راههای مقابله کودکمان با قلدری هم سن سالهایش

راههاي مقابله کودکمان با قلدري هم سن سالهايش

قلدري نوعي رفتار پرخاشگرانه است که به قصد آزار و آسيب ديگران صورت مي گيرد.
به
گزارش خبرگزاري آريا،«نگين 9 ساله، امروز موقع برگشتن از مدرسه با گريه از
مادر خود خواست که اجازه دهد مدرسه نرود. وقتي مادر از دليل نرفتنش پرسيد،
نگين فقط گفت که مدرسه را دوست ندارد و ديگر نمي خواهد برود. مادر نگين
موقع آويزان کردن لباس هاي او متوجه پارگي کوچکي در آن ها شد. خط کشي هم که
خيلي دوست داشت در ميان وسايلش نبود، ولي نگين علت آن را فقط با نمي دانم
پاسخ داد. روزهاي بعد هم نگين با عدم تمايل و با بهانه جويي به مدرسه رفت.»
شايد شما هم با اين مشکل مواجه شده باشيد و وقتي رد آن را از مدرسه گرفته
ايد با يک بچه قلدر مواجه شده ايد که با فرزندتان درگير شده است. اين جور
وقت ها چه بايد کرد؟
قلدري نوعي رفتار پرخاشگرانه است که به قصد آزار و
آسيب ديگران و از طريق تهديد يا زورگويي صورت مي گيرد. اين مساله در ميان
کودکان بسيار شايع است و مي تواند بسيار مخرب هم باشد. يادتان باشد که همه
به ها سلامت روان کامل ندارند. آن ها ممکن است پرخاشگري را از خانواده
آموخته باشند، ممکن است براي جلب توجه پرخاشگري کنند يا ممکن است از
پرخاشگري به عنوان راه حل مساله انتخاب کنند.
 مثلا ممکن است قلدري کنند
تا مشق هاي شان را يک نفر ديگر بنويسد يا غذاي يک نفر ديگر را بخورند.
گاهي هم قلدري، گونه اي از اعتماد به نفس کاذب است. ممکن است دانش آموزي
فقط به خاطر فيزيک درشت تر يا قدرت رهبري گروه حس کند که مختار است هر کاري
از دستش بر مي آيد از جمله سوءاستفاده از فيزيک بدني يا قدرت رهبري را
انجام دهد. در هر صورت فرزند ما بايد بداند که با قلدرهاي  مدرسه چگونه
برخورد کند.
قلدري شکل هاي مختلفي دارد، مانند لقب يا اسم گذاشتن روي
ديگران، مسخره کردن آن ها يا با بي انصافي پشت سرشان داستان يا شايعه هاي
زشت پخش کردن. اين مدل از قلدري در دختران شايع تر است. قلدري مي تواند
جسمي هم باشد، مثل هل دادن، لگد يا کتک زدن، پيغام هاي زشت يا توهين آميز
فرستادن، مسخره کردن مردم هم نمونه هايي از قلدري هستند که در بين پسران
شايع تر است. البته خيلي از کودکان گاهي با هم دعواي شان مي شود و کتک کاري
مي کنند يا به هم حرف هاي زشت مي زنند يا همديگر را مسخره مي کنند، اما
اين کار ضمن سرگرمي و بازي اتفاق مي افتد.
کودکان آسيب پذير
وقتي اين
رفتارها حالت دايمي، هميشگي و تهديدآميز پيدا کند، معمولا متوجه کودکاني
مي شود که نمي توانند از حق خودشان دفاع کنند. معمولا در کنار هر دانش آموز
پرخاشگري يک دانش آموز منفعل هم هست. حتي وقتي قلدري در مورد کودکاني
اتفاق مي افتد که ممکن است بتواند حق خود را بگيرند، تبديل به مشکلي مي شود
که براي همه اهميت پيدا مي کند.
 پيشگيري از قلدري در کودکان
در اغلب اوقات بچه ها در مورد زورگويي هاي که به آن ها شده با والدين صحبت نمي کنند
چه بکنيم؟
مشکل
برخورد با بچه قلدرها در مدرسه مشکل پيچيده اي ست اما بدون راهکار هم
نيست. با رعايت کردن توصيه هاي زير هم از قلدري دوباره تا حدي پيشگيري مي
شود و هم دستتان مي آيد موقع شنيدن از قلدري چه کار بايد بکنيد.
1- رابطه تان را بهتر کنيد
ارتباطتان
را با فرزندتان بهتر کنيد و ساعات بيشتري را براي بودن با او بگذاريد. در
اغلب اوقات بچه ها در مورد زورگويي هاي که در مدرسه به آن ها شده با والدين
صحبت نمي کنند، مگر اين که با پدر و مادرشان ارتباط خوبي داشته باشند.
يادتان باشد اين مشکل معمولا مايه شرمساري بچه هاست و حرف زدن در مورد آن
براي بچه ها خيلي سخت است.
2- هرگز سرزنش نکنيد
هيچ وقت کودکتان را
مورد سرزنش و تحقير قرار ندهيد. مثلا نگوييد «خيلي بي عرضه و بي دست و پايي
که بهت زور گفتند». وقتي کودکتان چنين جمله اي مي شنود، انگار دو بار آسيب
ديده است؛ يک بار از طرف بچه قلدر و يک بار از طرف شما.
از او حمايت
کنيد و به او اطمينان دهيد که کنارش خواهيد ماند تا مشکل حل شود. وقتي شما
کودکتان را سرزنش مي کنيد او هرگز دوباره در مورد اين مشکل و مشکلات پيچيده
تر و شديدتر مثل سوءاستفاده جنسي با شما حرف نخواهد زد.
3- به مدرسه خبر دهيد
سريع
تر به مدرسه اطلاع دهيد و بخواهيد که مشکل را پيگيري و حل کنند. خودتان هم
تا حل شدن مساله پيگيري تان را ادامه دهيد و هيچ وقت اجازه ندهيد موضوع
رها شده و فراموش شود. اين طور هم عملا از کودکتان حمايت مي کنيد و هم
الگويي براي فرزندتان مي شويد که در مواقع بي پناهي چطور به مرجع قدرتي که
مي تواند مساله را حل کند، مراجعه کنيد.
  قلدري,قلدري در کودکان
قلدري شکل هاي مختلفي دارد، مانند لقب يا اسم گذاشتن روي ديگران، مسخره کردن آن هاو …
4- يادش بدهيد جرات داشته باشد
جراتمندي
را به فرزند خود آموزش دهيد. جراتمندي معادل خشونت نيست، بلکه مهارتي است
که توسط آن بدون اين که به طرف زورگوينده صدمه اي وارد کند يا با او درگير
شده يا توهيني به او بکند، اجازه ندهد با او بدرفتاري شود. مثلا به او
بگوييد «اگر خواست اذيتت کند، محکم جلوي او بايست و با صداي بلند به او بگو
اجازه نمي دهد اين دفعه زور بگويد».
به کودک ياد دهيد بلافاصله به ناظم
مدرسه يا معلمين اطلاع دهد و در کنار دوستانش باشد تا فرد قلدر جرات آزار
رساندن به او را پيدا نکند. البته گاهي جراتمند نبودن کودکتان مي تواند
پيام هايي براي خود شما داشته باشد. آيا به اندازه کافي در خانه به کودکتان
اعتماد به نفس داده ايد؟ آيا اجازه داده ايد اظهارنظر کند و نه بگويد. آيا
توانايي هايش را تاييد کرده ايد؟ آيا نيازهايش را محترم شمرده ايد؟ آيا
خودتان الگوي خوبي از جراتمندي بوده ايد؟ خودتان درخواست ها و جواب درخواست
ها را محترمانه و قاطعانه بيان کرده ايد؟
5- پرخاشگري را توصيه نکنيد
متاسفانه
بعضي از والدين اين باور را دارند که چون پرخاشگري در جامعه رايج است بايد
پرخاشگرانه مقابله به مثل کرد. غافل از اين که جامعه از همه ما تشکيل شده
است. اگر ما هم به جمع پرخاشگران بپيونديم، نه تنها حال جامعه خوب نمي شود،
بلکه داريم به پرخاشگري بيشتر و بيشتر دامن مي زنيم. پس هرگز از کودکتان
نخواهيد که مقابله به مثل کند. هرگز به او نگوييد «دفعه بعد اگر تو را زد
تو هم او را بزن».
با توصيه به مقابله به مثل هم به کودکمان ياد مي دهيم
به جاي جراتمند بودن پرخاشگر باشد. هم مراجع قدرت در مدرسه مثل ناظم، معلم
و مدير را ناديده مي گيريم و پرونده انضباطي کودکان را سنگين مي کنيم. هم
در صورتي که فرزندمان حرفمان را گوش دهد و بخواهد مقابله به مثل کند و
نتواند غيرمستقيم اعتماد به نفسش را کم مي کنيم و خشم هاي فروخورده اش را
زياد.


راههای مقابله کودکمان با قلدری هم سن سالهایش

 «نگین
9 ساله، امروز موقع برگشتن از مدرسه با گریه از مادر خود خواست که اجازه
دهد مدرسه نرود. وقتی مادر از دلیل نرفتنش پرسید، نگین فقط گفت که مدرسه را
دوست ندارد و دیگر نمی خواهد برود. مادر نگین موقع آویزان کردن لباس های
او متوجه پارگی کوچکی در آن ها شد. خط کشی هم که خیلی دوست داشت در میان
وسایلش نبود، ولی نگین علت آن را فقط با نمی دانم پاسخ داد. روزهای بعد هم
نگین با عدم تمایل و با بهانه جویی به مدرسه رفت.» شاید شما هم با این مشکل
مواجه شده باشید و وقتی رد آن را از مدرسه گرفته اید با یک بچه قلدر مواجه
شده اید که با فرزندتان درگیر شده است. این جور وقت ها چه باید کرد؟

قلدری
نوعی رفتار پرخاشگرانه است که به قصد آزار و آسیب دیگران و از طریق تهدید
یا زورگویی صورت می گیرد. این مساله در میان کودکان بسیار شایع است و می
تواند بسیار مخرب هم باشد. یادتان باشد که همه به ها سلامت روان کامل
ندارند. آن ها ممکن است پرخاشگری را از خانواده آموخته باشند، ممکن است
برای جلب توجه پرخاشگری کنند یا ممکن است از پرخاشگری به عنوان راه حل
مساله انتخاب کنند.

 مثلا
ممکن است قلدری کنند تا مشق های شان را یک نفر دیگر بنویسد یا غذای یک نفر
دیگر را بخورند. گاهی هم قلدری، گونه ای از اعتماد به نفس کاذب است. ممکن
است دانش آموزی فقط به خاطر فیزیک درشت تر یا قدرت رهبری گروه حس کند که
مختار است هر کاری از دستش بر می آید از جمله سوءاستفاده از فیزیک بدنی یا
قدرت رهبری را انجام دهد. در هر صورت فرزند ما باید بداند که با قلدرهای 
مدرسه چگونه برخورد کند.

قلدری
شکل های مختلفی دارد، مانند لقب یا اسم گذاشتن روی دیگران، مسخره کردن آن
ها یا با بی انصافی پشت سرشان داستان یا شایعه های زشت پخش کردن. این مدل
از قلدری در دختران شایع تر است. قلدری می تواند جسمی هم باشد، مثل هل
دادن، لگد یا کتک زدن، پیغام های زشت یا توهین آمیز فرستادن، مسخره کردن
مردم هم نمونه هایی از قلدری هستند که در بین پسران شایع تر است. البته
خیلی از کودکان گاهی با هم دعوای شان می شود و کتک کاری می کنند یا به هم
حرف های زشت می زنند یا همدیگر را مسخره می کنند، اما این کار ضمن سرگرمی و
بازی اتفاق می افتد.

کودکان آسیب پذیر
وقتی
این رفتارها حالت دایمی، همیشگی و تهدیدآمیز پیدا کند، معمولا متوجه
کودکانی می شود که نمی توانند از حق خودشان دفاع کنند. معمولا در کنار هر
دانش آموز پرخاشگری یک دانش آموز منفعل هم هست. حتی وقتی قلدری در مورد
کودکانی اتفاق می افتد که ممکن است بتواند حق خود را بگیرند، تبدیل به
مشکلی می شود که برای همه اهمیت پیدا می کند.

 پیشگیری از قلدری در کودکان

در اغلب اوقات بچه ها در مورد زورگویی های که به آن ها شده با والدین صحبت نمی کنند

  
چه بکنیم؟
مشکل
برخورد با بچه قلدرها در مدرسه مشکل پیچیده ای ست اما بدون راهکار هم
نیست. با رعایت کردن توصیه های زیر هم از قلدری دوباره تا حدی پیشگیری می
شود و هم دستتان می آید موقع شنیدن از قلدری چه کار باید بکنید.

1- رابطه تان را بهتر کنید
ارتباطتان
را با فرزندتان بهتر کنید و ساعات بیشتری را برای بودن با او بگذارید. در
اغلب اوقات بچه ها در مورد زورگویی های که در مدرسه به آن ها شده با والدین
صحبت نمی کنند، مگر این که با پدر و مادرشان ارتباط خوبی داشته باشند.
یادتان باشد این مشکل معمولا مایه شرمساری بچه هاست و حرف زدن در مورد آن
برای بچه ها خیلی سخت است.

2- هرگز سرزنش نکنید
هیچ
وقت کودکتان را مورد سرزنش و تحقیر قرار ندهید. مثلا نگویید «خیلی بی عرضه
و بی دست و پایی که بهت زور گفتند». وقتی کودکتان چنین جمله ای می شنود،
انگار دو بار آسیب دیده است؛ یک بار از طرف بچه قلدر و یک بار از طرف شما.

از
او حمایت کنید و به او اطمینان دهید که کنارش خواهید ماند تا مشکل حل شود.
وقتی شما کودکتان را سرزنش می کنید او هرگز دوباره در مورد این مشکل و
مشکلات پیچیده تر و شدیدتر مثل سوءاستفاده جنسی با شما حرف نخواهد زد.

3- به مدرسه خبر دهید
سریع
تر به مدرسه اطلاع دهید و بخواهید که مشکل را پیگیری و حل کنند. خودتان هم
تا حل شدن مساله پیگیری تان را ادامه دهید و هیچ وقت اجازه ندهید موضوع
رها شده و فراموش شود. این طور هم عملا از کودکتان حمایت می کنید و هم
الگویی برای فرزندتان می شوید که در مواقع بی پناهی چطور به مرجع قدرتی که
می تواند مساله را حل کند، مراجعه کنید.

 قلدری,قلدری در کودکان

قلدری شکل های مختلفی دارد، مانند لقب یا اسم گذاشتن روی دیگران، مسخره کردن آن هاو …

 
4- یادش بدهید جرات داشته باشد
جراتمندی
را به فرزند خود آموزش دهید. جراتمندی معادل خشونت نیست، بلکه مهارتی است
که توسط آن بدون این که به طرف زورگوینده صدمه ای وارد کند یا با او درگیر
شده یا توهینی به او بکند، اجازه ندهد با او بدرفتاری شود. مثلا به او
بگویید «اگر خواست اذیتت کند، محکم جلوی او بایست و با صدای بلند به او بگو
اجازه نمی دهد این دفعه زور بگوید».

به
کودک یاد دهید بلافاصله به ناظم مدرسه یا معلمین اطلاع دهد و در کنار
دوستانش باشد تا فرد قلدر جرات آزار رساندن به او را پیدا نکند. البته گاهی
جراتمند نبودن کودکتان می تواند پیام هایی برای خود شما داشته باشد. آیا
به اندازه کافی در خانه به کودکتان اعتماد به نفس داده اید؟ آیا اجازه داده
اید اظهارنظر کند و نه بگوید. آیا توانایی هایش را تایید کرده اید؟ آیا
نیازهایش را محترم شمرده اید؟ آیا خودتان الگوی خوبی از جراتمندی بوده اید؟
خودتان درخواست ها و جواب درخواست ها را محترمانه و قاطعانه بیان کرده
اید؟

5- پرخاشگری را توصیه نکنید
متاسفانه
بعضی از والدین این باور را دارند که چون پرخاشگری در جامعه رایج است باید
پرخاشگرانه مقابله به مثل کرد. غافل از این که جامعه از همه ما تشکیل شده
است. اگر ما هم به جمع پرخاشگران بپیوندیم، نه تنها حال جامعه خوب نمی شود،
بلکه داریم به پرخاشگری بیشتر و بیشتر دامن می زنیم. پس هرگز از کودکتان
نخواهید که مقابله به مثل کند. هرگز به او نگویید «دفعه بعد اگر تو را زد
تو هم او را بزن».

با
توصیه به مقابله به مثل هم به کودکمان یاد می دهیم به جای جراتمند بودن
پرخاشگر باشد. هم مراجع قدرت در مدرسه مثل ناظم، معلم و مدیر را نادیده می
گیریم و پرونده انضباطی کودکان را سنگین می کنیم. هم در صورتی که فرزندمان
حرفمان را گوش دهد و بخواهد مقابله به مثل کند و نتواند غیرمستقیم اعتماد
به نفسش را کم می کنیم و خشم های فروخورده اش را زیاد.



دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Back To Top