گسترش مفاهیم قرآنی در جامعه از دستاوردهای بزرگ نظام اسلامی است
به گزارش ایرنا حجت الاسلام احمدجلیلی صفت روز چهارشنبه در
اختتامیه سی و پنجمین دوره مسابقات سراسری قرآن کریم ویژه کارکنان پایور و
وظیفه نیروی هوایی در پایگاه شکاری وحدتی دزفول افزود:رهبرکبیر انقلاب با
تمسک به آیات الهی ، فرهنگ قرآنی را در جامعه نهادینه کرد.
وی با تاکید
بر گسترش فعالیت های قرآنی در جامعه و نیز نیروهای نظامی افزود:پرسنل نیروی
هوایی در رده های مختلف با قرآن انس گرفته و عمل به آیات الهی را سرلوحه
خود قرار داده و در دفاع از کیان اسلامی به آیات الهی تمسک می کنند.
رییس
عقیدتی سیاسی نیروی هوایی با بیان اینکه حافظ قرآن باید عامل به آیات الهی
باشد اظهار کرد:اگر حقیقت قرآن در زندگی انسان نهادینه شود قطعا فرد از
ظلمت ، باطل و فتنه دور
خواهد شد.
حجت الاسلام جلیلی صفت افتخار
نیروی هوایی را پیوستن به انقلاب و بیعت با امام راحل (ره) در نخستین
روزهای انقلاب اسلامی دانست و گفت:بیعت تاریخی با امام خمینی (ره) بزرگترین
افتخار آبی پوشان سبزاندیش است که در تاریخ ماندگار شده است.
وی با
اشاره به خط شکنی نیروی هوایی در هشت سال دفاع مقدس و سایر عرصه های انقلاب
تاکید کرد:استقبال پرسنل نیروی هوایی و خانواده آنها از برنامه های قرآنی
بیانگر عشق و علاقه وافر این نیرو به فراگیری و عمل به آیات الهی است.
رییس
عقیدتی سیاسی نیروی هوایی همچنین افزود:مسابقات قرآنی و گسترش فعالیت های
معنوی در جامعه دژ مستحکمی در مقابل تهاجم فرهنگی دشمن ایجاد کرده است که
قابل نفوذ نیست.
فرمانده پایگاه شکاری وحدتی دزفول نیز در این آیین در
سخنانی گرایش به قرآن و آموزه های قرآنی را مهمترین ارمغان امام راحل (ره)
دانست و گفت:ایستادگی در مقابل دشمن متجاوز و تقدیم 48 هزار شهید ارتش
جمهوری اسلامی ایران در این راه حاصل عمل به آموزه های قرآنی است که در
نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران نهادینه شده است.
امیرسرتیپ خلبان
سیدحمیدرضا آشنا میزبانی مسابقات سراسری قرآن نیروی هوایی را افتخاری برای
پایگاه چهارم شکاری دزفول عنوان کرد و افزود:افتخار نیروی هوایی پرچم داری
نیروهای مسلح در پیوستن به انقلاب اسلامی است.
حجت الاسلام سیدمحمدعلی
قاضی دزفولی امام جمعه دزفول نیز در سخنانی گسترش فعالیت های قرآنی بین
پرسنل نیروی هوایی را افتخاری دیگر برای این نیرو بر شمرد و گفت:نتیجه تدبر
در آیات الهی بصیرت ، حکمت و عبرت است.
معاونت تبلیغات و روابط عمومی
نیروی هوایی نیز گفت:در مرحله مقدماتی سی و پنجمین دوره مسابقات سراسری
نیروی هوایی دو هزار نفر از پرسنل این نیرو از پایگاهای سراسر کشور شرکت
کردند که از بین آنان 132 نفر به مرحله نهایی راه یافتند.
حجت الاسلام
سعیدنصیرالاسلامی افزود:هیات داوران از بین این افراد تعداد 43 نفر را در
بخش قرائت ، حفظ ، مفاهیم و اذان به عنوان نفرات برتر انتخاب کردند.
نفرات
برتر این دوره از مسابقات قرآن نیروی هوایی با حضور جانشین فرمانده نیروی
هوایی ، خلبانان و جمعی از پرسنل این نیرو در سالن سینمای پایگاه شکاری
وحدتی دزفول مورد تجلیل قرار گرفتند.
6068
مختار چگونه «شمر» را به درک واصل کرد
به گزارش خبرنگار آیین و اندیشه خبرگزاری فارس،
حجت‌الاسلام والمسلمین ابوفاضل رضوی اردکانی نویسنده کتاب «ماهیت قیام
مختار بن ابی عبید ثقفی» با تکیه بر روایات معتبر، اقوال و نظریات علمای
بزرگ اسلام و کمک‌گرفتن از علم رجال و تاریخ، با روش نقد و تحلیل و جرح و
تعدیل، ابعاد شخصیتی مختار ثقفی را به صورت همه‌جانبه بررسى کرده و ثابت
کرده است که او مردى پاک، فداکار، معتقد به امامت ائمه هدى(ع) بوده و قیامش
با اذن و اجازه و رضایت کامل امام معصوم و دخالت مستقیم اهل بیت پیامبر(ص)
همراه بوده است. در این کتاب ـ که از مطالب مستند و مستدل بهره برده و از
پرداختن به مطالب موهون و افسانه‌گونه، مانند بعضى از مقاتل و مختارنامه‌ها
پرهیز کرده ـ روشن شده است که مختار نه کیسانى بوده و نه بنیانگذار این
مکتب است و نه ادعاى باطل داشته، بلکه کلیه این اتهامات از جانب دشمنان اهل
بیت(ع) و راویان و مورخان وابسته به طاغوت مطرح شده است.
در ادامه بخش‌هایی از این کتاب را مرور می‌کنیم.
«شمر بن ذی‌الجوشن» این جانی شماره یک حادثه کربلا،
در رأس لیست سیاه مختار بود، باید به هر قیمتی این جنایتکار دستگیر و
مجازات می‌شد. وی پس از واقعه جنگ شورشیان کوفه با مختار که فرماندهی چند
گروه را به عهده داشت، متواری شد.
شمر بن ذی‌الجوشن از سران و شجاعان مردم کوفه بود،
وی در زمان علی(ع) جزو شیعیان و طرفداران حضرتش به شمار می‌آمد، او در جنگ
صفین از افراد تحت فرمان امیرمؤمنان بود و در جنگ با معاویه شرکت داشت و
شجاعی از خود نشان داد، وی در یکی از روزهای جنگ صفین، که آتش جنگ سخت
زبانه می‌کشید، وارد میدان شد و مبارز طلبید، از میان لشکریان معاویه مردی
به نام «ادهم بن محرز» به مقابله با او شتافت و به هم حمله‌ور شدند، ادهم،
شمشیری محکم بر شمر فرود آورد که به شدت او را مجروح کرد و شمر نیز شمشیری
بر رقیب خود فرود آورد که چندان اثر نکرد، شمر به لشکر برگشت و به شدت تشنه
بود، کمی آب خورد و مجدداً به میدان رفت و در حالی‌که رجز می‌خواند، رقیب
را به مبارزه طلبید، وی به مقابل «ادهم» آمد و او را خوب می‌شناخت و در
حالی‌که او نیز بدون ترس در مقابل او ایستاده بود، شمر با نیزه ضربتی بر او
فرود آورد که او را از اسب بر زمین افکند و شمر با شادی فریاد زد: این
ضربت، به جای آن ضربتی که بر من زدی و به لشکرگاه برگشت.
اما شمر هم همانند بسیاری از مردم کوفه، در راه خود
استوار نماند و بعدها به خاطر روح نفاقی که در او بود، به جرگه دشمنان
درآمد و از حامیان سرسخت حکومت اموی شد، کتاب «ماهیت قیام مختار» نوشته
حجت‌الاسلام سید ابوفاضل رضوی درباره جرم‌های شمر و نحوه کشته شدن او توسط
مختار چنین می‌نویسد:
* شمر چه جنایاتی مرتکب شده بود
-شمر، در جریان شهادت مسلم بن عقیل در کوفه، نقش مهمی داشت.
-هنگامی که عمر سعد از کربلا نامه‌ای مسالمت‌آمیز
برای ابن زیاد نوشت که کار به جنگ نکشد، شمر در جلسه ابن زیاد بود، گفت:
حسین هرگز تسلیم نمی‌شود و جز جنگ راهی باقی نمانده و ابن زیاد را تشویق
در جنگ با امام حسین کرد.
-شمر نامه‌ای از ابن زیاد گرفت و در رأس گروهی
مسلح، وارد کربلا شد و مأمور بود اگر عمر سعد با امام حسین(ع) نجنگد او را
عزل و خود فرماندهی کل نیروها را به عهده بگیرد.
-شمر به محض ورود به کربلا، در روز تاسوعا عمر سعد
را تهدید کرد که در کار امام حسین(ع) مسامحه نکند و بین او و عمر سعد
مشاجره لفظی تندی پیش آمد.
-شمر در فاجعه کربلا، به دستور عمر سعد، فرماندهی سپاه چپ لشکر کفر و شام را به عهده داشت.
-روز عاشورا هنگامی که امام حسین(ع)، تمام یارانش
به شهادت رسیده بودند و حضرت پس از جنگ نمایانی که با دشمن کرد، به شدت
مجروح شد، به طوری که دیگر توان حمله نداشت، شمر از این فرصت استفاده کرد و
با 12 نفر از اوباشان لشکر به طرف خیمه‌گاه امام حسین(ع) حمله‌ور شد و
امام خطاب به آنان، این جمله معروف را فرمود: که «اگر دین ندارید و از
قیامت نمی‌ترسید (لااقل) آزادمرد باشید»! چرا به طرف زن و بچه‌هایم حمله
می‌کنید.
-بزرگترین جنایات و گناه شمر این بود که در آخرین لحظات عمر امام حسین، شمر سر امام را از بدن او جدا کرد.
*ماجرای تعقیب شمر و کشته شدن او
شمر توانست از معرکه کوفه، جان سالمی به در برد و از
شهر کوفه خارج شود، مختار غلامی به نام «زربی» داشت، این شخص ظاهراً
ایرانی الاصل و از هواداران اهل‌بیت(ع) و از شیعیان بود، وی جوانی زیرک و
باهوش بود. مختار، زربی را همراه گروهی که حدود 10 نفر می‌شدند، مأمور
پیدا کردن شمر کرد.
مسلم بن عبدالله ضبابی می‌گوید: من نیز جزو فراریان،
همراه شمر، از کوفه متواری شدم و زربی همچنان به دنبال ما بود تا از کوفه
خارج شدیم و اسب‌های ما لاغر و ناتوان بودند، ولی اسب زربی چابک و زیرک
بود. بالاخره خود را به ما رساند، هنگامی که او نزدیک ما شد، شمر به ما
گفت: شما از من دور شوید، شاید منظور این غلام کسی جز من نباشد.
ما اسب‌هایمان را تاختیم و دور شدیم و زربی به قصد
جان شمر به سوی او تاخت، شمر با تاکتیکی خاص او را به دنبال خود کشاند تا
او از یارانش جدا شد. شمر، هنگامی که زربی را تنها یافت به او حمله برد و
ضربتی محکم بر پشتش وارد کرد که پشتش شکست و زربی به شهادت رسید و به این
ترتیب، شمر از مهلکه جان سالم به در برد، خبر ناکام ماندن مأموریت، زربی به
مختار رسید. مختار با ناراحتی گفت: بیچاره زربی، اگر با من مشورت کرده
بود، به او توصیه می‌کردم که تنها به دنبال «ابوالسالغه» (مقصودش شمر بود)
نرود.
مسلم ضبابی گوید: ما و شمر توانستیم، خودمان را به
محلی به نام «ساتیدما» برسانیم و بعد از کمی استراحت، رفتیم تا به نزدیک
دهکده‌ای به نام «کلتانیه» رسیدیم، کنار ساحل رودخانه‌ای که نزدیک تپه‌ای
بود، پیاده شدیم، شمر فردی از اهالی همان روستا را گرفت و با تهدید گفت:
نامه‌ای دارم و باید آن را به سرعت به بصره به نزد مصعب بن زبیر ببری.
گویا آن روستایی قبول نمی‌کرد، شمر او را کتک زد و
او هم از ترس جانش، این مأموریت را پذیرفت و نامه را گرفت و برای مقدمات
سفر، به همان دهکده رفت و این دهکده چند خانه بیشتر نداشت و بعد معلوم شد
که ابوعمره، رییس پلیس مختار، با گروهی مسلح در آنجا مستقر شده‌اند و در آن
محل پاسگاهی جهت کنترل راه کوفه به بصره قرار داده‌اند، مخصوصاً به خاطر
اینکه فراریان کوفی از این راه خود را به بصره می‌رسانند و تحت حمایت مصعب
بن زبیر که استاندار عبدالله زبیر در آنجا بود، قرار می‌گرفتند.
آن روستایی در بین راه به یک هم روستایی خود برخورد
کرد و ماجرای کتک خوردن خود از دست شمر را برای وی تعریف کرد، در همان حال
که این 2 روستایی با هم صحبت می‌کردند، یکی از افراد گروه مختار، از صحبت
آنان متوجه شد که این روستایی، حامل نامه‌ای از شمر برای مصعب بن زبیر است و
قصد بصره را دارد، این مأمور باهوش، آدرس دقیق محل ملاقات شمر و آن
روستایی را از او تحقیق کرد و معلوم شد از آنجا تا محلی که شمر در آنجا
بود حدود 3 فرسخ راه است. این مأمور، جریان را به مختار گزارش داد و او ،
بلافاصله با گروه مسلح خود، به سوی محل استقرار و اختفا شمر، حرکت کردند.
شیخ طوسی در کتاب «امالی» خود درباره اعدام شمر توسط
مختار چنین نوشته است: «… ابوعمره با گروهی به تعقیب شمر رفتند و طی یک
درگیری مسلحانه او را زخمی کردند و سپس به اسارت درآمد، او را به نزد مختار
آوردند، مختار دستور داد او را گردن زدند و جسد او را در دیگ روغن جوشیده
افکندند و یکی از اطرافیان مختار، سر شمر را با پای خود لگدکوب کرد.
