آراستگی وزینت زن
نچه سبب به وجود آمدن پوشش وحجاب می
شودزیبایی،آراستگی زن است که خدادادی دروجود انسان قرارگرفته است.زن خواسته
یاناخواسته بدن زیباولطیفی داردو این خصوصیت،مرد راتحریکمی کند؛ازاین رویکی از علت
های حجاب همین موضوع است که پوشش رابه درودسته تقسیم می کند:یک پوشش به صورت کلی بوده که اندام رادربرمی گیرد
ودیگری برا ی زینت های آشکاروظاهری بوده که اندام رادربری گیردودیگری برا یزینننت
های اشکاروظاهری است.
آنچه سبب به وجود آمدن پوشش وحجاب می
شودزیبایی،آراستگی زن است که خدادادی دروجود انسان قرارگرفته است.زن خواسته
یاناخواسته بدن زیباولطیفی داردو این خصوصیت،مرد راتحریکمی کند؛ازاین رویکی از علت
های حجاب همین موضوع است که پوشش رابه درودسته تقسیم می کند:یک پوشش به صورت کلی بوده که اندام رادربرمی گیرد
ودیگری برا ی زینت های آشکاروظاهری بوده که اندام رادربری گیردودیگری برا یزینننت
های اشکاروظاهری است.
زمشخری می گوید:
زینت گفته شده؛اماواضع آن گفته نشده است این به
خاطر تاکید برپوشش است؛زیر زینت روی مواضعی از بدن قرار قرار می گیردکه نظرکردن به
آن مواضع چز برای محارم حلال نیست،آن مواضع عبارتنداز:
آرنج،ساق،بازو،سز،سینه، وگوش.
ازامام صادق سوال شد:
آیادوبازوی زن از زینت است که
خداوندفرمود:لابیدین زینتهن…؟امام فرمود:بلی،آنچه روسری آن رامی پوشاندوبالاتراز
دودستبنداز زینت است.
فخررازی میگوید:
زینت نامی است که برای زیبای های مخلوق که
خداوند آفریده است وهمین طوربه آنچه انسان به وسیله آنهاآراسته ومزین می شود مثل
لباس،زیور…اطلاق می شود.
مراداز زینت آشکار،جامعه یالباس است لباس رومراد
از زینت نهان،پا یبرنجن،گشواره ودستبنداست.این قول از ابن مسعودنقل شده است.
اما مراد اززینت ظاهری عبارتنداز:
سرمه،انگشتروخضاب که درچهره ودستهاتامچ واقع
میشود.همچنین مراد از زینت اشکارعبارتنداز:چهره ودستهاتامچ.
زمشخری می گوید:
زینت عبارت ازچیزهای است که زن خودرابه آنهامی
آراید؛ازقبیل:
طلا،سرمه وخضاب که آشکار کردنش مانعی ندارد.
امازینتهای باطن مثل دست وپای
،بازوبند،گردنبند،تاج،کمربندوگشواره هستند که بایدپوشاینده شوندمگر ازافرادی که
درآیه استثناشده است.
ازامام صادق سوال شد که مقصوداز زینت
آشکارچیست؟فرمود:
«زینت آشکار سرمه وانگشتراست»
پیامبراکرم می فرماید:
ای
اسما،همین که زن به حدبلوغ رسیدسزاوارنیست چیزی از بدنش پیدا شودمگرواین…اشاره
فرمودبه چهره وکف.
عذاب
– امام
صادق عليه السلام:
مَن اَحصى عَلى اَخيهِ
المُؤمِنِ عَيبا لِيَعيبَهُ بِهِ يَوما ما كانَ مِن اَهلِ هذِهِ
الآيَةِ قالَ اللّهُ عَزَّ وَ جَلَّ: اِنَّ الَّذينَ يُحِبّونَ اَن
تَشيعَ الفِاحِشَةُ فِى الَّذينَ آمَنوا لَهُم عَذابٌ اَليمٌ فِى
الدُّنيا وَ الآخِرَةِ وَ اللّهُ يَعلَمُ وَ اَ نتُم لا
تَعلَمونَ؛
هر كس درصدد عيبجويى برادر مؤمنش برآيد،
تا با آن روزى او را سرزنش كند، مشمول اين آيه است: كسانى كه دوست
دارند، زشتىها در ميان مردم با ايمان شيوع پيدا كند، عذاب دردناكى
براى آنان در دنيا و آخرت خواهد بود و خداوند مىداند و شما نمىدانيد.
مستدرك
الوسايل ج 9، ص 110، ح 10379
2- پيامبر صلى الله عليه و آله:
إنّ النّاس إذا
رأوا الظّالم فلم يأخذوا على يديه أوشك أن يعمّهم اللَّه بعقاب منه
مردم آنگاه كه ظالم را ببينند و او را باز ندارند،
انتظار مىرود كه خداوند همه را به عذاب خود گرفتار سازد.
نهج الفصاحه ص 323 ، ح 833
3- امام باقر علیه السلام:
إِنَّ لِلَّهِ عُقُوبَاتٍ فِي
الْقُلُوبِ وَ الْأَبْدَانِ ضَنْكٌ فِي الْمَعِيشَةِ وَ وَهْنٌ فِي
الْعِبَادَةِ وَ مَا ضُرِبَ عَبْدٌ بِعُقُوبَةٍ أَعْظَمَ مِنْ قَسْوَةِ
الْقَلْبِ.
خداوند برای دلها و بدنها کیفرهایی دارد:تنگی در معیشت، ستی در عبادت و
به هیچ وجه بنده ای کیفری بزرگتر از قساوت قلب چشانده نشده است.
تحف العقول ص 296 – بحارالانوار(ط-بیروت) ج75، ص176
4-
امام صادق عليه السلام:
ما عَذَّبَ اللهُ اُمَّهً اِلا عِندَ استِهانَتِهِم بِحُقُوقِ فُقَراءِ اِخوانِهِم؛
خداوند امتى را عذاب نخواهد کرد، مگر در وقتى که نسبت به حقوق برادران
نیازمند خود سستى نمایند.
تحف العقول ص 303
5- امام باقر علیه السلام:
مَن کَفَّ غَضَبَهُ عن النّاس کَفَّ اللهُ عنهُ عَذابَ یومَ
القِیامة؛
کسی که خشمش را از مردمان باز دارد خداوند نیز در روز قیامت
عذابش را از او باز می دارد.
کافی(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 305 ، ح 15
6-
امام على عليه السلام:
أَ لَا
أُخْبِرُكُمْ بِالْفَقِيهِ حَقِّ الْفَقِيهِ مَنْ لَمْ يُرَخِّصِ
النَّاسَ فِي مَعَاصِي اللَّهِ وَ لَمْ يُقَنِّطْهُمْ مِنْ رَحْمَةِ
اللَّهِ وَ لَمْ يُؤْمِنْهُمْ مِنْ مَكْرِ اللَّهِ وَ لَمْ يَدَعِ
الْقُرْآنَ رَغْبَةً عَنْهُ إِلَى مَا سِوَاهُ
آيا شما را از فقيهِ حقيقى آگاه نكنم؟ كسى كه در
معاصى خدا به مردم جواز ندهد و از رحمت خدا نوميدشان نكند و از مكر و
عذاب خدا آسوده خاطرشان نسازد و از قرآن ، به چيز ديگر رو نكند .
تحف العقول ص 204
7- پيامبر صلى الله
عليه و آله:
عَلَيْكَ بِقِرَاءَةِ
الْقُرْآنِ فَإِنَّ قِرَاءَتَهُ كَفَّارَةٌ لِلذُّنُوبِ وَ سِتْرٌ فِي
النَّارِ وَ أَمَانٌ مِنَ الْعَذَاب
بـر تـو بـاد خواندن قرآن؛ زيرا خواندن آن كفّاره
گناهان است و پردهاى در برابر آتش و موجب ايمنى از عذاب.
بحار الأنوار(ط-بیروت) ج 89 ،ص 17،
ح 18
8- امام رضا عليه السلام:
الْمَرَضُ
لِلْمُؤْمِنِ تَطْهِيرٌ وَ رَحْمَةٌ وَ لِلْكَافِرِ تَعْذِيبٌ وَ
لَعْنَةٌ وَ إِنَّ الْمَرَضَ لَا يَزَالُ بِالْمُؤْمِنِ حَتَّى لَا
يَكُونَ عَلَيْهِ ذَنْبٌ.
بيمارى براى مؤمن ، تطهير و رحمت ، و براى كافر ،
عذاب و لعنت است . بيمارى ، همدم مؤمن مىماند ، تا هنگامى كه هيچ
گناهى بر وى نباشد .
جامع الاخبار(شعیری) ص 163 – مکارم
الاخلاق ص 358 – ثواب الاعمال ص 193
9-امام
صادق عليه السلام:
إِنَّ امْرَأَةً
عُذِّبَتْ فِي هِرَّةٍ رَبَطَتْهَا حَتَّى مَاتَتْ عَطَشاً.
زنى به سبب آن كه گربهاى را بسته بود ، تا از تشنگى
مُرد ، به عذاب گرفتار آمد .
ثواب الاعمال ص 278 – مکارم الاخلاق ص
129
10- امام على عليه
السلام:
ثَمَرَةُ
الْكَذِبِ الْمَهَانَةُ فِي الدُّنْيَا وَ الْعَذَابُ فِي الْآخِرَة
نـتيجه دروغ ، خـوارى در دنـيا و عـذاب در آخرت است .
تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 220 ، ح
4400
