توكل
اَلتَّوَكُلُّ عَلَى اللّه نَجاةً مِنْ كُلِّ سوءٍ وَ حِرْزٌ مِنْ كُلِّ عَدُوٍّ؛
توكل بر خداوند، مايه نجات از هر بدى و محفوظ بودن از هر دشمنى است.
بحارالأنوار(ط-بیروت)
ج 75، ص 79 ، ح 56
حدیث (2)
امام على عليه السلام :
مَنْ تَوكَّلَ عَلَى اللّه ذَلَّتْ لَهُ الصِّعابُ وَ تَسَهَّلَتْ عَلَيْهِ
الأَسْبابِ؛
هر كس به خدا توكل كند، دشوارى ها براى او آسان مى شود و اسباب برايش فراهم
مى گردد.
تصنیف غررالحکم و
دررالکلم ص 197 ، ح 3888
حدیث (3)
امام صادق علیه السلام :
إِنَّ الغِنى و َالْعِزَّ يَجولانِ فَإِذا ظَفِرا بِمَوْضِعِ التَّوَكُّلِ أَوْطَنا؛
بى نيازى و عزّت به هر طرف مى گردند و چون به جايگاه توكل دست يافتند در آنجا قرار
مى گيرند.
كافى(ط-الاسلامیه) ج 2، ص 65، ح 3
حدیث (4)
امام باقر علیه السلام :
مَنْ تَوَكَّلَ عَلَى اللّه لا يُغْلَبُ و َمَنِ اعْتَصَمَ بِاللّه لا يُهْزَمُ؛
هر كس به خدا توكل كند، مغلوب نشود و هر كس به خدا توسل جويد، شكست نخورد.
جامع
الاخبار(شعیری) ص 118
حدیث (5)
رسول الله صلى الله عليه و آله :
اَلطِّيَرَةُ شِرْكُ وَ ما مِنّا إِلاّ و َلكِنَّ اللّه يُذْهِبُهُ بِالتَّوَكُّلِ؛
فال بد زدن شرك است و هيچ كس ازما نيست مگر اين كه به نحوى دستخوش فال بد زدن مى شود،
اما خداوند با توكل به او آن را از بين مى برد.
مرآة العقول ج 11
، ص 392 – بحار الأنوار (ط – بيروت) ج 55 ، ص 322 ، ح 10
حدیث (6) رسول الله صلى الله عليه و آله :
رَأى رَسولُ اللّه
صلى الله عليه و آله قَوْما لا يَزْرَعونَ قالَ: ما أَنْتُمْ؟
قالوُا: نَحْنُ الْمُتَوَكِّلونَ، قالَ: لا، بَلْ أَنْتُمْ المُتَّكِلونَ؛
رسول اكرم صلى الله عليه و آله گروهى را كه كشت و كار نمى كردند، ديدند و فرمودند:
شما چه كاره ايد؟ عرض كردند ما توكل كنندگانيم. فرمودند: نه، شما سر باريد.
مستدرك الوسائل
ج 11 ، ص 217، ح 12789
حدیث (7)
امام موسی كاظم
علیه السلام :
سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- وَ مَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى
اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ فَقَالَ التَّوَكُّلُ عَلَى اللَّهِ دَرَجَاتٌ مِنْهَا
أَنْ تَتَوَكَّلَ عَلَى اللَّهِ فِي أُمُورِكَ كُلِّهَا فَمَا فَعَلَ بِكَ كُنْتَ
عَنْهُ رَاضِياً تَعْلَمُ أَنَّهُ لَا يَأْلُوكَ خَيْراً وَ فَضْلًا وَ تَعْلَمُ
أَنَّ الْحُكْمَ فِي ذَلِكَ لَهُ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ بِتَفْوِيضِ ذَلِكَ
إِلَيْهِ وَ ثِقْ بِهِ فِيهَا وَ فِي غَيْرِهَا.
از ایشان درباره کلام خدای عز و جل سوال شد که می فرمایند «و هر كس به خدا توكل كند او براى وى بس است» توكل كردن بر
خدا درجاتى دارد: يكى از آنها اين است كه در تمام كارهايت به خدا توكل كنى و هر چه
با تو كرد از او خشنود باشى و بدانى كه او نسبت به تو از هيچ خير و تفضّلى كوتاهى
نمى كند و بدانى كه در اين باره حكم، حكم اوست، پس با واگذارى كارهايت به خدا بر او
توكل كن و در آن كارها و ديگر كارها به او اعتماد داشته باش.
كافى(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 65 ، ح 5
حدیث (8)
رسول الله صلى الله عليه و آله :
يَقولُ اللّه عَزَّ وَ جَلَّ ما مِنْ مَخْلوقٍ يَعْتَصِمُ دونى إِلاّ قَطَعْتُ
أسْبابَ السَّماواتِ و َأسبابَ الأَرْضِ مِنْ دونِهِ فَإِنْ سَأَلَنى لَمْ اُعْطِهِ
و َإِنْ دَعانى لَمْ اُجِبْهُ؛
خداوند عزوجل مى فرمايد: هيچ مخلوقى نيست كه به غير من پناه ببرد، مگر اين كه دستش
را از اسباب و ريسمان هاى آسمانها و زمين كوتاه كنم، پس اگر از من بخواهد عطايش
نكنم و اگر مرا بخواند جوابش ندهم.
امالى (طوسى) ص585،
ح1210
حدیث (9) امام موسی كاظم
علیه السلام :
مَنْ
أَرَادَ أَنْ يَكُونَ أَقْوَى النَّاسِ فَلْيَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّه
هر که می خواهد
که قویترین مردم باشد
بر خدا توکل نماید.
فقه الرضا ص 358
حدیث (10) امام رضا علیه السلام :
ما حَدُّ التَّوکل؟ فَقال لی: اَن لا تَخافَ معَ اللهِ اَحَداً؛
حد توکل چیست؟ حضرت فرمودند: اینکه با وجود خدا از هیچ کس
نترسی
امالی(صدوق) ص 240 ، ح 8
حدیث (11) امام موسی کاظم علیه السلام :
مَنْ أَرَادَ أَنْ يَكُونَ أَقْوَى النَّاسِ فَلْيَتَوَكَّلْ
عَلَى اللَّه
هر که می خواهد که قویترین مردم باشد بر خدا توکل نماید .
فقه الرضا ص 358
حدیث (12) امام جواد علیه السلام :
الثِّقَةُ بِاللهِ ثَمَنٌ لِکٌلِّ
غالٍ و سُلَّمٌ اِلى کُلِّ عالٍ؛
اعتماد به خدا بهاى هر چیز گرانبها است و نردبانى به سوى هر
بلندایى.
نزهة الناظر و تنبيه الخاطر ص 136 ،
ح 6
حدیث (13) امام جواد علیه السلام :
ثَلَاثٌ مَنْ كُنَّ فِيهِ لَمْ يَنْدَمْ
تَرْكُ الْعَجَلَةِ وَ الْمَشُورَةُ وَ التَّوَكُّلُ عِنْدَ الْعَزْمِ
عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَل
سه چیز است که هر کس آن را مراعات کند ، پشمیان نگردد : 1 – اجتناب از عجله ، 2 – مشورت
کردن ، 3 – و توکل بر خدا در هنگام تصمیم گیری .
كشف الغمة (ط – القديمة) ج 2 ، ص 349
حدیث (14) امام
علی علیه السلام :
مَن تَوکَّلَ عَلَی اللهِ ذَلَّت لَهُ
الصِّعابُ وَ تَسَهَّلَت عَلَیهِ الأسبابُ
هر که بر خدا توکل کند دشواریها برایش آسان شده و اسباب برایش فراهم
گردد.
تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 197 ، ح 3888
حدیث (15) امام معصوم علیه
السلام :
یَقُولُ اللهُ(عز و جل):
لاقَطَّعن أمَلَ کُلّ مُومِنٍ أمَّلَ دونی بالإیاسِ.
خداوند (عز و جل) می فرماید: بی گمان امید هر مومنی که به غیر من امید ببندد را
با مأیوس کردن او قطع می کنم.
مستدرک الوسائل ج 11 ، ص 221 ، ح 12799
حدیث (16) امام صادق علیه
السلام :
حُسنُ الظَّنِّ بِاللَّهِ أن لا تَرجُوَ إلّا اللَّهَ،
و لا تَخافَ إلّا ذَنبَكَ.
خوش گمانى به خدا اين است كه جز به خدا اميد نداشته باشى و جز از گناهت
نترسى.
کافی(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 72 ، ح 4
حدیث (17) امام جواد علیه السلام:
مَن اِنقَطَعَ الی غَیرِ اللهِ وَ کَلَهُ اللهُ
اِلَیهِ.
كسى كه به غیر خدا تكیه كند، خدا وى را به ھم او وامى گذارد.
دررالباهرة(ط-قدیمة) ص 39
اخلاص
-حضرت زهرا سلام الله علیها:
مَن اَصعَدَ اِلَی اللهِ خالِصَ عِبادَتِه اَهبَطَ اللهُ عَزَّ وَ
جَلَّ اِلَیهِ اَفضَلَ مَصلَحَتِه
کسی
که عبادت های خالصانه خود را به سوی خدا
فرستد، پروردگار بزرگ برترین مصلحت را به سویش
فرو خواهد فرستاد.
عدة الداعی ص 233
2- حضرت محمد صلی الله علیه و آله :
اَوصانى رَبّى بِسَبعٍ: اَوصانى بِالاِخلاصِ فِى
السِّرِّ وَ الْعَلانيَةِ وَ اَن اَعْفُوَ عَمَّن ظَلَمَنى و اُعْطىَ
مَن حَرَمَنى و اَصِلَ مَنْ قَطَعَنى و اَن يَكونَ صَمْتى فِكْرا وَ
نَظَرى عِبَرا؛
پروردگارم هفت چيز را به من سفارش فرمود: اخلاص در
نهان و آشكار، گذشت از كسى كه به من ظلم نموده، بخشش به كسى كه مرا
محروم كرده، رابطه با كسى كه با من قطع رابطه كرده، و سكوتم همراه با
تفكّر و نگاهم براى عبرت باشد.
كنزالفوائد ج 2 ، ص 11
3-امام علی علیه السلام :
فرض الله … الصيام ابتلاء لاخلاص الخلق؛
خداوند روزه را واجب كرد تا به وسيله آن اخلاص خلق را بيازمايد.
نهج البلاغه(صبحی صالح)
ص 512 ، حكمت 252
