کافه سینما: بهزاد فراهانی در واکنش به شایعه قتل دخترش، گلشیفته اظهار داشت: دروغ است چون همین دیشب با گلشیفته صحبت کردم، شاد و سرحال بود.
نسیم نوشت، بهزاد فراهانی در عین حال گفت: ما از نخبه‌ها استفاده نمی‌کنیم و بعد که آنها مجبور به مهاجرت شدند تازه یادمان می‌آید که چه استعدادهایی را از دست داده‌ایم.
این را از حیث وضعیت دخترم نمی‌گویم و هستند ایرانی‌های مستعد که سازوکار مدیریتی گاه از آنها استفاده نکرده‌اند.
تیتر خبر : پایان گلشیفته فراهانی با بازی در فیلم غیر اخلاقی + تصاویر
تاریخ درج :
1390/06/08
تعداد نمایش : 80425
به گزارش پرداد و به نقل از مشرق: فیلمی به کارگردانی رولند جفی با نام جای اژدها (There be dragons) است که گلشیفته فراهانی در پروژه تازه کارگردان رولند جافی که یک فیلم درام است،در نقش لیلا با او همکاری می‌‌کند.
این فیلم به مدت 122 دقیقه و
محصول سال 2011 میلادی– اسپانیا و در ژانر بیوگرافی، درام می باشد و دیدن
این فیلم به افراد زیر 13 سال در خارج از ایران نیز به هیچ وجه توصیه نمی
شود.
داستان این فیلم که وحشت در جنگ داخلی اسپانیا همه جا را فرا گرفته است او توسط یک روزنامه نگار به ارتباطات عمیق پدرش و نفوذ عمیق و تاریک او در زندگی است، پی می برد.
از جمله فیلم‌های دیگری كه قرار است در آینده اكران شوند و گلشیفته فراهانی
در آنها بازی می‌كند ، نقش اول فیلم فرانسوی به نام (Si tu meurs, je te
tue) به كارگردانی (Hiner Saleem) و در فیلم (Chicken with Plums) به
كارگردانی (Vincent Paronnaud) و (Marjane Satrapi) حضور داشته است.
چندی پیش گلشیفته فراهانی طی اظهاراتی که همراه عکسهای وی در نشریه مد wox – که در نمایش عکس های عریان سابقه دارد- گفته بود که از حجاب متنفر است.
از سوی دیگر گلشیفته فراهانی در فیلم “جای اژدها” براحتی بازیگر مرد فیلم “دوگاری اسکات” را می بوسد و در تختخواب هتل با
لباس خواب در کنار اومی خوابد و صحنه های نیمه برهنه وی با دوگاری اسکات
که نقش دوست پسر وی را دارد، سکانس های دیگر فیلم را شکل داده اند. اینجاست
که معلوم می شود چرا این هنرپیشه جوان پیش از این موفق، باید از حجاب
متنفر باشد.
اخیرا نیز معاون سینمایی وزیر ارشاد آقای جواد شمقدری در پاسخ به سوالی درباره احتمال بازگشت گلشیفته فراهانی به ایران گفته بود:«من یك بار در دوره مسئولیتم در مورد گلشیفته فراهانی گفته بودم كه می‌تواند برگردد. البته این امكان در
آن مقطع وجود داشت. اما بعدا اتفاق‌های دیگری افتاد.مچنین وی در اظهاراتی
میگویدکه ممكن است من ۲۰ سال قبل به كسی رأی داده باشم كه الان قبولش
نداشته باشم. شرایط طی
یك سال و نیم گذشته تغییر كرده است و دیگر مشكل گلشیفته فراهانی در حوزه
اختیارات ما نیست در حالی که اخیرا هم شنیده‌ایم که وی در فیلمی در كردستان
بازی كرده كه صحنه‌های ناجوری دارد. که در این صورت بعید است خود جامعه
بازیگری علاقه به حضور ایشان داشته باشد.
اما این داستان روی دیگری هم دارد، قبل از این و دقیقا زمانی که گلشیفته فراهانی
در فیلم “ریدلی اسکات” بازی کرد و پس از آن هم تصاویر بدون حجاب وی در
رسانه ها و سایت های اینترنتی منتشر شد؛ بعضی از صاحب نظران حوزه فرهنگ و
هنر که سابقه غرب را در چنین پروژه هایی دیده بودند زبان به هشدار گشودند؛
آنها نمونه های مختلفی چون گلشیفته فراهانی را دیده بودند، چه از نوع وطنی آن که در سال های پس از پیروزی انقلاب نمونه های متنوع داشت و چه از انواع دیگر غیر وطنی اش.
کم نبودند کسانی همانند گلشیفته فراهانی که با امید به تبدیل شدن به ستاره سینمای هالییوودی به تمام سنت های وطنی اش پشت پا زدند و همه چیز را نادیده گرفتند.
اما در نهایت و زمانی که استفاده تبلیغاتی این ستاره ها به پایان می رسد کم کم نشریات مبتذل مد هم حتی به
سراغ آنها نخواهند رفت و تازه تلخی غربت و مزه گس آلت دست شدن حس می شود.
احساس بدی آنقدر بد که تلخی آن را حتی می شود از یادداشت پدر گلشیفته یعنی
بهزاد فراهانی حس کرد.
در این روزها بیشر از هر چیز به یاد بچه هایی هستم که در خارج از کشور
فعالیت می کنند و از کشور خود دور هستند ، نقاشان، موسیقی دان ها،
بازیگران، کارگردانان و… همه هنرمندانی که ایران را ترک کرده اند و دور
از اینجا مشغول کارهای هنری شده اند، علت آنها برای ترک کشورشان هر چه
باشد،ما باید به این فکر کنیم که چه راهی برای آنها وجود دارد. ما غربت را
نمی شناسیم و وقتی از آن دور هستیم، درکی از آن نداریم، اما وقتی در آن
قرار می گیریم، می فهمیم خیلی سخت تر از آن چیزی است که تصور می کرده ایم.
من وقتی که در پاریس سکته کردم و چند روزی خوابیدم. ایرانی های مقیم آنها
به دیدنم آمدند و بسیار به من لطف کردند. وقتی به این اتفاقها نگاه می کنم،
می بینم جوانانی که ساکن خارج از ایران هستند،عاطفه شرقی شریف خود را
دارند، اما غصه ناهنجارغربت هم در دلشان هست و آنها را رنج می دهد. وقتی از
دور به آنها نگاه می کنیم، می بینیم دارند زندگی می کنند، کار می کنند
و… اما غصه هایشان را نمی بینیم، چرا شرایط باید طوری باشد که هنرمندان
اهل فکر ما ترجیح بدهند جای دیگری زندگی کنند؟ این موقعیت باید سامان داده
شود. دولت باید با کسانی که از اینجا رفته اند، برخورد موجهی داشته باشد،
چون هنرمندان ما، انسان های شریفی هستند. انسان هایی اهل فکر که به امور
ناهنجار اشتغال دارند، بلکه اهل فکر و فرهنگ هستند. هم دولت و هم ما باید
شرایطی را فراهم کنیم که هنرمندانمان برای بازگشت احساس امنیت کنند و به
فکر برگشتن باشند. اما این اتفاق نمی افتد و این تلخ است… خیلی تلخ است.”
اما چه باید کرد که الغریق یتشبث بکل حشیش- کسی که در حال غرق شدن است به هرچیزی چنگ می زند- و همین است که گلشیفته فراهانی هر روز بیش از دیروز پل های پشت سرش را خراب کرد در حالی که از آن سو هم نتوانست تا جای پای محکمی برای خودش دست و پا کند. حالا گلشیفته فراهانی
در فیلم های دست چندم بازی می کند و با مجله های مد- و نه سینمایی- مصاحبه
می کند و در این سو پدرش یادداشت های ملتمسانه می نویسد؛ اما خود کرده را
تدبیر نیست.
گرداوری سایت لادین
