مدیریت غیردارویی درد کودکان
کمیته
جنین و نوزاد آکادمی اطفال آمریکا و بخش آنستزیولوژی و پزشکی درد گزارش
می‌کند، مطالعات زیادی وجود دارند که اثربخشی درمان‌های غیرفارماکولوژیکال
را برای مدیریت درد در کودکان ارزیابی کرده‌اند. روش‌هایی مانند شیردهی از
پستان، تماس پوستی و تحریک حسی (تحریک ملایم و همزمان سیستم‌های لمسی،
چشایی، شنوایی و بصری) با کاهش درد در نوزادان حین انجام پروسیجرهای دردناک
مرتبط هستند.
مداخلات
فارماکولوژیک، مانند داروهای خاص برطرف کننده درد، باید فقط پس از آنکه با
دقت مزایا و مضرات آنها سنجیده شدند، برای بیمار تجویز شوند. حتی تجویز
سوکروز و گلوکز هم باید به عنوان درمان فارموکولوژیک در نظر گرفته شوند.
در
حال حاضر تحقیق جدیدی در حال انجام است که ایمنی و اثربخشی درمان‌های
غیردارویی را برای مدیریت درد در نوزادان بررسی می‌کند. در یک مرور کاکرین
نشان داده شد که شیردهی از پستان، در مقایسه با پوزیشن‌دهی، نگهداری کودک
در بغل مادر و غیره، با کاهش قابل ملاحظه پاسخ‌های درد حین خونگیری از
پاشنه پا یا venipuncture در نوزاد همراه است.
در
متاآنالیز دیگری که در زمینه مراقبت و تماس پوستی با نوزاد (با یا بدون
تجویز سوکروز یا گلوکز) انجام شده، مشخص شد با ایجاد این تماس می‌توان
بهبود خوبی، هرچند غیرمعنی‌دار، در نمره درد کودک، حین انجام پروسیجرهایی
که نیاز به زدن سوزن دارند، ایجاد کرد. علاوه براین، تحریک حسی نوزاد نیز
موثرتر از تجویز سوکروز است، زمانی که همه اجزای درمان استفاده شوند. نتایج
یک مطالعه دیگر حاکی از آن است که تحریک حسی نوزاد ممکن است نقش مهمی در
مدیریت درد نوزاد، حین انجام پروسیجرهای دردناک داشته باشد.
این
بیانیه، در واقع روزآمد شده نسخه 2006 این گایدلاین است. در نسخه جدید به
دو نکته اصلی، یعنی کاهش درد حین انجام پروسیجر، همچنین ارزیابی درد در
نوزادان اشاره شده است، زیرا علم مدیریت درد در حال ظهور است.
در
حال حاضر، بیش از 40 ابزار ارزیابی وجود دارند که هیچ‌یک از آنها کامل
نیستند و به چالش خود ادامه می‌دهند، اما آنچه باید انجام دهیم، آن است که
علاوه بر پرهیز از انجام پروسیجرهای ایجاد کننده درد در نوزادان، از
استراتژی‌های غیردارویی این آکادمی استفاده کنیم.
اکنون
فقط 5 مقیاس اندازه‌گیری درد در نوزادان وجود دارد که تحت تست‌های دقیق
سایکومتری قرار گرفته‌اند. مطالعات اولیه تلاش کرده‌اند تا «پروفایل درد
نوزادان نارس» یا PIPP-Revised را در نوزادانی که با سن بارداری 25 تا 41
هفته هستند، اعتبارسنجی کنند. نویسندگان این بیانیه تاکید دارند که بعید
است یک ابزار تکی و جامع ارزیابی درد بتواند به‌طور رضایت‌بخشی برای بررسی
درد نوزادان، در همه موقعیت‌ها و در هر سن بارداری، استفاده شود.
سوکروز
اغلب به عنوان یک ضددرد در طول انجام پروسیجرهای خاص تجویز می‌شود و
نویسندگان گایدلاین مذکور معتقد هستند تجویز آن نیاز به تجویز از سوی پزشک و
پیگیری آن دارد، درست مانند هر داروی دیگری. یک متاآنالیز که در این زمینه
انجام شده، پیشنهاد می‌کند که سوکروز برای کاهش درد در حین یک پروسیجر تکی
ایمن و موثر است، اما در عین حال نویسندگان آن تاکید می‌کنند دوز مطلوب آن
هنوز معین نشده و ایمنی آن در استفاده‌های طولانی‌مدت هم به خوبی بررسی
نشده است.
در
حال حاضر، پرسش‌های زیادی در ورد ایمنی و تکرار تجویز سوکروز و گلوکز بر
پیامدهای تکاملی بعدی در نوزادان وجود دارد و باید به افراد این هشدار داده
شود که در مورد چگونگی و زمان استفاده از آنها بسیار عاقلانه رفتار کنند.
اوپیوئیدها
مانند فنتانیل و مورفین دو داروی رایجی هستند که برای مدیریت درد در
نوزادان استفاده می‌شود، خصوصا اگر درد مداومی هم وجود داشته باشد.
در یک
بررسی متون که اخیرا انجام شده، محققان به این نتیجه رسیده‌اند که استفاده
انتخابی، به جای استفاده روتین از اوپیوئیدها، در نوزادانی که به‌طور
مکانیکی ونتیله می‌شوند، اثرات مطلوب محدودی دارند. نویسندگان این مرور
جامع هشدار می‌دهند که بعضی از داروها می‌توانند با وقفه تنفسی و
هیپوتانسیون در بیمار همراه باشند. همچنین، نبود شواهد متقنی در زمینه
پیامدهای طولانی‌مدت آنها بر رفتارهای تکاملی، از دیگر چالش‌های تجویز این
دسته از داروها در کودکان و نوزادان است.
نویسندگان
گایدلاین چگونگی مدیریت درد در نوزادان و کودکان، به دیگر همکاران پزشک
خود براساس شواهد موجود و در حال ظهور، توصیه می‌کنند برای پیشگیری از بروز
درد و درمان آن، حتما برنامه داشته باشند.
آنها معتقدند والدین و
ارایه‌دهندگان خدمات مراقبتی نیز می‌توانند نقش مهمی در کاهش درد در طول
انجام یک پروسیجر دردناک روی یک نوزاد داشته باشند. این شواهد درحال ظهور
تاکید می‌کنند که والدین خصوصا می‌توانند برای کمک به پرستاران در کنار تخت
نوزاد بیمار بسیار موثر باشند. مثلا پستانک سوکروز تهیه کرده یا با
برقراری تماس پوستی با نوزاد یا شیردهی به وی در طول انجام پروسیجر دردناک،
از شدت درد نوزاد بکاهند. به واقع، یکپارچگی والدین و تیم درمان نوزاد
دردمند می‌تواند بسیار کارآمد و اثربخش باشد.
بیان گلایه مندی استرس را تشدید می کند
زندگی ماشینی و پیچیده امروز باعث نهادینه کردن استرس در زندگی همه
افراد شده است و به نوعی همه افراد روزانه با استرس های محیطی رو به رو می
شوند که با زندگی شان عجین شده است.
به
گزارش شفا آنلاین،روان شناسان بر این باورند که هیچ فردی را نمی
توان یافت که در طول زندگی و عمر خود استرس را تجربه نکرده باشد.زمانی که
افراد دچار چنین حالت هیجانی می شوند نخستین علامتی را با آن رو به رو
خواهند شد افزایش ضربان قلب است.
تحقیقات و مطالعات نشان می دهد
به محض اینکه ضربان قلب شدت می یابد کف دستان نیز دچار تعریق شده و همین
رفتارها اگر به صورت عادت درآید نشانه افزایش استرس به شمار می رود.از سوی
دیگر عادت هایی در شیوه خوردن،نوشیدن و خوابیدن و حتی در برخورد با دیگران
ممکن است باعث تشدید استرس شود.
همچنین مصرف زیاد کافئین،بیان
گلایه مندی ها و … نیز باعث افزایش استرس می شود. در این گونه مواقع به
افراد توصیه می شود ذهن خود را با موضوعاتی که نمی توانند آن را تغییر دهند
مشغول کنند.همچنین اولویت بندی کردن کارها و فعالیت ها یکی از مواردی است
که به کاهش استرس می انجامد.
مطالعات اخیر پژوهشگران حاکی از آن
است داشتن خواب کافی باعث کاهش استرس می شود.همچنین تحلیل کردن رفتار خود و
دیگران نیز باعث می شود تا کمتر استرس را تجربه کنید.معمولا افرادی که
برنامه ریزی درست و دقیقی از کارهای خود ندارند استرس بیشتری را تجربه
خواهند کرد.زیرا این افراد فقط روی بدی ها تمرکز می کنند و کارهای شان را
به تعویق می اندازند عجله و شتاب باعث افزایش استرس می شود
