چایی که طول عمر زنان را زیاد می‌کند
طبق یک تحقیق جدید، نوشیدن چای بابونه می‌تواند به طول عمر بیشتر در زنان کمک کند.
محققان
دانشگاه تگزاس دریافته‌اند که نوشیدن چای بابونه موجب کاهش خطر مرگ ناشی
از هر علتی در زنان ۶۵ سال و بالاتر تا ۲۹ درصد می‌شود.
«برت هاوری»، سرپرست تیم مطالعه، در این باره می‌گوید: «ما از یافتن چنین رابطه‌ای بین بابونه و کاهش مرگ و میر متعجب نشدیم.»
گیاه
بابونه یکی از قدیمی‌ترین و پرمصرف‌ترین گیاهان دارویی اثبات شده در جهان
بوده و برای انواع گوناگونی از کاربردهای درمانی پیشنهاد شده است. در حال
حاضر به عنوان یک داروی گیاهی در مکزیک و در بین آمریکایی‌های مکزیکی تبار
مورد استفاده واقع می‌شود.
برای انجام این مطالعه، محققان
داده‌های مربوط به بیش از ۱۶۰۰ زن و مرد از جمعیت هیسپانیک را برای مطالعه
اپیدمیولوژیک افراد مسن جمع‌آوری کرده و مورد تحلیل قرار دادند.
داده‌ها نشان داد که مصرف بابونه با کاهش ۲۹ درصدی خطر مرگ ناشی از هر علتی در زنان در مقایسه با غیرمصرف کنندگان مرتبط بود
جمعیت
مورد مطالعه، آمریکاییان مکزیکی تبار ۶۵ سال و بالاتر از پنج ایالت جنوب
غربی آمریکا از جمله تگزاس بودند. ۱۴ درصد این افراد چای بابونه
می‌نوشیدند.
البته به گفته محققان هنوز دلیل ارتباط بین مصرف بابونه و کاهش مرگ و میر مشخص نیست.
داده‌ها
نشان داد که مصرف بابونه با کاهش ۲۹ درصدی خطر مرگ ناشی از هر علتی در
زنان در مقایسه با غیرمصرف کنندگان مرتبط بود. این تأثیر در مردان مشاهده
نشد.
دوران غیبت، و حسِّ خوبِ امانت بودن
انسان دارای دو بُعد است: جسم و
روح؛ می دانیم که روح در جسم و جسم در روح اثر دارد؛ اما آن‌چه نزد خدای
عزیز امانت است، روح مومن است. شیعه غصه نمی خورد، قلبش دست خدا امانت
است. خدا امانتدار خوبیست!
امانتی خوب در آغوش امانتداری خوبتر
روزی
یکی از یاران شیعیان امام جواد علیه السّلام که پدرش ناصبی متعصب بود، در
نامه‌ای به مولا ضمن گزارش وضعیت خود به نحوی کسب تکلیف می‌کند حضرت ضمن
تعیین تکلیف به او توصیه مدارا می‌کند و می‌فرماید: «مَعَ العُسرِ یُسرٌ
فَاصبِر إنَّ العاقِبَةَ لِلمُتَّقینَ ثَبَّتَکَ اللهُ عَلی وِلایةِ مَن
تَوَلَّیتَ! نَحنُ وَ انتُم فی وَدیعَةِ اللهِ الَّتی لایَضیعُ وَدائِعُهُ»
(١): با سختی آسانی است؛ صبر کن! که عاقبت از آن متقین است خدا تو را در
ولایت کسی که ولایتش را داری تثبیت کند! ما و شما در ودیعه‌ی خدایی هستیم؛
همان که سپرده‌هایش را ضایع و تلف نمی‌کند! (خداوند آن‌چنان قلب این پدر را
نرم کرد که دیگر مخالفتی با او نمی‌کرد.)
کمی در مورد این جمله حضرت
تأمل کنیم: «نحن و انتم فی ودیعة الله»؛ آیا تا به حال حس امانتی بودن
داشتیم؟! حس خوب محافظت شدن! در اوج غم، دیده شدن! آن‌چه را مطمئن هستیم
این است که حضرت مهدی علیه السلام امام زنده‌ی ما در ودیعه الهی است؛ پس
اگر با او همنشین شویم ما نیز بدون شک، در ودیعه‌ی الهی هستیم. زیرا همه
ائمه علیهم السلام در کنف و در آغوش خدایند. اگر تعالی پیدا کنیم ائمه
علیهم السلام را به زمین نیاورده‌ایم بلکه ما هستیم که به آغوش خدا
می‌رویم! معلوم است که عرشی شدن با عرش پریدن را هم دارد که از قدیم
گفته‌اند:
کبوتر با کبوتر باز با باز کند هم‌جنس با هم‌جنس پرواز
طبق
فرمایش امام جواد علیه السلام ائمه و شیعیان ودیعه های الهی هستند و به
همین دلیل شاید گاهی به خاطر امتحان یا بالا بردن مقام و … جسمشان ضربه
ببیند، اما روح و قلب آنان همیشه مومن و در اطمینان خواهد ماند. وظیفه‌ی ما
در دوران غیبت پس نگرفتن این امانت از خداوند است.
تجربه‌ی بودن در کنف الهی
اگر
بیشتر دقت کنیم تجربه‌ای به یادمان می‌آید؛ تجربه‌ای که هر روز تکرار
می‌شود؛ حس زیبای امنیت! همان که برای وارد شدن به آن پاک می‌شوی و بدون
محرم شدن اجازه‌ی ورود نداری! آفرین حس آشنای نماز!
آن بنده‌ای که در نماز است در کنف الهی است؛ آن موقع از همه تیرهای بلا در امان است.
امام زمان علیه السلام در تمام عمر در نمازند و همیشه در کنف الهی!
خوشا آنان‌که الله یارشان بی بحمد و قل هو الله کارشان بی خوشا آنان‌که دایم در نمازند بهشت جاودان بازارشان بی (٢)
آدم دوست دارد بداند، امام مهدی علیه السلام در آغوش خدا چه می‌کند! چه می‌گوید و چه می‌شنود؟
حسن
بصری 3 می‌گوید به مسجد الحرام رفتم هوا تاریک بود، رفتم زیارتی کنم تا
نماز صبح شود؛ همین‌که به مسجد پا گذاشتم صدای گرمی شنیدم و میخکوب شدم؛
شنیدم که کسی می‌گفت: «ای صاحب همه برتری‌ها اعتماد من به توست خوشا به حال
آن بنده‌ای که مولایش تویی! خوشا به حال کسی‌که از شب تا صبح هر شکایتی که
دارد به خدا می‌کند و هنگامی‌که هوا تاریک می‌شود، خداوند اکرامش می‌کند و
خاک از سر و صورتش بر می‌دارد.» حسن بصری می گوید او خیلی قشنگ با خدا حرف
می‌زد. مکثی شد و از شش وجه صدایی آمد: «لبیک لبیک انت فی کنفی» با خودم
گفتم نباید امشب را از دست بدهم آهسته اهسته جلو رفتم کسی را ندیدم جز حسین
بن علی بن ابی طالب (علیهماالسلام) صدا ادامه یافت: «هر چه می‌خواهی بگو
حسین جان! ملائکه من مشتاق صدای تو‌اند من خود خدایم!» (٤)،(٥) و شاید مولا
با محبوب خود زمزمه‌ی می‌کرد:
ما از تو نداریم به غیر از تو تمنّا حلوا به کسی ده که محبت نچشیده
ملائکه
بیایید این صدای محبوب شماست! حسین عزیز در خاکهای شرمنگین کربلا افتاده،
خاک از سر و رویش بردارید این همان رویی است که از محبت الهی سر بر روی
خاکهای مسجدالحرام گذاشته بود و در و دیوار پیغام محبوبش را به او رسانید!
منتظر نمانید که او بخواهد؛ زیرا که این زمان نخواهد رسید!
اگر
می‌خواهیم در کنف الهی و آغوش خداوند قرار بگیریم، باید با امام خود همنشین
شویم؛ زیرا او نیز آن‌جا است. خداوند به آنانی که خالصانه صدایش می‌کنند،
لبیک می‌گوید و ملائکه مشتاق صدای آن‌ها هستند. یکی از خصوصیات یاران حضرت
مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) در دل شب مناجات کردن است.
دوران غیبت، و صبر و اطمینان به امانتدار
قلب
مومن در کنف الهی است! مردم از کمی مال و ثمرات نترسید! شاید که جسم پاره
پاره شود و گرگان دو پا به چنگالش کشند اما قلب مومن امانت است و او امانت
خود را ضایع نمی‌کند.
یکی از وظایف ما در این دوران قطح ایمان، سپردن دل
است؛ درست مانند نماز! در تمام لحظات خود بچش طعم شیرین امنیت را! آغوش او
برای همه مان جا دارد.
از آن ابتدا از یک نور به وجود آمدیم (٦) و
می‌خواهیم دوباره با یکدیگر باشیم؛ قدم اول شاید سخت باشد ولی دست ملائک
برای یاری تو کشیده است؛ مباد که پس بزنی و مولا را تنها و غریب رها کنی!
که یاران مولا، مومنند! (٧)
