روشهای مؤثر برای حرف شنوی کودکان، حرف شنوی کودک، کودک حرف شنو
همه ی ما می خواهیم فرزندانمان حرف شنو باشند . وقتی فریاد می زنیم که
بایست ! نرو وسط خیابان ؛ توقع داریم کودکمان اطاعت کند . یا اگر به او می
گوییم که برو مسواک بزن ، یا بخواب ، توقع داریم بدون هیچ حرفی این کار را
انجام دهد .
حرف
شنوی کودکان,حرف شنوی کودک,حرف شنوی کودکان از والدین,حرف شنوی کودک از
والدین,حرف شنوی کودک یکساله,حرف شنوی کودک 2 ساله,عدم حرف شنوی
کودکان,راههای حرف شنوی کودکان,حرف شنوی در کودک,حرف شنوی نداشتن کو
خیلی
اوقات ، وادار کردن بچه ها به این که رفتار شایسته ای داشته باشند مشکل
است . روش ” هر چه می گویم همان است ” که بیشتر والدین به آن متوسل می
شوند ، معمولاً بی فایده است .
خوشبختانه روش هایی برای اداره رفتار بچه ها وجود دارد که بدون برخورد ،
بدون اشک و قهر ، فریاد ، کتک کاری ، یا توهین ِ زبانی است . در این مبحث
سعی کرده ایم اصولی را ارائه دهیم که عمل به آنها به شما و فرزندتان کمک می
کند تا به هدف مطلوب برسید . شروع واقعی این گونه تربیت ، از سال های آغاز
کودکی است .
به خاطر داشته باشید که در سنین پیش دبستانی ، بچه ها کارهای عادی
روزمره و مهارت نظم و انضباط را که لازمه ی زندگی است ، به راحتی یاد می
گیرند . برای تسلیم کردن کودکان روشی کلی وجود دارد که در همه ی شرایط ، مفید است . آن را یاد بگیرید و بعد در زمینه های مختلف امتحان کنید .
1 – برخورد مثبت داشته باشید
به
رفتار مناسب فرزند خود توجه کنید و در همان لحظه از آن تعریف کنید . سپس
از او درخواست نمایید ( یا او را راهنمایی کنید ) تا فعالیت بعدی را انجام
دهد . در این روش برای هر کاری که کودک درست انجام می دهد امتیازی قائل
شوید ، به نوعی که گویی جادویی در کار است ، او به طور باور نکردنی ،
درخواست های بعدی را اجابت می کند. به طور مثال به او بگویید :
– آفرین که یک لیوان شیر خوردی . حالا بیا کمی تخم مرغ بخور .
– خیلی خوب مسواک زدی . حالا بیا لباس خوابت را بپوش .
2 – برای کنترل او به نرمی رفتار کنید
هر
گاه ازکودک خود خواهشی دارید ، به سمت او بروید و به نرمی او را لمس کنید .
به طوری که حضور شما تقریباً موافقت کودکتان را ضمانت کند . اکنون درست
در جایی هستید که فرمان شما به یک عمل تبدیل می شود .
شما می خواهید
فرزندتان میز را بچیند ، اگر با فریاد از او بخواهید که از آن طرف خانه
بیاید و میز را بچیند ، حتماً مؤثر نخواهد بود ؛ بهتر است نزد او بروید و
آنچه که می خواهید به او بگویید ، سپس با او به آشپزخانه بروید .
هنگامی که خواهر و برادر مشغول نزاع و درگیری هستند ، نباید با داد و
بیداد دعوا را متوقف کنید . به جای آن ، به طرف آنها بروید و صحبت کنید .
خیلی اوقات همین آرامش شما برای ساکت کردن بچه ها کافی است .
اگر می خواهید موافقت کودک خود را جلب کنید کمتر از ” نه مؤکد ” استفاده
کنید و حتی المقدور از حبس کردن او در اتاقش خودداری نمایید .
3 – فرزند خود را دوباره راهنمایی کنید
فرزند
خود را به سمت رفتار پسندیده هدایت کنید . اگر او به چیزی دست می زند که
نباید دست بزند ، به او بفهمانید که دقیقاً چه چیزهایی را می تواند لمس
کند یا بردارد . اگر او روی مبل بالا و پایین می پرد ، به جای اینکه او را
سرزنش کنید ، جایی را که می تواند جست و خیز کند به او نشان دهید .
4 – اشیاء مخرب را از دسترس کودک دور کنید .
اگر
فرزندتان روی دیوار رنگ آمیزی می کند ، مداد رنگی را از دسترسش دور کنید و
برایش توضیح دهید که چطور می تواند از مداد رنگی به درستی استفاده کند .
5 – عزت نفس کودکان را از بین نبرید .
اگر
فرزند خردسالتان روی میز ایستاده و می خواهید او را پایین بیاورید ، به او
بگویید ” اجازه نداری روی میز بایستی ، خودت پایین می آیی یا من کمکت کنم
؟ ” در این صورت شما به نوعی ناتوانی های او را مهار می کنید و اعتماد به
نفس از شما به فرزندتان انتقال می یابد .
6 – فرزند خود را برای حضور در جمع آماده کنید
اگر
فرزند شما در حضور دیگران بد رفتاری کند ، باعث خجالت شما می شود و افرادی
که شاهد خرابکاری او هستند رنجیده می شوند . در این زمان اگر به او بگویید
” ساکت بنشین ” ، معمولاً رفتارش بهبود نمی یابد .
قبل از هر وضع جدیدی
همچون سوار شدن به هواپیما یا حضور در جشن تولد ، موقعیت را برای او شرح
دهید و انتظارات واقعی خود را بیان کنید . به طور مثال بگویید :
وقتی سوار هواپیما می شویم ، در آنجا صندلی مخصوص خودت را داری و باید
کمربندت را ببندی . می توانی کتاب بخوانی ، چیزی بخوری یا با اسباب بازی
کوچکی بازی کنی .
وقتی فردا به جشن تولد می رویم ، از تو انتظار دارم شلوغ نکنی و هنگامی که دوستت کادوهایش را باز می کند ، بنشینی و تماشا کنی .
7 – به کودک کمک کنید که کمی جلوتر را ببیند .
بچه
ها در هر موقعیتی که قرار دارند ، رویدادهای بعدی را نمی بینند و فقط در
لحظه زندگی می کنند . برای همین ، هنگام گــذر از مرحله ای دیگر ، دچار
مشکل می شوند . بنا براین بهتر است هنگامی که می خواهید او را از جایی که
دوست دارد به جای دیگری ببرید ، ابتدا پنج دقیقه قبل او را مطلع کنید که تا
چند لحظه دیگر باید اینجا را ترک کنید . اگر بی خبر دست او را بگیرید و به
جای دیگری ببرید باعث آزار او می شوید .
8 – از جایی که برای او مشکل ساز است دور شوید
اگر
هر بار با کودکتان به سوپر مارکت رفتید و با مشکلاتی روبرو شدید ، زمانی
به آنجا بروید که کسی از او نگهداری می کند . بهتر است مدت یک ماه به او
فرصت دهید و او را همراه خود به خرید نبرید ، این مدت ، زمان مناسبی است که
این چرخه ی منفی بشکند و به شما و فرزندتان اجازه دهد که روال عادی پیدا
کنید .
9 – کودکتان را به جای دیگری ببرید
اگر
در رستوران هستید و او بهانه گیری می کند ، کودکتان را بردارید و از آنجا
خارج شوید . اغلب بیرون رفتن و انتقال او به جایی دیگر ، باعث آرامش او می
شود .
کارهای روزمره را به طور منظم انجام دهید . لباس پوشیدن ، مسواک
زدن ، باز کردن در ، تمیز کردن اسباب بازیها ، رفتن به رختخواب ، همه ی
اینها مجموعه ای هستند که رویدادهای مهم روزانه محسوب می شوند. شما می
خواهید فرزندتان هر یک را با موفقیت پشت سر بگذارد و در گذر از هر مرحله ،
رفتار مناسبی داشته باشد . اما ممکن است رفتارهای منفی مثل فریاد زدن نیز
به سرعت در روال عادی روزمره جای بگیرد .
10 – در هر مرحله او را راهنمایی کنید
دقت
کنید که هر یک از مراحل رشد کودکتان در کارهای روزمره پنهان شده است . او
به تدریج می تواند کفشهایش را بپوشد و یا به حمام برود . شما نخست باید او
را از لحاظ فیزیکی ( در هر مرحله انجام امور روزانه ) راهنمایی کنید و بعد
فقط نظاره گر باشید .
مثلاً به او بگویید : ” من نمی توانم لباست را دربیاورم ؛ اما تو را تماشا می کنم که چطور این کار را می کنی .”
11 – گاهی بعضی امور را به کودک یادآوری کنید
بچه
ها به راحتی ممکن است چیزی را فراموش کنند . این وظیفه شماست که بعضی
موارد را به آنها تذکر دهید . مثلاً اگر کودک شما فراموش کرد به دستشویی
برود . باید با مهربانی به او بگویید ” وقت دستشویی” رفتن است . یک کلمه ی
یاد آوری برای او بسیار مفید خواهد بود .
12 – هنگام فرمان دادن به کودک ، از دستورات واضح و روشن استفاده کنید
به
جای اینکه بگویید ” اتاقت را مرتب کن ” بهتر است به مورد مشخصی اشاره کنید
. یعنی بگویید کتاب ها را در قفسه آبی ، و اسباب بازی ها را در قفسه
پایینی بگذار. هر قدر فرمان های شما واضحتر باشد پذیرفتن آنها برای کودک
آسانتراست .
13 – علت انجام هر کاری را برای کودک توضیح دهید
1
) همانطور که شما و فرزندتان در حال مسواک زدن هستید ، برای آگاهی او
توضیح دهید که چه کار می کنید و چرا . مثلاً بگویید : ” ببین من خمیر دندان را به تمام دندانم
می رسانم . می خواهم همه ی جوجوهایی که آنجا زندگی می کنند را در بیاورم .
حالا با آب ، دهانم را می شویم ، غرغره می کنم و بعد آب دهانم را بیرون می
ریزم . بیا با هم این طوری مسواک بزنیم “.
شیوه صحیح تربیت کودکان از زبان کارشناسان
کلید اصلی شیوه تربیتی مناسب درک شخصیت خلق و خوی کودک است تا در کنار آن بتوانید استعدادها و تمایلات او را بهتر شناسایی کنید.
همه والدین دوست دارند فرزندانشان خوشحال، خوش رفتار و قابل احترام از سوی دیگران باشند.
فرزندانی که بتوانند به راحتی
با دیگران تعامل ایجاد کنند. هیچ کس دوست ندارد به داشتن فرزندی بی تربیت
متهم شود. روش های موثر آموزش، مسائل تربیتی و کمک گرفتن از مشاور می تواند
به بهترین وجه ممکن به والدین در این راستا کمک کند.
اگر بخواهیم تعریف واضحی از
تربیت ارائه کنیم باید بگوییم که تربیت، آموزش رفتارهای خوب و نشان دادن
رفتارهای بد برای جلوگیری از انجام آن به کودک است. به عبارت دیگر، « تربیت
» به کودک پیروی از مجموعه قواعدی را می آموزد و شامل روش های تنبیهی و
تشویقی است. اما همین چند جمله در عمل چنان بر والدین دشوار است که گاه
فاصله آن ها تا تربیت صحیح فرسنگ ها دور است.
اولین مرحله این است که والدین باید ویژگی های کودک خود را شناسایی کنند. اما باید توجه داشت که خود والدین به ۳ گروه تقسیم می شوند:
والدین مقتدر
که توقعات و خواسته های واضحی
دارند و به احساسات کودک خود احترام می گذارند. آن ها انعطاف پذیر هستند و
از روش حل مسئله به صورت مشارکتی با کودک خود استفاده می کنند. این دسته از
والدین بهترین روش تربیتی را اتخاذ می کنند
والدین مستبد
که توقعات و خواسته های واضحی
از فرزندان خود دارند اما به احساسات کودک خود توجهی نمی کنند و در واقع با
رفتارهای خود به کودک می فهمانند « من پدر تو هستم پس هر چیزی که من می
گویم درست است.» این شیوه مورد تایید نیست.
والدین آسان گیر
که به احساسات کودک خود بیش از حد توجه می کنند و این شیوه نیز مورد تایید کارشناسان نیست.
روش های تربیتی
شیوه تربیتی که برای فرزند خود
انتخاب می کنیم ممکن است به رفتاری که از او سر می زند و سن او، خلق و خو و
سبک تربیتی ما متفاوت باشد.
به برخی از این راهکارهای پیشنهاد شده اشاره می کنیم.
تشویق رفتارهای مثبت
پذیرش رفتارهای مثبت و تشویق او
بهترین کار برای ادامه رفتارهای مثبت است. به عبارت دیگر وقتی کار مثبتی
می کند کار خوبش را مورد تحسین قرار دهید.
بگذارید کودک خودش نتیجه طبیعی رفتارهای بدش را ببیند
نیازی به سخنرانی و سرزنش کردن
نیست. بنابراین این بار که یک اسباب بازی را شکست، بی توجه به این کار به
او بفهمانید که دیگر نمی تواند با آن بازی کند.
محرومیت
گاهی اوقات یک رفتار بد نتیجه
طبیعی یا منطقی به همراه ندارد و یا فرصتی برای تبیین آن ها نداشته اید.
بنابراین محرومیت می تواند به کودک ناپسند بودن رفتارش را نشان دهد. به
عنوان مثال اگر کودک تا زمان معینی کاری که از او خواسته شده انجام ندهد
نمی تواند برنامه عصر تلویزیون را تماشا کند. این شیوه به شرطی موثر است که
محرومیت با نوع کار ناپسند کودک همخوانی داشته باشد.
جداسازی
این شیوه فقط زمانی موثر است که
بدانید کودک دقیقا چه عمل خطایی را و چه اندازه عمدی انجام داده است.
دقایقی او را در مکانی نه چندان راحت تنها بگذارید. این شیوه زمانی موثر می
افتد که کودک بفهمد هدف از این محروم سازی چه چیزی بوده است.
این شیوه از ۲ سالگی به بعد
موثر است و به ازای هر سال سن کودک می توان او را تنها گذاشت. مثلا برای یک
کودک ۴ ساله، ۴ دقیقه جداسازی موثر است. در سنین پایین این روش بسیار موثر
است زیرا محرومیت از حضور در کنار پدر و مادر برای کودک دشوار است.نباید
فراموش کنیم که تنبیه جسمی کودک به افزایش پرخاشگری، خشونت و میل به ضربه
زدن به دیگران و توجیه رفتارهای خشن از سوی کودک تلقی می شود و جایگاهی در
شیوه های تربیتی موثر ندارد.
شیوه تربیتی خود را با خلق و خوی کودک مطابقت دهید
کلید اصلی شیوه تربیتی مناسب درک شخصیت خلق و خوی کودک است تا در کنار آن بتوانید استعدادها و تمایلات او را بهتر شناسایی کنید.
در مورد شیوه تربیتی خود تا حد امکان با کودک مشورت کنید.
به شخصیت کودک احترام بگذارید
حتی زمانی که قصد تربیتی دارید
به او احترام بگذارید. بچه هایی که از پدر و مادر خود احترام می بینند
بیشتر به آن ها احترام می گذارند اگر کمی سخت گیری کردید یا عصبانی شدید از
او عذرخواهی کنید. همان طور که دوست دارید او با شما رفتار کند با او
رفتار کنید.
صبور باشید
هر شیوه ای اگر عجولانه و با
انتظارات نابه جا پیاده شود، نتیجه نخواهد داد. اگر با یک شیوه نتیجه
نگرفتید مایوس نشوید و آن را ادامه دهید. قواعدی را که خود تعیین کرده اید
هرگز زیر پا نگذارید و هرگز در مقابل دیگران از رفتارهای ناشایست او صحبت
نکنید.
وقتی حرکتی ناشایست از او سر زد
پس از اعمال شیوه تنبیهی مناسب از او نخواهید عذرخواهی کند یا درباره آن
کار سخنرانی نکنید. به او کمک کنید پس از تنبیه به روال عادی برگردد.
بدایند کدام شیوه تربیتی با کودک شما تناسب دارد
قبل از اعمال تنبیه مطمئن شوید
او منظور شما را از عملی که به نادرست انجام داده، فهمیده است. گاهی اوقات
والدین منظور خود را به درستی بیان نمی کنند و یا توقعی فراتر از توانایی
کودک از او دارند.
به دنبال ریشه بعضی رفتارها باشید
اگر رفتار ناشایستی به تکرار از
او سر زد، بخشی از تلاش خود را برای علت یابی آن معطوف کنید. شاید کودک از
واقعه یا حادثه ای متاثر شده و در واکنش به آن دست به رفتارهای نادرست و
غیرقابل توجیه می زند. شاید تحت استرس قرار دارد و نمی تواند از آن به کسی
بگوید. بنابراین با شناسایی ریشه این مشکلات سعی کنید بهتر به او کمک کنید.
