متنی عاشقانه از كتاب يك عاشقانه آرام اثر نادر ابراهيمی
متنی از كتاب “یك عاشقانه آرام” اثر نادر ابراهیمی
مگذار كه عشق، به عادتِ دوست داشتن تبدیل شود !
مگذار كه حتی آب دادنِ گلهای باغچه، به عادتِ آب دادنِ گل های باغچه بدل شود !
عشق،
عادت به دوست داشتن و سخت دوست داشتنِ دیگری نیست ، پیوسته نو كردنِ
خواستنی ست كه خود پیوسته ، خواهانِ نو شدن است و دیگرگون شدن.
تازگی ، ذاتِ عشق است و طراوت ، بافتِ عشق . چگونه می شود تازگی و طراوت را از عشق گرفت و عشق همچنان عشق بماند ؟
عشق، تن به فراموشی نمی سپارد ، مگر یك بار برای همیشه .
جامِ
بلور ، تنها یك بار می شكند . میتوان شكسته اش را ، تكه هایش را ، نگه
داشت . اما شكسته های جام ،آن تكه های تیزِ برَنده ، دیگر جام نیست .
احتیاط باید كرد . همه چیز كهنه میشود و اگر كمی كوتاهی كنیم ، عشق نیز .
بهانه ها جای حسِ عاشقانه را خوب می گیرند…
قطعه ی از یک کتاب
بانو،بانوی بخشنده ی بی نیازمن!
این قناعت تو،دل مراعجب می شکند…
این چیزی نخواستنت،وباهرچه که هست ساختنت…
این چشم ودست وزبان توقع نداشتنت،وبه آن سوی پرچین هانگاه نکردنت…
کاش کاری می فرمودی دشواروناممکن،که من به خاطرتوسهل وممکنش می کردم…
کاش چیزی می خواستی مطلقا نایاب،که من به خاطرتوآن رابه دنیای یافته هامی آوردم…
کاش می توانستم همچون خوب ترین دلقکان جهان،توراسخت وطولانی وعمیق بخندانم…
کاش می توانستم همچون مهربان ترین مادران،رداشک راازگونه هایت بزدایم…
کاش نامه یی بودم،حتی یکبار،با خوب ترین اخبار…
کاش بالشی بودم،نرم،برای لحظه های سنگین خستگی هایت…
کاش ای کاش که اشاره یی داشتی،امری داشتی،نیازی داشتی،رؤیای دورودرازی داشتی…
آه که این قناعت تو،این قناعت تودل مراعجب می شکند…
نامه ی اول _ نادر ابراهیمی
