علت و راه درمان پرش پلک چشم
معمولاً پرش چشم عارضه‌ای شایع و خوش خیم است که به انقباضات متوالی و
تکرار شونده عضلات پلک مربوط می‌باشد و اکثر افراد درطول مدت زندگی چنین
وضعیتی را تجربه می‌کنند.
وی افزود: مدت زمان تظاهر این وضعیت کوتاه بوده و بدون نیاز به لحاظ نمودن تدابیر درمانی خاصی برطرف می‌شود.
این
اپتومتریست با اشاره به عواملی که پرش چشم را ایجاد می‌کند، تصریح کرد:
عواملی مثل خستگی و کار مداوم بی وقفه، کم خوابی، مصرف مفرط مواد حاوی
کافئین(قهوه و چای و …)و اضطراب و استرس می‌توانند به ایجاد حالت پرش چشم
منتهی شوند، همچنین در افرادی که دچار خستگی چشم هستند، پرش مکرر پلکی به
وفور دیده می‌شود.معمولاًکسانی که پرش پلک دارند با حساسیت به نور و پلک
زدن‌های سریع مواجه هستند.
وی اظهار داشت: در
موارد حادی که پرش پلک‌ها به مدت طولانی تداوم پیدا کند و برای فرد آزار
دهنده باشد، انجام تدابیر درمانی تخصصی‌تر مثل تزریقات برای فلج ساختن
عضلات درگیر که در فواصل زمانی سه ماهه صورت می‌پذیرد و یا انجام اعمال
جراحی به منظور خارج کردن عضلات در چشم مبتلا، از دیگر تدابیری است که در
موارد مقتضی بعد از ارزیابی‌های لازم توسط متخصص و در صورت ادامه پرش
پلک‌ها صورت کی‌گیرد.
دکتر کی‌پور خاطرنشان کرد:
معمولاً اصلاح سبک زندگی و تنظیم الگوی خواب و استراحت و پرهیز از مواجه با
تنش و استرس می‌تواند از بروز پرش پلک‌ها جلوگیری کند.
آلزایمر قابل پیشگیری است؟
مرکز مطالعات مغزی اونتاریو در کانادا مطالعه‌ای در خصوص ورزش و نقش آن در
آلزایمر انجام داده است. بر اساس این تحقیقات شواهد قوی در خصوص نقش مهم
فعالیتهای بدنی در چگونگی پیش روی بیماری آلزایمر بدست آمده است. در قسمت
دیگری از این مطالعه، مشخص شد افراد بالای 65 سالی که فعالیتهای ورزشی منظم
انجام می‌دهند در مقایسه با افرادی که فعالیت جسمانی ندارند، حدود 38 درصد
کمتر در معرض ابتلا به بیماریهای مغزی و آلزایمر قرار دارند.محققان بر
انجامحداقل 150 دقیقه فعالیت ورزشی هفتگی منظم یعنی پنج روز در هفته و هر
روز به مدت 30 دقیقه تاکید فراوانی دارند.
آلزایمر چیست
آلزایمر رایج‌ترین شکل زوال عقل است. علائم این بیماری با از دست دادن قدرت
حفظ اطلاعات بخصوص حافظهٔ موقت در دوران پیری آغاز شده و به‌تدریج با از
دست دادن قدرت تشخیص زمان، افسردگی، از دست دادن قدرت تکلم، گوشه‌گیری و
سرانجام مرگ در اثر ناراحتی‌های تنفسی به پایان می‌رسد. مرگ پس از پنج تا
ده سال از بروز علائم اتفاق می‌افتد؛ اما بیماری حدود بیست سال قبل از ظهور
علائم آغاز شده‌است. این بیماری با از دست رفتن سیناپسهای نورونها در برخی
مناطق مغز، نکروزه شدن سلول‌های مغز در مناطق مختلف سیستم عصبی، ایجاد
ساختارهای پروتئینی کروی شکلی به نام پلاک‌های پیری (SP) در خارج نورون‌های
برخی مناطق مغز و ساختارهای پروتئینی رشته‌های به نام NFT در جسم سلولی
نورونها، مشخص می‌شود.
این بیماری علاج‌ناپذیر را اولین بار روانپزشک آلمانی به نام آلویز آلزایمر
در سال 1906 میلادی معرفی کرد. غالباً این بیماری در افراد بالای 65 سال
بروز می‌یابد؛ اگر چه آلزایمر زودرس (با شیوع کمتر) ممکن است زودتر از این
سن رخ دهد. در سال 2006 میلادی 26.6 میلیون نفر در جهان به این بیماری
مبتلا بودند و پیش‌بینی می‌شود که در سال 2050 میلادی از هر 85 نفر یک
مبتلا به آلزایمر وجود داشته باشد.
