فناوری نانو
C60 که از جستارهای مهم پژوهشهای وابسته به فناوری نانو است.
فناوری نانو یا نانوتکنولوژی
رشته‌ای از دانش کاربردی و فناوری است که جستارهای گسترده‌ای را پوشش
می‌دهد. موضوع اصلی آن نیز مهار ماده یا دستگاههای در ابعاد کمتر از یک
میکرومتر، معمولاً حدود ۱ تا ۱۰۰ نانومتر است. در واقع نانوفناوری فهم و به
کارگیری خواص جدیدی از مواد و سیستمهایی در این ابعاد است که اثرات فیزیکی
جدیدی – عمدتا متاثر از غلبه خواص کوانتومی بر خواص کلاسیک – از خود نشان
می دهند. نانوفناوری یک دانش به شدت میان‌رشته‌ای است و به رشته‌هایی چون فیزیک کاربردی، مهندسی مواد، ابزارهای نیم رسانا، شیمی ابرمولکول و حتی مهندسی مکانیک، مهندسی برق و مهندسی شیمی
نیز مربوط می‌شود. نانوفناوری می‌تواند به عنوان ادامهٔ دانش کنونی به
ابعاد نانو یا طرح‌ریزی دانش کنونی بر پایه‌هایی جدیدتر و امروزی‌تر باشد.
اصول بنیادی
یک نانومتر (nm) یک میلیاردیم متر است. برای سنجش طول پیوندهای کربن-کربن، یا فاصلهٔ میان دو اتم بازهٔ ۱۲ تا ۱۵ نانومتر به کار می‌رود؛ همچنین طول یک جفتِ دی‌ان‌آ
نزدیک به ۲ نانومتر است. و از سوی دیگر کوچک‌ترین باکتری سلول‌دار ۲۰۰
نانومتر است. اگر بخواهیم برای دریافتن مفهوم اندازهٔ یک نانومتر نسبت به
متر سنجشی انجام دهیم می‌توانیم اندازهٔ آن را مانند اندازهٔ یک تیله به
کرهٔ زمین بدانیم.[۱]. یا به شکلی دیگر یک نانومتر اندازهٔ رشد ریش یک انسان در طول زمانی است که برای بلند کردن تیغ از صورتش باید بگذرد.[۲]
شاخه‌های اصلی
می‌توان موردهای زیر را شاخه‌های بنیادین دانش نانوفناوری دانست:
- نانو روکش‌ها
- نانو مواد
- نانو پودرها
- نانو لوله‌ها(نانو تیوب‌ها)
- نانو کامپوزیت‌ها
- مهندسی مولکولی
- موتورهای مولکولی(نانو ماشین‌ها)
- نانو الکترونیک
کاربردها
فناوری
نانو کاربردهای گسترده‌ای در دانش‌های گوناگون دارد که از موردهای مهم آن
می‌توان به کاربردهایش در پزشکی برای ساخت داروهای بدون اثرهای جانبی اشاره
کرد که تنها بر یک بافت ویژه تأثیر می‌گذارند.
روانشناسی تربیتی
روان
شناسی تربیتی یکی از مهترین رشته‌هایی است که به بحث و بررسی پیشرفتهای
درسی و نارسائی‌های تحصیلی یاد گیرندگان می‌پردازد. به عبارتی روان شناسی
تربیتی شاخه‌ای از علم روان شناسی است که هدف آن کمک به دست اندرکاران
تربیت در برخورد درست با مسائل آموزشی و تربیتی است.
دید کلی
تربیت معادل اصطلاح انگلیسی education است که گاهی نیز به پرورش
ترجمه شده است. در هر حال تربیت عبارت است از جریانی منظم و مستمر که هدف
آن کمک به رشد جسمانی ، شناختی ، روانی ، اخلاقی و اجتماعی یا بطور کلی رشد
شخصیت افراد در جهت کسب هنجارهای مورد پذیرش جامعه و نیز کمک به شکوفا شدن
استعدادهای آنهاست. به این ترتیب واژه تربیت معنی کلی‌تری می‌یابد و
از آنجا که نظام تربیتی ، نظامی گسترده است، روان شناسی تربیتی در بدو
تاسیس عمده زمینه‌های تربیت را شامل می‌شد، اما با رشد سایر حوزه‌های روان
شناسی حیطه عمل آن محدودتر گشته و تنها مسائل تربیتی مربوط به شرایط
آموزشگاهی و آموزش را شامل شد.
تاریخچه
از زمانی که « ویلهلم وونت » (Willhelm Wundt) در سال 1879 آزمایشگاه روان شناسی خود را در دانشگاه لایپزیک تاسیس نمود، همه پژوهشهایی که از آن پس در مورد مسائل رشد آدمی ، تفاوت فردی ، هوش ، انگیزش ، یادآوری و فراموشی ، ارزشیابی تحصیلی ، شیوه‌های یادگیری
و هر نوع پژوهشی که با آموزش و پرورش ارتباط داشته است، انجام گرفتند،
ستون اصلی روان شناسی تربیتی را تشکیل می‌دهند. نخستین کتاب روان شناسی
تربیتی که به وسیله « ثرندایک
» (Thorndike,E.L) در سال 1913 انتشار یافت، به تحقیق در مورد طبیعت و
فطرت آدمی تفاوتهای فردی و قانونهای یادگیری پرداخت و مسائل آموزشی را با
روشهای علمی توصیفی و آزمایشی مورد بررسی قرار داد.
نقش و تاثیر در زندگی
امروه رونق اقتصادی ، پویائی فرهنگی ، آسایش عمومی و بطور کلی توانائی
صنعتی و خودکفائی هر جامعه‌ای به نظام آموزشی برتر و پیشرفته‌تر آن وابسته
است. زمانی که به دستگاههای عظیم آموزشی در کشورهای قدرتمند جهان نظر
بیافکنیم، مشاهده می‌کنیم که چه نیروی بزرگی و با چه برنامه‌های سنجیده‌ای
برای تربیت و آموزش کودکان و نوجوانان ، کارگران فنی ، مهندسان ، حسابداران
، مدیران ، معلمان و بسیاری متخصصان دیگر دست‌اندرکارند و برای تربیت
مدرسان و کارشناسان هر یک از این رشته‌ها سازمانهای گوناگون دیگری با
برنامه‌ها ، تکنیکها و روشهای خاص به فعالیت ادامه می‌دهند. موفقیت این
سازمان آموزشی ، وابستگی تام به اجرای درست یافته‌ها و دستاوردهای روان
شناسی تربیتی دارد.
ساختار
ساختار عمل روان شناسی تربیتی بطور کلی در سه مرحله انجام می‌گیرد: در مرحله نخست که فعالیتهای پیش از آموزش نامیده می‌شود، مواردی چون بررسی اهداف شناختها و ویژگیهای یاد گیرنده را در برمی‌گیرد. در مرحله دوم یا فعالیتهای ضمن آموزش مسائلی چون انگیزش _ فرایند یادگیری ، ویژگیهای معلمان و تدریس موثر مورد بحث قرار می‌گیرد و آخرین مرحله یا فعالیتهای پس از آموزش ، به موضوع ارزشیابی از عملکرد اختصاص دارد.
شیوه عمل
در هر یک از ساختارهای فوق ، روان شناسی تربیتی با استفاده از
شیوه‌های پژوهش علمی به شناسایی مسائل تربیتی می‌پردازد. شیوه عمل آن هر
چند کاملا از دسته پژوهشهای آزمایشی در علوم تجربی نیست، اما به روشهای
علمی و دقیق اهمیت فراوان داده می‌شود.
ارتباط با سایر علوم
روان شناسی تربیتی دانشی است که به دین ، فلسفه و پژوهشهای آزمایشگاهی وابسته است. به ویژه با روان شناسی علمی پیوندی استوار دارد. در این حوزه با روان شناسی رشد ، روان شناسی شخصیت ، روان شناسی کودک ، اندازه گیری و ارزشیابی و روان شناسی یادگیری مرتبط است.
کاربردها
روان شناسی تربیتی نقش کارسازی در شناخت شاگردان ، تربیت معلمان و طرح
و اجرای برنامه‌های آموزشی و پرورشی به عهده دارد. تدوین و طرح ریزی
محتوای درسی سالهای مختلف تحصیلی بر پایه اصول و کشفیات روان شناسی تربیتی ،
آشناسازی معلمان با شیوه‌های تدریس
نوین که حاصل پژوهشهای روان شناسی تربیتی است و کاربست دیگر یافته‌های
تربیتی در شرایط آموزشگاهی به بهبود عملکرد یاد گیرندگان و در نتیجه رسیدن
به اهداف جزئی و کلی تربیتی در سطح فردی و جامعه خواهد شد.
با شناخت
تاثیر مهم یافته‌های این شاخه از علم در پیشرفت فرد و جامعه توجه بیشتری
بر این علم مبذول می‌شود. استفاده از یافته‌های این علم سرعت بیشتری را در
رشد علمی ، تکنولوژیک اقتصادی و … جامعه خواهد داشت.
