِمَكَ، يُيَسَّر لَكَ
يُسْرُكَ وَ يُمَدَّ لَكَ فىعُمْرِكَ و اَطِع رَبَّكَ تُسَّمى عاقِلاً و لا
تَعصَهُ تُسَمّى جاهِلاً ؛
اى فرزند آدم!
به پدر و مادرت نيكى كن و صله رحم داشته باش تا خداوند، كارت راآسان و عمرت
را طولانى بگرداند. پروردگارت را فرمان ببر تا خردمند به شمار آيى و از
اونافرمانى نكن كه نادان شمرده مى شوى. [الفردوس، ج ۵، ص ۲۸۲، ح ۸۱۹۰]
۲امام على عليه السلام: بَرَكَةُ الْعُمْرِ فى حُسْنِ العَمَلِ ؛
بركت عمر در خوب انجام دادنِ كارهاست. [غررالحكم ، ح ۴۴۳۴]
۳امام صادق عليه السلام:
لا تَدَع زيارَةَ الحُسَيْنِ بْنِ عَلىّ عليه السلام و مُر اَصحابَكَ
بِذالِكَ، يَمُدُّ اللّه ُ فىعُمْرِكَ و يَزيدُ اللّه ُ فى رِزقِكَ و
يُحييكَ اللّه ُ سَعيدا و لاتَموتُ اِلاّ سَعيدا و يَكتُبكَ سَعيدا؛
زيارت
امام حسين عليه السلام را رها نكن و دوستان خود را هم به آن سفارش كن، كه
در اينصورت، خداوند عمرت را طولانى و روزى ات را زياد مى كند و زندگى ات را
همراه باسعادت مى كند و جز سعادتمند نمى ميرى و نام تو را در شمار
سعادتمندان، ثبت مى كند. [كامل الزيارات، ص ۲۸۶]
۴پيامبر صلي الله عليه و آله:
مَنْ اُلْهِمَ الصِّدْقَ فى كَلامِهِ وَ الاِْنْصافَ مِنْ نَفْسِهِ وَ
بِرَّ والِدَيْهِ وَ وَصلَرَحِمِهِ، اُنْسِى ءَ لَهُ فى اَجَلُهُ وَ
وُسِّعَ عَلَيْهِ فى رِزْقِهِ وَ مُتِّعَ بِعَقْلِهِ وَ لُـقِّنَ
حُجَّتَهُوَقْتَ مُساءَلَتِهِ ؛
به هر كس،
راستگويى در گفتار، انصاف در رفتار، نيكى به والدين و صله رحم الهامشود،
اجلش به تأخير مى افتد، روزيش زياد مى گردد، از عقلش بهره مند مى شود
وهنگام سئوال [مأموران الهى] پاسخ لازم به او تلقين مى گردد. [اعلام الدين ، ص ۲۶۵]
۵پيامبر صلي الله عليه و آله:
اَرْبَعةٌ تَزيدُ فِى الْعُمْرِ: اَلتَّزويجُ بِالاَْبْكارِ، وَ
الاِْغْتِسالُ بِالْماءِ الحارِّ وَالنَّوْمُ عَلَى الْيَسارِ وَاَكْلُ
التُّفاحِ بِالاَْسْحارِ ؛
چهار چيز، بر عمر مى افزايند: ازدواج با دختران، شستشو با آب گرم، خوابيدن برشانه چپ و خوردن سيب در سحرگاهان. [مواعظ العدديه ، ص ۲۱۱]
۶امام صادق عليه السلام: مَنْ حَسُنَ بِرُّهُ بِاَهْلِهِ زادَ اللّه ُ فى عُمُرِهِ ؛
هر كس به شايستگى در حقّ خانواده اش نيكى كند، خداوند بر عمرش مى افزايد. [كافى ، ج ۸، ص ۲۱۹، ح ۲۶۹]
۷پيامبر صلي الله عليه و آله:
مَنْ وَلىَ مِنْ اُمورِ الْمُسْلِمينَ شَيْئا فَحَسُنَتْ سيرَتُهُ رُزِقَ
الْهَيْبَةَ فىقُلوبِهِمْ… وَ اِذا عَدَلَ فيهِمْ مُدَّ فى عُمُرِهِ ؛
هر
كس اداره بخشى از امور مسلمانان را بر عهده بگيرد و رفتارش خوب باشد،در دل
هاى آنان هيبت مى يابد… و اگر در ميان آنان به عدالت رفتار كند، عمرش
افزونمى گردد. [ذيل تاريخ بغداد ، ج ۲، ص ۱۳۶، ح ۴۱۹]
۸امام صادق عليه السلام: اِنْ اَحْبَبْتَ اَنْ يَزيدَ اللّه ُ فى عُمُرِكَ فَسُرَّ اَبَـوَيْكَ ؛
اگر دوست دارى كه خداوند عمرت را زياد كند، پدر و مادرت را شاد كن. [بحارالأنوار ، ج ۷۴ ، ص ۸۱ ، ح ۸۴]
۹امام صادق عليه السلام: تَجَنَّـبُوا الْبَوائِقَ يُمَدَّ لَكُمْ فِى الاَْعْمارِ؛
از فتنه ها و بدى ها كناره بگيريد، تا عمرتان طولانى شود . [عيون أخبار الرضا عليه السلام، ج ۲، ص ۴۰، ح ۹۰]
۱۰امام صادق عليه السلام: اِغْسِلُوا اَيْديَكُمْ قَبْلَ الطَّعامِ وَ بَعْدَهُ فَاِنَّهُ يَنْفِى الْفَقْرَ وَ يَزيدُفِى الْعُمُرِ؛
دست هايتان را قبل و بعد از غذا خوردن بشوييد، كه فقر را مى بَرَد و بر عمر مى افزايد. [محاسن ، ج ۲، ص ۲۰۲، ح ۱۵۹۴]
۱۱پيامبر صلي الله عليه و آله:
مَنْ اَرادَ الْـبَقاءَ و لا بَقاءَ: فَلْيُباكِرِ الْغَداءَ
وَلْيُجَوِّدِ الْحِذاءَ وَلْيُخَفَّفِ الرِّداءَوَلْيُقِلَّ مُجامَعَةَ
النِّساءِ. قيلَ يا رَسولَ اللّه ِ وَ ما خِفَّةُ الرِّداءِ؟ قالَ: قِلَّةُ
الدَّيْنَ ؛
هر كس ماندگارى مى خواهد ـ و
البته ماندگارى [ابدى] وجود ندارد ـ بايد صبحانهرا زودتر بخورد، كفش مناسب
بپوشد، رداى (بالاپوش) خود را سبك كند و كمتربا زنان بياميزد. پرسيدند: اى
پيامبر خدا! سبك بودن رَدا به چيست؟ فرمودند: بهكم بودنِ بدهى. [من لايحضره الفقيه ، ج ۳، ص ۵۵۵،ح ۴۹۰۲]
۱۲پيامبر صلي الله عليه و آله:
كانَ فى ما اَعْطَى اللّه ُ تَعالى مُوسى فِى الاَْلْواحِ… اُشْكُرْ لى
وَ لِوالِدَيْكَاَقِكَ الْمَتالِفَ وَ اُنـْسِى ءْ لَكَ فى عُمُرِكَ وَ
اُحْيِيكَ حَياةً طَيِّـبَةً وَ اَقْلَبَكَ اِلى خَيْرٍِ مِنْها؛
در
آنچه خداى متعال در «الواح» به موسى عليه السلامداد، از جمله چنين بود:…
مرا و پدر ومادرت را سپاسگزارى كن، تا از نابود شدن ها حفظت كنم و اجلت را
به تأخير بيندازم وبه تو زندگى اى پاك ببخشم و تو را از اين زندگى به سوى
بهتر از آن، ببرم. [تاريخ دمشق ، ج ۶۱، ص ۱۲۸]
۱۳پيامبر صلي الله عليه و آله:
طوبى لِمَنْ طالَ عُمْرُهُ وَ حَسُنَ عَمَلُهُ فَحَسُنَ مُنْقَلَبُهُ اِذْ
رَضىَ عَنْهُ رَبُّهُ وَوَيْلٌ لِمَنْ طالَ عُمْرُهُ وَ ساءَ عَمَلُهُ وَ
ساءَ مُنْقَلَبُهُ اِذْ سَخِطَ عَلَيْهِ رَبُّهُ؛
خوشا
به سعادت كسى كه عمرش طولانى و كردارش خوب باشد. چنين كسىعاقبتش خوب است؛
زيرا پروردگارش از او راضى است. و واى بر كسى كه عمرش طولانىو كردارش بد
باشد. چنين كسى عاقبتش بد است؛ چرا كه پروردگارش از او ناراضى است. [بحارالأنوار، ج ۶۹، ص ۴۰۰، ح ۹۵]
۱۴پيامبر صلي الله عليه و آله:
اِذا غَضِبَ اللّه ُ تَعالى عَلى اُمَّةٍ ثُمَّ لَمْ يُنزِل بِهَا
العَذابَ غَلَت اَسْعارُها وقَصُرَتْ أعْمارُها و لَم يَربَح تُجّارُها و
لَم تَزكُ ثِمارُها و لَم تَغْزُر اَنـْهارُها و حُبِسَعَنها اَمطارُها و
سُلِّطَ عَلَيْها اَشرارُها؛
هرگاه خداوند
متعال بر مردمى خشم بگيرد و بر ايشان عذاب نفرستد، اجناس آنهاگران و عمرشان
كوتاه مى شود، بازرگانان آنها سود نمى برند، ميوه هايشان سالمنمى ماند،
رودخانه هاى آنها پر آب نمى گردد، باران از آنها دريغ مى شود و بَدان
آنانبر ايشان مسلّط مى گردند. [من لايحضره الفقيه، ج ۱، ص ۵۲۴،ح ۱۴۸۹]
۱۵امام صادق عليه السلام:
ثَلاثَةٌ اِنْ يَعْلَمُهنَّ الْمُؤمِنُ كانَتْ زيادَةً فى عُمُرِهِ وَ
بَقاءَ النِّعْمَةِ عَلَيْهِ:تَطْويلُهُ فى رُكوعِهِ وَ سجودِهِ فى صلاتِهِ
وَ تَطْويلُهُ لِجلوسِهِ عَلى طَعامِهِ اِذا اَطْعَمَ عَلىمائِدَتِهِ وَ
اصْطِناعُهُ الْمَعْروفَ اِلى اَهْلِهِ؛
سه
چيز است كه اگر مؤمن از آنها مطلع شود، باعث طول عمر و دوام بهره مندى او
ازنعمت ها مى شود: طول دادن ركوع و سجده، زياد نشستن بر سر سفره اى كه در
آنديگران را اطعام مى كند و خوش رفتارى اش با خانواده. [كافى، ج ۴، ص ۴۹، ح ۱۵]
۱۶پيامبر صلي الله عليه و آله: مَوْتُ الاِْنْسانِ بِالذُّنوبِ اَكْثَرُ مِنْ مَوْتِهِ بِالاَْجَلِ وَ حَياتُهُ بِالبِرِّ اَكْثَرُ مِنْحَياتِهِ بِالْعُمُرِ؛
مرگ
انسان ها در نتيجه گناهان، بيشتر از مرگ آنها در نتيجه فرا رسيدنِ اَجَل
است وزنده ماندن انسان ها در نتيجه نيكى هايشان، بيشتر از زندگى كردنشان به
خاطر باقىبودنِ عمر است. [مكارم الاخلاق، ص ۳۶۲]
۱۷پيامبر صلي الله عليه و آله:
اِنَّ الْقَوْمَ لَيَكونونَ فَجَرَةً وَ لا يَكونونَ بَرَرَةً فَيَصِلونَ
اَرْحامَهُمْ فَتَنْمىاَمْوالُهُمْ وَ تَطولُ اَعْمارُهُمْ فَكَيْفَ اِذا
كانوا اَبرارا بَرَرَةً!؟
مردمى كه گناهكارند و نه نيكوكار، با صله رحم، اموالشان زياد و عمرشان طولانىمى شود. حال اگر نيك و نيكوكار باشند، چه خواهد شد!؟ [كافى ، ج ۲، ص ۱۵۵، ح ۲۱]
۱۸امام سجّاد عليه السلام:
اللهُمَّ… وَاجْعَلْنى مِمَّنْ اَطَلْتَ عُمْرَهُ وَ حَسَّنْتَ عَمَلَهُ
وَ اَتْمَمْتَعَلَيْهِ نِعْمَتَكَ وَ رَضَيْتَ عَنْهُ وَ اَحْيَيْتَهُ
حَياةً طَيِّـبَةً فى اَدْوَمِ السُّرورِ وَ اسْبَغِ الْكَرامَةِ
وَاَتـَمِّ الْعَيْشِ ؛
خداوند! مرا از
كسانى قرار ده كه عمرشان را دراز و كردارشان را نيكو گردانيده اى ونعمتت را
بر آنان تمام كرده اى و از آنان خُرسندى و به آنان زندگى اى پاك، همراه
باپايدارترين شادمانى و سرشارترين كرامت و كامل ترين رفاه، عطا نموده اى. [بحارالأنوار ، ج ۹۸، ص ۹۱، ح ۲]
۱۹پيامبر صلي الله عليه و آله:
يا عَلىُّ، مِنْ كَرامَةِ الْمُؤمِنِ عَلَى اللّه ِ اَنـَّهُ لَمْ
يَجْعَلْ لاَِجلِهِ وَقتا حَتّى يَهُمَّبِبائقَةٍ فَاِذا هَمَّ بِبائقَةٍ
قَبَضَهُ اِلَيْهِ ؛
اى على! از ارجمندى
مؤمن در نزد خدا اين است كه برايش وقت مرگ، معيّننفرموده است، تا زمانى كه
قصد شرّى كند. آن گاه خداوند جانش را بستاند. [عيون أخبار الرضا عليه السلام ، ج ۲، ص ۴۰، ح ۹۰]
۲۰پيامبر صلي الله عليه و آله: بَشِّروا الْمَحْرورينَ بِطولِ الْعُمْرِ ؛
گرم مِزاجان را به طول عمر، مژده دهيد. [بحارالأنوار، ج ۶۲، ص ۲۹۰]
۲۱امام باقر عليه السلام: اَ لْبِرُّ وَ الصَّدَقَةُ يَنْفيانِ الْفَقْرَ وَ يَزيدانِ فِى الْعُمْرِ وَ يَدْفَعانِ عَنْصاحِبِهِما سَبعينَ ميتَةَ سوءٍ ؛
كار خير و صدقه، فقر را مى بَرند، بر عمر مى افزايند و هفتاد مرگ بد را از صاحب خوددور مى كنند. [ثواب الاعمال ، ص ۱۴۱]
۲۲پيامبر صلي الله عليه و آله:
فِى الزِّنا سِتُّ خِصالٍ: ثَلاثٌ مِنْها فِى الدُّنْيا وَ ثلاثٌ فِى
الاْخِرَةِ، فَاَمّاالَّتى فِى الدُّنْيا فَيَذْهَبُ بِالْبَهاءِ وَ
يُعَجِّلُ الْفَناءَ وَ يَقْطَعُ الرِّزْقَ وَ اَمّا الَّتى فِى
الاْخِرَةِفَسوءُ الْحِسابِ وَ سَخَطُ الرَّحمنِ وَ الْخُلودُ فِى النّارِ ؛
زِنا،
شش پيامد دارد: سه در دنيا و سه در آخرت. سه پيامد دنيايى اش اين است
كه:آبرو را مى بَرد، مرگ را شتاب مى بخشد و روزى را مى بُرد و سه پيامد
آخرتى اش: سختىحسابرسى، خشم خداى رحمان و ماندگارى در آتش است. [خصال ، ص ۳۲۱، ح ۳]
۲۳پيامبر صلي الله عليه و آله: مَنْ سَرَّهُ اَنْ يُنْسَاَ لـَهُ فى عُمُرِهِ وَ يُوَسَّعَ لَهُ فى رِزْقِهِ فَلْيَتَّقِ اللّه َوَ لْيَصِلْ رَحِمَهُ؛
هر كس دوست دارد كه عمرش طولانى و روزى اش زياد شود، تقواى الهى پيشه كندو صله رحم نمايد. [بحارالأنوار ، ج ۷۴، ص ۱۰۲، ح ۵۶]
۲۴پيامبر صلي الله عليه و آله: اَكْثِرْ مِنْ الطَّهورِ يَزِدِ اللّه ُ فى عُمُرِكَ؛
وضو زياد بگير تا خداوند، عمرت را زياد كند. [امالى مفيد ، ص ۶۰، ح ۵]
۲۵امام على عليه السلام: كَثْرَةُ اصطِناعِ الْمَعْروفِ تَزيدُ فِى الْعُمُرِ وَ تَنْشُرُ الذِّكْرَ ؛
زياد كار نيك انجام دادن، عمر را مى افزايد و نام را پرآوازه مى سازد. [غررالحكم، ح ۷۱۱۳]
۲۶امام صادق عليه السلام:
ما نَعْلَمُ شَيْئا يَزيدُ فِى الْعُمْرِ اِلاّ صِلَةَ الرَّحِمِ، حَتّى
اِنَّ الرَّجُلَ يَكونُاَجَلُهُ ثَلاثَ سِنينَ فَيكونُ وَصولاً لِلرَّحِمِ
فَيَزيدُ اللّه ُ فى عُمْرِهِ ثَلاثيْنَ سَنَةً فَيَجْعَلُها ثَلاثاوَ
ثَلاثيْنَ سَنَةً، وَ يَكونُ اَجَلُهُ ثَلاثا وَ ثَلاثيْنَ سَنَةً فَيَكونَ
قاطِعا لِلرَّحِمِ، فَيَنْقُصُهُ اللّه ُثَلاثيْنَ سَنَةً وَ يَجْعَلُ
اَجَلَهُ اِلى ثَلاثِ سِنينَ؛
ما، غير از
صله رحم، چيزى نمى شناسيم كه بر عمر بيفزايد، تا آن جا كه گاهى عمر كسىسه
سال است، و وقتى كه اهل صله رحم مى شود، خداوند هم سى سال بر عمرش مى
افزايدو آن را سى و سه سال مى كند و گاهى عمر كسى سى و سه سال است و قطع
رحم مى كندو خداوند هم سى سال از عمر او مى كاهد و عمرش را به سه سال، كاهش
مى دهد. [كافى ، ج ۲، ص ۱۵۲ ، ح ۱۷]
۲۷امام صادق عليه السلام: مَنْ رَجَعَ مِنْ مَكَّةَ وَ هُوَ يَنْوِى الْحَجَّ مِنْ قابِلٍ زيدَ فى عُمْرِهِ ؛
هر كس از مكّه بر گردد و تصميم داشته باشد كه سال بعد هم به حجّ برود، بر عمرشافزوده مى شود. [كافى، ج ۴، ص ۲۸۱، ح ۳]
۲۸پيامبر عليه السلام: اَلصَّدَقَةُ عَلى وَجْهِها وَ بِرُّ الْوالِدَيْنِ وَ اصْطِناعُ الْمَعْروفِ يُحَوِّلُ الشَّقاءَسَعادَةً وَ يَزيدُ فِى الْعُمْرِ؛
صدقه
دادن با مراعات شرايطش و خوبى كردن به پدر و مادر و انجام دادن كارهاىنيك،
بدبختى را به خوشبختى تبديل مى كند و بر عمر مى افزايد. [كنزالعمال ، ح ۴۴۴۴]
۲۹امام صادق عليه السلام:
اَلذُّنوبُ الَّتى تُغَيِّرُ النِّعَمَ الْبَغْىُ وَ الذُّنوبُ التَّى
تورِثُ النَّدَمَ الْقَتْلُوَ الَّتى تُنْزِلُ النِّقَمَ الظُّلْمُ
وَالَّتى تَهْتِكُ السُّتورَ شُرْبُ الْخَمْرِ وَ الَّتى تَحْبِسُالرِّزْقَ
الزِّنا وَ الَّتى تُعَجِّلُ الْفَناءَ قَطيعَةُ الرَّحِمِ وَالَّتى
تَرُدُّ الدُّعاءَ وَ تُظْلِمُ الْهَواءَعُقوقُ الْوالِدَيْنِ؛
گناهى
كه نعمت ها را تغيير مى دهد، تجاوز به حقوق ديگران است. گناهى كهپشيمانى
مى آورد، قتل است. گناهى كه گرفتارى ايجاد مى كند، ظلم است. گناهى كهآبرو
مى بَرد، شرابخوارى است. گناهى كه جلوى روزى را مى گيرد، زناست. گناهى
كهمرگ را شتاب مى بخشد، قطع رابطه با خويشان است. گناهى كه مانع استجابت
دعامى شود و زندگى را تيره و تار مى كند، نافرمانى از پدر مادر است. [علل الشرايع ، ج ۲، ص ۵۸۴]
۳۰امام باقر عليه السلام:
اِنّ الحُسَيْنَ صاحِبَ كَربَلا قُتِلَ مَظْلوما، مَكروبا عَطْشانا،
لَهفانا فآلَىاللّه ُ عَزَّوَجلّ عَلى نَفْسِهِ اَن لا ياتيَهُ لَهفانٌ و
لا مَكروبٌ و لا مُذنِبٌ و لا مَغمومٌ و لاعَطشانٌ و لا مَنْ بِهِ عاهَةٌ
ثُمَّ دَعا عِندَهُ و تَقَرَّبَ بِالحُسَيْنِ بنِ عَلىٍّ عليه السلام اِلَى
اللّه ِ عَزَّوَجَلَّإلاّ نَفَّسَ اللّه ُ كُرْبَتَهُ وَ اَعطاهُ
مَسأَلَتَهُ و غَفَرَ ذَنـْبَهُ وَ مَدَّ فى عُمُرِهِ وَ بَسَطَ فى
رِزقِهِفَاعتَبِروا يا اُولـِى الاَبْصار؛
حسين،
بزرگ مرد كربلا، مظلوم و رنجيده خاطر و لب تشنه و مصيب زده بهشهادت رسيد.
پس خداوند، به ذات خود، قسم ياد كرد كه هيچ مصيبت زدهو رنجيده خاطر و
گنهكار و اندوهناك و تشنه اى و هيچ بَلا ديده اى به خدا روىنمى آورد و نزد
قبر حسين عليه السلامدعا نمى كند و آن حضرت را به درگاه خدا شفيع نمى
سازد،مگر اين كه خداوند، اندوهش را برطرف و حاجاتش را برآورده مى كند و
گناهشرا مى بخشد و عمرش را طولانى و روزى اش را گسترده مى سازد. پس اى اهل
بينش،درس بگيريد! [بحارالأنوار ، ج ۱۰۱، ص ۴۶، ح ۵]
۳۱پيامبر صلي الله عليه و آله: مَنْ قَلَّمَ اَظفارَهُ يَوْمَ الجُمُعَةِ يَزيدُ فى عُمُرِهِ و مالِهِ؛
هر كس در روز جمعه ناخن هايش را كوتاه كند، عمر و مالش زياد مى شود. [جامع الأخبار ، ص ۳۳۳]
۳۲امام سجّاد عليه السلام: مَنْ صَلّى فى مَسْجِدِ السَّهْلَةِ رَكْعَتَيْنِ زادَ اللّه ُ عَزَّوَجَلَّ فى عُمُرِهِسَنَتَيْنِ ؛
هر كس در مسجد سهله دو ركعت نماز بخواند، خداوند، دو سال بر عمر او مى افزايد. [المزار للمفيد ، ص ۱۴]
۳۳امام سجاد عليه السلام:
اللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ و آلِ مُحَمَّدٍ… و عَمِّرنى ما كانَ
عُمُرى بَذلةًفى طاعَتِكَ، فَإِذا كانَ عُمُرى مَرتعا للشَّيطانِ فَاقبِضنى
إليكَ قَبْلَ اَنْ يَسْبِقَ مَقْتُكَ اِلَىَّ،اَوْ يَسْتَحْكِمَ غَضَبُكَ
عَلَىَّ ؛
خدايا بر محمد و آل او درود
فرست… و عمرم را تا زمانى كه صرف طاعت تو مى شود،دراز گردان و هرگاه عمرم
چراگاه شيطان گرديد، قبل از آن كه نفرتت به من رو كند و ياخشمت بر من قطعى
شود، جانم را بستان و به سوى خود ببر. [صحيفه سجّاديه ، از دعاى ۲۰]
۳۴پيامبر صلي الله عليه و آله:
لا تَدَعُوا الْعَشاءَ وَ لَوْ عَلى حَشَفَةٍ اِنّى اَخْشى عَلى اُمَّتى
مِنْ تَرْكِالعَشاءِ الْهَرَمَ فَاِنَّ العَشاءَ قُوَّةُ الشَيْخِ وَ
الشّابِّ ؛
شام را ترك نكنيد، هر چند به
خوردن دانه خرماى خشكيده اى باشد. من بر امّتم ازاين بيم دارم كه با تركِ
خوردن شام، پيرى و شكستگى به سراغشان آيد؛ چرا كه خوردنِشام، مايه نيرومندى
پير و جوان است. [محاسن ، ج ۲، ص ۴۲۱، ح ۲۰۲]
۳۵امام صادق عليه السلام:
اَرْبَعَةٌ تُهْرِمُ قَبْلَ اَوانِ الْهَرَمِ: اَكْلُ الْقَديدِ وَ
الْقُعُودُ عَلَى النَّداوَةِ وَالصُّعودُ فِى الدَّرَجِ وَ مُجامَعَةُ
الْعَجوزِ ؛
چهار چيز، انسان را پيش از فرا
رسيدن هنگام پيرى، پير مى كند: خوردن گوشتخشكيده، نشستن بر جاى مرطوب،
بالا رفتن از پلّه و آميزش با پير زنان. [تحف العقول ، ص ۳۱۷]
۳۶امام صادق عليه السلام: اَلْبِرُّ وَ حُسْنُ الْخُلْقِ يَعْمُرانِ الدّيارَ وَ يَزيدانِ فِى الاَْعْمارِ ؛
نيكوكارى و خوش اخلاقى، خانه ها را آباد و عمرها را طولانى مى كنند. [كافى ، ج ۲، ص ۱۰۰، ح ۸]
۳۷امام على عليه السلام: زيادَةُ الشُّكْرِ وَ صِلَةُ الرَّحِمِ تَزيدُ فِى الْعُمْرِ وَ تَفْسَحُ فِى الاَْجَلِ ؛
شكرگزارى فراوان و صله رحم، عمر را زياد مى كنند و بر مُهلت زندگىمى افزايند. [عيون الحكم والمواعظ، ص ۲۷۵، ح ۴۹۹۹]
۳۸امام على عليه السلام: وَيْحُ النّائِمِ ما اَخْسَرَهُ! قَصُرَ عُمْرُهُ وَ قَلَّ اَجْرُهُ؛
واى بر آن كه در خواب (غفلت) است! چه زيانكار است! عمر او كوتاه شده است وپاداش او كم. [عيون الحكم والمواعظ ، ص ۵۰۴،ح ۹۲۳۹]
۳۹امام على عليه السلام: مَنْ جارَ قَصُرَ عُمْرُهُ ؛
هر كس ظلم كند، عمرش كوتاه مى شود. [عيون الحكم والمواعظ ، ص ۴۲۹،ح ۷۳۳۴]
۴۰امام على عليه السلام:
ايّاكَ وَ طولَ الاَْمَلِ فَكَمُ مِنْ مَغْرورٍ اِفْتَتَنَ بِطولِ
اَمَلِهِ فَاَفْسَدَ عَمَلَهُ وَقَطَعَ اَجَلَهُ فَلا اَمَلَهُ اَدْرَكَ وَ
لا مافاتَهُ اسْتَدْرَكَ ؛
از آرزوى دور و
دراز بپرهيز، چه بسا فريب خورده اى كه به آرزوى دراز خويش، فريبخورد و
كارش را تباه و مرگش را قطعى كرد و در نتيجه، نه به آرزويش رسيد و نه آنچه
راكه از دست داده بود، جبران كرد. [عيون الحكم والمواعظ ، ص ۹۹، ح ۲۲۷۸
