قنداق کردن ریسک مرگ نوزاد را افزایش می دهد
طبق یک تحقیق جدید، اگر نوزادان در زمان خواب قنداق شوند احتمال مرگ ناشی از SIDS (سندروم مرگ ناگهانی نوزاد) بیشتر می شود.
به گزارش خبرنگار مهر،
به گفته محققان دانشکده پزشکی دانشگاه ویرجینیا، قنداق کردن به شیوه های
مختلفی تعریف می شود اما معمولا به حالتی اطلاق می شود که کودک در داخل
پارچه یا پتویی بسته بندی می شود بطوریکه سرش بیرون و دستهایش داخل قنداق
است. این تصور وجود دارد که قنداق کردن موجب آرام شدن بچه شده و به خواب وی
کمک می کند.
اما یافته های جدید این محققان نشان می دهد که قنداق کردن می تواند کار خطرناکی باشد.
دکتر راشل مون، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می گوید: «نوزادانی که قنداق می شوند ۵۰ تا ۶۰ درصد بیشتر در معرض خطر مرگ ناشی از SIDS قرار دارند.»
تیم تحقیق در این مطالعه نتایج چهار مطالعه قبلی منتشرشده را
بررسی کردند. مطالعات مربوط به دو دهه و شامل مناطقی از انگلستان، تاسمانی
در استرالیا و شهر شیکاگو در آمریکا بود.
به گفته این محققان، خطر مرگ ناشی از قنداق کردن حتی در
کودکانی که قنداق بر روی شکم شان بسته می شود به مراتب بیشتر است. این
کودکان در مقایسه با کودکانی که قنداق نمی شوند در حدود ۱۳ برابر بیشتر در
معرض ریسک مرگ ناشی از SIDS قرار دارند.
به گفته مون، این ریسک با رسیدن کودک به سن ۶ ماهگی افزایش می یابد چراکه در این زمان کودک قادر به غلت خوردن خواهد بود.
مراحل رشد بینایی نوزاد در سال اول زندگی
بینایی نوزاد در طول سال اول زندگیش تکامل پیدا می‌کند و در طول مدت از مراحل گوناگونی عبور می‌کند.
می‌توانید این مراحل تکامل بینایی نوزادتان را در طول این دوره یک ساله انتظار داشته باشید.
– رنگ‌های درخشان، اشیای بزرگ و صورت‌ها برای نوزاد در روزهای اول پس از
تولد قابل‌دیدن هستند. نوزادان در این مرحله می‌تواند بر چیزهایی که در
فاصله 20 تا 40 سانتی‌متری صورتشان قرار دارند، تمرکز کنند. نوزاد به زودی
هنگامی شما به او نزدیک شوید، لبخند می‌زند که نشانه‌ای از این است که صورت
شما را می‌شناسد.
– نوزادانی که بین 3 تا 4 ماهه هستند می‌توانند رنگ‌ها (به خصوص رگ‌های قرمز و سبز) را ببینند و شروع به تمرکز چیزهای کوچکتر کنند
– هنگامی که نوزاد به چهارماهگی می‌رسد، چشم‌های شروع به کار هماهنگ با
یکدیگر می‌کنند و به نوزاد اجازه می‌دهند تا ادراک عمق پیدا کند.
– یک نوزد معمول هنگامی به نخستین زادروز تولدش می‌رسد می‌تواند مانند
یک بزرگسال معمول اطرافش را ببیند. در این هنگام ارتباطات میان چشم‌ها،
حرکات و حافظه کاملا قوی شده است. بنابراین نوزاد می‌تواند به طور هماهنگی
توپی را بغلتاند یا اسباب‌بازی‌ها و اشیای کوچک را از زمین بردارد.
