10 نکته که پیش از خرید تلویزیون جدید باید به آنها توجه کنید
مردم معمولا هر 7 یا 8 سال یک بار تلویزیون جدید خریداری میکنند، پس اگر
در انتخاب خود دقت نکنید مجبور می‌شوید، یک کالا نامناسب را برای 7 یا 8
سال تحمل کنید! یا اینکه مجبور به خرید زود هنگام تلویزیون بعدی خود شوید.
از طرفی قیمت تلویزیونهای HDTV ارزان نیستند و با افزایش نرخ ارز (که گوش
شیطان کر در حال پایین آمدن است) قیمت تلویزیونها نیز مانند دیگر کالاهای
الکترونیکی به شدت افزایش یافته است. پس بهتر است، در انتخاب خود نهایت دقت
را به خرج داده و تنها به صحبت‌های فروشندگان که بیشتر به منافع خود
می‌اندیشند، توجه نکنید.
1. تلویزیون هوشمند
امروز بسیاری از تلویزیونهای موجود در بازار هوشمند هستند، تقریبا تمام
تولیدکنندگان مطرح نیز تلویزیونهای هوشمند تولید کرده‌اند. با این نوع از
تلویزیونها قادر خواهید بود تا به اینترنت متصل شده، ویدیو تماشا کنید یا
بر روی آنها نرم‌افزار و بازی نصب نمایید. در واقع تلویزیونهای هوشمند
همان تلویزیونهای معمولی هستند که به روی آنها یک سیستم‌عامل برای اجرای
برخی نرم‌افزارها نصب شده است. برخی از تلویزیونهای هوشمند از طریق کابل
به شبکه متصل میشوند و برخی دیگر از طریق شبکه بی سیم وای‌فای، پس اگر
قصد خرید این نوع از تلویزیونها را دارید براساس نیاز خود به نوع اتصال به
شبکه آنها نیز دقت کنید. همچنین باید بدانید که هر کدام از تولیدکنندگان
تلویزیونهای هوشمند از سیستم‌عامل خاص خود بهره میبرند که قادر به اجرای
نرم‌افزارهای دیگری نیستند، تعداد عناوین نرم‌افزارهای آنها نیز بسیار
محدود است. از طرفی دسترسی به بسیاری از این نرم‌افزارهای برای کاربران
ایرانی مسدود است که از مهمترین آنها میتوان به یوتیوب و نت فیلیکس اشاره
کرد. اما خوشبختانه برخی از تولیدکنندگان مطرح تلویزیون همچون ال‌جی قرار
است در محصولات جدید خود گوگل تی وی را جای دهند که به این ترتیب کاربر به
طیف وسیعی از نرم‌افزارها دسترسی خواهد داشت. البته این نکته را نیز باید
بدانید که امروزه گجت‌های کوچک و ارزانی در قالب دانگل تولید و عرضه
شده‌اند که به پورت HDMI هر نمایشگری متصل شده و سیستم‌عامل اندروید را به
آن اضافه میکنند، این بدین معناست که تلویزیون فعالی شما یا تلویزیونی غیر
هوشمندی که در آینده تهیه خواهید کرد به راحتی و با ابزاری که حدود 50
دلار قیمت دارد به تلویزیون هوشمند تبدیل میشود. پس اگر تلویزیون هوشمند
مورد نظر شما با هم رده غیر هوشمندش تفاوت قیمت قابل ملاحظه‌ای دارد، دور
آن را خط بکشید!
2. به طراحی فکر کنید اما خیلی به آن بها ندهید
طی سالهای اخیر تولیدکنندگان تلویزیون به سه عنصر مهم در طراحی توجه
ویژه داشته‌اند، پنل باریک‌تر، حاشیه نمایشگر کوچک‌تر و صفحه نمایش
بزرگتر. تلویزیونها روز به روز باریک‌تر شده و شکل پایه‌های آنها نیز
متفاوت شده است. اما وقتی تلویزیون بیش از حد باریک شود، آن وقت فضای کافی
برای دیگر قطعات باقی نمی‌ماند به عنوان مثال تقریبا تمام تلویزیونهای
بسیار باریک دنیا فاقد اسپیکر با صدای خروجی مناسب هستند و کاربر می‌بایست
یک سینمای خانگی جداگانه نیز به همراه تلویزیون خود خریداری کند تا صدای
مناسبی را تجربه کند. در نهایت شکل ظاهر و زیبایی تلویزیون اهمیت دارد اما
آنچه از همه چیز مهم‌تر است، کیفیت تصویر تلویزیون است. پس اولویت اول خود
را به کیفیت تصویر اختصاص دهید.
3. تقریبا تمام مشخصات فنی را فراموش کنید
همه تولیدکنندگان تلویزیون در کاتالوگ‌های تبلیغاتی، مشخصات فنی بسیاری
را ذکر میکنند که بیشتر به کتاب‌های علمی تخیلی شبیه هستند. پیش از این در
مقالات مختلفی به شکل مفصل به توضیح اصطلاحات اشتباه و اعداد و ارقام
دروغین منتشر شده توسط تولید کنندگان، اشاره کرده‌ایم، برای مشاهده جزئیات
کامل به مقاله «۱۶ اصطلاح گیج کننده در مورد صفحه نمایش و تلویزیون به همراه معانی آنها »
مراجعه کنید. اما بصورت خلاصه باید بدانید که کنتراست تصویر، رفرش ریت و
زمان پاسخ گویی همگی دروغ هستند و تولیدکنندگان از طرق مختلف این اعداد را
به شکل غیرواقعی اعلام میکنند.
قبل از انتخاب و خرید هر تلویزیون، از نزدیک کیفیت تصویر آن را در شرایط
مختلف مشاهده نموده و آن را با دیگر تلویزیونها مقایسه کنید. به عنوان
مثال اگر با زاویه به تلویزیون نگاه کنید به راحتی می‌توانید متوجه محدودیت
یا عدم محدودیت زاویه دید تلویزیون شوید. توجه داشته باشید که اکثر
تلویزیونها زاویه دید افقی مناسبی دارند، پس سعی کنید زاوید دید عمودی را
نیاز از پایین و بالای تلویزیون بررسی کنید.
مورد دیگری که در انتخاب تلویزیون اهمیت دارد سایز آن است، هرچه
تلویزیون بزرگتر باشد بهتر است، اما نباید بدنبال یک تلویزیون خیلی بزرگ
باشید. شما می‌توانید براساس مکان قرار گیری تلویزیون در منزل خود و
فاصله‌ای که قرار است نسبت به آن نشسته و به تماشای بنشینید، تلویزیون خود
را انتخاب کنید، برای محاسبه فاصله سایز استاندارد تلویزیون به مقاله «چه سایز تلویزیونی برای منزل شما مناسب تر است؟» مراجعه کنید.
4. درگاه‌های ورودی و خروجی: تنها HDMI اهمیت دارد
امروزه تلویزیونها به درگاه‌های مختلف و متنوعی تجهیز شده و روانه
بازار میشوند، اما تنها درگاه‌‌ای که شما به آن نیاز خواهید داشت، HDMI
است. تمام ابزارهای خارجی مانند پخش کننده‌ها، ست‌آپ باکس‌ها و غیره همگی
از HDMI پشتیبانی میکنند. اگر قصد دارید چندین ابزار را به تلویزیون متصل
کنید، به عنوان مثال تمایل دارید تا ایکس باکس، پخش کننده HD، گوگل تی وی و
غیره را به یک تلویزیون متصل کنید سعی کنید، به دنبال تلویزیونی باشید که
دارای چندین ورودی HDMI باشد.
5. پلاسما را فراموش نکنید
پلاسماها تقریبا به زیاد شدن تلویزیونهای LCD از بازار محو شدند، که
واقعا تاسف انگیز است. پلاسماها از بسیاری از جهت کیفیت تصویر بهتری نسبت
به LCDها دارند، تنها تلویزیونهای گران قیمت LCD از نظر کیفیت تصویر قادر
به رقابت با پلاسماها هستند. پلاسماها قیمت ارزان‌تری نسبت به LCDها دارند و
کیفیت تصویر آنها نیز در اکثر شرایط بهتر از آنها است، پس بهتر است در
هنگام خرید این تلویزیونها را نیز به لیست مقایسه خود اضافه کنید. برای
کسب اطلاعات بیشتر در مورد Plasma و LCD به مقاله «Plasma یا LCD: کدامیک بهتر است؟»مراجعه کنید.
6. کنترل از راه دورهای لمسی را فراموش کنید، تلفن و تبلت‌ها همان کار را انجام می‌دهند
برخی از تلویزیونهای گران قیمت امروزی به همراه یک کنترل از راه دور
شبیه به تلفن هوشمند ارائه میشوند که کار کردن با رابط کاربری بخش هوشمند
تلویزیون را ساده‌تر میکند. در برخی از شرایط اختلاف قیمت این تلویزیونها
با هم رده‌های بدون ریموت کنترل لمسی آنها بسیار زیاد است. از آنجایی که
کار خاصی نمیتوان با این کنترل از راه‌دورها انجام داد، بهتر است که دور
آنها را خط بکشید. امروزه کنترل از راه دورهای جامعی مثل Logitech Harmony
وارد بازار شده است که کنترل تمام ابزارهای شما را در دست گرفته و صفحه
لمسی نیز دارد. علاوه بر این امکان کنترل برخی از تلویزیونهای سامسونگ و
سونی از طریق تبلت‌های گلکسی و اکسپریا وجود دارد، و تنها با نصب یک
نرم‌افزار می‌توانید تلویزیون خود را کنترل کنید.
7. گیرنده دیجیتال بخرید
اگر تلویزیون HDTV جدید تهیه کردید برای آنکه از کیفیت تصویر برنامه‌های
تلویزیونی لذت ببرید باید بدنبال یک گیرنده دیجیتال باشید، چون کیفیت
تصویر سیگنال‌های آنالوگ در تلویزیونهای HDTV بسیار پایین و غیر قابل تحمل
است.
8. صدا را فراموش نکنید
تلویزیونهای HDTV به دلیل باریکی و ضخامت کم آنها فاقد بلندگو‌های با
کیفیت هستند، پس اگر تمایل دارید تا در تلویزیون خود به تماشای فیلمهای
سینمایی یا برنامه‌های ورزشی بنشینید، حتما به یک سینمای خانگی نیاز خواهید
داشت. اگر یک سینمای خانگی دالبی تهیه کنید و اسپیکرها را درست در اطراف
مکان نشستن خود قرار دهید، لذت غیرقابل وصفی از فیلمهای دالبی را تجربه
خواهید کرد.
9. کدام نوع از LED بهتر است؟
نمایشگرهای LED در واقع نوعی از LCDها هستند که نور پس زمینه پنل به جای
لامپ‌های فلورسنت توسط LEDها تامین میشود. LED ها در انواع و اقسام مختلف
روانه بازار شده‌اند، بهترین نوع آنها، تمام LED با قابلیت کنترل موضوعی
تاریکی (Local Dimming) است. برای کسب جزئیات کامل در مورد انواع LED و
مزایا و معایب هر کدام به مقاله «هر آنچه در مورد LED TV باید بدانید و معرفی انواع مختلف آن» مراجعه کنید.
10. کدام نوع از سه بعدی بهتر است؟
با پیشرفت تکنولوژی قیمت تلویزیونهای سه بعدی نیز کاهش یافته و محتوای
سه بعدی نیز بیشتر شده است. اگر تمایل به خرید تلویزیون سه بعدی دارید باید
بدانید که پخش تصاویر سه بعدی از طریق سه فناوری مختلف قابل انجام است.
برای آشنایی با فناوری‌های مختلف سهبعدی به مقاله زیرخاکی «3D در خانه: تکنولوژی های پخش – بخش اول»
مراجعه کنید. در حال حاضر دو فناوری پسیو (Passive 3D) و اکتیو (Active
3D) در تلویزیونهای سه بعدی بازار رایج هستند. که هر کدام برتری‌هایی نسبت
به دیگری دارند، تنها شرکتی که در بازار داخل کشور از فناوری پسیو بهره
می‌برد، ال جی است. در این فناوری عینکها ارزان قیمت، سبک و بدون نیاز به
باتری هستند ولی در عوض رزولوشن تصویر سه بعدی پسیو پایین‌تر از سه بعدی در
اکتیو است، اما در فناوری اکتیو شما با عینک سنگین‌تر، لرزش در تصویر و
افت روشنایی تصویر مواجه خواهید شد. برای مقایسه کامل سه بعدی اکتیو و پسیو
به مقاله «مقایسه سه بعدی Active با سه بعدی Passive -3D Cinema»
مراجعه کنید. در نهایت هر دو فناوری سه بعدی فعلی مزایا و معایب خود را
دارند، اما اگر اولیت شما در کیفیت تصویر بالا در حالت دو بعدی است بهتر
است به دنبال خرید یک تلویزیون 3 بعدی از نوع اکتیو باشید، چون به دلیل
لایه‌های اضافی در تلویزیونهای سه بعدی پسیو، کیفیت تصویر دو بعدی کمی
نسبت به تلویزیونهای معمولی پایین‌تر است. از طرفی اگر تمایل دارید تا
فیلمهای سه بعدی زیادی آن هم به همراه دوستان و اعضاء خانواده خود تماشا
کنید، بهتر است به یک تلویزیون سه بعدی پسیو انتخاب کنید، چون قیمت
عینکهای این نوع از تلویزیونها بسیار پایین تر از تلویزیونهای اکتیو است
و تجربه سه بعدی در این دو فناوری تقریبا نزدیک به هم است.
تلویزیون 3بعدی – ظاهروباطن
شکی
نیست که تلویزیون 3 بعدی در نگاه اول، تحسین و اعجاب بیننده را برمی
انگیزد و طرفداران زیادی به ویژه در بین جوانان دارد ولی در مقام عمل
چالشهای گوناگونی را با خود به همراه دارد. تلویزیون 3بعدی از یکسو معادل
تلویزیون HD نیست که آینده ی مسلم تلویزیون است و از دیگر سو تاریخچه ی
معتبری دارد.
- همچنین علاوه بر صنعت برودکست همزمان در صنعت سینما نیز
سینمای 3بعدی ظهور کردو شکوفا شد ولی با اقبال چندانی مواجه نشد. آیا در
تلویزیون نیز این اتفاق رخ خواهد داد؟ آیا این پدیده ی تجملی صنعت تلویزیون
خواهد بود و به سرعت از بین خواهد رفت؟ آیا مردم و مخاطبین از عینکهای
3بعدی خسته خواهند شد و آن را کنار خواهند گذاشت؟ - در هالیود و
در صنعت سینما گفته میشود که هزینه ی تولیدات 3بعدی تقریباً 2 برابر
دوبعدی است. در عین حال ادبیات تولید سه بعدی بسیار سختگیرانه و انعطاف
ناپذیر است. برای تهیه نسخه 2بعدی از یک تولید 3بعدی، فقط یک سوم تولیدات
همانگونه که هست قابل استفاده خواهد بود، یک سوم دیگر با تغییراتی قابل
استفاده است ویک سوم باقیمانده غیرقابل استفاده میباشد. بنابراین در بهترین
حالت، محتوای تولید شده در 3بعدی با همنوع 2بعدی خود تفاوت خواهد داشت. در
چنین حالتی انطباق و همسانی محتوا در هر دو نسخه به مسئله ی مهمی تبدیل
میشود.
- از دیگر سو،
باتوجه به افزایش کیفیت تولید و پخش سه بعدی، صفحات نمایشگر نیز نیازمند
به ارتقاء کیفی میشوند و همه ی این موارد باعث افزایش هزینه ها است که
موفقیت پروژهی تلویزیون 3بعدی را به چالش میکشد ولی به هرحال اگر شانس
موفقیتی برای آن وجود داشته باشد، بدون شک دراین مقطع از زمان خواهد بود. - یکی از
عوامل تهدیدکننده برای تلویزیون سه بعدی، اثرات جانبی آن بر سیستم اعصاب
بینایی و پدیده ی خستگی چشم (Eye Strain) است . برای مثال در شرایطی که
تلویزیونهای سه بعدی به بازارهای امریکای شمالی راه یافته اند، شرکت
سامسونگ اعلام کرده است که تحقیق درباره پیامدهای بلندمدت تماشای
تلویزیونهای سه بعدی را در دستور کار خود قرار میدهد. - مدیر
بازاریابی منطقه ای شرکت سامسونگ به تلویزیون دولتی کانادا گفته است،
“پژوهش درمورد اثرات جانبی تلویزیونهای سه بعدی با عینکهای «فعال» که
دیافراگم آنها باز و بسته میشوند، به تازگی آغاز شده است. به هنگام تماشای
تصاویر سه بعدی، چشم چپ و چشم راست فرد (با عینکهای ویژه)، هر یک شصت بار
در ثانیه پلک میزند. ما هنوز مطمئن نیستیم که بدن افراد نسبت به باز و بسته
شدن دیافراگم با چنین سرعتی، چه واکنشی خواهد داشت.”
وی
تأکید میکند که “به مردم هشدار داده ایم به هنگام تماشای تلویزیونهای سه
بعدی احتیاط بسیار به خرج دهند و درصورتی که احساس سرگیجه کردند، دیگر به
صفحه تلویزیون خیره نشوند. “
این
شرکت مصرانه از والدین کودکان خواسته است تا مراقب علائمی همچون حرکت های
غیرارادی، سرگیجه، درد و گرفتگی عضلات و نیز سرگیجه و تهوع در فرزندان خود
باشند چرا که تماشای تصاویر سه بعدی باعث خستگی ماهیچه های چشم کودکان
میشود که هنوز به اندازه کافی رشد نکرده اند و در نهایت باعث سردرد و
سرگیجه خواهد شد.
همچنین به افراد سالخورده، زنان باردار و افرادی که به بیماریهای جدی مبتلا هستند
توصیه شده برای جلوگیری از ابتلا به پیامدهای تماشای این تلویزیونها از آنها دوری کنند.
هنگام
تماشای فیلمهای سه بعدی، فرد حجم بالای اطلاعات بصری را دریافت میکند و
مغز به ناچار باید این داده ها و منطق آنها را تحلیل کند در حالی که به
تطابق با چنین شرایطی عادت ندارد و در نتیجه تماشای این فیلمها باعث فشار
غیرضروری بر فرد و خستگی ماهیچه های چشم میشوند.
با
وجود این که برای اثبات پیامدهای چشمگیر و بلندمدت فنآوری تلویزیونهای سه
بعدی بر سلامت انسان هنوز خیلی زود است، اما اثرات کوتاه مدت آن به اندازه
کافی نگران کننده هستند. در عین حال با استفاده از نرم افزارها و سخت
افزارهای خاص طراحی شده برای تصاویر 3بعدی و پردازشهای پس از تولید اولیه
میتوان اثرات ناشی از آن را کاهش داد.
در این میان چیزی که اهمیت دارد این است که بفهمیم تلویزیون سه بعدی چطور کار میکند؟
چه تواناییهایی دارد؟ و ازمایش تولید یا پخش 3بعدی چه مزایا و معایبی برای
کاربران دارد؟ بطور مسلم دیر یا زود لایه های ارشد مدیریتی به مرحله ی
تصمیم گیری میرسند و باید در مورد روش کار و مراحل آن تصمیم بگیرند.
بنابراین دانستن این نکته ضروری است که تصاویر 3بعدی مانند تصاویر معمولی و
هر روزه ی ما نیستند و باید خود را برای تمام مشکلات و پیشنیازهای آن
آماده کنیم چرا که مسئله فقط فراهم کردن حافظه بیشتر برای ضبط محتوای 3بعدی
یا نحوه ارسال سیگنال 3بعدی و امثال آن نیست. همه مراحل تولید و پس از آن،
توزیع و انتشار و نمایش و حتا مراحل آرشیو کردن آن باید به دقت بررسی و
طراحی شوند تا علاوه بر ارائه تصاویر مطلوب و با کیفیت، اثرات جانبی آن نیز
بر مخاطب به حداقل برسد.
تلویزیون 3بعدی از ابتدای تولد تا امروز 3 نسل را به خود دیده است.
نسل
اول: این نوع تلویزیون 3بعدی در حال حاضر مورد استفاده ی گسترده و
روزافزون واقع شده و بر مبنای ترکیب تصاویر چپ و راست کار میکند. بیننده
باید از عینک مخصوص استفاده کند و ترکیب تصاویر دریافت شده توسط هرچشم، در
مغز صورت میپذیرد. بنابراین احساس عمق تصویر به تفاوت دو تصویر چپ و راست
محدود میشود که توسط مغز بازسازی میگردد.
نسل دوم: در این نسل یک زوج از تصاویر (از یک سوژه) بطور مداوم ضبط میشود و
توسط یک صفحه ی نمایش و بدون عینک قابل مشاهده است (اتواستریو سکپیک).
باتوجه به تکنولوژی امروز، در این روش محدودیتهایی برای کیفیت تصاویر و محل
قرار گرفتن بیننده نسبت به صفحه نمایش (زاویه ی دید) وجود دارد که
احتمالاً با گذشت زمان و پیشرفت در رفع محدودیتهای تکنیکی، این نسل در
آینده در رده ی محصولات خانگی قرار خواهد گرفت.
نسل
سوم: در نسل سوم که هنوز پا به عرصه پخش عمومی نگذاشته است، تمام جزئیات
تصویر و حتا نور بازگشته از سوژه ضبط خواهد شد و محدودیتهای قبلی وجود
ندارد. علاوه بر آن خستگی چشم نیز از بین خواهد رفت.
آنچه که امروز بعنوان تلویزیون سه بعدی میشناسیم و در مورد آن
صحبت میکنیم، نسل اول است. تصویر توسط 2 دوربین ضبط، تدوین، کدگذاری و
توزیع میشود و برای دیدن، نیازمند تمهیداتی از جمله عینکهای ویژه است تا
چشم چپ و راست جزئیات تصویری درست را دریافت و به مغز منتقل نماید.
تولید 3بعدی:
تولید محتوای 3بعدی خود یک هنر است و فقط با قرار دادن دو
دوربین در کنار هم (که البته مرحله آغازین کار است) نمیتوان تصاویر 3بعدی
خارقالعادهای بدست آورد. تصاویر 3بعدی با وسیله ای شبیه به آنچه در شکل زیر
میبینیم تهیه میشوند، در تولید 3بعدی قوانین متعددی باید بکار گرفته شود.
از آن جمله استفاده از لنزهایی با زاویه باز، دیافراگم هرچه کمتر، لنزهایی
که به دقت برای فاصله تا اولین سوژه یا المان تصویری انتخاب شده اند و
محدوده کوچک عمق تصاویر را میتوان ذکر کرد. در نظر داشتن موارد مذکور
البته باعث خلق تصاویر 3بعدی قابل قبولی خواهد بود، علاوه بر آن عمق مطلوبی
به تصاویر بخشیده و باعث کم شدن خستگی چشم خواهد شد.
ترکیب دوتایی دوربین میتواند به گونه ای طراحی شود که حالتی
یکپارچه و قابل تنظیم به لنزها بدهد. روشهای مختلفی برای این تنظیم وجود
دارد. برای نتیجه ی بهتر میتوان از پردازش الکترونیکی تصاویر استفاده کرد.
یعنی دو دوربین بدون دغدغه ی تنظیمات پیچیده در خط مستقیم تصاویر را ضبط و
سپس با پردازش فریم به فریم، تصحیحات و تنظیمات لازم را اعمال نمود. با این
روش در واقع فرآوری موضوع ضبط شده، پس از آن تازه آغاز میشود و پردازش
زیادی صورت میگیرد که در آن هر یک از تصاویر چپ و راست، صحنه به صحنه تصحیح
میشوند تا بهترین عمق تصویر و کمترین خستگی چشم را پوشش دهند. زیرا تغییر
عمق ناگهانی در اجزای تصویر میتواند زنگ خطری برای شروع فرآیند خستگی و
فشار چشم باشد.
توزیع و پخش 3بعدی:
پس از اتمام مراحل تولید نوبت به انتشار سیگنال 3بعدی میرسد.
هم اکنون تولیدکنندگان و آزمایشگاههای مستقل و متعددی بر روی روشهای مختلف
کار میکنند تا هر یک در نهایت راه حل و پیشنهاد خود ارائه دهند. در میان
روشهای مختلف موجود، اکثر آنها قابل اجرا هستند ولی این نکته هنوز روشن
نیست که آیا تلویزیون سه بعدی مرهون رسیدن به یک راه حل نهایی و واحد است
یا این تنوع و تکثر روشها، خود موجب پیشرفت آن خواهد بود.
نگاهی گذرا به روشها و گزینه های موجود ما را به یکی از 4 روش زیر میرساند:
1-آناگلیف رنگی:
ارسال لومینانس تصویر چپ و راست با کیفیت HD و
رنگ قرمز و آبی (همگی در یک تصویر). در این متد محدودیتهایی در کیفیت و
وفاداری به رنگهای اصلی وجود دارد ولی در عوض زیرساخت جدیدی برای ارسال
لازم نخواهد بود.
2-ارسال 2 تصویر(HD)چپ و راست:
این روش باتوجه به نرخ بیت بالا، پهنای باند زیادی را اشغال خواهد کرد و در مرحله ارسال و انتشار نیازمند تمهیدات خاصی خواهد بود.
3-ارسال 2 تصویرHD در قالب یک فریم:
اینکار به 4 صورت امکانپذیر است:
الف) ترکیب تصویر چپ و تصویر راست بصورت پایین و بالای آنامورفیک
ب) ترکیب تصویر چپ و تصویر راست بصورت پهلو به پهلو
ج) استفاده از روش نمونهبرداری جابجاشونده بین تصاویر چپ و راست
د) ترکیب تصاویر چپ و راست بصورت یک خط درمیان
در هر مورد میتوان نقطه ی بهینه ای بین کیفیت و پهنای باند
موردنیاز پیدا کرد. واضح است که هر یک از روشهای فوق، کاهشی در کیفیت افقی
یا عمودی تصویر (و یا هر دو) در پی خواهد داشت ولی نتیجه ی نهایی آنقدرها
هم که فکر میکنیم بد نیست زیرا پردازش سیگنال تصویر استریو در مغز به
گونهای صورت میگیرد که تصویر نهایی درک شده توسط شخص، حاصل جمع اطلاعات هر
دو تصویر راست و چپ خواهد بود.
البته در صورتی که کیفیت و نوع تصویر از درجه اهمیت بالایی
برخوردار باشد میتواند از کدینگ MPEG SVC استفاده کرد. با این کار دستکم از
نظر تئوری، کیفیت تصویر قدری بهبود خواهد یافت.
4-ارسال یک تصویرHD
در این روش، دو تصویر چپ و راست توسط گیرنده آشکارسازی میشود و در آن از تفاضل دو سیگنال و یا نقشه عمق تصویر استفاده میشود.
نمایش سهبعدی
نمایشگرهای سه بعدی در پنج گروه دسته بندی میشوند:
الف – تلویزیونهای رنگی معمولی که مشروط به دریافت سیگنال ارسالی به روش آناگلیف بوده و بیننده باید از عینک آبی – قرمز / سبز استفاده کند.
ب – نمایشگرهای جدید به انضمام عینکهای مجهز
به شاتر فعال. در این عینکها تصاویر چپ و راست به صورت پیاپی با فرکانس
100/120 Hz نمایش داده میشود. پرده های حائل به صورت الکترونیکی باز و بسته
میشود. این شاتر الکترونیکی توسط یک فرستنده ی مادون قرمز (IR) که در
تلویزیون تعبیه شده کنترل میشود.
پ – تلویزیونهای جدید که از عینکهای پلاریزه
و غیرفعال بهره میبرند. در این روش تصویر چپ و راست توسط لنزهای چپ و راست
عینک که نسبت به هم پلاریزه هستند برداشت میشود. تصویر تلویزیون به دو روش
قابل نمایش است. سنجش با نرخ فرکانس 100/120 Hz و یا ارسال تصاویر چپ و
راست در خطوط افقی متفاوت تصویر
ت – نمایشگرهای
آنامورفیک. در این روش تصاویر چپ و راست توسط خود صفحه نمایشدهنده
آشکارسازی میشود و به عینک نیازی نیست. شرکت فیلیپس در پیشرو تحقیقات و
تولید این نوع تلویزیون بعنوان نسل سوم نمایشگرهای سه بعدی میباشد.
الف) ترکیب تصویر چپ و تصویر راست بصورت پایین و بالای آنامورفیک
ب) ترکیب تصویر چپ و تصویر راست بصورت پهلو به پهلو
ج) استفاده از روش نمونه برداری جابجاشونده بین تصاویر چپ و راست
د) ترکیب تصاویر چپ و راست بصورت یک خط درمیان
در هر مورد میتوان نقطه ی بهینه ای بین کیفیت و پهنای باند
موردنیاز پیدا کرد. واضح است که هر یک از روشهای فوق، کاهشی در کیفیت افقی
یا عمودی تصویر (و یا هر دو) در پی خواهد داشت ولی نتیجه ی نهایی آنقدرها
هم که فکر میکنیم بد نیست زیرا پردازش سیگنال تصویر استریو در مغز به گونه
ای صورت میگیرد که تصویر نهایی درک شده توسط شخص، حاصل جمع اطلاعات هر دو
تصویر راست و چپ خواهد بود.
البته در صورتی که کیفیت و نوع تصویر از درجه اهمیت بالایی
برخوردار باشد میتواند از کدینگ MPEG SVC استفاده کرد. با این کار دستکم از
نظر تئوری، کیفیت تصویر قدری بهبود خواهد یافت.
- ارسال یک تصویر HD
در این روش، دو تصویر چپ و راست توسط گیرنده آشکارسازی میشود و در آن از تفاضل دو سیگنال و یا نقشه عمق تصویر استفاده میشود.
نمایش سهبعدی
نمایشگرهای سه بعدی در پنج گروه دسته بندی میشوند:
الف – تلویزیونهای رنگی معمولی که مشروط به دریافت سیگنال ارسالی به روش آناگلیف بوده و بیننده باید از عینک آبی – قرمز / سبز استفاده کند.
ب – نمایشگرهای جدید به انضمام عینکهای مجهز
به شاتر فعال. در این عینکها تصاویر چپ و راست به صورت پیاپی با فرکانس
100/120 Hz نمایش داده میشود. پرده های حائل به صورت الکترونیکی باز و بسته
میشود. این شاتر الکترونیکی توسط یک فرستنده ی مادون قرمز (IR) که در
تلویزیون تعبیه شده کنترل میشود.
پ – تلویزیونهای جدید که از عینکهای پلاریزه
و غیرفعال بهره میبرند. در این روش تصویر چپ و راست توسط لنزهای چپ و راست
عینک که نسبت به هم پلاریزه هستند برداشت میشود. تصویر تلویزیون به دو روش
قابل نمایش است. سنجش با نرخ فرکانس 100/120 Hz و یا ارسال تصاویر چپ و
راست در خطوط افقی متفاوت تصویر
ت – نمایشگرهای آنامورفیک. در این روش
تصاویر چپ و راست توسط خود صفحه نمایشدهنده آشکارسازی میشود و به عینک
نیازی نیست. شرکت فیلیپس در پیشرو تحقیقات و تولید این نوع تلویزیون بعنوان
نسل سوم نمایشگرهای سه بعدی میباشد.
هر یک از روشهای فوق معایب و مزایای خاص خود را دارد. بطور
کلی و بر مبنای توصیه های متخصصان حوزه ی برودکست گزینه های ب و پ در حال
حاضر مناسبترین و در نتیجه رایجترین گزینه ها هستند و شایسته و حتی بایسته
است که فرمت انتشار استانداردی برای گزینه های ب و پ تعریف شود تا هر دو
بتوانند در یک شرایط همسان انتقال و انتشار به رقابت بپردازند. در این صورت
آیندهی آنها باتوجه به کیفیت و قیمت هر کدام، روشن خواهد شد.
_ استانداردهای تلویزیون سهبعدی
گروههای متعددی در زمینه ی استانداردسازی فعالیت میکنند. گروه
ITU-R SG6 که قبلاً توصیه نامه های 601 و 709 را تدوین کرده اند طی سالهای
گذشته فعالیت مستمری در این زمینه انجام داده اند. همچنین زیرگروه مرتبط
با DVB، استاندارد کردن تلویزیون سه بعدی را بعنوان بخش درآمدزا در معرض
بحث و بررسی قرار داده است. در مؤسسات SMPTE و گروه MPEG ISO/IEC نیز
بررسیهایی در جریان است. در کنسرسیوم blu-ray و DVD نیز پروپوزال هایی
ارائه شده و در فضای سایبری نیز پخش 3D واجد استانداردهای اولیه ای می
باشد.
نتیجه آنکه:
_ کیفیت بهتر تصاویر، تلویزیون سه بعدی بهتری را در پی خواهد
داشت بدین معنا که HD مقدم بر 3D است چرا که در این مقام جایی برای تنزل و
افت کیفی وجود ندارد.
_ تمام سیستمهای سه بعدی بصورت بالقوه ظرفیت ایجاد فشار و
خستگی چشم دارند. این مسئله میتواند به حداقل برسد ولی باید در حین ایجاد
چرخه تولید و توزیع تا انتشار تمام جزئیات به دقت مورد توجه و بررسی قرار
گیرد. البته در نهایت بیننده نباید مدت طولانی به تماشای محتوای 3بعدی
بنشیند. (یک یا حداکثر دو ساعت قابل توصیه است).
_ امروزه مهمترین قسمت تلویزیون سه بعدی، تصمیمگیری درمورد نحوه ی انتشار سیگنال چپ و راست در فضای HD میباشد.
_ دیگر نکته ی با اهمیت نحوه ی عملکرد تلویزیونهای سه بعدی
(صفحات نمایش) است. اگرچه به نظر میرسد که تمایل سازندگان به تشویق مشتریان
برای خرید تلویزیونهای سه بعدی و در نتیجه افزایش آمار فروش، انگیزه ی
قدرتمندی برای انحصاری و غیرقابل دسترس کردن جزئیات و اطلاعات مربوطه به
صفحات نمایش 3 بعدی است.
