از نمک بترسید به این دلیل!
به گفته پژوهشگران آمریکایی مصرف زیاد نمک، باعثاختلال در سلول های ایمنی می شود که با بیماری های خودایمنی از جمله ام اس مرتبطند.
بررسی این دانشمندان نشان داد که نمک ممکن است در ایجاد بیماری های
خودایمنی مانند ام اس و دیابت نوع یک در افراد مستعد از لحاظ ژنتیکی نقش
داشته باشد. به عقیده محققان ایجاد این بیماری ها تنها به ژن ها یا عوامل
محیطی نامناسب مربوط نیست، بلکه ارتباط میان ژن ها و محیط است که خطر
بیماری را افزایش می دهد. البته نمک تنها عامل محیطی موثر در این بیماری
های خودایمنی نیست، کمبود ویتامین D، سیگار کشیدن و آلودگی های محیطی نیز
در این زمینه موثرند.
از مدت ها پیش مصرف بیش از حد نمک در افزایش خطر بیماری های قلبی و فشار
خون بالا، مقصر شناخته شده است. اکنون این بررسی جدید نشان می دهد رژیم های
غذایی پرنمک ممکن است در افزایش خطر بیماری های خودایمنی مانند ام اس نیز
نقش داشته باشند.
همراه غذا آب ننوشید به این دلیل!
در طب سنتی، آب خوردن پس از غذا یا همراه یا قبل از غذا منع شده است.
یک پژوهشگر طب سنتی
با تاکید بر اینکه نوشیدن آب همراه با غذا موجب اختلال در عمل هضم می‌شود،
گفت: نوشیدن آب حدود 2 ساعت بعد از غذا می‌تواند مفید باشد.
دکتر محمد تحویل‌زاده با بیان اینکه در طب سنتی،
آب خوردن پس از غذا یا همراه یا قبل از غذا منع شده است، گفت: بهتر است از
حدود 15 تا 20 دقیقه مانده به غذا و 1 تا 2 ساعت پس از غذا، آب استفاده
نشود و تنها غذا سر سفره گذاشته شود و آب سر سفره نباشد. وی افزود: در
مجموع در طب سنتی به شدت توصیه شده که انسان فقط از یک نوع خوردنی سر سفره استفاده کند، زیرا معده
باید در یک زمان فقط مشغول یک نوع خوردنی یا آشامیدنی باشد تا قوای هضم
بتوانند کار خود را به خوبی انجام دهند و از آن غذا انرژی آزاد شود.
تحویل‌زاده
گفت: اگر همراه یا قبل و بعد از غذا آب بنوشیم و حجم آن هم زیاد باشد (1
تا 2 لیوان) این آب با غذای خورده شده مخلوط می‌شود و باعث رقیق شدن غذا و
سرد شدن داخل معده می‌شود و از آنجا که هضم انسان نیاز به حرارت دارد، عمل هضم مختل می‌شود. این پژوهشگر طب سنتی
یادآور شد: در علم امروز هم گفته می‌شود که با این کار، شیره‌های گوارشی
رقیق می‌شوند و شیره‌های گوارشی باید غلیظ باشند. اما با نوشیدن آب، این
شیره‌های گوارشی رقیق می‌شوند و نمی‌توانند عملیات هضم را خوب انجام دهند و
در نتیجه شخص دچار سوءهاضمه می‌شود. به همین دلیل فرد با وجود خوردن غذای
خوب، اما انرژی ندارد و بیشتر دچار پف بدن، چاقی، افزایش اندازه و سنگینی می‌شود.
وی گفت: با نوشیدن آب همراه با غذا ممکن است شخص دچار نفخ، ریفلاکس، سنگینی پس از غذا خوردن و سنگینی سر، دل‌پیچه، اسهال و دفع غذا از سیستم گوارش به صورت هضم نشده؛ شود. گاهی نیز به دلیل اینکه روند هضم غذا به درستی انجام نمی‌شود و غذای معده به موقع تخلیه نمی‌شود، در فرد تهوع ایجاد می‌شود. تحویل‌زاده تاکید کرد: حتی اگر شخص تشنه شود، تا حد امکان باید جلوی تشنگی خود را بگیرد؛ یا ابتدا تشنگی خود را رفع کند و نیم ساعت بعد غذا بخورد یا تحمل کند. بعد از حداقل 1 تا 1.5 ساعت از غذا خوردن فرد می‌تواند آب بنوشد.
وی گفت: برای افرادی که معده‌های گرم دارند، گاهی اجازه داده می‌شود که بعد از غذا مقدار کمی آب خنک بنوشند تا معده آنها را متعادل کند که این هم در جهت تقویت هضم است. تحویل زاده افزود: در افرادی که معده‌های سرد یا رطوبتی دارند، عارضه آب خوردن همراه یا بلافاصله قبل و بعد از غذا به مراتب بیشتر است. اگر تشنگی به این افراد خیلی غلبه کند و بخواهند همراه یا بلافاصله بعد از غذا آب بنوشند، باید حجم آب خیلی کم و خنک باشد، چون آب خنک تشنگی را زودتر از بین می‌برد و باید جرعه جرعه و آهسته هم نوشیده شود.
این پژوهشگر طب سنتی
گفت: هر چه حجم آب بیشتر باشد، ضرر آن هم بیشتر است. نوشیدن آب حدود 2
ساعت بعد از غذا می‌تواند مفید باشد، زیرا به دفع فضولات ایجاد شده به
دنبال عمل هضم از معده و روده کمک می‌کند.
