سؤال:
چه کار کنیم که سر نماز حواسمان جمع باشد و فکر و ذهنمان در نماز متوجه
خداوند باشد بطوریکه زبان و دل با هم هماهنگ باشند, به گونه ای که آنچه
زبان تلفظ می کند دل هم به آن معانی و الفاظتوجه داشته باشد و آن معانی در
روح و روان آدمی اثر کند و شخص نمازگزار را متحول سازد تا دیگر گناه نکند
زیرا هدف از نماز جلوگیری از فساد است.
جواب:
تنها راه این است که انسان خانه دلش را از اغیار و یبگانگان خالی کند.
وقتی دل از محبت و علاقه به دنیا و ظواهر ان خالی باشد راه برای ورود محبت
و عشق به خداوند سبحان باز میشود. زمانیکه قلب انسان سرشار از عشق و محبت
به خداوند شد و او بر دل حاکم گشت جائی برای غریبه باقی نمی ماند تا سر
نماز شیطان انسان را وسوسه کند و حواسش را پرت کند.
و
انسان نمی تواند دلش را از بیگانگان خالی کند مگر اینکه به دل بفهماند که
دنیا و آنچه در ان است اعتباری و موقت است, و آنچه حقیقت دارد و برای همیشه
باقی است ذات اقدس پروردگار منان است. باید در دل باور داشته باشد که
معشوق های دیگر مثل پدر و مادر, فرزند, همسر, مال و ریاست و … از بین
رفتنی هستند و نباید معشوق های مجازی که مخلوق و آیات خداوند کریم اند مانع
رسیدن به معشوق حقیقی شوند, اگرچه والدین و فرزندان و همسر و …. هرکدام
در جای خود محترم اند واسلام عزیز در مورد احترام و حقوق آنها سفارش زیادی
نموده است.
مهم آن است که بتوانیم این حقیت را باور کنیم و از حالت شک و غفلت خود را خارج سازیم. بر همین اساس قرآن کریم می فرماید:
«کل من علیها فان, ویبقی وجه ربک ذوالجلال والاکرام»
تمام کسانیکه روی آن (زمین) هستند فانی می شوند, و تنها ذات ذوالجلال و گرامی پروردگارت باقی می ماند. «الرحمن آیات 26-27»
«لا اله الا هو کل شی ء هالک الا وجهه»
هیچ معبودی جز خداوند سبحان نیست: همه چیز جز ذات پاک او فانی و نابود می شود.«سوره مبارکه قصص: آیه 88»
و
محبت خداوند سبحان را در دل جای دادن به این آسانی نیست, سال ها انسان باید
با نفس اماره و شیطان مبارزه کند و از حق تعالی استمداد بطلبد تا شاید
موفق شود. و اگر انبیاء و معصومین علیهم السلام آنگونه عبادت می کردند سرش
آن بود که آنها دل را از عشق به غیر خداوند بزرگ خالی کردند و از دنیا به
اندازه قوت لایموت استفاده می کردند.
چگونه از پرت شدن حواس در نماز جلوگیری کنیم؟
چگونه از پرت شدن حواس در نماز جلوگیری کنیم؟
سؤال:چه
کار کنیم که سر نماز حواسمان جمع باشد و فکر و ذهنمان در نماز متوجه
خداوند باشد بطوریکه زبان و دل با هم هماهنگ باشند, به گونه ای که آنچه
زبان تلفظ می کند دل هم به آن معانی و الفاظتوجه داشته باشد و آن معانی در
روح و روان آدمی اثر کند و شخص نمازگزار را متحول سازد تا دیگر گناه نکند
زیرا هدف از نماز جلوگیری از فساد است.
جواب: تنها راه این است که انسان خانه دلش را از اغیار و یبگانگان خالی کند. وقتی دلاز
محبت و علاقه به دنیا و ظواهر ان خالی باشد راه برای ورود محبت و عشق به
خداوند سبحان باز میشود. زمانیکه قلب انسان سرشار از عشق و محبت به خداوند
شد و او بر دل حاکم گشت جائی برای غریبه باقی نمی ماند تا سر نماز شیطان
انسان را وسوسه کند و حواسش را پرت کند.
و
انسان نمی تواند دلش را از بیگانگان خالی کند مگر اینکه به دل بفهماند که
دنیا و آنچه در ان است اعتباری و موقت است, و آنچه حقیقت دارد و برای همیشه
باقی است ذات اقدس پروردگار منان است. باید در دل باور داشته باشد که
معشوق های دیگر مثل پدر و مادر, فرزند, همسر, مال و ریاست و … از بین
رفتنی هستند و نباید معشوق های مجازی که مخلوق و آیات خداوند کریم اند مانع
رسیدن به معشوق حقیقی شوند, اگرچه والدین و فرزندان و همسر و …. هرکدام
در جای خود محترم اند واسلام عزیز در مورد احترام و حقوق آنها سفارش زیادی
نموده است.
مهم آن است که بتوانیم این حقیت را باور کنیم و از حالت شک و غفلت خود را خارج سازیم. بر همین اساس قرآن کریم می فرماید:
«کل من علیها فان, ویبقی وجه ربک ذوالجلال والاکرام»
تمام کسانیکه روی آن (زمین) هستند فانی می شوند, و تنها ذات ذوالجلال و گرامی پروردگارت باقی می ماند.«الرحمن آیات 26-27»
«لا اله الا هو کل شی ء هالک الا وجهه»
هیچ معبودی جز خداوند سبحان نیست: همه چیز جز ذات پاک او فانی و نابود می شود.«سوره مبارکه قصص: آیه 88»
و
محبت خداوند سبحان را در دل جای دادن به این آسانی نیست, سال ها انسان
باید با نفس اماره و شیطان مبارزه کند و از حق تعالی استمداد بطلبد تا شاید
موفق شود. و اگر انبیاء و معصومین علیهم السلام آنگونه عبادت می کردند سرش
آن بود که آنها دل را از عشق به غیر خداوند بزرگ خالی کردند و از دنیا به
اندازه قوت لایموت استفاده می کردند.
