درمان واریکوسل در طب سنتی
اغلب مردم با بیماری واریس آشنا هستند؛
اما با انواع آن آشنایی ندارند؛ چرا که معمولاً تصور بر این است که واریس
فقط در پا اتفاق می افتد. اما واقعیت این است که واریس به زبان ساده یعنی
گشاد شدن سیاهرگ ها و خراب شدن دریچه های آنها؛ این مسأله باعث عدم توانایی
سیاهرگ ها در انتقال مطلوب خون به سمت قلب می شود؛ خون جمع شده در سیاهرگ
ها، به تدریج باعث گشاد شدن این رگ ها شده واریس و علامت های آن مثل درد و
… به وجود می آورد. بنابراین هر جا که سیاهرگی وجود داشته باشد؛ احتمال
بروز واریس هم وجود دارد. یکی از این جاها، بیضه است. در قسمت فوقانی هر
بیضه، شبکه ای از سیاهرگهای در هم پیچیده وجود دارد که به آنها «شبکه
پامپینیفرم» گفته می شود. اگر به هر دلیل این سیاهرگ ها دچار اختلال شوند؛
واریس سیاهرگهای بیضه به وجود می آید که به آن واریکوسل گفته می شود. علل
به وجود آورنده واریکوسل بسیار متنوعند و موضوع بحث ما هم نیستند اما از
آنجا که از واریکوسل به عنوان شایعترین دلیل قابل درمان ناباروری مردانه
یاد می شود؛ مختصری در مورد آن بحث کرده سپس راههای درمان آن را بازگو می
کنیم.
چرا واریکوسل باعث اختلال در تولید اسپرم می شود؟
تولید اسپرم در مرد نیاز به حرارتی
دارد که کمی پایین تر از دمای طبیعی بدن می باشد؛ یعنی بیضه ها برای انجام
صحیح وظایف خود نیاز به آب و هوایی خنک و مطبوع دارند! به همین جهت هم هست
که بیضه ها درون کیسه ای خارج از بدن قرار گرفته اند تا از گرمای داخل بدن
دور باشند؛ حالا اگر به هر دلیل، گرمای درون کیسه بیضه ها زیاد شود؛ روند
تولید اسپرم دچار اختلال می شود و آزمایش آنالیز اسپرم بیمار غیر طبیعی می
شود. به همین دلیل کسانی که مشاغلی دارند که دائم در معرض گرمای زیاد قرار
می گیرند(مثل کسانی که نزدیک کوره کار می کنند) درصد اختلال اسپرم بیشتری
نسبت به جمعیت عادی دارند.
حال برمی گردیم به بحث خودمان: در
بیماری واریکوسل، به دلیل گشاد شدن سیاهرگ های بیضه و جمع شدن مقدار زیادی
خون در آنها، حرارت بیضه ها بالا می رود و تولید اسپرم دچار اختلال می شود.
به همین جهت ضرورت دارد که در زوجهای نابارور، اگر مرد دچار واریکوسل
باشد(به خصوص در انواع دو طرفه)؛ چه این واریکوسل علامت داشته باشد و چه
نداشته باشد، نسبت به درمان آن اقدام کرد. واریکوسل بیشتر در بیضه چپ رخ
می‌دهد، اما باید توجّه داشت که واریکوسل در یک بیضه، بر تولید اسپرم در هر
دو بیضه تاثیر می‌گذارد.
یک تذکّر شرعی مهم: یکی
از آزمایش هایی که به طور معمول برای مبتلایان به واریکوسل درخواست می
شود، آزمایش آنالیز مایع منی است. در این رابطه باید توجّه داشت:
۱- ابتلا به واریکوسل(حتی انواع
دوطرفه آن) به تنهایی نمی تواند دلیل کافی برای بروز ناباروری باشد
بنابراین، انجام آزمایش آنالیز مایع منی در افرادی که ازدواج نکرده اند یا
ازدواج کرده اند امّا بنابر تعاریف علمی، شامل عنوان ناباروری نمی شوند هیچ
گونه ضرورتی ندارد.
۲- چنان که در ادامه مقاله می آید
درمان واریکوسل به شیوه طبّ سنّتی نیازی به این گونه بررسی ها ندارد و با
انجام روش های ذیل بهبود پیدا خواهد کرد.
۳- نکته تأسّف بار آن است که مردانی
که به توصیه پزشک معالج نسبت به انجام این آزمایش اقدام می کنند معمولا
مجبور هستند که نمونه منی خود را در محیط آزمایشگاه و با انجام استمناء به
دست آورند که گناهی است کبیره. استدلال برخی از این بیماران آن است که
ضرورت پزشکی، مجوّز انجام این کار است که چنان که گفته شد تقریبا هیچ گاه
ضرورت قطعی برای انجام این آزمایش وجود ندارد و این توجیه باعث رفع حرمت
این عمل نمی شود. نکته مهم دیگر آن است که می توان نمونه را در منزل و از
طریق همسر و به روش های شرعی به دست آورد و با رعایت شرایطی(که کارشناس
آزمایشگاه برای شما بیان می کند) آن را به آزمایشگاه رساند یا در آزمایشگاه
هایی اقدام به این کار کرد که اتاق ویژه ای برای نمونه گیری با حضور همسر
دارند. با این اوصاف واضح است که تقریبا هیچ راه شرعی برای انجام این
آزمایش در افراد مجرّد وجود ندارد.
علائم و نشانه های واریکوسل
این بیماری اغلب بدون علامت است و
تنها پس از مراجعه به پزشک و معاینه بیضه ها تشخیص داده می شود. در تعداد
کمی از بیماران هم واریکوسل با علائمی مانند احساس سنگینی در بیضه یا
دردهای خفیف و مبهم، خود را نشان می دهد. درد ناشی از واریکوسل معمولا در
طول روز به علت فعالیت‌های جسمی بدتر شود و با خوابیدن به پشت تخفیف
می‌یابد.
تشخیص واریکوسل
واریکوسل، اغلب تنها با معاینه بیضه
توسط یک پزشک مجرّب تشخیص داده می شود و نیازی به اقدامات پاراکلینیکی
ندارد؛ اما به رسم زمانه! اغلب از سونوگرافی برای کمک به تشخیص آن استفاده
می شود.
معاینه فیزیکی هم در حالت دراز کشیده و
هم در حالت ایستاده انجام می شود. در معاینه، ممکن است بیضه ها به صورت
«کیسه ای پر از کرم» لمس شوند که در حالت دراز کشیده برطرف شده یا واضحا
کاهش اندازه پیدا می کند. در واریکوسل های کوچکتر، پزشک ممکن است از شما
بخواهد نفس عمیقی بکشید و چند ثانیه آن را نگه دارید و به پایین زور
بزنید(مانور والسالوا)؛ این کار باعث گشاد شدن بیشتر ورید های بیضه شده
معاینه آن را آسانتر می کند.
درمان واریکوسل
رویکرد درمانی اصلی در طبّ کلاسیک، انجام عمل جرّاحی است؛ اما جرّاحی، غیر از دردسرهای معمول خود، سه ایراد اساسی را در پی دارد:
۱- در بسیاری از بیماران، علیرغم جرّاحی موفقیت آمیز واریکوسل، باز هم اختلالات اسپرمی به طور کامل مرتفع نمی شود.
۲- میزان عود واریکوسل به دنبال عمل جرّاحی نیز بالاست.
۳- بیمارانی که پس ازعمل جراحی نیز کماکان علائم و نشانه های واریکوسل مثل درد و سنگینی بیضه را تجربه می کنند؛ کم نیستند.
تذکّر: راه
دیگر درمان در طب کلاسیک، آمبولیزاسیون است یعنی ایجاد انسداد مصنوعی در
رگهای واریسی بیضه تا به اصطلاح عامیانه خشک شوند. در این روش از درد پس از
عمل جراحی کاسته می شود ولی به متخصصین بسیار ماهر و دستگاههای بسیار
پیشرفته نیاز است، به زبان ساده تر، با توجّه به آسان بودن درمان واریکوسل،
اصلا به زحمتش نمی ارزد.
درمان واریکوسل به شیوه طبّ سنتی
واریکوسل بر اساس دیدگاه طبّ سنتی
ایران، حاصل تجمع سودا در سیاهرگهای بیضه است – چنانکه در مورد واریس پا و
هموروئید نیز همین تئوری مطرح است – بنابراین راه درمان آن، رفع تجمع سودا
در این منطقه است و هر کاری به جز این، ناموفق یا دارای اثری موقتی خواهد
بود. اصول درمانی واریکوسل مانند سایر انواع واریس و … به شرح زیر است:
۱- خاکشیر جوشانده:
روزی یک قاشق مرباخوری خاکشی را در یک استکان آب جوش ریخته کمی شیرین کرده
میل کنید. اگر خاکشی را نیم کوب کرده و نیز بگذارید به اندازه ۵-۴ قل
بجوشد، اثر درمانی آن افزوده خواهد شد. این کار را بهتر است ۳-۲ ماه ادامه
دهید.
۲- رفع یبوست: اغلب، با مصرف خاکشی جوشانده، یبوست احتمالی بیمار نیز رفع می شود؛ ولی در غیر این صورت، نسبت به درمان یبوست بیمار اقدام کنید.
۳- ماساژ: برای
این کار، روی کیسه بیضه ها و به خصوص قسمتهای بالای آن را روزی یکی یا دو
بار و به مدت حداقل یکی دو ماه، با روغن زیتون تصفیه نشده یا روغن کنجد یا
مخلوطی از این دو ماساژ دهید. ماساژ را به آرامی انجام دهید و آن را تا
وقتی که روغن کاملاً جذب پوست بیضه شود ادامه دهید.
۴– سایر داروها: در
صورتی که تمایل به مصرف داروی دیگری داشتید؛ از داروهای ضد سودا استفاده
کنید. راحت ترین کار استفاده از دم کرده گل گاوزبان، سنبل طیب(با دو عدد
لیمو یا عناب) است.
۵- زالو اندازی: اما
مؤثّرترین و قاطع ترین روش درمان واریکوسل، زالو انداختن است. حداکثر ۴-۳
نوبت زالو انداختن روی بیضه، به فاصله ۲۰-۱۵ روزه، واریکوسل را به کلّی
درمان خواهد کرد. این کار به قدری ساده است که در صورت ضرورت، بیماران
خودشان نیز می توانند اقدام به این کار کنند؛ خود من هم معمولاً به بیماران
آموزش می دهم که خودشان، اقدام به این کار کنند که معمولاً هم با موفقیت
همراه است.
تذکّر ۱: زمانهای ذکر شده برای درمان واریکوسل، زمانهای حداکثری هستند و بیمار چند روز پس از شروع درمان، علائم بهبودی را احساس خواهد کرد.
تذکّر ۲:
ماساژ بیضه ها با روغن زیتون تصفیه نشده را به تمام مردانی که مشکل
ناباروری دارند توصیه می کنم؛ حتی اگر در اقدامات تشخیصی انجام شده، مشکلی
نداشته باشند. این کار، کیفیت ساخت اسپرم در بیضه ها را به نحو مطلوبی بالا
می برد.
درمان های ساده و عملی انگل های گوارشی
مقدّمه و معرّفی
آنچه که در این مقاله به آن می پردازیم «انگل های گوارشی» از دیدگاه طبّ قدیم هستند؛ در واقع منظور ما از انگل، کرم های گوارشی قابل مشاهده(مثل کرم کدو، آسکاریس، کرمک و …)
بوده سایر بیماری های انگلی دستگاه گوارش که ناشی از عوامل میکروسکوپی
هستند(مثل ژیاردیا، آمیب، شیگلا و …) موضوع بحث ما نیستند. در طبّ قدیم،
معمولاً مشکلات ناشی از انگل های میکروسکوپی در حیطه درمان انواع اسهال ها و
مانند آن مورد بحث قرار می گیرند.
چرا این روزها مردم بیشتر دچار بیماری های انگلی می شوند؟
دلیل
این امر واضح است، به همان دلیل که ما در این دوره و زمانه بیشتر سرما می
خوریم بیشتر هم دچار انگل های گوارشی می شویم. در واقع سیستم ایمنی و ارتش
دفاعی بدن ما نسبت به نسل های قبلی ضعیف تر شده است و به همین دلیل، همان
طور که توان مقابله با ویروس ها را ندارد و مکرّرا سرما می خورد، توان کشتن
انگل ها را نیز ندارد و به همین جهت شاهد آن هستیم که این روزها – و
علیرغم ارتقای ظاهری سطح بهداشت – شیوع انگل های گوارشی بسیار زیاد شده است
به نحوی که دیگر نمی توان آن را یک بیماری دانست که در کودکان شایع تر
است؛ بلکه بسیاری از ما بزرگترها نیز – چه بدانیم و چه ندانیم – دچار این
مشکل هستیم.
نکته
جالب این جاست که اطبّای قدیم – مثلاً جناب ابن سینا در کتاب قانون –
اعتقاد دارند که اصلی ترین دلیل وجود کرم های گوارشی، افزایش بلغم در معده و
روده هاست. دقّت در خوراکی های مصرفی مردم این دوره و زمانه نشان می دهد
که مصرف غذاهای سرد و رطوبتی(یعنی همان غذاهای بلغم زا) بسیار گسترش یافته
است(مثل گوشت های سفید، انواع لبنیات، برنج، افراط در مصرف میوه ها و
سالادها و …) و این افزایش مصرف غذاهای بلغمی، هم بنابر نظر طبّ قدیم و
هم بنابر عقیده طبّ جدید(چون مصرف زیاد غذاهای بلغم زا باعث کاهش توان
سیستم ایمنی بدن است) می تواند باعث گسترش انگل های گوارشی شود.
یک پیشنهاد: اگر دوست داشتید مقاله«بچّه ام زیاد سرما می خورد، چه کنم؟» را مطالعه کنید تا قصّه پر غصّه ضعف سیستم ایمنی خودمان و بچّه هایمان را بهتر درک کنید.
علایم و نشانه هایی که می توانند دلالت بر وجود انگل های گوارشی کنند:
– آبریزش از دهان به ویژه به هنگام خواب.
– لب های بیمار در شب ها، تر و رطوبتی و در روزها خشک است؛ به نحوی که بیمار ممکن است با زبان خود لب هایش را به تناوب تر کند.
– اختلالات عصبی از جمله پرخاشگری و عصبانیت یا حالات شبیه به افسردگی.
– سایش دندان ها بر روی هم(دندان قروچّه)، به ویژه در هنگام خواب.
– خمیازه کشیدن، حرف زدن و یا فریاد کشیدن در خواب.
– اگر بیمار را از خواب بیدار کنید آزرده خاطر می شود(در حدّ غیر معمول).
– حالت تهوّع به ویژه به هنگام غذاخوردن.
– بعضی بیماران اشتهای بسیار کمی دارند و بعضی به عکس پرخور می شوند. دسته دوّم معمولا گرسنگی زودرس و مکرّر دارند.
– لاغری بدون دلیل حتّی علیرغم پرخوری ظاهری.
– تشنگی و عطش بدون دلیل.
– دردهای شکمی.
– وجود عرق سرد و بدبو.
– سیاهی متغیّر و کم و زیاد شونده دور چشم.
– خارش مقعد:
این علامت معمولاً ویژه کرم های مقعدی ریز(اکسیور) است. حرکت و تخمگذاری
کرم اکسیور مادّه در اطراف خروجی مقعد، باعث خارش می شود. نکته مهم در مورد
این علامت آن است که بزرگسالانی که دچار اکسیور هستند به علّت کاهش
حسّاسیت گیرنده های مقعدی معمولاً خارش را احساس نمی کنند. بنابراین نبود
خارش دلیل بر عدم ابتلا به این نوع انگل نیست.
– گاهی به دلیل تغذیه انگل از مواد غذایی موجود در روده، بیمار مبتلا به کم خونی می شود.
– به همان دلیل فوق، ممکن است بیماری که دچار انگل های گوارشی است، مشکلاتی مانند ضعف و خستگی و کمبود انرژی را نیز تجربه کند.
– علامت هایی مثل اسهال غیرقابل توجیه و مزمن و یا دفع سریع موادّ غذایی از دستگاه گوارش بعد از تغذیه هم می توانند ناشی از وجود انگل های گوارشی باشند.
تذکّر مهم: این نشانه ها تنها راهنماهایی برای هدایت پزشک به تشخیص صحیح هستند و نه نبودن آنها، ابتلا به انگل را به طور کامل منتفی می کند و نه حضور آنها لزوما به معنای ابتلا به انگل گوارشی است.
بنابراین تشخیص نهایی به عهده پزشک مجرّب است. نکته دیگر این که معمولا
تمام این علایم با هم دیده نمی شوند و در هر شخصی ممکن است یک یا چند علامت
دیده شود.
نکات درمانی و داروها
درمان
انگل های گوارشی، هم در طبّ جدید و هم در طبّ قدیم معمولاً به صورت موردی و
تخصّصی(بر اساس نوع انگل) صورت می گیرد. طبیعتاً این روش های درمانی قابل
طرح در مقاله ای که برای عموم نگاشته می شود نیست و در صورت طرح هم اجرای
آن برای عموم مردم سخت است؛ لذا سعی می کنیم راهکارهایی را به شما ارایه
کنیم که ساده و قابل اجرا و در عین حال کارآمد و موثّر باشند.
– مهم ترین نکته در پیشگیری و درمان بیماری های انگلی، افزایش توان سیستم ایمنی بدن است. چون این مقوله بسیار مفصّل است به شما باز هم پیشنهاد می کنم که مقاله «بچّه ام زیاد سرما می خورد، چه کنم؟» را مطالعه کنید.
– کاهش میزان مصرف غذاهای بلغم زا(یعنی
غذاهایی که طبع سرد و رطوبتی دارند یا در بدن باعث این مساله می شوند) از
راه های مهم جهت کاهش بار انگلی روده هاست. برخی از این غذاها عبارتند از:
اکثر
لبنیات به ویژه ماست، بسیاری از غذاهای مصنوعی و کارخانه ای، برنج،
ماکارونی، بسیاری از میوه ها(میوه های سرد و رطوبتی مثل خیار و کاهو و
هندوانه و … اگر به صورت افراطی و غیراصولی مصرف شوند) و …
– سیر:
سیر یک ابرقدرت در مقابله با انگل هاست. بهترین روش برای انگل کشی، مصرف
سیر خام است. این کار را به هر نحوی که می خواهید انجام دهید و از نتیجه
کار مطمین باشید. البته در مورد بچّه های کوچکتر پیشنهاد ما این است که دو
حبه سیر را در یک لیوان شیر، خوب بجوشانید و با عسل شیرین کنید و این
جوشانده خوش طعم را قبل از خواب به طفل بدهید تا کرم دفع شود.
– سرکه:
سرکه نیز در توان انگل کشی، هماورد سیر است. پیشنهاد می کنیم که روزی 3-2
بار و هر بار 3 تا 4 قاشق غذاخوری یا مربّاخوری(بسته به سنّ و سال و جثّه
بیمار) سرکه بخورید. بهتر است از سرکه انگور خانگی برای درمان استفاده
کنید. در صورتی که به دلایلی مثل مشکلات گوارشی قادر به استفاده از سرکه به
این شکل نیستند، آن را با کمی آب مخلوط کنید. اولویت در مصرف سرکه، ناشتا خوردن آن است.
یک راه
ساده برای درمان انگل های گوارشی آن است که هر شب بیست عدد نخود آبگوشتی را
در سرکه، خیسانده صبح ناشتا نخودها و سرکه باقیمانده را بخورید و تا ظهر
چیز دیگری نخورید.
– پیاز: می توانید هر شب یک پیاز متوسّط را رنده کرده در یک لیوان آب، خیسانده صبح ناشتا صاف کرده و عصاره حاصل را میل کنید.
– هسته مرکّبات:
اگر مشکل انگل های گوارشی اذیتتان می کند از این به بعد هسته پرتقال های
مصرفی را دور نیندازید. آنها را جمع و خشک و آسیاب کنید و داخل کپسول ریخته
شبی یک کپسول تا درمان کامل مصرف کنید.
– تخم کدو:
تخم کدو، دافع کرم کدوست. بزرگسالان می توانند ۵۰ تا ۱۰۰ گرم تخم کدو را
آسیاب کرده با ۲۰۰ گرم عسل مخلوط و صبح ناشتا یک قاشق غذاخوری میل کنند.
راه ساده تر این است که روزی یک قاشق غذاخوری تخم کدوی خام را خوب بجوید و
میل کنید. در مورد خردسالان بهتر است از مغز تخم کدو استفاده کنید. مقداری
مغز تازه تخم کدو را کوبیده، هم وزن آن عسل اضافه و مخلوط کنید و یک قاشق
چای خوری قبل از خواب به کودک بخورانید.
– بومادران:
این گیاه تلخ امّا بسیار پرخاصیت برای دفع انواع انگل های گوارشی مفید
است. مقداری از آن را آسیاب کرده با سه برابر عسل، مخلوط و صبح های ناشتا،
یک قاشق غذاخوری میل کنید.
– زنیان: به روشی مشابه بومادران قابل استفاده است.
– سگبینج و آنغوزه: این دو صمغ گیاهی نیز روی انواع کرم های گوارشی تاثیر می گذارند. می توانید آنها را با چند برابر عسل مخلوط و مصرف کنید.
– سیاهدانه: سیاهدانه
یک شاه داروست که تقریبا در درمان هر بیماری کاربرد دارد. برای دفع انگل
های گوارشی نیز آن را آسیاب کرده هر روز نصف قاشق چایخوری از آن را با دو
سه قاشق غذاخوری سرکه انگور خانگی مخلوط و میل کنید.
نکته:
با توجه به این که خاصیت دارویی سیاهدانه پس از آسیاب کردن رو به کاهش می
رود، هربار تنها به اندازه مصرف چند روز از آن را آسیاب کنید.
– برنگ کابلی: از بهترین انگل کش هاست. آن را آسیاب کرده با مقدار مساوی عسل مخلوط و صبح ناشتا یا قبل از خواب، یک قاشق غذاخوری میل کنید.
– آرد نخود خام: این
دارو برای دفع انگل اکسیور(کرمک) بسیار کمک کننده است. روش استفاده به این
نحو است که مقداری نخود آبگوشتی را به صورت خشک، آسیاب کنید(یا این که آرد
نخود خام را به صورت آماده از عطاری ها تهیه کنید)، سپس مقداری پنبه را
فتیله کرده در آب خیسانده در آرد نخود بغلتانید تا آرد، کاملا به پنبه
بچسبد. حالا این پنبه را شیاف بگذارید. این کار را بهتر است شبها، قبل از
خواب و بعد از تخلیه دستگاه گوارش انجام دهید. راه دیگر این است که آرد
نخود را داخل کپسول ریخته، کپسول را به صورت شیاف استفاده کنید.
این کار
برای افراد بزرگسال و کودکان عینا قابل اجراست. برای کودکان که ممکن است
در مقابل این کار مقاومت کنند می توانید در خواب شیاف بگذارید.
– نمک: به همان صورت که در مورد آرد نخود خام گفته شد، برای درمان کرمک قابل استفاده است.
– صبر زرد:
داروی بسیار خوب امّا خطرناکی است. تنها به صورت موضعی و برای دفع کرمک می
توانید به این شکل از آن استفاده کنید: صبر زرد، نیم تا یک گرم؛ زرده تخم
مرغ(ترجیحا محلّی)، 1 عدد ؛ و آب نیم گرم، 50 تا 100 گرم. این مواد را با
هم مخلوط و تنقیه کنید .
راه
دیگر استفاده از صبرزرد آن است که آن را مخلوط با ربّ به یا ربّ سیب روی
شکم ضماد کنید که در این حالت، در درمان انواع انگل ها مفید است.
– داروهای ساده ای مانند تخم کرفس، رازیانه، زیره(به صورت بوداده)، زنجبیل، افسنتین، نیلوفر، پونه، نعناع و … هم اثرات ضدّ انگلی خوبی دارند. از آنها می توانید به صورت دم کرده یا جوشانده استفاده کنید.
– داروهای سرد مزاج:
اکثر داروهای ضدّانگل، طبیعتی بسیار گرم دارند. اگر کسی به هر دلیل(از
جمله مزاج گرم خود)، قادر به مصرف آنها نیست می تواند از این داروها
استفاده کند:
* گشنیز: بهتر است مخلوط با ماست یا سکنجبین یا به صورت آب پز مصرف شود.
* سماق: آن را در آب خیسانده تفاله اش را فشار داده جدا کنید و آب آن را میل کنید.
* تخم خرفه، خارخسک و برگ درخت هلو هم خاصیت ضدّ انگلی دارند و بهتر است با دوغ یا آب گرم یا سکنجبین مصرف شوند.
* تمشک: آب آن را گرفته مصرف کنید.
چند نکته مهم:
– بهترین زمان مصرف داروهای ضدّانگل، دروقت خالی بودن شکم است.
– اکثر داروهایی که مزّه تلخی دارند(به ویژه اگر طبع گرمی داشته باشند)، خاصّیت ضدّ انگلی هم دارند.
– اگر در کنار استفاده از داروهای ضدّ انگل، داروهای مسهل هم به بیمار داده شود اثر درمان بسیار زیاد خواهد شد.
–
بسیاری از داروهای ضدّ انگل، می توانند اثرات نامطلوبی روی جنین داشته
باشند. لذا مادران باردار باید حتما با مشورت پزشک باتحربه نسبت به استفاده
از این داروها اقدام کنند.
–
درمان انگل باید تا مدّتی پس از رفع علایم بالینی ادامه پیدا کند تا تخم
های انگل موجود در دستگاه گوارش نیز نابود و دفع شوند. به نظر می رسد سه
هفته، زمان مناسبی برای اکثر انگل هاست.
– چنان که گفته شد، ملاک کفایت درمان رفع علائم بالینی است و نه دیدن انگل دفع شده در مدفوع.
–
بهتر است که درمان انگل در هر خانواده به صورت دسته جمعی انجام شود و
کسانی نیز که فاقد علامت هستند، مدّتی از داروهای ضدّانگل استفاده کنند.
– به جهت تلخ بودن بسیاری از داروهای ضدّ انگل، استفاده از آسیاب شده آنها در کپسول هم می تواند مدّنظر مصرف کنندگان باشد.
– عرقیات این داروها اگرچه اثر داروی خشک را ندارند امّا در صورت ضرورت قابل استفاده اند.
نکات بهداشتی که در کم شدن میزان ابتلا به انگل ها موثّرند:
– پرهیز از مصرف غذاهای بلغم زا و رطوبتی به ویژه در طول دوره درمان.
– رعایت بهداشت فردی ازجمله شستشوی دست ها به ویژه پس از استفاده از توالت.
– عدم استفاده از غذاهای خارج از خانه.
– ضدّ عفونی کردن مناسب سبزی ها: یشنهاد ما این است که سرکه انگور خانگی را با هفت برابر آب رقیق کرده به عنوان محلول ضدّ عفونی استفاده کنید.
– استفاده از آب‌آشامیدنی سالم و بهداشتی.
آیا منفی شدن آزمایش انگل، رد کننده ابتلا به بیماری است؟
پاسخ
این سوال منفی است. آزمایش مدفوع برای تشخیص انگل به صورت سه تایی انجام می
شود. چراکه به لحاظ علمی در هربار آزمایش، حدود سی درصد احتمال یافت شدن
انگل وجود دارد و با انجام سه باره آن، احتمال یافتن انگل(در صورت وجود) به
حدود صد در صد می رسد. امّا با این حال به تجربه دیده ام که به این گونه
آزمایش ها اعتماد چندانی نمی توان کرد. توصیه بنده این است که اگر به وجود
انگل گوارشی مشکوک هستید یک دوره درمانی را انجام دهید. اکثر درمان های
گفته شده فاقد عارضه مهمی هستند.
یک فرمول پیشنهادی برای دفع انواع انگل ها
بنده
داروهای اسفند، برنگ کابلی، زنیان، آنغوزه، سگبینج و سیاهدانه را با مقدار
مساوی مخلوط و آسیاب کرده به صورت کپسول در اختیار بیمارانم قرار می دهم که
تقریبا در تمام موارد، پاسخ درمانی خوبی را به دنبال دارد. در صورت تمایل و
امکان، این فرمول را امتحان کنید. علاوه بر اثر ضدّ اگلی، این دارو،
اشتهاآوری بسیار قوی به ویژه در مورد کودکان است. این دارو را بزرگسالان
شبی یک کپسول بزرگ و کودکان شبی یک کپسول کوچک تا سه هفته مصرف کنند.
نکته 1: اکثر
داروهای فوق به تنهایی هم انگل کش های خوبی هستند ولذا اگر همه آنها را
پیدا نکردید با یک یا چند عدد از آنها هم می توانید دارو را آماده کنید.
نکته 2:
کپسول خالی از طریق بسیاری از عطّاری ها قابل تهیه است با این حال اگر
نتوانستید کپسول خالی پیدا کنید، دارو را پس از آسیاب کردن با کمی عسل،
مخلوط و به صورت خمیری سفت درآورده قرص های کوچکی از آن بسازید و در ظرفی
داخل یخچال نگهداری و از آنها استفاده کنید.
یک راه حلّ مناسب دیگر
در جایی(giahdarman.blogfa.com) این درمان را دیدم و به نظرم مناسب آمد امّا هرگز در مورد کودکان و زنان باردار انجام ندهید:
1- به جای نهار، یک سوپ پر از آلو و قره قروت و تخم شنبلیله میل کنید.(البته انتظار خوشمزه بودن از آن نداشته باشید!)
2- به جای شام، دو قاشق غذاخوری سر صاف گل سرخ(محمّدی) پودر شده را در یک کاسه دوغ ترش ریخته، در آن نان خرد کرده میل کنید.
این کار
باعث می شود که بعد از چند ساعت، دچار دل پیچه و اسهال شوید. این حالت را
تحمل کنید چون علاوه بر دفع انگل ها، معده را هم دبّاغی می کند. بهتر است تا دو سه هفته و هرهفته یک بار، این درمان را تکرار کنید. اگر با این کار دچار اسهال نشدید، میزان گل سرخ را افزایش دهید.
معرّفی دو شربت فواکه ضدّانگل
(به
نقل از: موسوى، محمد، مجموعه پيك شفا، 12جلد، كانون پژوهش – اصفهان، چاپ:
دوم، 1388 ه.ش. صص 12 و 13.با استفاده از نرم افزار کتابخانه جامع طب،
از انتشارات مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی)
شربت فواكه ضد انگل
علاوه
بر دفع انگل رطوبات اضافى را از بين برده؛ باعث تقويت عضلات در بيماري هاى
سرد مانند روماتيسم مى شود، معده و امعاء را ضد عفونى كرده و ميكروب معده
را نابود مى سازد و به عنوان يك مكمل در افراد چاق باعث لاغرى مى شود.
عرقيات: زنيان، زيره، كرفس، كلپوره، بومادران، گشنيز، برگ شفتالو از هركدام يك شيشه.
آب ميوه ها: انار، زرشك، گريپ فروت، تمشك، گوجه سبز، شفتالو نيمه رسيده، هلو نيمه رسيده از هركدام 250 گرم.
طرز تهيه:
آب ميوه ها و عرقيات را 10 دقيقه روى شعله ملايم بجوشانيد، سپس مقدارى
عسل و يا شكر و يا قند به اندازه اى كه شيرين شود وارد كرده و 10 دقيقه
ديگر بجوشانيد. نصف قاشق چايخورى زعفران سائيده اضافه و 10 دقيقه ديگر
بجوشانيد. در يخچال نگهدارى كنيد. روزانه بين 1 تا 3 استكان ميل كنيد.
شربت فواكه ضد انگل ديگر
تأثيرات ديگر مانند شربت قبلى است.
عرقيات: بومادران، درمنه، سداب، برگ هلو، شفتالو، شاهتره، افسنتين از هركدام يك شيشه.
آب ميوه ها: انار، كنار، خارك (خرماى نارس)، زرشك، سيب كال، تمشك يا زالزالك، انگور ميخوش از هركدام 250 گرم.
طرز تهيه:
آب ميوه ها و عرقيات را 10 دقيقه روى شعله ملايم بجوشانيد، سپس مقدارى
عسل و يا شكر و يا قند به اندازهاى كه شيرين شود وارد كرده و 10 دقيقه
ديگر بجوشانيد. نصف قاشق چايخورى زعفران سائيده اضافه و 10 دقيقه ديگر
بجوشانيد. در يخچال نگهدارى كنيد. روزانه بين 1 تا 3 استكان ميل كنيد.
تذکّر: مقادیر مصرفی این شربت ها برای بزرگسالان است و برای کودکان به تناسب، کمتر استفاده می شود.
