چرا کودکان جیغ می زنند؟
دلایل متعددی برای این رفتار وجود دارد كه در عین حال می تواند بسیار عجیب
باشد. ولی خوشبختانه راه حل های این مشكل به طور شگفت آوری بسیار ساده و
آسان هستند…
آیا قبل از بچه دار شدن، تحمل سر و صدای ناشی از سائیدن دندان های تان به
هم سخت نبود؟ صدای كشیدن ناخن بر روی تخته سیاه چطور؟ یا به صدا درآمدن
دزدگیر ماشین؟ احتمالاً، در حال حاضر در مقایسه با جیغ و دادهای فرزندتان،
اینها دیگر آنقدر ناهنجار به نظر نمی رسند. فرزندتان گاه و بی گاه شروع به
جیغ زدن می كند، تا حدی كه شما حاضرید قسم بخورید كه او ذاتا جیغ جیغو به
دنیا آمده است.
بدون شك، جیغ كشیدن كار بسیار آزاردهنده ای است. ولیكن سعی كنید سن ۲ تا ۳
سالگی تان را به یاد آورید و متوجه خواهید شد كه این كاری كاملاً عادی است.
پیش از این كه به قسمت های مهم و مورد توجه برسیم، بهتر است كه نظر برخی
از كارشناسان را در مورد این مسأله بغرنج بخوانیم. در این جا به شرح برخی
دیدگاه ها و توصیه ها به هنگام جیغ زدن كودك می پردازیم.
● بیش از حد سر و صدا راه انداختن
ظاهراً جیغ كشیدن از جایی نشأت نمی گیرد، شاید شما پیش درآمد آن را زمانی
كه به عنوان یك طفل كوچك بودید تجربه كرده باشید، مثلاً در یك مسیر شما به
چیز عجیب و غریبی برخورد كرده اید و ناگهان داد و فریاد كشیده و گریه می
كنید. یكی از كارشناسان می گوید: «به نظر می رسد جیغ زدن و نق نق كردن یك
پدیده طبیعی برای اعتراض كردن كودكان زیر ۲ سال به همراه چند كلمه نامفهوم
باشد. اما در سنین بالاتر، این درست شبیه به چیزی مابین گریستن و شكایت
كردن است.» اگر نگوئیم سال هال بلكه ماهها طول كشیده تا صدای جیغ فرزندتان
به این حد برسد.
«دانیل آرونزون» ، متخصص اطفال و معاون بخش پزشكی یكی از مراكز در
نیویورك، مقایسه ای انجام داده است: «اگر به بازی كودكی با پازل های مكعبی
اش دقت كرده باشید، مشاهده می كنید كه چگونه او یاد می گیرد كه اگر مكعب
اصلی را بچرخاند، شكل یك حیوان درست می شود. جیغ زدن نیز شباهت زیادی به
این كار دارد. كودكتان به واكنش های شما در مورد صداهایی كه از خود درمی
آورد، دقت می كند و متوجه می شود كه كدام از آنها بیشترین اثر را روی شما
می گذارد.» به عبارت دیگر، جای تعجب نیست كه ناله های فرزندتان را كه دارای
یك شیوه خاصی است ، همیشه در گوش و یا زیر پوستتان احساس كنید.
● مشكل چیست؟
كار سختی است كه هنگام مواجه شدن با جیغ كودك عصبانی نشوید، ولی باید
بدانید كه عكس العمل شدید نشان دادن ممكن است كه فرزندتان را برای ادامه
دادن به این كار به مدت طولانی تر و با صدای بلندتر تشویق كند.
معمولاً او از عصبانیت شما، متوجه می شود كه این كار بهترین روش برای جلب
نظر شما به خودش است و حتی گاهی اوقات كودكان ۲ تا ۳ ساله در انجام این كار
مُصّر می شوند.به جای از پای درآمدن و خسته شدن، سعی كنید كه تشخیص دهید
علل واقعی این كار چیست. برخی دلایلی كه باعث جیغ زدن كودكان می شوند
عبارتند از:
احساس عجز و درماندگی: در مواقعی كه فرزندتان در بیان بعضی از كلمات احساس
عجز و ناتوانی می كند ذهن مستعد او را برای بیان آنها آماده سازید. «پاتر»
می گوید: «كودك وقتی كه نمی تواند كلماتی را برای بیان آن چه كه می خواهد
پیدا كند، ممكن است عصبانی شود.»
گیجی و سردرگمی: «پاتر» معتقد است: «شاید فرزندتان دقیقاً از آن چه كه می خواهد مطمئن نباشد.»
حسادت: ممكن است كودكتان هنگامی كه شما با تلفن صحبت می كنید، شروع به جیغ زدن كند، چون او احساس می كند كه دیگر به او توجهی ندارید.
گرسنگی، خستگی یا كسالت و بیماری: بعضی اوقات ممكن است فرزندتان نسبت به
چیزی احساس خوبی نداشته باشد و حتی شاید بدترین چیز برای او باشد. گاهی
اوقات با وجود این كه او سوار یك اسب آهنی است كه تكان تكان می خورد، مدام
فریاد می كشد. در این مواقع بهترین كار، دادن تنقلات و یا یك چرت خوابیدن
از همه چیز برای او مناسب تر است.
● راه حل های مناسب
برای آن چه كه باعث می شود كه فرزندتان جیغ بكشد _ و حتی اگر نمی توانید
منظورش را بفهمید _ یك روش معمولی وجود دارد تا تن صدای او را پایین آورید.
اگر شما كاملاً مطمئن هستید از این كه كودكتان دیگر جیغ نمی زند به خاطر
این است كه او بیمار می باشد (اگر شك دارید، امتحان كنید) و سعی كنید كه
راهكارهای زیر را یك یا چند بار به كار برید. وقتی كه دریافتید كه یك سری
از كارهایتان نرمال و عادی پیش می رود، دیگر نیازی به استفاده از آنها
نیست. در این جا ارتباط منطقی كلید راه است.
به او اعتنا نكنید: دكتر آرونزون معتقد است: «به خاطر آورید كودك ۲ و ۳
ساله ای كه بیشترین جلب توجه را از شما می خواهد _ یعنی بیشترین توجهی كه
دیگر، نظیر آن در دنیا وجود نداشته باشد- اما شما همچنان شام تان را آماده
كنید و یا دست از تاكردن لباس ها نكشید به كارتان ادامه داده و بگذارید كه
ماجرا خود به خود تمام شود.»
چشم در چشم او بیندازید: در زمان جیغ كشیدن بچه به طوری كه صورتتان درست
مقابل صورت فرزندتان قرار گیرد، به او چیزهای شبیه به این بگوئید: «وقتی كه
تو جیغ می زنی منظورت را نمی فهمم. آیا می توانی بگویی كه بر سر صدای
عادیت چه آمده است؟» اگر نمی تواند كاملاً منظورش را بیان كند، خودتان حدس
بزنید كه او چه می خواهد (مثلاً آیا تو چیپس می خواهی؟) و می بینید كه او
سر تكان می دهد. ممكن است او چیزهایی را كه شما نمی توانید یا نمی خواهید
به او بدهید را تقاضا كند، هیچ لزومی ندارد كه تسلیم شوید، ولی سعی كنید كه
پیشنهاد چیز دیگری به او دهید نظیر: «شیرینی را بعد از شام می توانی
بخوری، ولی من یك خوراكی خیلی خوب برایت دارم.»سعی كنید او را به عناوین
مختلف سرگرم كنید. كتابی را كه قبلاً نخوانده را برایش انتخاب كنید یا اگر
وقت اضافی دارید با او بازی كنید.
به او بگوئید كه بیشتر از این از تو انتظار دارم. با او طوری رفتار و همدردی كنید كه همیشه بداند كه بچه های بزرگ جیغ نمی زنند.
● كارهایی كه باعث جیغ زدن می شود
شما مشغول صحبت كردن با تلفن هستید و كودك شروع به فریاد زدن كرده و دست از این كار هم بر نمی دارد.
در هنگام خرید در یك سوپر ماركت او از شما می خواهد كه برایش شكلات یا آب نبات بخرید.
از او می خواهید كه در جمع آوری اسباب بازی هایش به شما كمك كند، ولی او می گوید كه این كار را دوست ندارد.
● كارهایی كه مانع از جیغ زدن می شود
به او یك تلفن اسباب بازی بدهید تا او هم صحبت كند یا اگر مشغول صحبت با دوستتان هستید اجازه دهید كه او هم كمی حرف بزند.
به او بگویید كه: «امروز ما شكلات نمی خریم، آیا دوست داری كه پول را به تو بدهم تا تو وسایلی را كه خرید كرده ایم حساب كنی؟»
برای این كار از یك بازی شروع كنید و از او بخواهید: «آیا می توانی كامیون
را پیدا كنی؟» با چنین پیشنهاداتی او را به این كار تشویق كرده و در نهایت
به او بگوئید: «تو بهترین فرزندی هستی كه به من كمك می كنی.
ویژگی‌های یک ازدواج سالم
ویژگی‌های یک ازدواج سالم
جامعه‌شناسان
و روانشناسان مختلفی در بررسی ازدواج‌های سالم، ویژگی‌ها و مهارت‌هایی را
برای کسانیکه میتوانند روابطی موفق و رضایت‌‌بخش داشته باشند، مشخص کردند.
این افراد:
1. فلسفه‌ای سالم از زندگی با ایدآل‌های مشخص دارند.
2. دوستی، احترام ، عشق بین آنها هر روز بیشتر میشود.
3. علایق و فعالیت‌های مشترک زیادی دارند.
4. از همراهی یکدیگر لذت می برند.
5. اعتمادپذیر هستند و میتوانند اعتماد کنند، صادق و در عین حال موقعیت‌شناس هستند.
6. به یکدیگر وابسته اند.
7. از موفقیت‌های همدیگر احساس غرور کرده و همدیگر را از ته دل تحسین میکنند.
8. به کار یکدیگر علاقه‌مند بوده و به آن احترام میگذارند.
9. در تصمیم‌گیری‌ها مشارکت میکنند.
10. سعی میکنند کارهای خسته‌کننده و یکنواختی مثل کارهای خانه را با هم تقسیم کرده و آن را برای هم جذاب کنند.
11. امید و آرزوهایی واقعبینانه مرتبط با اهدافی قابل دستیابی دارند.
12. مسئولیت تصمیمات و رفتارهای خود را میپذیرند.
13. اگر لازمه رسیدن به اهدافشان ادامه تحصیل است، صبورانه ازدواجشان را برای این منظور عقب میندازند.
14. مشکلات را چالش‌هایی می بینند که باید بر آن فائق آیند.
15.
قبل از تصمیم‌گیری نهایی برای انتخاب همسر، حداقل سه مورد دیگر را نیز
بررسی و به طرق غیرمخرب برهم خوردن روابط را تجربه کرده اند.
16. میتوانند با وضعیت مالی موجود خود زندگی کنند.
17. از ضعف‌های خود مطلع بوده و برای تغییر تلاش موثر نشان میدهند.
18. از انتقاد به طور هوشمندانه‌ای استفاده میکنند اما تعادل را اینطور برقرار میکنند که تحسین‌ها بیشتر از انتقادات باشد.
19. انسان‌هایی «واقعی» هستند.
20. میدانند که روابط رو به رشد به افراد کمک می‌کند به خود مطمئن‌تر شوند.
21. در فعالیت‌های سالم فیزیکی شرکت میکنند–خوب غذا می خورند، ورزش میکنند و به اندازه کافی می خوابند.
22. کمتر از طعنه و کنایه استفاده میکنند، کمتر غر میزنند و شکایت میکنند.
23. از حرف زدن و گوش دادن به هم لذت میبرند، حتی اگر در مورد موضوعاتی باشد که باهم اختلاف‌نظر دارند.
24.
عشقشان جنون‌آمیز و عجله‌ای نیست (بیش از ۶۰ درصد از طلاق‌های زودهنگام
به علت ازدواج عجله‌ای است که در آن زوج بسیار جوان بوده، آشنایی زیادی با
هم نداشته و مدت زمان نامزدی کوتاه بوده است).
25. همدل هستند و برای برآوردن نیازهای همدیگر تلاش میکنند.
26. با هم فرار نکرده اند (80 درصد زوج‌هایی که با هم فرار میکنند، طلاق میگیرند).
27. به همان اندازه که دوست دارند در رابطه دریافت‌کننده باشند، دهنده هستند.
28. از دوران نامزدی خود برای آشنایی کامل و رشد هرچه بیشتر عشقشان استفاده میکنند.
29.
به دقت مشکلات و مسائلی که برایشان پیش می‌آید را بررسی میکنند، معایب و
مزایای همه انتخاب‌ها را در نظر میگیرند. سعی نمیکنند درمورد مسائل مهم
رابطه‌شان، با عجله نتیجه‌گیری کنند.
30. با احترام و محبت ازدواج میکنند نه از روی دلسوزی.
31. خانواده‌های همدیگر را باوجود اشکالاتشان، دوست دارند.
32. در طول دوران نامزدی درمورد مسائل مختلف جنسی بحث میکنند.
33. از شوخی و شوخ‌طبعی به صورتی درست و غیرمخرب استفاده میکنند.
34. از میزان محبت ارائه شده در رابطه‌شان راضی هستند.
35. سعی میکنند خصوصیات اخلاقی که برای همسرشان آزاردهنده است را تغییر داده و اصلاح کنند.
36. سعی نمیکنند بیش از حد به اشتباهات گذشته بپردازند، نگاهشان به آینده است تا چنین مواردی دیگر پیش نیاید.
37. قدرت بخشیدن دارند و از طرف همسرشان نیز بخشوده میشوند.
