بهترین زمان میوه خوردن در کودکان
بهترین زمان برای
خوردن میوه وقتی است كه معده كودك خالی باشد و یا هنگام صبحانه است. اگر آب
مرکبات هنگام صبح به کودک داده شود موجب افزایش اشتهای او می‌شود.
به گزارش زندگی آنلاین، بر اساس نظر کارشناسان تغذیه، به همان میزان که
رعایت کردن وعده‌های غذایی در کودکان از اهمیت خاصی برخوردار است و نباید
هرگز از قلم بیفتد، میوه‌ها و سبزیجات هم در سبد تغذیه‌ای کودکان از جایگاه
ویژه‌ای برخوردار است. به شکلی که؛ كودكان باید روزانه 2 تا 5 واحد میوه
دریافت كنند، چرا که این گروه غذایی بخشی از نیاز آنان را به مواد معدنی و
آنتی‌اكسیدان‌ها تامین می‌كند و خوشبختانه در فصل تابستان چون اغلب میوه‌ها
خوشرنگ و خوشمزه هستند مورد علاقه اغلب كودكان هستند.
سن شروع میوه در كودكان
همه کودکان از زمان تولد تا 6 ماهگی تنها نیاز به شیر مادر دارند. از 6
ماهگی و با آغاز تغذیه تكمیلی كه نوع غذا خوردن كودك از حالت مایع به
لعابی، پوره، پوره سفت و غذای سفره تغییر می‌كند، تغییرات تكاملی برای
دریافت مواد غذایی در كودك ایجاد شده و بنابراین تنوع مصرف خوراكی‌ها هم
شروع می‌شود اما این تنوع با مقدار كم یعنی یك قاشق مربا خوری شروع شود تا
بدن نوزاد آنزیم لازم برای هضم را داشته باشد. اما از آنجایی كه ممكن است
كودكان زمینه حساسیت به میوه داشته باشند، باید مصرف را با میوه‌هایی شروع
كرد كه زمینه ایجاد حساسیت ندارند. بهترین میوهای كه در چند هفته ابتدایی
آغاز تغذیه تكمیلی می‌توان وارد برنامه غذایی كودك كرد، آبمیوه رقیق است
كه به‌تدریج به غلظت آن افزوده می‌شود. در مورد سبزی‌ها هم بهتر است تغذیه
با آب هویجی كه با آب سیب مخلوط شده آغاز شود، تا اینکه به‌تدریج و با بزرگ
شدن كودك می‌توان میوه‌ها را به‌صورت پوره و بعد تكه‌های كوچك در روند
افزایش جویدن و بلعیدن وارد برنامه غذایی كودك كرد. آخرین میوهای كه در
این روند باید وارد برنامه تغذیه‌ای او شود، مركبات است. زیرا مركبات ممكن
است حساسیت‌زا باشند. تنها انتخاب موجود در میان مركبات «آب‌لیموشیرین» است
كه میزان حساسیت‌زایی آن از دیگر انواع مركبات كمتر است.
بهترین زمان میوه خوردن در کودکان
بهترین زمان برای خوردن میوه وقتی است كه معده كودك خالی باشد و یا
هنگام صبحانه است. اگر آب مرکبات هنگام صبح به کودک داده شود موجب افزایش
اشتهای او می‌شود. اگر هنگام صرف غذا میوه‌هایی كه حاوی ویتامین C هستند
بصورت آب میوه به کودک، داده شوند موجب افزایش جذب آهن می‌شوند. به جز
صبحانه، میان‌وعده‌ها بهترین زمان استفاده از میوه هستند. با توجه به اینکه
كم‌خونی فقر آهن یكی از مشكلات تغذیه‌ای كودكان است و یكی از دلایل اصلی
آن استفاده از برنامه غذایی نادرست است، انتخاب میان‌وعده مناسب مانند
انواع میوه همراه با خشكبار می‌تواند موجب افزایش آهن دریافتی شود. به خاطر
داشته باشید كه باید هنگام خوردن میوه در میان‌وعده، به زمان صرف وعده
اصلی دقت شود و دست‌كم 90 تا 120 دقیقه تا وعده اصلی فاصله داشته باشد. در
مورد كودكانی كه به كودكستان می‌روند، مصرف میوه‌هایی مانند سیب می‌تواند
در جبران افت قند خون نیز بسیار مفید باشد. به این ترتیب به قدرت یادگیری
آنها كمك كرده و آنها بانشاط بیشتری به فعالیت‌های خاص مقطع سنی خود
می‌پردازند. دکتر «مازیار توانا» متخصص اطفال در این زمینه می‌گوید: «سرعت
رشد كودكان در سال اول بسیار زیاد است و وزن یك كودك یك‌ساله تقریبا 3
برابر وزن او هنگام تولد است. از سال سوم به بعد سرعت رشد، كند اما مداوم
می‌شود به‌طوری كه سالانه با توجه به دختر یا پسر بودن بین 2 تا 3 كیلوگرم
به وزن، و بین 6 تا 8 سانتی‌متر به قد كودك اضافه خواهد شد. به همین دلیل
نیاز به غذا كمتر می‌شود اما مادران به اشتباه فكر می‌كنند، كودك دچار
بی‌اشتهایی شده و با اصرار كودك را وادار به خوردن می‌كنند. البته این
احتمال وجود دارد که وقتی آبمیوه یا میوه شیرین به كودك داده می‌شود، او آن
را به‌صورت بافت چربی ذخیره كند. اگر‌چه دریافت 2 واحد میوه در تغذیه
روزانه كودك معادل 120 كیلوكالری است و یك شیرینی معادل 150 كیلوكالری
می‌باشد، بنابراین توصیه می‌شود، در مورد كودكان چاق به جای منع مصرف میوه،
خوراكی‌هایی مانند تنقلات، شیرینی‌ها و شكلات از برنامه غذایی كودك حذف
شود».
میوه‌ها را جایگزین آب نکنید
از آنجایی که کودکان در فصل تابستان بدلیل گرمای هوا بیشتر احساس تشنگی
می‌کنند، هرگز میوه‌ها را جایگزین آب نکنید و تشنگی‌شان را با میوه برطرف
ننمایید. البته با وجود آنکه درصد زیادی از بدن کودکان را آب تشکیل می‌دهد،
اما ذخیره آب بدنشان کم است و با تعریق زیاد و وجود بیماری که منجر به
اسهال و استفراغ‌شان می‌شود، آب بدنشان از بین می‌رود و دچار کم آبی
می‌شوند كه در صورت برطرف نشدن، مشكلات زیادی را برای كودك به‌وجود
می‌آورد. بهترین راه رفع عطش برای كودكان آب و مخلوط آبمیوه و آب است چرا
که وقتی بدن به آب نیاز داشته باشد، دادن موادی حاوی قند مثل میوه‌ها، عطش
را به‌خوبی برطرف نمی‌كند و كودك تنها با خوردن آب می‌تواند مقدار آب از
دست رفته را بدست آورد.
گرفتن پوست میوه‌ها
پوست میوه، هم می‌تواند برخی مواد مغذی را به بدن كودك برساند و از طرفی
مواد سمپاشی شده را وارد بدن او كند. بنابراین برخی میوه‌ها كه پوست‌شان
حاوی فیبرهای نامحلول است، به‌دلیل نفاخ بودن و نیز به‌دلیل آن‌كه كودكان
نمی‌توانند آنها را خوب بجوند، بهتر است پوست گرفته شوند. همچنین توصیه
می‌شود، پوست میوه‌های وارداتی كه حاوی مواد نگهدارنده هستند، گرفته شود.
با توجه به فصل گرما و امكان رشد عوامل بیماری‌زا در میوه‌ها نیز بهتر است
میوه‌ها در این فصل تا حد امكان بدون پوست مصرف شوند.
مقدار مصرف میوه در روز
میزان مصرف میوه نه در میان كودكان و نه در میان بزرگسالان واحد دقیقی
ندارد. كودك در یكسالگی روزانه هزار كیلوكالری دریافت می‌كند و به ازای هر
سال، 100 كیلوكالری بر میزان دریافت انرژی‌اش افزوده می‌شود كه 50 تا 60
درصد از این انرژی از طریق منابع قندی، 15 تا 20 درصد از طریق پروتئین‌ها و
بقیه از طریق چربی‌ها باید تامین شود. بنابراین بخشی از قند دریافتی را
می‌توان به‌صورت میوه به كودك داد كه به ازای 100 گرم میوه، 15 گرم ماده
قندی وجود دارد و در هر گرم قند هم 4 كیلوكالری انرژی، نهفته است. اما به
هر حال مصرف میوه باید به حدی باشد كه كودك دچار مشكل نشود. نكته قابل
اهمیت آن است كه باید از دادن نوبرانه‌ها به كودكان اجتناب كرد چون ممكن
است سمپاشی آنها درست انجام نشده باشد و ایجاد مسمومیت كند. از سوی دیگر،
والدین می‌توانند برای ایجاد تنوع در خوردن میوه، آنها را به‌صورت كوچك
خرد كرده، و یا به‌صورت سالاد میوه درآورده و با ریختن كمی آبلیمو، كشمش،
دانه‌ها و مغزها یك میان‌وعده بسیار دلچسب برای کودکشان تهیه كنند.
میوه‌های حساسیت زا کدامند؟
حساسیت در اثر عوامل ژنتیك که سیستم ایمنی بدن را دچار اختلال می‌كند،
ایجاد می‌شود. در میان غذاهای مختلف حساسیت‌زا، بخشی از میوه‌ها هم قرار
دارند. برخی از این میوه‌ها عبارتند از:
توت‌فرنگی، كیوی و نارنگی. در مورد توت‌فرنگی به‌دلیل خلل و فرجی كه در
این میوه وجود دارد معمولا شست‌و‌شوی آن درست انجام نمی‌شود به همین دلیل
ممكن است علاوه بر ایجاد حساسیت، مسمومیت هم ایجاد کند. بنابراین در مصرف
این میوه برای کودکان باید احتیاط لازم را بجا آورد. به شکلی که برای شستن
اینگونه میوه‌ها، پس از چند بار شستن با آب، باید میوه را با ماده ضد عفونی
کننده شستشو داد و سپس آبکشی نمود. البته از آنجایی که میوه‌های تابستانی
اغلب با پوست خورده می‌شوند، باید در شستشوی آنها نهایت دقت را بکار برد.
بیشتر میگو بخورید!
میگو برای برخی از
افراد طعم بسیار لذیذ و دلچسبی دارد بخصوص وقتی با پوششی از آرد سوخاری
بخوبی برشته شده باشد، اما تعدادی از افراد نه‌تنها از قیافه این ملخ
دریایی خوششان نمی‌آید بلکه بوی زهم آن را هم نمی‌پسندند. عده دیگری هم
هستند که میگو را به دلیل قیمت بالایی که دارد در برنامه غذایی‌شان وارد
نمی‌کنند.
به گزارش روزنامه جام جم، ابتدا باید بگوییم علاوه بر میگوی سوخاری با
میگو می‌توان غذاهای متنوعی همچون میگو پلو، قلیه میگو و خورش میگو تهیه
کرد. وقتی از میگو در غذاهایی به صورت همراه با مواد دیگر استفاده شود بر
میزان پرس‌های غذا افزوده می‌شود. به این ترتیب با یک کیلوگرم میگو می‌توان
براحتی از چند نفر پذیرایی کرد و در مقایسه با غذاهایی که با گوشت، مرغ یا
ماهی تهیه می‌شود اگر میگو ارزان‌تر نباشد گران‌تر نیست. نکته مهم‌تر آن
که میگو به دلیل ارزش غذایی بسیار بالایی که دارد صرف می‌کند برایش هزینه و
آن را در برنامه غذایی‌تان وارد کنید. اگر میگو بخوبی پخته یا از
ادویه‌جات و سبزیجات مختلفی هنگام طبخ آن استفاده شود، بوی زهمش از بین
می‌رود و ذائقه‌پسند می‌شود.
این را هم بدانید گاهی برخی خانواده‌ها برای صرفه اقتصادی ترجیح می‌دهند
از ناگت میگو استفاده کنند. لازم است بدانید بخش اعظم ناگت‌ها را پیاز،
نشاسته، نمک، چربی و آرد سوخاری تشکیل می‌دهد و در این ترکیبات، فقط ردپایی
از گوشت میگو وجود دارد که اگر به دقت بیندیشیم متوجه می‌شویم پول میگوی
تازه را داده‌ایم، اما خمیری با طعم میگو خورده‌ایم.
تفاوت قیمت میگوها در چیست؟
میگو هر چه ریزتر باشد در مقایسه با میگوهای درشت یا به اصطلاح
شاه‌میگو، بافت لطیف‌تری داشته و بخصوص برای سالمندان و کودکان قابلیت
جویدن و هضم بهتر و جذب بالاتری دارد، اما چرا میگوهای ریز و درشت در بازار
قیمت‌های متفاوتی دارد؟ این تفاوت قیمت به درصد زواید آنها مربوط می‌شود.
میگوهای بزرگ در مقایسه با انواع ریز 30 درصد کل بدنشان شامل ضایعاتی چون
سر و دم و پوست است ولی در میگوهای ریز این زواید بخش بیشتری از بدن میگو
را شامل می‌شود و به 50 درصد می‌رسد. در نتیجه تفاوت قیمت میگوهای ریز و
درشت به ارزش غذایی آنها مربوط نمی‌شود و همه انواع میگوها ارزان، گران،
ریز، درشت، سرتیز، هندی، موزی، ببری و… ارزش تغذیه‌ای یکسانی دارد.
میگوی پرورشی هم داریم!
اغلب میگوها در آب شور دریای جنوب زندگی می‌کنند که در اصطلاح ملخ یا
میگوی دریایی نامیده می‌شوند، اما نوع دیگر میگو در سواحل دریای جنوب و در
مزارعی که از آب دریا استفاده می‌شود پرورش داده می‌شود که به آن میگوی
پرورشی می‌گویند. تفاوت میگوی پرورشی با دریایی فقط در نوع گونه و روش صید و
عرضه است و گوشت و مواد مغذی این میگو با نوع دریایی آن تفاوتی ندارد.
دکتر محمدرضا وفا، متخصص تغذیه و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی
تهران می‌گوید: عمده تفاوت میگو با دیگر آبزیان به محیط زیست آنها مربوط
می‌شود. چون میگو کمتر در آب‌های شیرین و بیشتر در آب‌های شور رشد می‌کند
که در مقایسه با ماهی‌های آب شیرین ید، سلنیوم و اسیدهای چرب امگا 3 بیشتری
دارد، اما از نظر میزان و کیفیت پروتئین هیچ تفاوتی با گوشت قرمز، مرغ و
ماهی ندارد. دام، طیور و آبزیان برخلاف منابع گیاهی، پروتئین با منشا
حیوانی دارند که کیفیت بالایی داشته و تامین‌کننده اسیدهای آمینه ضروری بدن
است.
مقایسه گوشت میگو با گوشت قرمز
اگر میگو در شرایط زیستی خوب، یعنی در دریا رشد کند و از موجودات
ریزدریایی تغذیه کند، می‌تواند جایگزین خوب گوشت قرمز شود. دکتر وفا ضمن
اشاره به این موضوع می‌گوید: میگو در مقایسه با گوشت قرمز مواد پروتئینی
کمتری دارد و ریسک ابتلا به نقرس و اسید اوریک و اوره بالا با مصرف میگو
بسیار کمتر از گوشت قرمز است. میگو برخلاف گوشت قرمز غنی از چربی‌های
غیراشباع است و میزان اسیدهای چرب اشباع آن بسیار اندک است. این متخصص در
پاسخ به این پرسش که گفته می‌شود میگو در مقایسه با گوشت، مرغ و دیگر
آبزیان کالری کمتری دارد، می‌گوید: اگر بخواهیم گوشت لخم میگو را با گوشت
لخم قرمز یا گوشت مرغ و ماهی مقایسه کنیم از نظر میزان کالری با یکدیگر
برابری کرده و هیچ فرقی با هم ندارد. به گفته این استاد دانشگاه، روش طبخ
ناسالم می‌تواند موجب افزایش کالری انواع گوشت‌ها شود.
چه کسانی میگو نخورند؟
با توجه به این که گفته می‌شود میگو کلسترول بالایی دارد آیا باید در
مصرف این آبزی جانب احتیاط را رعایت کنیم؟ دکتر وفا پاسخ می‌دهد همه افراد
سالم می‌توانند میگو بخورند و نباید از کلسترول این آبزی واهمه‌ای داشته
باشند. میزان کلسترول میگو نسبت به نیاز روزانه ما به دریافت کلسترول از
منابع غذایی مختلف بیشتر نیست، اما بیمارانی که کلسترول بالایی دارند یا
LDL (کلسترول بد) خونشان بالاست و تحت کنترل دارویی هستند باید در مصرف
میگو احتیاط کنند.
تشخیص میگوی سالم از ناسالم
میگو به دلیل اسیدهای چرب غیراشباع خیلی زود فاسد می‌شود و چون سیستم
گوارشی میگو در ناحیه سر قرار دارد فساد از ناحیه اتصال سر به بدن است. در
صورتی که میگو فاسد باشد سر آن براحتی و بدون نیاز نیرو جدا می‌شود. اغلب
فروشندگان میگوهای فله‌ای با شروع مرحله فساد، سر میگو را جدا و بدون سر
می‌فروشند و در مرحله بعد پوست را جدا و عضله را عرضه می‌کنند. البته به
این نکته توجه کنید که گاهی برخی کارخانجات بر حسب سفارش، میگوها را سرکنی و
پوست‌گیری می‌کنند. در نتیجه میگوهای سرکنده منجمد کارخانه‌ای که
بسته‌بندی و وکیوم شده و دارای تاریخ مصرف و مجوز بهداشت است، فاسد نیست.
نکته دیگر این که از شهرهای غیرساحلی به هیچ وجه میگوی تازه نخرید زیرا بر
حسب طول مسافت میگوها باید منجمد شده باشد.
