چاقی، قد بچه ها را می خورد!
رابطه چاقی در دوران کودکی و کوتاهی قد در دوران بزرگسالی
عوامل زیادی بر کوتاهی قد کودکان تاثیر می گذارد. اگر نقش ژنتیک را
که عامل بسیار مهمی محسوب می شود کنار بگذاریم، بحث تغذیه به میان می
آید و این که چه مواد مغذی و چه نوع تغذیه ای می تواند بر کوتاه قدی یا بلند قدی کودکان تاثیر بگذارد.
شاید امروزه زیاد به این نکته توجه نشود که چاقی، به ویژه چاقی دوران کودکی، می تواند پیامدهای جبران ناپذیری به دنبال داشته باشد که یکی از عوارض آن، کوتاهی قد است.
دو نوع تجمع چربی در بدن وجود دارد؛
* در یک نوع سلول های چربی قابلیت دارند 85 تا 90 درصد حجم خود چربی ذخیره کنند و مثل یک بادکنک بزرگ شوند.
*
در نوع دوم اگر رژیم غذایی کودک یا فرد بیش از حد نیاز حاوی کالری باشد،
این سلول ها که مثل بادکنک بزرگ شده اند تقسیم شده و بستر بیشتری برای
تجمع چربی حاصل می شود. به نوع دوم، چاقی هایپرپلازی گفته می شود.
کودکان مبتلا به این نوع چاقی به دو دسته تقسیم می‌شوند؛
* یک دسته آن هایی که از ابتدا چاق متولد شده اند
*
و برخی که با وزن کم متولد شده اند(وزن زیر 2500 گرم) و خانواده چون فکر
می کنند نوزاد ریزجثه است، سعی می کنند با رسیدگی های مداوم با زور و
اجبار یا با جایزه به کودک غذا بخورانند. این کودکان به طور ناگهانی در سن
دبستان چاق می شوند. اولین نکته ای که در این جا باید به آن اشاره کنم
این است که حتی اگر کودک شما حین تولد وزن کمی داشته، هیچ اصراری به اضافه
وزن او نداشته باشید و اگر طبق منحنی رشد وزن طبیعی پیدا کرده مطمئن باشید
مشکل خاصی ایجاد نخواهد شد و کودک شما کاملا سالم است.
عوارض چاقی دوران کودکی
یکی از عوارض چاقی در دوران کودکی شکل گیری سلول های چربی از کودکی و بروز ناراحتی ها و حملات قلبی
در دوران نوجوانی و جوانی و قبل از رسیدن به 30 سالگی است که گاهی حتی به
مرگ منجر می شود. کودکان چاق معمولا بدون آن که والدین مطلع باشند مشکل فشار خون هم دارند. در نهایت میزان چربی های خون شامل کلسترول و تری گلیسیرید خون این کودکان بالا بوده و دور کمر
بزرگی دارند. این کودکان از نظر اجتماعی منزوی و گوشه گیر می شوند و
هرچه قدر بزرگ شده و به سن دبستان، راهنمایی و دبیرستان می رسند از جمع
بیشتر دور شده و از نظر روان شناسی این مساله کاملا مشخص است که نسبت به
ظاهر فیزیکی خود اعتماد به نفس ندارند.
تاثیر چاقی کودک بر رشد قدی او
افراد
چاقی که از کودکی چاق بوده اند حتی اگر از نظر ژنتیکی قدبلند باشند،
نهایتا کوتاه قد شده و در مقایسه با هم سن و سالان خود قد کوتاه هستند.
علت این موضوع آن است که در بدن هورمونی به نام لپتین از سلول های چربی
بدن ترشح می شود. هر چه قدر تعداد سلول های چربی در بدن بیشتر باشد،
میزان ترشح هورمون لپتین بیشتر خواهد بود. یکی از عوامل کلیدی که در بلوغ دختران و پسران اهمیت دارد، این است که لپتین در بدن ترشح می شود.
با
شروع نوجوانی، ما شاهد تجمع چربی در بدن هستیم. با تجمع چربی، ترشح هورمون
لپتین هم آغاز می شود این هورمون بر هیپوتالاموس و همچنین بر هیپوفیز
تاثیر گذاشته و سبب ترشح هورمون‌های دیگری شده و در نهایت بر اندام‌های
تناسلی اثر گذاشته و سبب ترشح هورمون هایی مثل استروژن و پروژسترون در دختران و تستوسترون در پسرها می شود.
در یک کودک چاق به طور طبیعی هورمون لپتین ترشح می شود و لپتین خود محرکی برای ترشح هورمون های جنسی است و سبب بلوغ زودرس در
کودکان می شود که پیامدهای زیادی را به دنبال دارد. هورمون های جنسی می
توانند بر صفحات رشد استخوانی اثر کرده و باعث زودتر از موعد سبب بسته شدن
رشد این صفحات شوند، در نتیجه رشد قدی متوقف شده و فرد کوتاه قد می ماند.
در بزرگسالی این کودکان به افراد چاق قد کوتاه تبدیل می شوند که هم چاقی و
هم کوتاهی قد اعتماد به نفس آن ها را گرفته و سبب بروز مشکل در زندگی آن
ها می شود.
آیا می توان رشد قدی کودک را افزایش داد؟
شاید
شما بپرسید که کودک ام خیلی چاق نیست. آیا می توانم رشد قدی او را
افزایش دهم؟ جواب این سوال، مثبت است. به عنوان مثال، در برخی کشورهای
آسیای جنوب شرقی که مردم عموما جثه های ظریف و کوتاهی داشته اند متخصصان
با تغییر رژیم غذایی توانسته اند رشد قدی را چند سانتی متر افزایش دهند.
به
عبارت ساده تر ما با استفاده از یک رژیم غذایی غنی از مواد مغذی، حتی در
کودکانی که پدر و مادر از نظر ژنتیکی قد متوسط یا کوتاهی دارند، می توانیم
رشد قدی بیشتری ایجاد کنیم. نکته ای که باید به آن توجه کرد این است که
نقش تغذیه در رشد قد به قبل از دوران بلوغ باز می گردد. به محض آن که
نوجوان بالغ شد، دیگر با تغذیه نمی توان به رشد قدی او کمک کرد. به همین
دلیل توصیه می شود قبل از رسیدن کودک به دوران بلوغ مواد غذایی کلسیم دار که در شیر و لبنیات و ماست از نوع کم چربی موجود است، مصرف شود. مصرف خانواده کلم شامل گل کلم، برگ کلم و…، دانه کنجد هم به دلیل امگا 3 بالا و هم کلسیم بالا، مواد غذایی حاوی ویتامین A یا حاوی پیش ساز ویتامین A(بتاکاروتن) که در هویج، انبه و خرمالو موجود است و منابع غنی ویتامین C مثل مرکبات را هم باید افزایش دهیم و در نهایت مرتبا کنترل کنیم که کودک مان دچار فقر آهن نباشد زیرا فقر آهن خود زمینه را برای اختلال در رشد قدی فراهم می کند. معمولا کودکانی که دچار کم خونی هستند، هم وزن گیری خوبی ندارند و هم قد‌شان کوتاه می ماند.
غیر از تغذیه، آن چه بر رشد قدی کودکان تاثیر می گذارد، یک خواب آرام
شبانه است. خیلی از بچه ها ممکن است بعد از ظهرها دوساعت بخوابند اما شب
ها دیر بخوابند و صبح ها زود بلند شوند. این نوع خوابیدن ملاک نیست.
خوابیدن در شب باید در شرایطی باشد که هورمون ملاتونین یا هورمون خواب ترشح
شود. نباید فراموش کرد یکی در زمان خواب و یکی در زمان فعالیت روزانه است
که هورمون رشد ترشح می شود. بسیار مهم است که کودکان خواب آرام شبانه
داشته باشند و در درجه دوم به اندازه کافی فعالیت کنند. در ضمن توصیه می
شود حتی الامکان یک ساعت قبل از خواب، کودک قندهای ساده مثل شکر، شکلات،
آب نبات، تافی و… مصرف نکند چون قندهای ساده خود در هورمون رشد اختلال
ایجاد می کنند و وقتی هورمون رشد به اندازه کافی ترشح نشود، رشد قدی تا
حدی دچار اختلال می شود.
غذاهای تند بخوریم یا نخوریم؟
نمونه ی آن مصرف مواد غذایی مزه دار شده با انواع چیلی و فلفل های تند
است. پژوهش های بسیاری بر روی چنین رژیم های غذایی نیز انجام شده و هر روز
شاهد نتایج تأمل برانگیز آنها هستیم. مثلا برای مصرف غذاهای تند، نتایج پژوهش ها نشان می دهد که مصرف این غذاها باعث کاهش کلسترول، کاهش احتمال ابتلا به سرطان دستگاه گوارش می شود و گاهی اعلام می شود که غذاهای
تند انرژی زا هستند. اما پیش از این که به نتایج مصرف خانواده ی فلفل ها
یا مواد غذایی تند بپردازیم جالب است با فرآیند تعامل بدن در اولبن مواجهه
با این نوع غذا ها آشنا شویم و بدانیم چگونه بدن ما در برابر تندی غذا واکنش نشان می دهد و چگونه می توانیم در برابر تندی غذا تحمل داشته باشیم؟ آیا در هنگام خوردن غذاهای
تند تغییر خاصی در بدن صورت می گیرد؟ یا این تنها اثر عاملی روانی بر روی
ماست که ما را به تحمل و ادامه ی خوردن غذای تند می کشاند؟
پژوهشگران در
پاسخ به این پرسش می گویند که تحمل غذای تند از تغییری فیزیکی نشأت می
گیرد در این که چگونه گیرنده های درد در بدن به کپسایسین _ مولکول مسئول
برای “داغی ” فلفل های تند و غذاهایی
که با آنها مزه دار شده است_ پاسخ می دهد. عوامل روان شناختی معمولاً اثر
کمی در این زمینه دارند، این عوامل در این که ما چه قدر می خواهیم احساس
سوزش داشته باشیم دخیل است و نه در این که چگونه این حس سوزش را احساس می
کنیم.
نتایج پژوهش ها نشان می دهد که مصرف این غذاها باعث کاهش کلسترول، کاهش احتمال ابتلا به سرطان دستگاه گوارش می شود و گاهی اعلام می شود که غذاهای تند انرژی زا هستند.
داغی حاصل از خوردن تندی
( به علاوه ی دمای حاصل از مصرف) از طریق گیرنده هایی که بر روی سلول های
عصبی زبان هستند، دریافت می شوند. هنگامی که این اعصاب با کپسایسین مواجه
می شوند، این گیرنده ها کاملاً آماده و باز هستند برای این که یون های سدیم
و کلسیم را رها کنند تا به این وسیله گیرنده ها این علائم داغی و سوزش را
به مغز منتقل کنند.
بنا به گزارش آکاایران : اگرچه در مواجهه های
کوتاه مدت اما مداوم با کپسایسین این یون های کلسیم به طور خاص درب گیرنده
را پشت سرشان می بندند تا از انتقال بیشتر حس درد جلوگیری کرده باشند. در
درازمدت با تکرار خوردن غذاهای
تند همه پایانه های انتهایی عصب به شکلی تنزل پیدا می کنند و پژوهشگران
هنوز هم در مورد کیفیت این فرآیند به قطعیت نرسیده اند و همچنان در حال
مطالعه ی این فرآیند هستند.
اما پژوهشگران به این اطمینان رسیده اند که اگرچه این حس بعد مدتی مصرف مداوم غذاهای تند ، در فرد تنزل پیدا کرده، اما در واقع، اعصاب به طور دائم آسیب ندیده اند؛ و این حالت موقت و برگشت پذیر است. برای همین هم می توان برای مدتی از رژیم غذاهای تند پیروی کرد و بعد به حالت اول بازگشت و از خوردن غذاهای معمولی هم لذت برد.
