موقع روزه سردرد می گیرید؟
یکی از شایع ترین علل سردرد در ماه رمضان، به خصوص در افرادی که عادت به نوشیدن چای دارند، دریافت نکردن کافئین برای مدت نسبتا طولانی به خصوص در اولین روزهای این ماه است.
لذا اگر عادت به نوشیدن چای به مقدار زیاد دارید، در روزهای نزدیک به ماه رمضان کم کم میزان و غلظت چای مصرفی تان را کاهش دهید.
کاهش مصرف مایعات و به تبع آن کاهش حجم خون و تغییر در میزان خونرسانی به مغز نیز از دلایل دیگر سردرد در طول روزه داری است.
علت
بعدی، گرسنگی طولانی مدت است که باعث سوختن ناقص چربی ها و ایجاد ترکیبات
کتونی می شود و وقتی غلظت این ترکیب ها در خون بالا می رود، سردرد و بی
حوصلگی را ایجاد خواهد کرد.
برای پیشگیری از ایجاد ترکیب های
کتونی نیز توصیه می شود حتما سحری بخورید، زیرا حذف وعده سحری باعث می شود
فاصله افطار و شام تا افطار روز بعد، طولانی و این حالت ها تشدید شود.
ضعف
شدید بدن زمانی به وجود می آید که میزان غذای مصرفی، از مقدار انرژی
موردنیاز بدن خیلی کمتر باشد. نخوردن سحری، به خصوص در روزهای بلند تابستان
و به خصوص در افرادی که کار بدنی بیشتری دارند، به صورت ضعف تظاهر پیدا می
کند.
لذا بهتر است هر طوری شده، سحری بخورید. اگر سحری می
خورید و باز هم ضعف می کنید، به دلیل منطبق نبودن بدن با تغییرات جدید است
که بر وضع متابولیک و تغذیه ای تاثیر می گذارد. یادتان باشد این مشکل
زودگذر است.
گاهی نیز مصرف یک قرص مسکن مانند استامینوفن در وعده سحری می تواند در کاهش سردردها، کمک کننده باشد.
رها ساختن عضلات از تنش و سفتی با یک ماساژ ملایم نیز در جلوگیری و کاهش سردردها موثر است.
برخی از افراد مبتلا به میگرن
در زمان گرسنگی دچار علایم شدید و سردردهای غیرقابل تحمل می شوند. در این
موارد روزه داری توصیه نمی شود، اما در صورت اصرار بر روزه گرفتن، این
بیماران حتما باید پیش از آغاز ماه رمضان با یک متخصص مغز و اعصاب مشورت
کنند.
نخوردن
سحری یکی از علل سردرد موقع روزه داری است. به همین دلیل به روزه داران
توصیه می شود هرگز بدون سحری روزه نگیرند و اگر خواب ماندند، افطار را با
آب گرم و خرما باز کنند و در خوردن شام بعد از افطار، عجله نکنند
دکتر عظیمیان، متخصص مغز و اعصاب درباره اصول روزه داری برای مبتلایان به سردرد می گوید:
«مبتلایان به انواع سردردها اعم از سردردهای تنشی یا میگرنی باید در ماه مبارک رمضان، اصول و مسائلی را رعایت کنند.
این افراد حتما باید وعده سحر و افطار را به طور کامل مصرف کنند، چراکه دیده شده است برخی افراد اقدام به حذف وعده سحری می کنند.
در صورت نخوردن سحری، سردرد این افراد به دلیل افت قند خون تشدید می شود. این سردردها بعدازظهرها بیشتر می شوند.
وعده
های غذایی مبتلایان به سردرد باید متنوع باشد. آنان باید از مصرف سریع و
با عجله غذاها پرهیز و افطار خود را با مایعات گرم شروع کنند، چراکه مصرف
مایعات خنک موجب آغاز یا تشدید سردرد می شود.
همچنین مبتلایان
به سردرد باید به تدریج مواد قندی را در وعده افطار مصرف کنند و بهترین
ماده قندی نیز خرما است، چراکه خرما، قند را به تدریج افزایش می دهد.
گفتنی است میگرن به ویژه در زنان شایع تر است. برخی از زنان برای روزه داری در ماه مبارک رمضان اقدام به مصرف قرص های ضدبارداری می کنند، درحالی که مصرف این قرص ها، سردردها را تشدید می کند.
مبتلایان به میگرن باید مایعات به ویژه آب و شیر، زیاد مصرف کنند.
به
طور کلی مبتلایان به سردرد به ویژه در ماه مبارک رمضان باید از قرار گرفتن
در معرض گرما و نور خورشید به ویژه از ساعت 10 صبح تا چهار بعدازظهر،
پرهیز کنند.
متخصصان مغز و اعصاب توصیه می کنند مبتلایان به
سردرد تا حد امکان از استرس ها دوری کرده و داروهای تجویز شده توسط پزشکان
را به طور مرتب مصرف کنند.
اگر مبتلایان به سردرد اصول سلامتی را رعایت کنند، گرفتن روزه، هیچ مشکلی را برای آنان ایجاد نمی کند.
عموما داروهای مبتلایان به سردرد در یک یا دو دوز تجویز می شوند که به راحتی می توانند آنها را در سحر و افطار مصرف کنند.»
غلامرضا کردافشاری متخصص طب سنتی، در رابطه با درمان انواع سردرد در هنگام روزه‌داری با استفاده از طب سنتی می گوید:
«نخوردن
سحری یکی از علل سردرد موقع روزه داری است. به همین دلیل به روزه داران
توصیه می شود هرگز بدون سحری روزه نگیرند و اگر خواب ماندند، افطار را با
آب گرم و خرما باز کنند و در خوردن شام بعد از افطار، عجله نکنند.
نوشیدن چای رقیق باعث کاهش سردرد در این ایام می شود و کم‌کم باید مقدار مصرف چای را کم کنند تا در زمان روزه دچار سردرد نشوند.
کسانی
که در ماه مبارک رمضان دچار سردرد از نوع میگرن (درد شقیقه) می‌شوند،
باید مقداری عسل را با یک لیوان آب جوش مخلوط کرده و کمی آب لیمو ترش در آن
بریزند و یک بار بعد از سحری و یک بار قبل از خواب شب میل کنند.
اگر سردرد ناشی از کم خونی باشد، عسل را با آب جوش مخلوط کرده و بدون آب لیمو ترش، یک بار بعد از سحری و یک بار قبل از خواب شب مصرف کنند.
روزه‌دارانی که دچار سردرد ناشی از سینوزیت می شوند، هر شب قبل از خواب ، ابتدا بخور آب جوش دهند و سپس روغن بنفشه را روی پیشانی و گونه ها (محل سینوس ها) بمالند.»
عوارض و تشخیص زخم های گوارشی
عوارض:
اگر زخم های پپتیکی درمان نشوند، عوارضی را به دنبال خواهند داشت. این عوارض شامل:
* خون ریزی داخلی: خون ریزی سبب کاهش خون و در نتیجه بروز آنمی یا کم خونی شدید می گردد که نیاز به بستری شدن بیمار یا تزریق خون خواهد داشت.
* عفونت: زخم
های پپتیکی می توانند تمام دیواره معده و روده باریک را از بین ببرند و
فرد را در معرض عفونت های جدی حفره شکمی (پریتونیت) قرار دهند.
* بافت های توده ای ناشی از زخم: زخم
های پپتیکی، بافت های زخمی ای را ایجاد می کنند که مسیر عبور غذا از مجرای
گوارشی را می بندند و سبب می شوند شما سریع تر احساس سیری کنید یا استفراغ نمایید و در نهایت دچار کاهش وزن گردید.
آن چه که شما می توانید انجام دهید:
از کارهایی که قبل از مراجعه به پزشک باید انجام دهید، آگاه شوید: وقتی از پزشک وقت ملاقات می گیرید، برای کسب اطمینان بپرسید آیا اقدامی هست که باید آن را قبل از مراجعه به پزشک انجام دهید، مثل رعایت برخی محدودیت های غذایی.
همچنین
ممکن است داروهای خاصی بر آزمایش زخم معده تاثیر بگذارند که پزشک از شما
بخواهد این داروها را مصرف نکنید و یا داروهای دیگری را به شما پیشنهاد
دهد.
هر علامتی را که تجربه می کنید، یادداشت نمایید: هر
موردی را که حتی به نظرتان غیرمرتبط با زخم معده است، برای مراجعه به پزشک
یادداشت نمایید. همچنین علایمی را که هنگام غذا خوردن احساس می کنید،
یادداشت نمایید. معمولا افرادی که زخم معده دارند، زمانی که معده شان خالی
است، علایم بیشتری را احساس می کنند.
اطلاعات شخصی کلیدی را یادداشت نمایید: شامل استرس ها یا تغییراتی که اخیرا در زندگی تان رخ داده است.
لیستی از تمامی داروهایی که مصرف می کنید، تهیه نمایید: به خصوص هر داروی ضدالتهابی غیراستروئیدی که استفاده می کنید و همچنین هر ویتامین یا مکملی که دریافت می کنید.
سوالاتی را که می خواهید از پزشک تان بپرسید، از قبل تهیه نمایید: این کار باعث صرفه جویی در وقت تان می شود. برخی از سوالات اصلی که می توانید در مورد زخم های گوارشی از پزشک تان بپرسید، شامل موارد زیر است:
* علت اصلی علایم مشاهده شده چیست؟
* آیا دلایل دیگری هم برای این علایم وجود دارد؟
* به چه آزمایش هایی نیاز دارم و چگونه خود را برای این آزمایش ها آماده نمایم؟
* چه درمان هایی را پیشنهاد می کنید؟
* چنان چه علایم بهبود نیافت، چه اقداماتی را می توانم انجام دهم؟
* چه نکاتی را در مراحل ابتدایی، توصیه می کنید؟
* آیا نیاز به محدودیت های غذایی دارم؟
* چه پیشنهادات کلی را برای مصرف داروها دارید؟
* چه کتابچه یا وب سایت هایی را برای کسب اطلاعات بیشتر توصیه می کنید؟
* چه دلایلی ممکن است زخم را بدتر کنند؟
علاوه بر سوالاتی که آماده کرده اید، در طی ملاقات با پزشک هر موردی را که متوجه نشدید، از او بپرسید.
آن چه که پزشک انجام می دهد:
پزشک نیز ممکن است سوالاتی از شما بپرسد. خود را برای پاسخ گویی به این سوالات آماده کنید.
سوالاتی که ممکن است، پزشک تان از شما بپرسد:
* چه زمانی اولین علایم را احساس کردید؟
* علایمی که مشاهده می کنید، همیشگی است یا مقطعی؟
* شدت علایم چگونه است؟
* آیا علایم شما در زمان گرسنگی، بدتر می شود؟
* آیا عاملی وجود دارد که علایم بیماری شما را بهبود بخشد؟
* چه چیزی علایم بیماری شما را بدتر می کند؟
* برای کاهش درد چه اقداماتی انجام می دهید؟
* آیا حالت تهوع یا استفراغ دارید؟
* آیا در استفراغ، خون یا مواد تیره رنگ مشاهده می کنید؟
* آیا متوجه خون در مدفوع یا تیرگی رنگ آن شده اید؟
* چه چیزی علایم شما را کاهش می دهد؟
اقداماتی که می توانید تا زمان مراجعه به پزشک انجام دهید:
با خودداری از استعمال سیگار، مصرف الکل و غذاهای پُرادویه و حاوی مواد افزودنی و نیز استرس، می توانید به کاهش علایم کمک نمایید.
چنان چه برای کاهش درد، داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی مصرف می کنید، به جای آن از استامینوفن استفاده نمایید.
به علاوه برای تسکین درد در کوتاه مدت، می توانید به صورت مقطعی از داروهای آنتی اسید استفاده نمایید.
آزمایش ها و تشخیص:
به منظور مشخص کردن زخم، باید از آزمایش های تشخیصی استفاده گردد، مانند:
آزمایش خون: این آزمایش وجود آنتی بادی هلیکوباکترپیلوری را بررسی می کند.
یکی
از مضرات این روش این است که گاهی اوقات قادر به افتراق بین عفونت در زمان
گذشته و حال نیست. به علاوه چنانچه از داروهای خاصی مانند آنتی بیوتیک ها یا مهارکننده های پمپ پروتونی استفاده می کنید ممکن است جواب آزمایش به طور کاذب، منفی گردد.
آزمایش تنفس: در
این روش از اتم کربن رادیواکتیو برای مشخص کردن هلیکوباکترپیلوری استفاده
می گردد. در این آزمایش، یک لیوان کوچک از مایعی شفاف و بی مزه می نوشید.
این مایع حاوی کربن رادیواکتیو می باشد که بخشی از ماده ای است که
هلیکوباکترپیلوری را می شکند. کمتر از یک ساعت بعد، در یک کیسه می دمید و
در آن را کاملا می بندید. چنانچه آلوده به هلیکوباکترپیلوری باشید، نمونه
تنفس شما حاوی کربن رادیواکتیو به فرم کربن دی اکسید می باشد.
مزیت این روش این است، که می توان کارآیی درمان را پیگیری کرد، که آیا باکتری ها کشته یا کاملا ریشه کن شده اند و یا خیر.
آزمایش آنتی ژن مدفوع:
این آزمایش برای بررسی هلیکوباکترپیلوری در نمونه های مدفوعی استفاده می
شود. این روش هم در تشخیص عفونت هلیکوباکترپیلوری و هم در پیگیری کردن
موفقیت درمان، مفید می باشد.
رادیوگرافی مجرای گوارش فوقانی:
در این آزمایش، مری، معده و دئودنوم (ابتدای روده باریک) مورد بررسی قرار
می گیرد. در این روش، بیمار باید مایعی سفید رنگ حاوی باریوم بنوشد که زخم
ها را قابل رویت سازد. تابش اشعه X به مجرای گوارش فوقانی، قادر به نشان
دادن تمامی زخم ها نمی باشد و تنها برخی از زخم ها را نشان می دهد.
اندوسکوپی: اگر
تابش اشعه X به مجرای گوارش فوقانی، وجود زخم را نشان دهد، برای بررسی آن
از اندوسکوپی استفاده می گردد، یا این که پزشک از همان ابتدا اندوسکوپی
را انجام می دهد. چنانچه پزشک، علایم و نشانه هایی مانند سختی در بلع،
کاهش وزن، استفراغ (به خصوص اگر حاوی مواد قرمز یا سیاه رنگ باشد)، مدفوع
تیره یا کم خونی را مشاهده کند، این آزمایش را انجام خواهد داد.
در
این روش که حساس ترین روش می باشد، لوله ای باریک و بلند از طریق دهان و
مری، به معده و دئودنوم فرستاده می شود. با استفاده از این روش، پزشک قادر
خواهد بود زخم ها را مشاهده نماید.
چنانچه پزشک زخمی را مشاهده نماید، ممکن است نمونه بافتی کوچکی (بیوپسی) از نزدیکی زخم برداشته شود. این نمونه ها برای بررسی سرطان در
زیر میکروسکوپ مورد ارزیابی قرار می گیرند. بیوپسی همچنین وجود
هلیکوباکترپیلوری را در معده مشخص می نماید. بسته به این که پزشک زخم را
مشاهده کند یا خیر، تکرار اندوسکوپی را 2 یا 3 ماه بعد توصیه می کند تا از
بهبود زخم اطمینان یابد.
