دانش آموزان 12تا 13 ساله دارای مشکلات رفتاری ارتباطی در دوره راهنمایی تحصیلی
تحقیق حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش سبک حل مسئله به منزلة متغیر مستقل بر میزان
عزت نفس و مشکلات رفتاری ارتباطی به عنوان متغیرهای وابسته در دانش‌آموزان 12 تا 13
ساله (مقطع راهنمایی تحصیلی) انجام گرفته است. ابزار مورد استفاده در این تحقیق
آزمون عزت نفس کوپر اسمیت[1] و پرسشنامه مشکلات رفتاری راتر[2] بوده است. از میان
68 دانش‌آموز، 48 نفر که نمرات آنها در پرسشنامه راتر 9 و بیش از 9 و در پرسشنامه
عزت نفس کمتر از حد میانگین بود، به طور تصادفی انتخاب و به گروههای آزمایش و کنترل
تقسیم شدند. گروه آزمایش به مدت 7 هفته (هر هفته یک جلسه 90 دقیقه‌ای) تحت تأثیر
متغیر مستقل قرار گرفتند، در حالی‌که گروه کنترل هیچ‌گونه آموزشی دریافت نکردند. در
این مرحله پس‌آزمون انجام شد و داده‌ها با بهره‌گیری از تحلیل کوواریانس مورد تجزیه
و تحلیل آماری قرار گرفتند. یافته‌های تحقیق نشان دادند که میانگین‌های عزت نفس کلی
دو گروه آزمایش و کنترل در پس‌آزمون تفاوت معنادار وجود دارد (P = 0). بدین گونه که
میانگین نمرات عزت نفس کلی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل بیشتر بود. همچنین
مقایسة میان میانگین‌های عزت نفس کلی دو گروه پسر و دختر در پس‌آزمون تفاوت معنادار
نشان نداد. تأثیر متقابل جنسیت و آموزش عزت نفس در این تحقیق معنادار نبود.
مشکلات دوره ی راهنمایی
کم بود آهن وکم خونی
کمبود اهن و کم خونی ناشی از آن از
مشکلات عمده تغذیه ای و بهداشتی در کشور است .گروه هایی که بیشتر در معرض
کم خونی فقر آهن قرار دارند عبارتند از :
شیرخواران – کودکان زیر ۶ سال – نوجوانان – دختران نوجوان و زنان در سنین باروری به ویژه زنان باردار -پسران نوجوان و مردان بالغ هم ممکن است دچار کم خونی فقر آهن بشوند اما این خطر در بین آنان کمتر است .
کودکان سنین مدرسه خصوصاْ اگر متعلق به
خانواده هایی باشند که از نظر اقتصادی اجتماعی در سطح پایین قرار گیرند
ممکن است به درجاتی از فقر آهن و کم خونی ناشی از ان مبتلا شوند .
در مناطقی که آب آلوده است و وضعیت بهداشت
محیط در سطح مطلوبی قرار ندارد ممکن است دریافت آهن از طریق مواد غذایی
کافی باشد ولی ابتلا به بیماریهای عفونی و انگلی موجب سوء تغذیه پروتئین
انرژی گردد که خود روی جذب آهن اثر دارد .
عوارض مهم فقر آهن عبارتند از :
رنگ پریدگی دائمی زبان و مخاط داخل چشم و
لب ها – کم رنگ شدن خطوط کف دست – بی تفاوتی – احساس ضعف و خستگی و بی حسی
– سیاهی رفتن چشم – سرگیجه – سردرد – بی اشتهایی – حالت تهوع و خواب رفتن و
سوزن سوزن شدن دستها و پاها – کاهش قدرت یادگیری – عدم تمایل به
فعالیتهای فیزیکی مثل ورزش .
در موارد شدید تنگی نفس و تپش قلب و ورم
قوزک پا همراه است .کودک پس از این مرحله از ذخایر بدن خود استفاده می کند و
در صورتی که ذخایر کاهش یابد کم کم وارد مرحله کم خونی فقر آهن میشود .
کم خونی فقر آهن در کودکان سنین مدرسه موجب کاهش قدرت یادگیری میشود.
ضریب هوشی این کودکان ۵ تا ۱۰ امتیاز کمتر
از حد طبیعی برآورده شده است هم چنین این کودکان میزان ابتلا به بیماریهای
عفونی بیشتر است زیرا سیستم ایمنی انان قادر به مبارزه با عوامل بیماری زا
نیست.
تر س ازمدرسه
ترس از مدرسه . اجتناب از مدرسه و امتناع
از مدرسه اصطلاحاتی اند که نوعی اختلال اضطابی را در بچه هایی توصیف می
کنند که ترسی پایدار و غیر منطقی از مدرسه رفتن دارند .
رفتار این گونه بچه ها با بچه های مدرسه گریز که هیچ نگرانی از عدم موفقیت در مدرسه ندارند متفاوت است .
بچه هایی که ترس از مدرسه دارند میخواهند در تماس نزدیک با والدین خود باشند در صورتی که بچه های مدرسه گریز اینگونه نیستند.
بچه هایی که دارای ترس از مدرسه هستند اغلب نا مطمئن و حساس اند و نمی دانند چگونه بر هیجانات خودفائق آیند.آنان مضطرب به نظر می رسند و ممکن است از نظر جسمی باحضور در مدرسه ناخوش و مریض گردند .
نشانه های ترس از مدرسه
1. شکم دردهای مکرر و دیگر ناراحتی های جسمانی از قبیل تهوع استفراغ اسهال خستگی یا سردردی که علل جسمانی ندارند .
2. محکم چسبیدن به والدین و یا پرستار یا کج خلقی و وحشت زدگی در هنگام جدا شدن از آنها.
3. ترس از تاریکی یا تنها بودن در یک اتاق .
4. وحشت از خوابیدن یا دیدن کابوسهای شبانه .
5. ترسهای اغراق آمیز از حیوانات غولها و دیوها . مدرسه و غیره .
6. نگرانی مداوم از سلامتی خود و دیگران .
علل ناشی از مسایل خانه و خانواده
1. تجربه کردن یک تغییر خانوادگی مانند : جابه جایی – مریضی – جدایی – متارکه – مرگ – افسردگی یا مشکلات مالی .
2. عدم حضور در مدرسه به علت یک بیماری دراز مدت .
3. برخورداری از توجه تمام و کمال یکی از والدین هنگام حضور در خانه .
4. داشتن یک پدر و یا مادر بیش از حد حامی که این فکر را تقویت کند که دور شدن از او خطرناک است .
5. نگرانی از یک واقعه قریب الوقوع در خانه .
6. اجازه داشتن برای تماشای تلویزیون . انجام بازیهای کامپیوتری و
7. بازی با اسباب بازی ها به جای انجام تکالیف مدرسه .
8. ترس از اینکه هنگامی که وی در مدرسه است ممکن است یک بزرگسال به اعضای خانواده او صدمه بزند .
9. ترس از خشونت همسایگان – توفان – سیل – آتش سوزی و غیره
