پنج اشتباه هنگام انتخاب کفش ورزشی مناسب
به نظر شما یکی از مهمترین وسایل
ورزشی برای ورزشکاران چیست؟ لباس خوب؟ یک بطری آب؟یا…؟شاید شما هم با ما هم
عقیده باشید که یکی از مهمترین وسایل ورزشی برای همه رشته های ورزشی مانند
دویدن، کوهنوردی، تنیس، بسکتبال و … کفش ورزشی مناسب است. کفش ورزشی خوب
می تواند روی کیفیت تمرین شما نتیجه مثبتی ایجاد کند و یا آن را نابود کند!
۱-هر کفشی مناسب نیست
یکی از بزرگترین اشتباه ها در
استفاده و انتخاب کفش ورزشی این است که وقتی یک برنامه تمرینی مثل دویدن یا
پیاده روی دارید، به طرف قفسه کفش ها می روید و یک جفت کتانی کهنه را
انتخاب می کنید و شاید فکر کنید این بهترین انتخاب است! اشتباه نکنید، یک
جفت کفش کهنه کیفیت و حمایتی که مورد نیاز پاهای شما هست را ندارد.این کفش
گذشته از اینکه مناسب فعالیت ورزشی شما نیست بلکه مشکل زا نیز می باشد و
ممکن است شما را به دردسر بیاندارد.
۲- انتخاب یک کفش خوب ولی نامناسب برای نوع فعالیت
تا اینجا متوجه شدیم که باید
کفش ورزشی مناسب و با کیفیتی رو برای فعالیت ورزشی انتخاب کنیم.اما آیا این
کفش برای نوع فعالیت شما مناسب است؟ در واقع بهتر است بگوییم کفش ورزشی که
مناسب دویدن است از جنبه های مختلف مناسب تنیس یا بسکتبال نیست زیرا طراحی
و ساختار آن ها نسبت به نوع فعالیت تفاوت است.
به این مثال توجه کنید:کفش های
که برای دویدن طراحی شده اند، پایاسازی کناری در آن ها ساخته نشده است چرا
که وقتی می دوید پاها یتان را به اطراف حرکت نمی دهید و شما فقط به طرف جلو
می دوید.منظور از پایاسازی کناری، ساق دار بودن کفش است یعنی کفشی که
محدوده بیشتری از مچ پا را حمایت کند.یک کفش ورزشی که برای دویدن ساخته شده
است فقط ثبات و حمایتی که شما در حال دویدن در پیست دومیدانی نیاز دارید
را به شما می دهد.کفش های بسکتبال و تنیس نیاز دارند تا از طرفین پایاسازی
شوند.به این خاطر که شما هنگام ورزش در این نوع رشته های ورزشی پاهایتان را
خیلی زیاد به اطراف حرکت می دهید.
حتی کفش پیاده روی با کفش دویدن تفاوت دارد.دونده
ها بیشتر روی جلو پایشان فرود می آیند و که افرادی که پیاده روی می کنند
روی پاشنه پا فرود می آیند(حرکت می کنند).شما برای دویدن در مسافت های
طولانی، به کفشی نیاز دارید که لایه بیشتری در قسمت سینه پا داشته باشد در
حالی که کفش های پیاده روی باید لایه ی سخت تری برای حمایت از پاشنه داشته
باشند.
کفش cross-trainer انتخابی مناسب برای فعالیت های عمومی
این نوع کفش ها که در گذشته به
آن کفش کتانی می گفتند شاید برای شما که فعالیت ورزشی تخصصی ندارید مناسب
باشد، این کفش ها پایاسازی کنار دارند ولی ویژه یک نوع فعالیت ورزشی خاص
طراحی نشده اند.شما با استفاده از این کفش ها می توانید با بچه هایتان
بسکتبال بازی کنید، می توانید با آن ها یک یا دو کیلومتر بدوید.اما دقت
کنید که این کفش ها، برای هیچ فعالیت ورزشی به صورت تخصصی طراحی نشده اند.
در نتیجه افرادی که زیاد اهل
دویدن و یا رشته ورزشی بخصوصی نیستند و بعضی اوقات به باشگاه های ورزشی می
روند و یا شاید با دوستان تنیس یا بستکبال بازی کنند می توان گفت برای آن
ها کفش ورزشی عمومی (cross-trainer) انتخاب خوبی است.
کاتلین استون مسئول انجمن پزشکی
پا در آمریکا می گوید:یک کفش ورزشی عمومی خوب به شما اجازه خواهد داد روی
تردمیل یا روی آسفالت یا پیست دوومیدانی با دویدن آرام ورزش کنید.بدون در
نظر گرفتن مسافت پیموده شده، این نوع کفش ورزشی برای افرادی که انواع
مختلفی از فعالیت های ورزشی را به صورت تصادفی انجام می دهند مناسب است.
برای انتخاب یک کفش ورزشی عمومی پیشنهاد می کنیم دنبال کفشی بگردید که
خصوصیات زیر را داشته باشد:
- پاشنه سختی داشته باشد.
- حمایت خوبی داشته باشد ( شما نتوانید کفش را به آسانی خم کنید)
- وزن سبکی داشته باشد ( شما نمی خواهید که وزن زیادی به پاهایتان اضافه کنید)
اما اگر شما قصد دارید یک ورزش
بخصوص بر اساس اصول منظم ( دو یا سه بار در هفته یا بیشتر) را انجام دهید،
باید یک کفش ورزشی مخصوص انتخاب کنید.
۳-کفش ورزشی فقط برای ورزش
کفش ورزشی شما باید فقط کفش
ورزشی تان باشد، نه کفشی برای دویدن در اطراف شهر یا استفاده های دیگر.وقتی
یک جفت کفش را برای استفاده عمومی می پوشید باید این رو در نظر داشته
باشید که این کفش ها خیلی زودتر عمر مفیدشان تمام می شود.فرقی نمی کند که
چه کفشی باشد، یک کفش ورزشی باشد یا یک کفش معمولی.بنابراین فقط وقتی که
ورزش می کنید از کفش ورزشی تان استفاده کنید و بعد فعالیت ورزشی دیگر از آن
ها استفاده نکنید.کفش های معمولی و با ظاهر زیبا را بهتر است با جین
بپوشید و از آن ها هم برای ورزش استفاده نکنید، حتی زمانی که کهنه می شوند و
یا ظاهر زیبای خود را از دست می دهند.
۴-استفاده طولانی مدت از کفش ورزشی
از دیگر اشتباهاتی که شاید شما
هم مرتکب شوید این است که مدت زمان زیادی از کفش ورزشی استفاده می
کنید.شاید فکر می کنید زمانی باید کفش ورزشی را عوض کنید و یک جفت کفش تازه
را جایگزین آن کنید که کفش ورزشی شما دیگر ظاهر مناسبی نداشته باشد و شاید
هم پاره شده باشد!اما باید این را بدانید که اولین کاری یک کفش برای شما
انجام می دهد حمایت از پاهای شماست، وقتی که کفش ورزشی دیگر نتواند از
پاهای شما حمایت کند استفاده از آن درست نیست چرا که به مرور باید منتظر
درد در زانو، کمر و پشت خود باشید.
بسیاری از کارشناسان می گویند
که دونده ها بعد از هر ۵۰۰ تا ۸۰۰ کیلومتر دویدن کفش های خود را عوض
کنند.اما اگر شما به اندازه ای نمی دوید که مسافت پیموده شده را حساب کنید
یا دویدن فعالیت ورزشی شما نیست، می توانید کفش ورزشی را سالی یکبار عضو
کنید.کفش ها بعد از مدتی کیفیت و کارایی خود را از دست می دهند پس کاری به
ظاهر و یا پاره بودن و یا نبودن آن نداشته باشید.
اگر شما طبق یک برنامه منظم
ورزش می کنید سعی کنید هر ۶ ماه کفش ورزشی تان را عوض کنید.اگر هم به صورت
اتفاقی و بدون برنامه ورزش می کنید، یک سال برای کار کشیدن از کفش ورزشی
کافیست.نوجوانان باید توجه کنند که در سن رشد اندازه پاها تغییر می کند، پس
حتما” باید کفش ۶ ماه پیش اندازه پای شما باشد در غیر اینصورت برای حفظ
سلامت پا کفش ورزشی خود را عوض کنید.
۵-هنگام خرید کفش ورزشی عجله نکنید
با توجه به توضیحاتی که داده شد
و همچنین اگر به اندازه کافی در رشته ورزشی خود تخصص دارید یعنی حرفه ای
هستید، قاعدتا” باید بدانید که چه کفش ورزشی مناسب شما است.بهتر است به جای
اینکه فقط وارد یک فروشگاه لوازم ورزشی شوید و بعد از بررسی چند جفت کفش
یکی را که فکر می کنید بهترین است انتخاب کنید، به یک فروشگاه تخصصی کفش
ورزشی و یا فروشگاهی که فروشنده آن تخصص لازم را داشته باشد مراجعه کنید،
حتی می توانید از یک کارشناس هم نظر خواهی کنید.
در این فروشگاه ها پرو کفش باید
واقعی باشد، یعنی شما کفش رو بپوشید و بدوید و یا اینکه روی تردمیل آن ها
را تست کنید. هنگام پرو کفش شما باید هم اندازه طول پا و هم پهنا و قوس آن
را بدانید.این سه عدد در کنار هم برای شما تعیین می کنند که کفش ورزشی با
چه اندازه ایی مناسب شما است.
و در پایان
اگر کف پای شما صاف هست، باید
از کفی طبی برای حفظ قوس کف پا در کفش هایتان استفاده کنید،چنانچه تا کنون
اقدامی نکرده اید و یا اطلاعی نداشته اید هر چه زودتر اقدام کنید و به پزشک
مراجعه کنید تا شما را راهنمایی کند در غیر اینصورت باید منتظر درد زانو و
کمر باشید.
هنگامی کفش مناسب خود را انتخاب
کردید، حتما” از فروشنده سوال کنید که آیا اجازه تعویض و یا برگرداندن کفش
را دارید یا نه.پس از آن با خیال راحت کفش را در منزل بررسی کنید تا مطمئن
شوید کفش خوبی را انتخاب کرده اید.
نکاتی برای انتخاب کفش ورزشی مناسب
انتخاب کفش مناسب با اندازه و شکلی مطلوب
یکی از نکات قابل توجه برای افرادی است که ورزش می کنند، به راستی کفش
ورزشی مناسب باید چه شاخص هایی داشته باشد و آن را چگونه انتخاب کنیم؟تهیه
کفش ورزشی مناسب که امروزه به عنوان یکی از ابزار اصلی هر رشته ورزشی مطرح
است برای اجرای بهتر ورزش بسیار مهم بوده و دارای سه کارکرد اصلی حفاظت از
پا، راحتی و حمل وزن بدن است.به طور کلی عناصر آناتومیک و فیزیولوژیک به
طور همزمان سبب حرکت موثر می شوند.درحرکت سه فاکتور حرکت ایمن، حرکت موثر و
حرکت با کیفیت بسیار مهم است.
آناتومی
اصلی یک پا را ۲۶ استخوان، ۳۳مفصل، ۱۹عضله و یک گروه از لیگامنت ها تشکیل
می دهند. ساختار پا نقش بسیار مهمی درحرکت دارد. علوم حرکت شناسی و
بیومکانیک در حرکت پا بسیار به یکدیگر وابسته هستند.یک پا به طور متوسط
روزانه ۱۰هزار بار با زمین برخورد می کند و به طور میانگین ۱۸۶هزار و ۷۵
کیلومتر را در طول زندگی طی خواهد کرد، در پرش یک پا و یا دریک گام بلند
حدود ۳۱۵ و نیم کیلومتر فشار روی پای ورزشکار وارد می شود.در پا سه مکانیسم
ذخیره انرژی (جذب شوک) شامل کشش تاندون آشیل، صاف شدن قوس پا و بالشتک زیر
پاشنه پـا وجود دارد.
ساختار کفش ورزشی
برای رعایت سه فاکتور مهم درحرکت باید توجه زیادی به پا داشته باشیم و
برای رسیدن به این هدف باید کفش مناسبی را انتخاب کنیم.یک کفش ورزشی مناسب
دارای آناتومی خاص خود بوده که قسمت های مهم آن شامل محل شست پا، پشت
پاشنه، داخل کفی، وسط کفی، خارج کفی، گردنی مچ پا و زائده پاشنه است.
چند نکته برای انتخاب کفش مناسب ورزشی
۱) کفش باید اندازه پا باشد نه اینکه صرفاً زیبا باشد.
۲) در هنگام خرید هر دو لنگه کفش را امتحان کنید.
۳) وقتی کفش را پوشیدید بایستید و مطمئن شوید که در پنجه پا سه تا ۱۲میلیمتر از انگشت شصت پا فضای خالی وجود دارد.
۴) هرگز کفش تنگ به امید اینکه جا باز می کند نخرید.
۵) کفشی بخرید که برای ورزش مورد نظر طراحی شده باشد.
۶) اگر پای شما به چرم روی کفش فشار می آورد به طوری که سبب بیرون زدگی از کفش می شود آنرا کنار بگذارید.
۷) کفشی بخرید که به اندازه کافی حرکت را کنترل کند.
۸) افراد با قوس کف پای زیاد از کفش هایی استفاده کنند که انعطاف پذیری
بالایی داشته باشد و از پوشیدن کفش هایی که پا را محدود می کند خودداری
کنند.
۹) افراد دارای کف پای صاف باید کفش دارای لایه میانی بسیار سفت برای کنترل حرکت و کاهش میزان چرخش داخلی بپوشند.
۱۰) افرادی که دارای قوس کف پای طبیعی هستند باید کفش هایی بپوشند که برآمدگی مختصر دارد.
کف کفش
شاید به توان به جرائت گفت که مهمترین بخش
یک کفش برای یک دونده کف آن می باشد. کف کفش باید دارای خصوصیاتی باشد که
شامل موارد ذیل می شود
الف: کف باید دارای قوس هایی مطابق با قوس
های طبیعی پا باشد به طوری که در زمان تحمل وزن بدن بتواند از قوس هایی پا
حمایت کنند پس از انتخاب کفش هایی که داری تخت صاف می باشند به شدت پرهیز
نمایید.
ب: کف کفش باید دارای میزان انعطاف کافی
باشد تا بتواند در مرحله جدا شدن پا از زمین به میزان کامل خم شود تا سیکل
راه رفت یا دویدن به صورت کامل انجام بگیرد انتخاب کفش هایی که دارای
انعطاف کافی نمی باشند می تواند باعث خستگی عضلانی در پاها و همچنین درد
عضلانی در قسمت کف پا شود.
ج: کفش ها باید دارای نرمی مناسب باشد تا
بتوانند از میزان نیرویی که به بدن منتقل می شود جلوگیری کنند. کفش هایی که
دارای نرمی بیش از حد می باشند نیز به اندازه کفش هایی که درارای نرمی کمی
باشند در خنثی گردن نیروهایی که به بدن منتقل می شوند نا کارامد می باشند.
تحقیقات نشان داده است که میزان مصرف انرزی در هنگام استفاده از این گونه
کفش ها بیشتر می باشد
د: میزان ارتفاع کف کفش نیز عامل مهمی در
انتخاب کفش مناسب می باشد به طوری که ارتفاع کف در قسمت پاشنه باید حداقل ۲
سانتی متر باشد. انتخاب کفش های با کف که دارای ارتفاع اندکی می باشد سبب
بروز دردهایی در ناحیه مچ، زانو، کمر و گاهی سردرد می شود استفاده از این
نوع کفش ها همچنان می توواند سبب شکسته شدن گلبول های قرمز خون شود که از
علائم آن می توان به قرمز شدن رنگ ادار اشاره کرد.
رویه کفش
الف: رویه کفش باید از الیاف کتان باشد و
در آن حداقل مواد شیمیایی استفاده شود تا از بروز حساسیب ها جلوگیری شود و
همچنین به تهویه ها در کفش که یکی از عوامل جلوگیری از بیماریهای قارچی در
قسمت پا می باشند کمک شود.
ب: رویه کفش باید دارای منافذی برای عبور
هوا باشد استفاده از کفش هایی که دارای رویه هایی با منافذ فراوان می باشند
در تهویه کفش برای خنک شدن پا و همچنین جلوگیری از بیماری های قارچی
مناسبتر می باشد.
ج: استحکام رویه کفش باید به نحوی باشد که
از پیچ خوردگی پا جلوگیری کند و همچنین در برابر فشار های وارده در طی
زمان حالت اولیه خود را از دست ندهد.
د: کفش های باید دارای بند باشند. استفاده
از کفش هایی که دارای چسبک می باشند به هیچ عنوان در ورزش توصیه نمی شود
به علت اینکه چسبک ها نمی توانند نیروهای وارده را در هنگام تغییر جهت
ورزشکار، برخورد ها و اتفاقات را بدرستی خنثی کنند و احتمال بروز صدمه به
مچ را افزایش می دهند.
انواع کفش ورزشی
۱) کفش پیاده روی: راه رفتن متداول ترین
فعالیت حرکتی انسان بوده و آزاد بودن و در هم نپیچیدن پا هنگام راه رفتن
نکته بسیار مهمی است. همین موضوع درباره پاشنه کفش هم صادق است. کفش باید
همیشه با حرکت پا خم شود. سبکی، انعطاف پذیری کفش در پنجه و ضربه گیری از
ویژگی های یک کفش پیاده روی مناسب محسوب می شود.
۲) کفش دوومیدانی: امروزه حدود ۲۰۰ نوع
کفش رشته ورزشی دو موجود است. تحقیقات نشان می دهد اضافه شدن ۱۰۰گرم به وزن
کفش، سرعت دونده ماراتن را یک تا دو دقیقه کاهش و مصرف انرژی را یک درصد
افزایش می دهد. دراین کفش ها باید تحرک انگشتان درهر جهت (بالا، پایین، جلو
و پهلوها) با آزادی انجام گیرد.
۳) کفش فوتبال: این کفش باید طوری ساخته
شود که طیف حرکتی فیزیولوژیک را محدود نکند. تخت کفش نیز باید طوری طراحی
شده باشد که از زخم شدن وسط کف پا جلوگیری کند درعین حال امکان حرکت قوسی
مناسب نیز وجود داشته باشد تا وضعیت بهتری برای ضربه با روی پا به توپ
فراهم شود. کفش مدرن فوتبال وزنی فقط حدود ۲۵۰گرم دارد.
۴) کفش فوتسال: با توجه به افزایش فشار بر
روی رباط، غضروف ها بویژه مچ پا، زانو و تاندون آشیل کفش های تخت آجدار
(Bristle Sole) مطلوب است تا قابلیت ضربه گیری بیشتری درتخت کفش داشته
باشد.
۵) کفش کشتی: برای اجرای مناسب حرکات این
کفش باید از انعطاف پذیری، قدرت و استقامت بالایی برخوردار باشد، همچنین با
توجه به براق و لیز بودن کف پوش سالن های کشتی باید در ته کفش عاج مناسب
برای اصطکاک مطلوب باشد. برای زیرکفش نیز باید ابری نازک وجود داشته باشد و
برای محافظت هرچه بیشتر از مچ پا در هنگام اجرای حرکات این نوع کفش ها
دارای ساقی بلند هستند.
۶) کفش آمادگی جسمانی و ایروبیک: این رشته شامل حرکاتی چون قدم زدن،جست و
خیز، پرش و غیره است. از این رو باید نسبتا سبک و حالت ضربه گیری خوبی
داشته باشد. در یک کفش ایروبیک مناسب قسمت میانی، خارجی و پاشنه باید به
طور کامل مورد حمایت قرارگیرد و همچنین قسمت جلوی کفش نیز ضربه گیری مناسبی
داشته باشد.پاشنه کفش نیز باید اندکی بلند باشد.
۷) کفش بسکتبال: حرکت به جلو، توقف های ناگهانی و حرکات به پهلو اساس
حرکت در رشته بسکتبال است.از این رو ساق کفش باید نسبتا بلند و پاشنه آن
مستحکم باشد، برای به حداقل رساندن اصطکاک درون کفش نیز کفش های دولایه
بدون پاشنه مناسب بسکتبال است. دربین کفش های ورزشی داخل سالن ضخیم ترین
پاشنه را کفش بسکتبال دارد.
۸) کفش والیبال: حرکات این رشته ورزشی تقریبا همانند رشته بسکتبال است
ولی ضخامت تخت کفش والیبال از کفش بسکتبال کوتاهتر و ساق این نوع کفش نیز
کوتاه تر است.
چرا از هر 10 ايراني يك نفر بيماري كليه دارد؟
بسياري از ما عادت كرده‌ايم كه شانس بدمان را
علت مبتلا شدن به بيماري‌ها بدانيم و گاهي هم ژن‌هاي بيمار را دليل درد
كشيدن‌مان می‌دانیم. اينكه شانس در ابتلا به بيماري دخيل است و ژن‌ها هم در
اين زمينه بي‌اثر نيستند درست است. اما در اغلب موارد، عادات نادرست غذايي
و انتخاب سبك زندگي نامناسب است كه بي‌آنكه بدانيد، ميتواند سلامت و يا
جان شما را به‌خطر بيندازد.
در پايان سال 1393، محمدرضا گنجي، رئيس
انجمن نفرولوژي ايران اعلام كرد كه از هر 10 ايراني يك نفر با بيماري‌هاي
كليه دست و پنجه نرم مي‌كند و دو سال قبل از آن هم اعلام شده بود كه ايران
در زمينه شروع و بروز سنگ سازي كليه از كشورهاي منطقه سبقت گرفته است. اين
را که چطور ايراني‌ها با دست خودشان كليه‌هاي خود را بيمار مي‌كنند درادامه
آورده‌ايم.
كم آب مي‌خوريد؟
اصلا
مي‌دانيد مهم‌ترين فعاليتي كه كليه‌ها در بدن شما انجام مي‌دهند چيست؟ ما
به شما مي‌گوييم. آنها مثل فيلتري براي خون شما عمل مي‌كنند و مواد زائد و
سموم بدن شما را از بين مي‌برند. حالا كه فهميديد كليه‌ها براي شما چه كاري
انجام مي‌دهند، بايد به اين سوال پاسخ دهيد كه چطور آنها از پس چنين
فعاليت دشواري برمي‌آيند.
جواب اين سوال هم ساده است. وقتي شما به
اندازه كافي آب مي‌خوريد، كار كليههايتان براي رسيدن به چنين هدفي را آسان
مي‌كنيد. اما زماني كه در طول روز به اندازه كافي آب نمي‌نوشيد، سموم و
مواد زائد بدنتان هم تلاشي براي دفع شدن نمي‌كنند و در بدن شما ماندگار
مي‌شوند. كليه‌هايي كه در بدني كم آب زندگي مي‌كنند، خيلي زودتر از آنچه كه
بايد بيمار شده و حتي جانشان را از دست مي‌دهند.
چه كنيم؟
فقط
زماني كه زبان در دهان‌تان به سختي مي‌چرخد، نبايد ليوان آب را برداريد.
حالا كه فصل گرم سال نزديك است و احتمالا بدنتان آب بيشتري را از دست
مي‌دهد، بد نيست كه هميشه يك پارچ آب يخ را روي ميزتان داشته باشيد و مدام
سراغش برويد.
زياد نمك مي‌خوريد؟
كساني
كه با نمك دوست هستند، با كليههايشان دشمن هستند. رسيدن سديم زياد به
بدن، قطعا به كليه‌ها آسيب مي‌زند و نمك‌دوستي نه تنها فشارخون شما را بالا
مي‌برد، بلكه به كليه‌هاي شما هم آسيبي جبران‌ناپذير مي‌زند و به آنها
استرس زيادي را وارد مي‌كند.
چه كنيم؟
اگر
هميشه برايتان سوال است كه در روز مجاز به مصرف چه ميزان نمك هستيد، به
شما مي‌گوييم كه تنها حق داريد هر روز 5 گرم نمك مصرف كنيد. حالا خودتان
قضاوت كنيد. تا امروز چقدر با كليههايتان دشمني كرده‌ايد؟
توالت عمومي نمي‌رويد؟
بسياري
از ما ترجيح مي‌دهيم به‌جاي اجابت مزاج در توالت‌هاي شلوغ و البته آلوده
عمومي، دستشويي‌مان را نگه داريم و تا رسيدن به خانه، خود را كنترل كنيم.
اگر برايتان زياد پيش مي‌آيد كه ادرارتان را كنترل كنيد، خود را در معرض
بيماري‌هاي مختلف كليه قرار مي‌دهید؛ از نارسايي كليه گرفته تا سنگ‌ساز
شدنش و حتي بي‌اختياري ادرار، همه مي‌توانند به‌خاطر تحمل اين نياز طبيعي
سراغ‌تان بيايند.
چه كنيم؟
به
بدنتان توجه كنيد و در مورد نيازهايش، هوشيارانه با او برخورد كنيد.
نگه‌داشتن ادرار هميشه عمدي و آگاهانه نيست. گاهي شما آنقدر درگير كار
هستيد كه مدت طولاني يادتان مي‌رود از پشت ميز كارتان بلند شويد و سري به
دستشويي بزنيد و اين دقيقا همان اتفاقي است كه ميتواند سلامت شما را به
خطر بيندازد.
زيادي شكر مي‌خوريد؟
محققان
مي‌گويند اغلب افراد عادت دارند كه هر روز دو ليوان يا بيشتر نوشيدني
شيرين مصرف كنند. چنين عادت تغذيه‌اي ميتواند به ادرار شما پروتئين وارد
كند. اولين حرفي كه وجود پروتئين در ادرار به شما مي‌زند، اين است كه
كليههايتان خوب كار نمي‌كنند.
چه كنيم؟
تا
آنجا كه مي‌توانيد قيد شيريني‌جات را بزنيد. شايد خودتان هم ندانيد كه در
طول روز چقدر مواد شيرين ميل مي‌كنيد اما اگر يك روز همه موادي را كه به
معده‌تان وارد مي‌كنيد روي كاغذ بنويسيد، در پايان روز مي‌فهميد كه بيشتر
از آنچه خيال مي‌كنيد اهل خوردن اين خوراكي‌ها هستيد.
بدنتان كمبود دارد؟
مهم
نيست قصد لاغر شدن داريد يا اينكه نمي‌خواهيد تغييري در وزنتان بدهيد. در
هر حال شما بايد همه انواع مواد غذايي را به اندازه لازم در رژيم‌تان قرار
دهيد. اگر اهل خوردن سبزيجات و ميوه‌هاي تازه نباشيد، به‌خاطر كمبود
ويتامين خودتان را در معرض ابتلا به سنگ كليه و يا نارسايي كليه قرار
می‌دهيد. براي داشتن كليه‌هاي سالم، بايد به اندازه كافي ويتامين 6B و
منيزيم ميل كنيد و با اين كار شانس سنگ‌ساز شدن كليههايتان را پايين
بياوريد. محققان مي‌گويند اغلب ما به اندازه كافي منيزيم مصرف نمي‌كنيم و
به‌خاطر اين كمبود كليه‌هايمان را در معرض خطر قرار مي‌دهيم.
چه كنيم؟
خودسرانه
رژيم نگيريد. اگر مي‌خواهيد وزن كم كنيد، به جاي كم كردن ميزان غذاي‌تان و
حذف كردن برخي مواد سراغ متخصص تغذيه برويد تا به شما آموزش دهد كه به
اندازه نياز بدنتان، نه بيشتر و نه كمتر، مواد غذايي ميل كنيد. گذشته از
اين، براي رساندن منيزيم به بدنتان مي‌توانيد هر روز سبوس برنج يا گندم ميل
كنيد و يا گذشته از سبزيجات برگ سبز، سراغ بذر كتان برويد كه هم ويتامين B
دارد و هم منيزيم فراوان.
زياد گوشت مي‌خوريد؟
اين
روزها بازار گياهخوار شدن داغ است و برخي متخصصان تغذيه در مورد اينكه
انتخاب يك رژيم غذايي كامل براي اين افراد كار پيچيده‌اي است و آنها را
معرض خطر فقر غذایی قرار می‌دهد هشدار مي‌دهند. با اين وجود بررسي‌ها نشان
مي‌دهد كه رژيم غذايي پرگوشت و به عبارت دقيق‌تر رژيمي كه در آن سهم
پروتئين حيواني زياد است، ميتواند براي كليه‌ها ضرر داشته باشد. از نظر
متخصصان چنين عادت غذايي بار متابوليك كليه‌ها را بيشتر مي‌كند و ميتواند
پس از چند سال به اختلال در عملكرد كليه‌ها منجر شود.
چه كنيم؟
براي
دور شدن از چنين خطري باز هم بايد همان توصيه به ظاهر تكراري اما مهم
متخصصان تغذيه را رعايت كنيد. گنجاندن مقدار قابل توجهي از سبزيجات در رژيم
روزانه‌تان ميتواند سهم پروتئين‌هاي حيواني را از وعده‌هاي غذايي شما كم
كند و فوايد بي‌شمار ديگري را هم به بدنتان برساند.
خوب نمي‌خوابيد؟
محروميت
مزمن خواب، اتفاق شايعي است كه برخي افراد آن را برگردن ساعت ناسازگار
بيولوژيك‌شان مي‌اندازند و برخي كار و يا مشغله‌هاي ديگر را بهانه مي‌كنند.
اما اين اتفاق ميتواند بيماري‌هاي متفاوتي را به جان افراد بيندازد كه
يكي‌شان بيماري‌هاي كليوي است. از آنجا كه بافت كليه در طول شب خود را
ترميم مي‌كند و براي جبران آسيب‌ديدگي‌هاي روزانه تلاش مي‌كند، محروم بودن
از خواب كافي شبانه ميتواند به كليه‌ها آسيبي جدي و جبران‌ناپذير وارد
كند.
چه كنيم؟
7
تا 8 ساعت خواب شبانه، نه‌تنها حق شماست بلكه كامل كردن اين ميزان خواب در
شب براي سالم ماندن بدنتان ضروری است. با اين كار نه تنها كليه‌ها، بلكه
معده و ديگر ارگان‌هاي بدنتان را سالم نگه مي‌داريد و به سلامت روان خود هم
خدمت بزرگي مي‌كنيد.
زياد قهوه مي‌خوريد؟
تنها
نمك نيست كه ميتواند فشار خون شما را بالا ببرد و به كليههايتان استرس
وارد كند. اگر در طول روز قهوه و نوشيدني‌هايي از اين دست زیاد مي‌خوريد،
همان آسیبی را که مصرف نمک زیاد بر سر کلیه می‌آورد به آن وارد می‌کنید.
تجربه پزشكان و بررسي‌هايشان نشان مي‌دهد كه قهوه دوست‌ها و كساني كه به
اين نوشيدني وابستگي دارند، در طول زمان سلامت كليههايشان را از دست
مي‌دهند.
چه كنيم؟
پزشكان
مي‌گويند نوشيدن بيشتر از 2 تا 3 فنجان قهوه در طول روز براي بسياري از
ارگان‌هاي بدن شما خطرناك است. گرچه برخي پژوهشگران فايده‌هايي را براي
نوشيدن بين 5 تا 7 فنجان قهوه در روز معرفي كرده‌اند، اما بايد اعتراف كنيم
كه زيان آن ميزان قهوه، بيشتر از فوايد اندكش است.
