تجربه بی نظیر نیروی هوایی
نیروی هوایی یک نیروی کاملاً تخصصی است و به همین
دلیل قبل از انقلاب اسلامی به صورت صد درصد وابسته به بیگانه بود و با حضور
مستشاران و افسران بیگانه در زمینه اورهال هواپیما و عملیاتی نگه داشتن
سایر تجهیزات نظامی در نهاجا، به هیچ عنوان اجازه مشارکت و آموزش دقیق را
به نیروهای خودی نمی‌دادند. بعد از انقلاب اسلامی شکوهمند کشورهایی که این
تجهیزات تخصصی را در اختیار ما قرار داده بودند تصور می‌کردند که نیروهای
مسلح ما با مشکل مواجه خواهند شد. از آن جا که انقلاب اسلامی ما در دنیا
بی‌نظیر بود و نه وابستگی به شرق داشت و نه غرب، توانست به رغم این تصور به
خودکفایی برسد تا جایی که در دومین روز از جنگ تحمیلی نیروی هوایی با
پرواز 140 فروند جنگنده مأموریت کمان 99 را انجام داد که به عنوان برگ
زرینی در تاریخ نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی به ثبت رسید. به انضمام آن،
مأموریت‌ها و جانفشانی‌های دیگر نیروی هوایی را واداشت که می‌بایست بسیار
زود روی پای خود بایستد. بعد از جنگ، تحریم‌ها و مشکلات اقتصادی که دشمنان
برای ایران بوجود آوردند عاملی شد که نیروهای مسلح را به عدم وابستگی و
تولیدات داخلی وا دارد. در نیروی هوایی معاونت تحقیقات و جهاد خودکفایی که
به فرمان امام خمینی (ره) تأسیس شد به کمک نیروهای متخصص جوان و دانشگاهی و
صنعتی با توجه به مشکلات و کمبودها عاملی شد تا نیروهای مسلح جمهوری
اسلامی ایران بتوانند به خودکفایی در ابعاد مختلف برسند. در حال حاضر نیروی
هوایی ما با قدرت و بدون وابستگی به هیچ کشوری تمام سیستم‌ها و تجهیزات
نظامی خود اعم از هواپیماهای شکاری و ترابری و سوخت‌رسانی را عملیاتی نگه
داشته و حتی اورهال آنها را به طور کامل به دست نیروهای توانمند ومتخصص
داخلی انجام می‌دهد. نیروی هوایی در بعد تسلیحات پیشرفت‌های مهمی از جمله
تولید مهمات هوشمند و مدرن و دوربرد، موشک‌های هوا به سطح و. . . داشته که
در داخل کشور تولید می‌شود. در مورد سیمولاتور هواپیما که بسیار گرانبها و
مهم است هم اکنون تمام سیمولاتورهای شکاری و ترابری در داخل کشور توسط جهاد
خودکفایی نیروی هوایی ارتش کشور ساخته می‌شود. در بعد آموزش خلبان که در
زمان قدیم در کشورهای دیگر صورت می‌پذیرفت بعد از انقلاب اسلامی به برکت آن
به صورت کامل در داخل کشور انجام می‌شود به طوری که در رژه نیروهای مسلح
در روز 29 فروردین تمام خلبانان شرکت‌کننده نیروی هوایی آموزش خود را داخل
کشور دیده‌اند. در این مراسم رژه 140 فروند جنگنده شکاری بمب افکن را به
یاد جنگ تحمیلی خواهیم داشت که پیام آور این مطلب است که نیروی هوایی ارتش
جمهوری اسلامی ایران پس از 30 سال هنوز می‌تواند مأموریت خود را به نحو
احسن به انجام برساند. در این رژه انواع هواپیماهای شکاری F5، F7، F14،
صاعقه، میگ29، سوخو، PCF و دیگر هواپیماهای شکاری و ترابری شرکت دارند.
شایان ذکر است که جنگنده صاعقه یکی از تولیدات داخلی است که پروازهای
آموزشی و آزمایشی خود را با موفقیت پشت سر گذاشت و تولید انبوه آن نیز شروع
شده است که 4 فروند از این جنگنده‌ها در رژه 29 فروردین امسال به پرواز در
خواهند آمد. در این رژه باشکوه که انشاءالله در شرایط مساعد آب و هوایی
صورت می‌پذیرد ملت ایران تاکتیک‌های متنوعی را ملاحظه خواهد نمود. نیروی
هوایی ارتش در این روز همزمان با رژه هوایی، تسلیحات و تجهیزات متنوعی را
که همگی تولید داخل و اکثراً توسط معاونت تحقیقات و جهاد خودکفایی ساخته و
تولید شده در رژه زمینی به نمایش در خواهد آورد که از جمله می‌توان به
هواپیماهای بدون سرنشین، مهمات هوشمند، موشک‌های زمین به زمین و. . .
اشاره داشت. در سالهای اخیر نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران دچار
تحولات عظیمی شده است که در ارتقای توان رزمی آن بسیار مؤثر بوده است.
انشاءالله این توان رزمی در جهت صلح و برقراری امنیت در منطقه به کار
گرفته شود و چنانچه دشمنان عاقل باشند هیچ گاه تعرض به فضای مقدس این کشور
را در ذهن خود نمی‌پرورانند. ولی چنانچه بی‌عقلی نمایند و تعرضی به آب و
خاک کشور عزیزمان کنند مطمئن باشند که نیروی‌های مسلح مخصوصاً نیروی هوایی
ارتش جمهوری اسلامی ایران با تمام قوا و توان در مقابل آنان خواهد ایستاد.
مقاله اي تحليلي و جامع در مورد نيروي هوايي ايران IRIAF
تام کوپر نویسنده و محقق اتریشی یکی از معدود صاحب نظران هوانوردی نظامی
غرب است که در مورد نیروی هوایی ایران و هواپیماهای در حال خدمت در این
نیرو تا کنون مقالات و حتی کتاب های زیادی را به رشته تحریر در آورده است.
در وضعیت فعلی منطقه و بحران های اخیر که خاورمیانه با آن روبروست، نگاه
تمام جهانیان به کشور ایران دوخته شده است زیرا کشور دیگری موقعیت
ژئوپلیتیکی و اهمیت اقتصادی و نظامی را که کشور ما در منطقه داراست ندارد.
مسئله قدرت اتمی ایران و پافشاری سران کشورمان بر احقاق حقوق مسلم ایران در
دارا بودن فناوری هسته ای برای مقاصد صلح آمیز موجب شده است تا توجه
کشورهای مختلف دنیا به قوای نظامی ایران و بررسی امکان درگیری نظامی بین
ایران و کشورهایی نظیر آمریکا و دولت های اروپایی معطوف شود. مقاله ای که
در ادامه خواهید خواند، به تحلیل توانایی های نیروی هوایی جمهوری اسلامی
ایران می پردازد و اهمیت وجود این نیرو در دفاع از کشورمان به عنوان تنها
عامل بازدارنده و دفاعی در مقابل دشمن احتمالی را بررسی می نماید. لازم به
ذکر است که ترجمه این اثر نماینده مطابقت عقاید نویسنده با نظر مترجم و
تایید یا رد مسائل نیست و این مقاله صرفاً بازتاب افکار و ایده های نویسنده
این مطلب می باشد.
رویارویی های اخیر ایران و غرب
آیا آمریکا و متحدانش هیچ گاه وارد مواجهه نظامی با ایران خواهند شد؟
این سوالی است که در ذهن بسیاری افراد شکل گرفته است. کاری به درستی یا
نادرستی این امکان نداریم، ولی ظاهراً شواهد گواه بر این مدعاست که توانایی
های نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران – IRIAF بسیار بیشتر از آن است که
کارشناسان نظامی غربی پیش بینی کرده اند. در حالی که توجه عموم در دنیا به
سمت وقایع خشونت آمیز در عراق و جنبه های مختلف «جنگ علیه تروریسم» جلب شده
است، تنش های مرتبط با ایران نیز در حال افزایش است. به دنبال اشغال عراق
در تابستان سال 2003، عملیات هوایی بسیاری اطراف ایران صورت گرفته است. بخش
بزرگی از رویارویی های هواپیماهای ایرانی با جنگنده های آمریکایی بر فراز
خلیج فارس صورت گرفته، در حالی که جنگنده های دو طرف به دفعات در طول
مرزهای عراق و افغانستان با هم ملاقات کرده اند.
هواپیمای F-14 تامکت متعلق به نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران در حال گشت در جزیره خارک
موقعیتی سخت و پیچیده برای هر دو سو
در زمان تهاجم به عراق در مارس و آوریل سال 2003، جنگنده های فانتوم II
نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران دائماً به انجام ماموریت های گشت هوایی
CAP در مناطق نزدیک به دزفول و سنندج در منطقه کردستان می پرداختند به طوری
که این گشت ها در تمام طول روز ادامه داشت. تا پاییز سال 2003 که به تدریج
تنش ها میان ایران و آمریکا رو به افزایش می گذاشت، کم کم بر تعداد و
اندازه فرمیشن های هواپیماهای پروازی ایران نیز افزوده شد. در نوامبر سال
2003 یک فروند هواپیمای آواکس E-3 Sentry متعلق به نیروی هوایی ایالات
متحده آمریکا که در حال انجام گشت هوایی نزدیک مرز عراق بود تعداد شانزده
فروند هواپیمای F-14 Tomcat نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران را در حال
پرواز در ارتفاع سی هزار پایی و در داخل حریم هوایی ایران نزدیک شهر دزفول
در یک آرایش پروازی واحد شناسایی کرد. همین فرمیشن تامکت های ایرانی تا
زمانی که تامکت ها نواحی مرزی را به مقصد شرق کشور ترک گفتند، به مدت بیست
دقیقه تعقیب شد. از سال 1997 که یک فرمیشن نه فروندی تامکت ها بر فراز خلیج
فارس توسط نیروی دریایی آمریکا شناسایی شد، این بزرگترین و پر تعداد ترین
گروه پروازی F-14 های ایرانی بود که توسط ارتش آمریکا ردیابی می شد.
خط تولید F-14 های ایران در کنار F-14 های آمریکایی در کارخانه شرکت گرومن
در سال 2005 نیز نه فقط F-4 فانتوم II های ایرانی، بلکه تعدادی سوخوهای
Su-24MK فنسر و میراژهای F1BQ و F1EQ و حتی میگ های MiG-29A نیز در محدوده
خلیج فارس توسط F-14 ها و F/A-18 های نیروی دریایی آمریکا دیده شدند. گشت
های هوایی مکرر ایران در مرزهای عراق و پرواز هواپیماهای آمریکایی در حاشیه
حریم هوایی ایران و حتی گاهی در داخل آن باعث بروز تنش هایی شد. با بروز
این مشکلات سرانجام در ژانویه 2004 توافق هایی شفاهی و تنها در حد گفته
هایی بین دو طرف صورت گرفت. به موجب این توافقات، دو طرف متعهد شدند که تحت
هیچ شرایطی به هواپیماهای یکدیگر شلیک ننمایند. بنا بر گزارشات از آن زمان
به بعد ارتش آمریکا از تعقیب و ردیابی سایه به سایه هواپیماهای گشتی
ایرانی دست کشید، اما آن پرواز ها به همان منوال ادامه یافت و هواپیماهای
ایرانی پس آن زمان نیز گاه و بیگاه بر روی رادارهای هوایی و زمینی آمریکا
ظاهر می شدند. در ابتدای سال 2005، موقعیت باز هم تغییر کرد، و این تغییر
اساساً به دلیل تردیدهای غرب در تحلیل توانایی های نظامی ایران صورت
پذیرفت. در سال های 1980 و 1990 آمریکایی ها به اطلاعاتی که از سوی تعداد
بسیاری از پرسنل ایرانی نیروهای مختلف که از زمان رخداد انقلاب در ایران به
کشورهای غربی و خصوصاً آمریکا مهاجرت کرده بودند، دلخوش بودند، اما حالا
شرایط تغییر کرده بود چرا که نه تجهیزات نظامی حال ایران با زمان قبل از
انقلاب مطابقت داشت و نه افراد مشابهی زمام امور را در دست داشتند. همین
مسئله باعث شد که آمریکا از جمع آوری اطلاعات در مورد قوای نظامی ایران از
طریق منابع و مراجع انسانی دست کشیده و به نیروهای «ماشینی» رو بیاورد.
امروزه جمع آوری اطلاعات و خبرگیری آمریکا شدیداً به رادارهای تجسسی،
ماهواره ها و هواپیماهای جاسوسی بلند پرواز بستگی دارد. این مسئله موجب شد
تا انبوه اطلاعات جدید به دست آمریکا بیفتد اما در عین حال به همان اندازه
ارزیابی اهداف دولت ایران و توانایی های نیروهای نظامی ایران نیز برای
آمریکا مشکل گردید.
هواپیمای F-14 تامکت ایرانی در حال تاکسی به سمت باند برخاست
اما مشکلات به همین پایان نیافت، چرا که غرب به شدت در پی بردن به
چگونگی توسعه بخش نظامی و دفاعی کشور ایران ناتوان می نمود. بیشتر
کارشناسان غربی هنوز هم پیش بینی ها و تحقیقات خود را در مورد قوای نظامی
ایران بر پایه ی اطلاعات بیست سال قبل قرار داده اند که همین مسئله باعث به
وجود آمدن تصورات غلط و پیش بینی های نابجایی شده است. برای مثال بیشتر
غربی ها بر این باورند که تجهیزات نظامی که در سال های 1970 از آمریکا توسط
رژیم قبلی حاکم بر ایران خریداری شده بود امروزه غیر قابل استفاده هستند
در حالی که حقیقت چیز دیگریست. تصویری که از قوای نظامی ایران در ذهن غرب
نقش بسته است به آرامی در حال تغییر است، بدین معنی که آمریکا و کشورهای
عضو پیمان ناتو هنوز هم F-14 های ایران را در لیست تهدید های بالقوه قرار
داده اند، هر چند که بسیاری از آنان بر این باورند که تعداد F-14 های قابل
پرواز ایران از تعداد انگشتان دست فراتر نمی رود. بسیاری از آنان متقاعد
شده اند که رادارهای AN/AWG-9 هواپیماهای تامکت ایرانی به دلیل عدم تامین
قطعه های یدکی از کار افتاده اند و کلیه موشک های فینیکس موجود در انبارهای
نظامی ایران نیز از همین نظر غیر قابل استفاده می نمایند. با همه این
مسائل، غرب هنوز هم در مورد اینکه آیا ایران می تواند در صورت وقوع یک جنگ
واقعی تجهیزات نظامی آمریکایی را به طور موثر به خدمت بگیرد یا خیر در شک و
تردید است، به خصوص در مورد رادارهای AN/AWG-9 نگرانی های بسیاری وجود
دارد. یکی از بزرگترین اشتباهاتی که کارشناسان نظامی غرب در مورد ایران
مرتکب شده اند این است که آنان در طی چند سال گذشته نیروی هوایی جمهوری
اسلامی ایران-IRIAF را یک نیروی «مرده» فرض کرده اند و به طور کلی قابلیت
های این نیرو را نادیده گرفته اند. با این وصف نه تنها نیروی هوایی جمهوری
اسلامی ایران-IRIAF یک نیروی کاملاً فعال است، بلکه باید اعتراف کرد که
ابعاد تمرینی و تربیتی نیروهای انسانی این بخش نیز بسیار گسترده است. موج
بزرگ فعالیت های اخیر نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران این واکنشهای شدیدی
را در غرب برانگیخته است و به تدریج این ذهنیت که نیروی هوایی ایران به
دلیل ناتوانی در نگهداری جنگنده هایش در حال بازنشسته و اوراق کردن
هواپیماهای نیروی هوایی است را از بین برده است. –
تصویر ماهواره ای تهیه شده از پایگاه یکم شکاری و فرودگاه قلعه مرغی
