روز مهربانی (متن مجری هفته احسان و نیکوکاری)
دوستای مهربون، سلام. سلام به همه اون بچه های عزیزم که این روزها، یعنی
توی این یک هفته که «احسان و نیکوکاری» نام گذاری شده، به فکر دوست های
فقیر و نیازمندشون هستند و به اون ها کمک می کنند.
می دونید احسان و نیکوکاری یعنی چی؟
احسان
و نیکوکاری، یعنی انجام کارهای خوب؛ مثل کمک به دیگران، کمک به آدم هایی
که فقیر هستند و نیاز به کمک دارند، تا اون ها هم بتونن زندگی خوب و شادی
داشته باشند.
خدای بزرگ، بزرگ ترین بخشنده است و آدم های بخشنده رو هم خیلی دوست داره.
ما آدم ها هم برای این که بتونیم جز بخشنده ها باشیم، یک هفته از سال رو، به نام«هفته احسان و نیکوکاری»
انتخاب کرده ایم که در آن، به نیازمندان و فقیران کمک کنیم. چه قدر خوبه
که همیشه به یاد آدم های فقیر باشیم تا خدای خوب، از ما راضی باشه.
دوستای
عزیزم! سارا خانوم، امروز یه کار خیلی خوب انجام داده؛ اون امروز لباسی رو
که برای عیدش خریده بود، کادو کرد و اومد پیش باباش و گفت که بابا! می
خوام این رو برای جشن نیکوکاری، به بچه های فقیر هدیه کنم. وقتی بابا ازش
پرسید که پس خودت چی؟ لبخندی زد و گفت: من خودم از همون لباس پارسال که
قبلاً برام خریدی، استفاده می کنم، ولی اون بچه هایی که فقیر هستند، اصلاً
لباس قشنگی ندارند که بخوان برای شب عید بپوشن و به همین خاطر الان ناراحت
هستند و من هم می خوام با این کادو، اون ها رو خوشحال کنم.
بچه
های نازنین! حالا می خوام یه قصه براتون بگم. یک روز یه آقاپسری که اسمش
«احسان» بود، همراه با پدربزرگش داشت می رفت پارک. بعددید که پدر بزرگ
ایستاده و داره یه تابلویی رو می خونه. احسان پرسید: بابابزرگ! اون جا چی
نوشته؟ پدر بزرگ هم با مهربانی گفت: عزیزم! نوشته «هفته احسان و نیکوکاری
مبارک». احسان کوچولو خندید و گفت: «باباجون! احسان که اسم منه؟» بابابزرگ
گفت: درسته، ولی کلمه «احسان»، یعنی نیکوکاری. توی کشور ما، از 14 تا 21
اسفند هر سال، به نام «هفته احسان و نیکوکاری» نام گذاری شده؛ یعنی توی این
یک هفته، هر کدوم از ما، به اندازه ای که می تونیم، به آدم های فقیر و بی
بضاعت کمک می کنیم تا اون ها هم بتونن شب عید خوبی داشته باشند.
خدا نیکوکاران را دوست دارد.
بچه
های خوب! می دونید که خدای بزرگ، بارها توی قرآن کریم، از نیکوکارها نام
برده و گفته که اون ها رو دوست داره. مثلاً توی سوره ای، قصه نیکوکاری حضرت
علی علیه السلام و خانواده اش رو گفته، که اون آدم های بزرگ و خوب، سه روز
تمام روزه گرفتند، ولی موقع افطار، غذای خودشون رو به یک انسان های
نیازمند دادند و خودشون گرسنه موندند.
خداوند هم از این کار
اون ها خیلی خوشش اومد و قصه اون ها رو توی قرآن کریم آورد تا ما مسلمون
ها، همیشه اون رو بخونیم و مثل اون ها، به فکر دیگران باشیم و به اون ها
کمک کنیم.
بچه ها! این روزها که هفته احسان و نیکوکاریه، فرصت مناسبیه تا ما هم بتونیم به دوستای نیازمندمون کمک کنیم.
*****************************************
روز احسان و نیکوکاری، روز خیر و برکت فرا رسید.
نسیم
رحمت خداوند از هر سو به مشام می رسد؛ جسم و جان ما را می نوازد و همه ما
را به نکوکاری فرا می خواند، بیایید در این روز با عملی نیک، هر چند اندک،
به جمع نیکوکاران بپیوندیم.
دل ها به هم نزدیک می شوند و
شکوفه های مهربانی در قلب ها جوانه می زند. امروز لب ها برای لبخند پر از
بهانه اند و بازار محبت گرم است. شاید بتوان با سرمایه احسان و نیکوکاری،
در این روز، دلی به دست آورد و با دوستی و مهرورزی، بوستان وجود را زینت
داد و نهال عشق و خوبی را بار دیگر آبیاری کرد.
مهربانی می كنم گر با كسی از خدای خود اطاعت می كنم
همیشه طراوت میهمان دل های ماست. از آسمان ایران همیشه عطوفت می بارد و درختان عاطفه میوه های
ایثار، نثار
می کنند. زمینیان ایرانی
آسمانی هستند. حكایت ، حكایت از گل و باران سخاوت است . خوب اگر نگاه
كنیم
خدا در همین
نزدیکی ها نعمت سخاوتمندی می پاشد . از اینجا فرشتگان
طبق طبق نیکی به آسمان خواهند برد ، اگر
دست فتاده ایی را
بگیریم .اینجا
می خواهیم كسی غمگین نباشد ، همه به اضافه ما خوشبخت باشند . اینجا آبها
آواز
مهربانی می خوانند
.اینجا همه دوش معرفت گرفته و به یاری درماندگان از
مستمری زندگی آسوده و شرمنده از اهل و عیال
می روند .اینجا
همه می خواهند
درآمد سرانه فقرا بالا رود و سود خالص ثروت به حساب فقرا هم ریخته شود
.اینجا بال
امید شكسته بالان
با مرهم دلسوزان مداوا میشود .اینجا فقرایی
هستند كه حدیث بی نوایی خود را با كسی بازگو نمی كنند .
ما پیرو آن مولاییم این حاکم عدالت پیشه و قدرتمند رئوف، که روز و شب و آشکار و پنهان به یتیمان
و فقرا رسیدگی می کرد،
حتی در آخرین لحظات عمر گرانمایه اش، درباره آنان سفارش می کند و هنگامی که در بستر آرمیده و
در انتظار ملک
الموت است در آخرین وصیت های خود به فرزندانش می فرماید: «خدا را! خدا را! درباره یتیمان.
نکند آنان گاهی سیر و
گاهی گرسنه بمانند و حقوقشان ضایع شود»
ما از اهالی محلّه کرامتم. پیشه مان میهمان داری است. دلمان لبریز از عشق و عاطفه است. سال
هاست که دغدغه
عدالت و انسانیّت و وجدان را به دوش می کشم. مردمانِ فقررا از نزدیک می شناسیم.
ای شما، شما سزاوارِ کرامتید. نگاه های منتظر، به دستان پر مهرتان خیره مانده است.
اینک درروزهای پایانی سال دل
های خسته را در میهمانی خود پذیرا خواهیم بود و بدان لبخند را بر لب های خشکیده خواهیم افشاند . فردا که بهار آید
دستانِ خود را سبز خواهیم دید.
امروز
فرصت آن را داری تا دوستی ندار را در دارایی و نداری ات سهیم كنی . امروز
مجال آن یافته ایی تا ستاره درخشان آسمان خوبی ها شوی، امروز دلت را آسمانی
كن و آبی شو تا آنجا كه آفتابی شویی.
اینجا باغ عاطفه است. درختانِ احساس، شکوفه کرده اند. بر گلبرگ های ایمان،شبنم محبّت چکیده
است. پرنده های
نیکوکاری، فضای باغ را از نغمه های توحیدی خود پر کرده اند و باغبان لبخندزنان فریاد می زند:
مژده! مژده! بهار
نزدیک است.
رگهایمان از خون انسانیّت لبریز است. نبضمان هر لحظه با یاد دیگران می زند. هوای حیاط دل هایمان
لبریز از مهربانی
است. در هر تپش، قلبمان فداکاری را فریاد می زند. از باغچه هامان بوی سیب عاطفه می آید. دریای
چشمانمان تا ساحل
غربت محرومان موج می زند. ما اهالی سرزمین نیکوکاری هستیم كه سروده ایم :
بنی آدم اعضای یكدیگرند
كه در آفرینش ز یك گوهرند
تو كز محنت دیگران بی غمی
نشاید كه نامت نهند آدمی
چشمهای گریان کودکان محروم،اینروزها چشم به راه دستهای نوازشگرماست که همواره به بهانه ای،
“مهربانی” را بین
خود و همنوع خود تقسیم می کنند.اینروزها فرصتی است برای حضور پربار و محبت آمیز مردم، تا
این حقیقت بر قشر
آسیب پذیر و محروم جامعه آشکار شود که هیچ گاه تنها نیستند.
خدای
بزرگ ، بزرگ بخشنده است و آدمهای بخشنده را دوست دارد…خدایی كه عتابش
،بخشش و مهربانی اش تو را گاهی غافلگیر می كند.روح اوست كه در ما دمیده مگر
می شود مهربان نبود ؟ مگر می شود به آرامی سر بر بالین گذاری وقتی كودكی
را می شناسی كه شبش را با فكر دغدغه های كودكانه فردایش صبح می كند
و می خواهم بگویم كه :
همت كنید هركس به وسع خود در شاد كردن خانه ایی سهیم باشد. در كار خیر حاجت هیچ استخاره
نیست .
بازآهنگ طراوت می كنم
از گل و باران حكایت می كنم
از درخت مهر سیبی می كنم
در میان شهر قسمت می كنم
بوسه بر دست محبت می زنم
از صمیمیت حمایت می كنم
با دلی از آینه تابنده تر
هر تبسم را اجابت می كنم
آیه تطهیر دلهامان صفاست
روز و شب آنرا تلاوت می كنم
مهربانی می كنم گر با كسی
از خدای خود اطاعت می كنم
