کتاب های برگزیده سال
وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: بر
خلاف برخی کشورها که با جنگ و خشونت سعی دارند نفوذ خود را در جوامع دیگر
ثابت کنند، ایران به مدد فرهنگ و تمدن غنی خود و آثاری مانند شاهنامه
فردوسی، گلستان سعدی، دیوان حافظ، مثنوی مولانا و…توانسته نفوذ خود را در
جهان به اثبات برساند.
علي جنتي در اختتامیه سی و دومین دوره
جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی ایران صبح امروز در سالن اجلاس سران ضمن
تبریک ایام الله فجر، طی سخنانی اظهار کرد: کتاب جانمایه بسیاری از تمدن‌ها
و انقلاب‌های بزرگ جهان است و یکی از پایه‌های اساسی توسعه یافتگی فرهنگی
هر جامعه، سرانه مطالعه مردم آن کشور محسوب می‌شود.
وی افزود: معجزه بزرگ پیامبر کتاب است و
انقلاب اسلامی ما هم که یک انقلاب فرهنگی است، به مدد بهره‌مندی از تفکر
فرهیختگان و مولفان به پیروزی رسیده است.
جنتی یکی از شعارهای اساسی جمهوری اسلامی
ایران را «توسعه فرهنگ مطالعه و کتاب» عنوان کرد و گفت: کتاب آن‌گاه
می‌تواند نقش موثر خود را در جامعه ایفا کند که برخاسته از اندیشه‌ای نو و
کارساز باشد تا کار تولید علم را به درستی انجام دهد.
وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در ادامه تأکید
کرد: باید شوق مطالعه را در جامعه به وجود بیاوریم تا مردم کتاب را در سبد
مصرفی خانواده خود به عنوان یک ضرورت قرار دهند.
وی با اشاره به فرهنگ و تمدن غنی ایران
اظهار کرد: بر خلاف برخی کشورها که با جنگ و خشونت سعی دارند نفوذ خود را
در جوامع دیگر ثابت کنند، ایران به مدد فرهنگ و تمدن غنی خود و آثاری مانند
شاهنامه فردوسی، گلستان سعدی، دیوان حافظ، مثنوی مولانا، قانون ابن سینا و
ده‌ها اثر دیگر و ترجمه این آثار، توانسته نفوذ خود را در جوامع دیگر به
اثبات برساند.
جنتی ادامه داد: تولید کتاب
ابزاری برای دست‌یابی به سعادت بشری و زندگی طیبه و همچنین ابزاری برای
دوری از تحجر است. آفت جامعه امروز دوری از کتاب است و راه نجات جوامع
امروز توسعه فرهنگ، علم و گفت‌گو بین تمدن‌هاست.
وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی با اشاره به
جایزه کتاب سال گفت: برای بهبود کیفیت و ارتقاء کمیت آثار تولید شده باید
دست به دست هم بدهیم و زمینه را برای تولید آثار کیفی در جامعه فراهم کنیم و
با شناسایی آثار فاخر، از نوآوران قدردانی کنیم و سخنان آنها را بشنویم.
جنتی تاکید کرد: وزارت فرهنگ و ارشاد
اسلامی جایزه کتاب سال را برای شناسایی آثار ارزشمند و شناسایی و معرفی این
آثار در دستور کار خود قرار داده است. جوایزی چون نقد کتاب فصل، جایزه
جلال آل احمد، جشنواره شعر فجر و دیگر جشنواره‌ها نیز در راستای کمک به این
هدف فعالیت می‌کنند.
وی افزود: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با
استفاده از ظرفیت‌های هیات نظارت بر نشر و کارشناسان و منتقدان و همین‌طور
چهره‌های شناخته شده این حوزه، آثار تولید شده در طول سال را در معرض نقد و
بررسی قرار می‌دهد تا آثار فاخر در حوزه‌های مختلف شناسایی شود.
متفاوت ترین رمان سال انتخاب شد
جایزه ادبی «واو» بهترین رمان متفاوت خود را برگزید و از ناشر و نویسنده اش تقدیر کرد.
به گزارش خبرآنلاین، جایزه ادبی «واو»،
رمان «سنگ و سایه» نوشته محمدرضا صفدری را برای آن‌چه فرم و شیوه روایت
متفاوت، مضمونی بازیگونه و بازی‌های ساختاری و نیز زبانی قابل تامل و درخور
توجه عنوان کرده، به عنوان بهترین رمان متفاوت خود در سال ١٣٩٢ معرفی کرد.
همچنین نشر ققنوس برای چاپ این رمان به عنوان بهترین ناشر رمان متفاوت سال ١٣٩٢ برگزیده شد.
فائزه شاکری، دبیر این جایزه، ضمن اعلام
این خبر، رمان «حالم قرن چندم توست» نوشته آتوسا زرنگارزاده شیرازی را به
خاطر زبان و شکل روایت کاملا متفاوت و نو به عنوان رمان شایسته تقدیر سال
گذشته معرفی کرد.
دبیر این جایزه درباره برگزاری مراسم
اهدای تندیس و لوح دور یازدهم به برگزیدگانش توضیح داد که این مراسم، سال
آینده، و هم‌زمان با معرفی بهترین رمان متفاوت سال 1393 برگزار خواهد شد.
فرزانه ناقل، صبا جاوید، اکبر روزبهانی، نوشین ابطحی، حسین فدوی و فائزه شاکری داوران مرحله پیشین و مرحله نهایی این جایزه بودند.
نامزدهای این جایزه به این شرح بودند:
حلزون‌های پسر/ احمد آرام/ نشر افق
جناب آقای دیو/ محمدعلی علومی/ انتشارات عصر داستان
سنگ و سایه/ محمدرضا صفدری/ انتشارات ققنوس
زن‌ها در زندگی من یا دلف معبد دلفی/ فرید قدمی/ انتشارات روزنه
ابن الوقت/ یوسف انصاری/ انتشارات روزنه
حالم قرن چندم تو است؟/ آتوسا زرنگار زاده شیرازی/ انتشارات افراز
موقعیت بیگانه – یگانه زن اول/ غوغا بیات/ نشر مرکز
بنابراین گزارش، رمان کوتاه «سنگ و سایه»
با مقدمه‌ای درباره چند بازی کودکانه و توضیحی برای خواننده آغاز می‌شود.
نویسنده در مقدمه کتاب آورده است: «سنگ و سایه»، گونه‌ای یارکشی پیش از
بازی بود که از هر بازی ای زیباتر می‌نمود و کودک می‌خواست که بازی هرگز
آغاز نشود؛ همچنان ایستاده باشند به مهتاب، چشم به سایه‌ها که بر زمین
افتاده بودند. چنین نمی‌شد. سردسته‌ها سنگ به سایه دلخواه خود می‌انداختند و
یارگیری آغاز می‌شد. گاه پیش می آمد سنگی بر سایه کودک می‌ماند اما او از
جا تکان نمی‌خورد. دلش می‌کشید سنگ پیوسته در راه باشد و سایه در خنکای خاک
مهتاب گرفته، بماند…
