در شیر مادر چه ویتامین هایی وجود دارد
تغذیه ای انحصاری با شیر مادر که در شش ماه اول عمر توصیه شده، نیازهای
تغذیه ای برای رشد و تکامل مطلوب دوران شیرخواری را فراهم می کند؛ با این
حال مادران در این دوران باید دقت بیشتری نسبت به تغذیه خود و شیرخوارشان
داشته باشند.
ویتامین آ
آغوز،
مشخصا غنی از ویتامین آ است. میزان ویتامین آ در شیر مادر به ذخیره مادر
وابسته است. چنین تخمین زده می شود که ویتامین آ دریافتی یک شیرخوار در مدت
شش ماه تغذیه با شیر مادر حدود 60 برابر میزانی است که در دوران جنینی
دریافت می کند. به هر حال غلظت ویتامین آ در پلاسما و شیر مادرانی که از
منابع غذایی دارای ویتامین آ کمتری مصرف می کنند، پایین است.
ویتامین ث
بعضی
مطالعات ارتباط بین ویتامین ث رژیم غذایی مادر را با غلظت آن در شیر مادر
نشان داده اند. در مطالعات دیگری که با استفاده از مکمل یاری در رژیم غذایی
مادر بود، ارتباط مستقیمی با غلظت آن در شیر مادر وجود نداشت. با این وجود
مادران باید تشویق شوند غذاهای سالمی را که غنی از ویتامین ث است مصرف
کنند.
ویتامین های گروه ب
ویتامین
ب 1، ویتامین ب 2، ویتامین ب 3، ویتامین ب 6 و ویتامین ب 12 ذخیره نمی
شوند بنابراین لازم است روزانه در رژیم غذایی مادر وجود داشته باشند. این
ویتامین ها به سهولت از طریق غدد پستانی به داخل شیر منتقل می شوند اما
رژیم های غذایی حاوی غلاتی که با ویتامین های گروه ب غنی نشده اند، استفاده
کم از منابع حیوانی یا بیماری هایی که بر وضع ویتامین ب 12 تاثیر می
گذارند ممکن است سبب غلظت پایین ویتامین های گروه ب در شیر مادر شود.
اسیدهای چرب
اسیدهای
چرب توسط غدد پستان ساخته می شوند اما میزان این اسیدها در شیر مادر به
میزان بسیار زیادی به تغذیه مادر و ذخایر بدن وی بستگی دارد. برای جلوگیری
از کمبود اسیدهای چرب ضروری در مادر و شیرخوار، وجود امگا 6 لینولئیکاسید و
امگا 3 لینولنیک اسید در رژیم غذایی الزامی است.
مطالعات متعدد
نشان داده است مصرف اسید چرب امگا 3 توسط مادر سبب افزایش میزان آن در شیر
می شود، در نتیجه با دریافت این اسیدهای چرب ضروری توسط شیرخوار، عملکرد
مغزی و شناختی وی بهبود می یابد.
ویتامین دی
برخلاف
سایر ویتامین ها که از طریق غذا تامین می شوند، قسمت اعظم ویتامین دی در
نتیجه سنتز آن در پوست به دنبال تابش اشعه ماوراء بنفش تولید می شود. تنها
قسمت کمی از نیاز روزانه این ویتامین از ریق غذایی است مانند روغن ماهی،
جگر، تخم مرغ و قارچ.
ید
میزان
«ید» موجود در شیر مادر به شدت تحت تاثیر وضعیت «ید» مادر است. «ید» برای
فعالیت تیروئید و عملکرد تکاملی بدن ضروری است. خوشبختانه غدد پستانی
قادرند حتی زمانی که مادر کمبود «ید» دارد، میزان کافی «ید» را در شیر
فراهم کنند. برای اطمینان یافتن از عدم کمبود «ید»، مادران روزانه 250
میکروگرم ید در طول دوران شیردهی دریافت نمایند.
ماستیت چیست و چگونه درمان می شود؟
ماستیت یک نوع التهاب است که فقط در مادران شیرده دیده می شود و عبارت است
از عفونت پستان که می تواند خود به خود یا در طول شیردهی اتفاق بیفتد.
خوشبختانه راههای مختلفی برای پیشگیری از این بیماری وجود دارد که می تواند
مادران شیرده را در برابر این عفونت مصون نگه دارد. در صورت ابتلا ،این
عفونت قابل درمان است و معمولاً مشکل حادی برای مادران شیرده به وجود نمی
آورد.
ماستیت
ماستیت
التهاب و عفونت پستان می باشد که می تواند خود به خود یا طی شیردهی ایجاد
شود. این موضوع محدود به زنان شیرده است که به صورت التهاب لوکالیزه و
دردناک پستان بوده و ممکن است همراه با تب و ضعف رخ دهد. ماستیت ممکن است
سبب قطع شیردهی شود. این بیماری می تواند در هرزمانی از شیردهی اتفاق
بیفتد، اما طی هفته دوم و سوم پس از زایمان بیشتر شایع است. شیوع ماستیت در
پستان های راست و چپ برابر است. این عفونت در خانم هایی که تازه وضع حمل
کرده اند و برای اولین بار شیر می دهند شایعتر است.
علایم شایع ماستیت:
سینه ی قرمز، متورم،گرم و سفت
ناحیه یا نواحی دردناک
تب بالاتراز ۳/۳۸ درجه ی سانتی گراد
کسالت
عفونت در سینه و پیدایش لوبول
علل ماستیت:
شایع ترین باکتری های عامل این بیماری عبارتند از:
استافیلوکوک اورئوس
استرپتوکوک بتاهمولیتیک
ویروس اوریون
عوامل افزایش دهنده خطر :
ایجاد خراشیدگی در نوک پستان
مسدود شدن مجاری شیری
طولانی بودن فواصل شیردهی
روشهای پیشگیری از ماستیت:
قبل از شیردهی، شستن نوک پستان ها صورت گیرد.
شستن دست ها قبل از تماس آنها با پستان ها
استفاده از سینه بندهای مناسب
استفاده از کرم لانولین یا سایر ترکیبات موضعی در صورت ترک خوردن یا خراشیدگی نوک پستان
اجتناب از خوابیدن به شکم
شیر دادن از هر پستان به طور متناوب
در معرض هوا قرار دادن پستان ها بعد از هر نوبت شیردهی
عواقب موردانتظار :
در عرض ده روز پس از درمان بهبود می یابد.
عوارض بیماری:
یکی از عوارض ماستیت، قطع شیردهی است.
عارضه دیگر ایجاد آبسه است.
تشخیص بیماری:
آزمایش های خون
کشت چرک یا مایع
گاهی سونوگرافی و ماموگرافی
نمونه برداری پستان در صورت مشکوک شدن به بیماری های مزمن پستانی
پیشگیری و درمان:
استفاده از کیسه پلاستیکی حاوی یخ بر روی پستان متورم
استفاده از سینه بند
ادامه دادن به شیر دهی با وجود عفونت پستان
طبق نظر پزشک نوک پستان ها را به وسیله یک کرم مالش دهید.
داروها :
Ø آنتی بیوتیک برای مقابله با عفونت
Ø مسکن ها برای درد خفیف
Ø استفاده از استامینوفن
فعالیت:
تا زمان تخفیف تب و درد در بستر استراحت نمایید.
رژیم غذایی:
در هنگام تب مصرف مایعات را افزایش دهید.
در این شرایط به پزشک خود مراجعه نمایید:
اگر شما یا یکی از اعضای خانواده تان دارای علایم ماستیت باشید.
تب تا بالاتر از ۳/۳۸ درجه سانتیگراد
علایم تشکیل آبسه
