بررسی تخصصی گوشی موبایل اچ تی سی HD2
برخلاف پیش بینی های بسیاری از کارشناسان در توقف افزایش ابعاد PDA ها
و اسمارت فون های فعلی بازار، مسابقه افزایش ابعاد صفحه نمایش و در نتیجه
افزایش ابعاد خود دستگاه در تمامی قسمت های بازار موبایل به شدت کامل
ادامه دارد. HD2 یکی از جدیدترین هیولاهای به نمایش گذاشته شده توسط غول
PDA یعنی HTC ست که رکورد بزرگترین ابعاد صفحه نمایش را به خود اختصاص داده
است. در ادامه بررسی کوتاهی داریم از مشخصات و قابلیت های سخت افزاری این
محصول متفاوت. با ما همراه شوید.
با دیدن HD2 بی اختیار به یاد بزرگترین PDA سال گذشته یعنی Toshiba TG01
افتادم محصولی که به هنگام نمایش بحدی بزرگ جلو می کرد که فکر استفاده از
دستگاهی با این ابعاد برای برقراری تماس به شکل دیگر موبایل ها در آن زمان
تا حدودی مسخره می نمود حالا با نمایش مدل های متعدد و فراوانی که مرز 3.5
اینچ صفحه نمایش که زمانی کاملا دست نیافتنی بوده و مدتهای مدید تنها به
Apple iPhone تعلق داشت، را به راحتی پشت سر گذاشته اند، استفاده از نمونه
ای با صفحه نمایش 4.3 اینچی چندان هم نامربوط به نظر نمی رسد. در این میان
البته توجه به یک نکته ظریف دیگر نیز خالی از لطف نخواهد بود جائیکه به رغم
افزایش 0.2 اینچی در ابعاد صفحه نمایش از TG01 به HD2 بعلت طراحی خاص گوشی
و اختصاص فضای کمتری به کلیدهای زیر صفحه نمایش ابعاد کلی گوشی (البته بجز
در قطر) در مقایسه با TG01 کوچکتر نیز شده است.
ابعاد HD2 برابر 11×67×120.5 میلیمتر با وزن 157 گرم است
که در مقایسه با TG01 در حدود 8.5 میلیمتر در ارتفاع و 3 میلیمتر در عرض
کوچک شده است قطر گوشی نیز با اینکه به رکورد دست نیافتنی توشیبا یعنی 9
میلیمتر نمی رسد ولی با اینحال برای مدلی با این همه امکانات سخت افزاری
کاملا Slim و رویائی به حساب می آید. بدنه دستگاه بجز کاور فلزی باتری
تقریبا بطور کامل از پلاستیک ساخته شده است و گذشته از بخش روئی که توسط
صفحه نمایش غول آسای گوشی تقریبا بطور کامل پوشانده شده است دیگر قسمت های
پلاستیکی HD2 بعلت جنس خاص لاستیکی نرمی که برای آنها در نظر گرفته شده
است علاوه بر مقاومت در برابر اثر انگشت از عملکرد مناسبی در هنگام جایگیری
در دست نیز برخوردار می باشند. صفحه نمایش بسیار بزرگ این گوشی یک نمونه
4.3 اینچی با وضوح 800×480 پیکسل است که با اینکه از فناوری TFT در ساخت آن
استفاده شده است اما فناوری لمسی خازنی کلاس فوق العاده ای برای آن ایجاد
می نماید. تعداد رنگ های قابل نمایش توسط این مونیتور نیز بعلت محدودیت های
همیشگی سیستم عامل های 32 بیتی همان 65 هزار رنگ سابق است. البته این
موضوع تاثیر چندانی در عملکرد فوق العاده این قسمت نداشته و عملا نمی توان
با چشم غیر مسلح ایراد خاصی بر شفافیت و کنتراست رنگ های این صفحه نمایش
وارد نمود. عملکرد این مونیتور در سطح بسیار مطلوبی قرار دارد جائیکه
روشنائی تصویر، زوایای دید افقی و عمودی و مخصوصا عملکرد مطلوب آن در نور
مستقیم خورشید این صفحه نمایش را نه تنها از لحاظ ابعاد بلکه از لحاظ کیفیت
نیز در صدر دیگر رقبای این کلاس قرار می دهد. حساسیت این مونیتور به لطف
فناوری لمسی خازنی (که برای اولین بار در یک ویندوز موبایل دیده می شود)
نیز در سطح ایده آلی قرار دارد و نگفته پیداست که به همین علت در این مدل
دیگر از قلم همیشگی مدل های مقاومتی خبری نیست. بر بالای صفحه نمایش نیز
Proximity Sensor و حسگر تنظیم نور در کنار دوربین دوم تماس های ویدئویی و
اسپیکر برقراری تماس دیده می شوند.
زیر صفحه نمایش و در غیاب کلید چهار جهتی معروف و یا
نوار حساس به تماسی که در Diamond2 بکار گرفته شده بود بطور ساده پنج کلید
دیده می شوند که بصورت سه کلید جداگانه و یک کلید Rocker مانند جای گرفته
اند این دکمه ها شامل کلیدهای برقراری و رد تماس در طرفین، کلید Home در
سمت چپ و کلید دوگانه Windows و Back در میانه می شود. در اینجا نیز به
مانند همیشه کلید Home صفحه اصلی اینترفیس اختصاصی HTC (در اینجا اینترفیس
Sense) و کلید Windows منوی اصلی ویندوز یعنی همان صفحه لانه زنبوری که با
فشردن میانبر دکمه Start بر بالای صفحه نمایش نیز در دسترس قرار می گیرد،
را به نمایش می گذارد. کلیدهای این قسمت از ابعاد و تفکیک مناسب و ارتفاع
مطلوبی برای استفاده برخوردارند اما مشکلی که در ساختار کلیدهای این بخش
پنهان بوده و تنها با یک بار در دست گرفتن گوشی کاملا خود را به نمایش می
گذارد بیش از اندازه پائین قرار گرفتن این کلیدهاست بطوریکه دسترسی به آنها
در هنگام در دست گیری گوشی با یک دست بسیار امر مشکلی ست و هر لحظه امکان
دارد بعلت پائین آوردن بیش از حد انگشتان برای رسیدن به این دکمه خود گوشی
از دست رها شود. در هر حال برای پائین آوردن ارتفاع گوشی ظاهرا چاره دیگری
بجز قرار دادن پائین این کلیدها و حذف کلید D-Pad نبوده است.
تنها کلید قابل مشاهده در دورتادور گوشی Rocker تغییر
صدا در گوشه سمت چپ دستگاه است و با اینکه اغلب کاربران HTC به نبود کلید
شاتر دوربین عادت کرده اند اما حذف کلید Power از بخش بالائی چیزی نیست که
در یک PDA بتوان به راحتی از آن گذشت. در هر حال HTC ترجیح داده است برای
حفظ یکپارچگی طراحی دستگاه وظیفه کلید پر کاربرد Power را همچون یک Feature
Phone ارزان قیمت به کلید رد تماس در زیر صفحه نمایش واگذار کند. از دیگر
موارد قابل ذکر در دورتادور دستگاه می بایست به جک 3.5 میلیمتری هدست در
کنار پورت اتصالات سیمی Micro USB در بخش پائینی اشاره کرد دو جزئی که
هیچگاه با هم در یک گوشی HTC دیده نشده اند این موضوع البته بیش از آنکه به
جک هدست باز گردد به تغییر عقیده HTC در پافشاری فراوان بر استاندارد Mini
USB بجای Micro USB در تمامی گوشی های جدید این شرکت مربوط است.
پشت دستگاه در طرحی نسبتا برجسته و گوی مانند به سه بخش
مجزا تقسیم شده است که کاور باتری در بخش مرکزی قرار گرفته است. در یک سوم
بالای این قسمت دوربینی 5 مگاپیکسلی در کنار دو فلش LED و اسپیکر اصلی
دستگاه قرار دارند. با کنار زدن کاور فلزی باتری در این قسمت باتری 1230mAh
گوشی پدیدار می شود که از زمان های رسمی 490 ساعت در حالت Stand-by و 6
ساعت و 20 دقیقه در هنگام مکالمه برخوردار بوده و در پخش موسیقی نیز تا 12
ساعت دوام دارد. در این قسمت علاوه بر باتری محل قرارگیری سیمکارت و کارت
حافظه Micro SD دستگاه نیز قرار دارد که این آخری به فرم Hot Swap طراحی
شده و امکان خارج کردن آن بدون خاموش نمودن گوشی نیز وجود دارد.
اما یکی از جذابیت های اصلی HD2 پس از صفحه نمایش غول
آسای آن به سیستم عامل جدید و اینترفیس جدیدتر آن باز می گردد جائیکه گذشته
از نسخه 6.5 ویندوز موبایل به پوسته جدیدی با نام Sense بر می خوریم که
HTC پس از Hero این بار بروی HD2 نیز از آن استفاده کرده است. ظاهر قضیه در
برخورد اول فضای آشنائی را نسبت به دست پخت قبلی HTC در این بخش یعنی
TouchFLO 3D ایجاد کرده و کاربران مدل های قبلی این شرکت چندان خود را
غریبه نخواهند یافت. در صفحه Stand-by دستگاه این بار با Tab های متعدد و
تمام صفحه ای روبرو هستیم که به راحتی بوسیله دست به بالا و پائین Scroll
می گردند. Tab های کوچکی نیز در پائین صفحه موجودند که شباهت نزدیکی به
ساختار آشنای قبلی دارند از Tab های جدید در این هر دو قسمت می توان به
افزوده شدن قسمتی برای نمایش وضعیت آب و هوای شهرها، Shortcut Tab برای
ایجاد میانبر به نقریبا هر قسمت دلخواهی از گوشی، Twitter و بلاخره به
Footprints اشاره کرد که این Footprint برنامه ایست برای نمایش عکس های
مرتبط با قابلیت Geo-Tagging که به همراه خود یک نوشته، نام یک سایت و
اطلاعاتی نظیر این را دارند. سرعت عملکرد گوشی در پاسخ به لمس قسمت های
مختلف و گشودن Application های گوناگون تا حد باور نکردنی بالاست البته اگر
نگاه کوتاهی به مشخصات سخت افزاری گوشی بیاندازیم این سرعت عمل چندان هم
عجیب و غریب نیست. پردازنده HD2 برای اولین بار در میان مدل های مختلف HTC
به نسخه پر سرعت پروسسور Qualcomm Snapdragon QSD8250 با فرکانس 1 گیگاهرتز
ارتقا یافته و حافظه RAM آن نیز بیشترین مقدار را در میان تمامی هم
خانواده های خود دارد: 488 مگابایت! این سرعت رویائی را اگر در کنار صفحه
نمایش بسیار حساس و بی نظیر 4.0 اینچی خازنی گوشی که این نیز در میان تمامی
ویندوز موبایل های دیگر کاملا بی رقیب است بگذاریم از HD2 موجودی ساخته می
شود که نمونه اش هیچگاه دیده نشده است. البته این تمام آن چیزی نیست که
HD2 برای ارائه به شما دارد و در این میان برخی دیگر از قابلیت های منحصر
به فرد دیگر در ساختار این مدل دیده می شود که نمونه دومی برای آنها نمی
توان پیدا کرد که از آن میان امکان لمس چند نقطه ای (Multi Touch) به لطف
صفحه نمایش لمسی خازنی و ورود و خروج به زوم در تصاویر و صفحات وب با دور و
نزدیک کردن دو انگشت از یکدیگر همراه با قابلیت جذابی که قرار داشتن گوشی
در جیب را حس کرده و اتوماتیک صدای زنگ را در بالاترین حد ممکن تنظیم می
کند از بقیه جالب تر به نظر می رسند. ویدئوی زیر بخش های مختلف اینترفیس
جدید HD2 را به نمایش گذارده است.
ویدئوی فوق به نقل از سایت GSMArena می باشد
گالری نمایش تصاویر در HD2 همان نمونه همیشگی مدل های
قبلی این شرکت است و بجز Pinch Zoom (دور و نزدیک کردن دو انگشت بروی صفحه
نمایش برای ورود و خروج به زوم) هیچ نکته جدیدی در آن به چشم نمی خورد پلیر
پخش موسیقی و ویدئو نیز تغییر خاصی نکرده اند و همچنان برای مشاهده فایل
های تصویری DivX و XviD می بایست اقدام به نصب برنامه های جدید کرد.
دوربین موجود در HD2 همانطور که گفتیم یک 5 مگاپیکسلی
نسبتا ساده با فلش LED دوبل است که قادر به فیلمبرداری VGA با 30 فریم در
ثانیه می باشد البته از یک PDA هیچگاه نباید انتظار دوربینی پیشرفته با
قابلیت فیلمبرداری بالا را داشت ولی با در نظر گرفتن اینکه عمده محدودیت
اکثر گوشی های موبایل در بالا بردن وضوح فیلمبرداری و نرخ ثبت تصویر به
محدودیت های پردازشی دستگاه باز می گردد و HD2 با پردازشگر 1 گیگابایتی و
488 مگابایت RAM با هیچ محدودیت عمده ای در این زمینه روبرو نبوده و می
توان این ایراد را بر HTC وارد دانست که اقدام به افزایش و بهبود قابلیت
فیلمرداری دستگاه و ارتقا آن حداقل به وضوح D1 نکرده است. در مجموع اما با
دوربین مناسب و پیشرفته ای روبرو هستیم که در میان همه مدل های HTC از
بالاترین وضوح فیلمبرداری نیز برخوردار است.
یکی از بخش های جالب و البته عجیب در HD2 مرورگرهای
اینترنت قرار گرفته در دستگاه است جائیکه بجز IE6 پیش فرض همیشگی، از
مرورگر محبوب و فوق سریع Opera نیز بهره گرفته شده است که انتخاب میان این
دو البته به آسانی صورت نخواهد پذیرفت چرا که علیرغم سرعت بالای Opera و
پشیبانی بی نقص آن از قابلیت Multi Touch در زوم بلافاصله بروی محتوا
بوسیله نزدیک کردن انگشت ها بروی صفحه نمایش، متاسفانه این مرورگر قادر به
نمایش محتوای فلش نبوده و برای نمایش فایل های فلش باید به اینترنت
اکسپلورری مراجعه کرد که با اینکه بنرهای فلش (و نه فیلم های فلش جداگانه)
را نمایش می دهد اما نه تنها از Multi Touch پشتیبانی نمی کند بلکه در
مسئله پر اهمیت سرعت نیز هیچ حرفی در برابر Opera برای گفتن ندارد. ویدئوی
زیر قابلیت های چشم نواز Opera را به نمایش می گذارد.
ویدئوی فوق به نقل از سایت GSMArena می باشد
امکانات ارتباطی در HD2 همانطور که از دستگاهی در این
سطح انتظار داریم بسیار پیشرفته و فوق العاده است در اینجا از کلیه گزینه
های برقراری تماس شامل هر چهار فرکانس GSM و دو فرکانس اصلی HSDPA پشتیبانی
به عمل می آید و برای برقراری ارتباطات تحت شبکه نیز امکان استفاده از هر
چهار عنوان EGDE، HSCSD، GPRS و 3G وجود دارد. Wi-Fi بکار گرفته شده در HD2
امکان استفاده بعنوان Router را برای اولین بار در یک گوشی موبایل دارد
البته این امکان پیش از این نیز بوسیله برنامه های جانبی در دیگر اسمارت
فون های دارای این امکان ارتباطی موجود بود. بلوتوث نسخه 2.1 با پشتیبانی
از پروفایل A2DP دیگر امکان ارتباطی HD2 ست.
گیرنده GPS دیگر گزینه سخت افزاری این دستگاه است که
بجز Google Maps از نرم افزار CoPilot 8 SatNav بصورت Trial بهره می برد که
قطب نمای داخلی دستگاه نیز تنها در این نرم افزار فعال می شود.
امکانات و قابلیت های سخت افزاری و نرم افزاری HD2 در
سطح بسیار بالائی قرار داشته و موارد گفته شده در مقاله بالا تنها بخشی از
امکانات این دستگاه پیشرفته است. در روزهای آینده و با در دسترس قرار گرفتن
این گوشی برای عمده کاربران نقد تحلیلی کاملی از این گوشی خواهیم داشت.
HD2 مدت بسیار بسیار کوتاهی ست که به بازارهای اروپا عرضه شده و قرار است
تا اواسط نوامبر به کشور زادگاه خود یعنی تایوان نیز ارائه شود اما توزیع
جهانی این گوشی در آمریکا و دیگر کشورهای جهان به ابتدای سال 2010 موکول
شده است. در مورد قیمت احتمالی این گوشی هنوز صحبت چندانی نشده است.
بررسی تخصصی تبلت ایسوس Memo Pad HD7
محصولات تبلتی ایسوس
را باید در کلاس متفاوتی نسبت به تمامی دیگر سازندگان و تولیدکنندگان
متعدد این رده قرار داد. شرکت ایسوس که پس از ساخت نخستین مدل‌های سری
ترانسفورمر ساخت تبلت را بسیار جدی‌تر از گذشته دنبال کرد در اندک زمانی
نزدیک به 1.5 سال از ژانویه 2011 تا ژوئن 2012 به قطب بازار تبلت و نمادی
برای کامپیوترهای پرتابل اندرویدی بدل شد. تا جایی‌که گوگل نیز ساخت
تبلتهای نکسوسی این برند را پس از یک دوره موفقیت‌آمیز بار دیگر به این
مجموعه خوشنام واگذار کرد. کلید موفقیت و اعتبار ایسوس در ساخت تبلت علاوه
بر مسئله کیفیت و قیمت مناسب به تنوع محصولات این برند ارتباط دارد؛
تبلتهای ایسوس این روزها تقریبا در تمامی سطوح بازار برای رفع نیازهای
مختلف کاربران در دسترس قرار دارند و از این بابت تولیدات هیچ شرکت دیگری
با آنها قابل مقایسه نیست. از جمله پر طرفدارترین محصولات ایسوس خانواده
تبلتهای ارزان‌قیمت این برند با پسوند MeMO است که نخستین بار در ژانویه
2012 با به بازار ارائه شدند. از جمله نکات مشترک در مورد خانواده MeMO
Pad که در حال حاضر از 5 عضو 7 و 10 اینچی برخوردار است باید به پشتیبانی
نکردن از سیمکارت و اتصالات تحت شبکه اشاره کرد.
ایسوس پس از تجربه موفقیت‌آمیز نخستین مموپد و تبلت ME172v به‌عنوان نسل دوم چند ماه پیش در نمایشگاه Computex 2013 محصولات تازه‌ای را به خانواده MeMO Pad افزوده که به ترتیب ابعاد MeMO Pad HD7 و MeMO Pad FHD10
نام دارند. این دو مدل نیز مثل ME172v از سیمکارت و اتصالات تحت شبکه
پشتیبانی نمی‌کنند اما مشخصات سخت‌افزاری و قابلیت‌های آن ها به نسبت قیمت
در نظر گرفته شده بسیار مناسب است. مدل 7 اینچی جدید این کلاس با عنوان MeMO Pad HD7
که با نام ME173x نیز شناخته می‌شود و در آستانه ورود به بازارهای داخلی و
جهانی حضور است موضوع بررسی این نوبت ماست. با ما همراه شوید.
طراحی ظاهری
بدنه براق پلاستیکی، حاشیه‌های نسبتا زیاد صفحه‌نمایش در بالا و پایین،
نبود اسپیکر تماس و کاور رنگی بخش پشتی مهم‌ترین نکات قابل ذکر در طراحی
ظاهری HD7 هستند. بدنه دستگاه در برخی موارد همچون جایگاه دکمه‌های پاور و
تنظیم صدا و دوربین و نشان ایسوس در بخش پشتی کاملا مشابه Fonepad
است و از این لحاظ شباهت‌های فراوانی بین این دو مدل دیده می‌شود البته یک
تفاوت بزرگ یعنی بدنه فلزی Fonepad و بدنه تمام پلاستیکی MeMO Pad از
میزان این شباهت‌ها کاسته است. کاور بخش پشتی HD7 در پنج رنگ خاکستری،
سفید، آبی، صورتی و سبز ارائه می‌شود که با امتداد یافتن کاور پشتی تا
لبه‌های جانبی، این رنگ از قسمت جلویی نیز به‌صورت یک نوار باریک دیده
می‌شود. بخش رنگی پشت دستگاه با لبه‌های بیرون‌زده در نگاه اول قابل جدا
شدن به نظر می‌رسد اما در عمل مثل تمامی دیگر تبلتهای حال حاضر بازار
دسترسی به محوطه زیر کاور به روش‌های معمول امکان‌پذیر نیست. در نهایت
آخرین نکته قابل اشاره در مورد مموپد جدید نوار نسبتا بزرگ اسپیکر در بخش
پشتی است که حداقل از لحاظ ظاهری نسبت به فون‌پد و مموپد اولیه بزرگتر
است.
ابعاد و وزن
ابعاد MeMO Pad HD7 برابر 10.8×120.6×196.8 میلیمتر است. طول و عرض دستگاه از هر دو مدل فون‌پد و مموپد اولیه
اندکی بزرگتر است اما در زمینه قطر 0.4 میلیمتر کوچکتر از مموپد و 0.4
میلیمتر قطورتر از فون‌پد اندازه‌گیری می‌شود. اما برتری اصلی HD7 و عامل
خوش‌دست‌تر بودن آن نسبت به هر دو مدل ذکر شده، وزن آن است. وزن 302 گرمی
این مدل 38 گرم نسبت به فون‌پد و 68 گرم نسبت به مموپد سبک‌تر است که این
موضوع استفاده از دستگاه به‌خصوص با یک دست را بسیار ساده‌تر می‌کند.
صفحه‌نمایش
HD7 همانطور که از نام آن مشخص می‌شود دارای یک صفحه‌نمایش 7.0 اینچی
است. وضوح این صفحه‌نمایش البته نسبت به مموپد اولیه ارتقا محسوسی را تجربه
کرده و از 1024×600 پیکسل و فشردگی 170ppi به 1280×800 پیکسل و فشردگی
216ppi تغییر یافته که در Sharpness تصاویر و کیفیت پنل تاثیر مشهودی برجای
میگذارد. این البته تنها تغییر صفحه‌نمایش HD7 نیست و فناوری ساخت آن
به‌عنوان یکی دیگر از نکات تعیین‌کننده در این مدل ارتقا یافته است. فناوری
ساخت این پنل از نوع IPS TFT است که رنگ‌های زنده‌تر و زاویه دید
فوق‌العاده‌ای را ارائه می‌کند. کیفیت این صفحه‌نمایش در جنبه‌های مختلف
شباهت نزدیکی به پنل Fonepad دارد که از این لحاظ با توجه به رده قیمتی
پایین‌تر این مدل امتیاز قابل‌قبولی را به این قسمت می‌توان اختصاص داد.
عملکرد این صفحه‌نمایش در نور مستقیم خورشید در سطح متوسطی قرار دارد و
با اینکه با بهترین‌های این رده فاصله مشخصی دارد اما اطلاعات به نمایش
درآمده در آن همچنان تا حدودی قابل مشاهده است.
صفحه‌نمایش HD7 از تماس همزمان 10 انگشت پشتیبانی می‌کند که با اینکه
کاربرد چندانی برای آن نمی‌توان متصور شد اما شباهت‌های پنل HD7 به فون‌پد
را تکمیل می‌کند.
زیر صفحه‌نمایش جز نشان Asus در مرکز، نکته دیگری به چشم نمیخورد و
دکمه‌های اندرویدی بار دیگر به‌درون ساختار منویی منتقل شده‌اند. تنها نکته
قابل اشاره در بالای صفحه‌نمایش نیز دوربین 1.2 مگاپیکسلی دستگاه است که
با وضوح 720p فیلمبرداری می‌کند و مثل دیگر دوربین‌های این قسمت نیز از
فوکوس خودکار برخوردار نیست. حسگر تنظیم نور از جمله غایب‌های اصلی بخش
بالای صفحه‌نمایش در HD7 به حساب میآید.
کناره‌های دستگاه
تنها نکته قابل اشاره در سمت چپ، شکاف کارت حافظه Micro SD است که بدون
هیچ پوشش و محافظی در بالای این بخش قرار گرفته و ظاهر یک‌دست تبلت را تا
حدودی تحت تاثیر قرار داده است. MeMO Pad HD7 از کارت حافظه تا ظرفیت 32
گیگابایت پشتیبانی می‌کند.
در سوی دیگر دو دکمه پاور و Rocker تغییر صدا قرار دارند که این بار
به‌جای سمت راست کاملا به بخش پشتی منتقل شده‌اند. جابجایی این دو دکمه به
بخش پشتی مشکلات فراوانی را برای دسترسی ایجاد می‌کند و به‌عنوان مثال
گرفتن اسکرین‌شات با ترکیب پاور+ولوم پایین به سختی انجام می‌شود.
پایین تبلت نکته خاصی دیده نمی‌شود و در بالا نیز جک اتصال هدست، پورت Micro USB و میکروفون دیده می‌شوند.
پشت دستگاه
کاور رنگی بخش پشتی یکی از جذابیت‌های اصلی HD7 به حساب میآید. در این
قسمت به ترتیب از بالا به پایین لنز برجسته دوربین، نشان ایسوس و بلاخره
اسپیکر اصلی در پایین دیده می‌شوند. اسپیکر عریض این قسمت در مقایسه با
اسپیکر کوچک فون‌پد بسیار بزرگتر بوده و انتظار عملکرد بهتری از آن
می‌رود. این انتظار در عمل نیز به واقعیت می‌پیوندد و MeMO Pad HD7 با دو
اسپیکر استریو از صدای بلند و با کیفیتی بهره می‌برد. به‌گفته شرکت سازنده
در این قسمت از فناوری تحت عنوان Sonicmaster استفاده شده که در عمل البته
فاصله چندانی از یک فناوری تبلیغاتی معمولی ندارد.
دوربین
دوربین، یکی از تغییرات مهم HD7 نسبت به MeMO Pad ME172v است. وضوح
تصاویر این دوربین حداکثر 5 مگاپیکسل با فوکوس خودکار است که در حالت واید
16:9 به 4 مگاپیکسل تقلیل پیدا می‌کند.
چشمگیرترین نکته در ساختار منویی این دوربین حضور شاتر عکاسی و دکمه
آغاز فیلمبرداری همراه با نیم‌دایره زوم در ستون سمت راست است که علاوه بر
راحتی در استفاده، امکان برداشت عکس در حین فیلمبرداری را نیز فراهم
می‌آورد. حداکثر وضوح عکاسی در حین برداشت ویدئو 1920×1080 پیکسل یا یک
فریم از تصویر است. از دیگر نکات قابل اشاره در ستون سمت راست این ساختار
منویی باید به دکمه تعویض بین دو دوربین در بالا و آخرین تصویر گرفته شده
در پایین اشاره کرد.
کنترلرهای سمت چپ که در مواقع عدم استفاده در یک فلش پنهان شونده در
کناره تصویر از دید مخفی می‌شوند به ترتیب از بالا به پایین شامل دکمه
تعویض بین عکاسی و فیلمبرداری، کلید Camera Mode (برای دسترسی به
حالت‌هایی نظیر عکاسی پانورا، HDR، تصویربرداری پرتره و …)، افکت‌های
رنگی، تنظیم رزولوشن، تغییر میزان نورگیری و بلاخره پایین‌ترین دکمه برای
دسترسی به دیگر تنظیمات می‌شوند. در لیست تنظیمات مهم دوربین در HD7
می‌توان به امکان تغییر عدد ISO تا عدد 800، حضور سه گزینه مختلف برای
فوکوس (اسمارت، تشخیص چهره و بی‌نهایت)، گزینه‌ای برای کاهش نویز (NR)،
تایمر سرخود و تاچ‌شاتر اشاره کرد.
تصاویر این دوربین با تنظیم روی حالت Auto در اکثر اوقات از دقت نوری
مناسبی برخوردار نیستند و برای حصول بهترین نتیجه استفاده از تنظیمات دستی
کاملا توصیه می‌شود. نخستین نکته منفی در مورد عکاسی با این تبلت سرعت
پایین شاتر آن است که پس از فشردن دکمه شاتر تا آماده شدن برای گرفتن عکس
بعدی تاخیری نزدیک به 3 ثانیه دارد که این موضوع خود به تنهایی می‌تواند
موجب از دست رفتن سوژه در عکاسی‌های سریع خبری شود. در بحث میزان جزئیات
نیز با نمونه فوق‌العاده‌ای روبرو نیستیم و در هنگام عکاسی از سوژه‌های با
جزئیات فراوان مثل برگ درختان تفکیک کاملی صورت نمی‌گیرد. در کنترل نیز اما
این دوربین نسبتا مناسب عمل می‌کند و در حالت عکاسی نرمال و HDR نویز
چندانی به چشم نمیخورد.
عکس بالا با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید
تصویر بالا: عکاسی با حالت HDR – عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید
تصویر بالا: عکاسی Normal – عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید
تصویر بالا: عکاسی با حالت Vivid – عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید
در مجموع کیفیت عکس‌های به ثبت رسیده توسط دوربین این تبلت با اینکه
فاصله مشخصی با بهترین 5 مگاپیکسلی‌های موبایلی دارد اما در نوع خود با
توجه به قیمت دستگاه و قرارگرفتن در یک تبلت که کمتر برای عکاسی مورد
استفاده قرار می‌گیرد نمونه راضی‌کننده‌ای به حساب میآید.
حداکثر وضوح فیلمبرداری این دوربین 1080p با 30 فریم در ثانیه با
بیت‌ریتی نزدیک به 19Mbps است (هرچند در بخشی از سایت رسمی ایسوس به
رزولوشن 720p اشاره شده، اما دستگاهی که در اختیار ما بود از فیلمبرداری با
وضوح 1080p در کنار رزولوشن های پائینتر – نظیر 720p و 480p — پشتیبانی
می کرد.) صدای محیط نیز به صورت استریو با بیت‌ریت 128Kbps برداشت می‌شود.
ویدئوهای این دوربین از کنتراست و اشباع رنگ به نسبت بالای برخوردارند و
نه‌تنها در صفحه‌نمایش خود دستگاه بلکه پس از انتقال تصاویر به نمایشگرهای
خارجی نیز نتیجه مناسبی از خود برجای میگذارد.
باتری
ایسوس در توصیف باتری استفاده شده در MeMO Pad HD7 به‌جای ظرفیت از واحد
کارآمدتری به نام انرژی استفاده کرده که اپل نیز مدت‌هاست در محصولات
مختلف خود از این واحد بهره می‌برد. انرژی باتری HD7 برابر 15Whr اعلام شد
که با توجه به نسبت انرژی و ظرفیت (انرژی مساوی است با ظرفیت، ضربدر ولتاژ
تقسیم بر 1000) و با در نظر گرفتن ولتاز معمول 3.7 ولت برای باتری‌های این
رده به ظرفیت 4054mAh دست پیدا می‌کنیم که نسبت به فون‌پد و مموپد اولیه
با ظرفیت‌های مشابه 4270mAh و انرژی 16Whr رقم کمتری را ثبت می‌کند. زمان
رسمی اعلام شده برای این باتری 10 ساعت است که این زمان بگفته ایسوس در
شرایط تنظیم روشنایی روی 100nits (یعنی نزدیک به یک سوم نور پنل)، روشن
بودن وای‌فای، فعال بودن اپلیکیشن جیمیل و پخش یک فیلم 720p بصورت لوپ
اندازه‌گیری شده است. البته این شرایط در دنیای واقعی کمتر اتفاق می‌افتد و
در استفاده‌های معمول یعنی استفاده از شبکه‌های اجتماعی، بازی‌های ساده و
معمولی، گشت و گذار در وب و بلاخره استفاده‌های مولتی مدیایی (دوربین،
پخش‌کننده موسیقی و…) از این باتری تا نزدیک به 1.5 روز می‌توان انتظار
تامین انرژی دستگاه را داشت و پس از آن باید شارژر را به تبلت متصل کرد.
سیستم‌عامل و رابط کاربری
زمان Start-up دستگاه از لحظه فشردن دکمه پاور تا ظاهر شدن لاک‌اسکرین
نزدیک به 32 ثانیه است که تاخیر نسبتا زیادی به حساب میآید و بسیاری از
رقبا زمان بسیار کمتری را در این زمینه ثبت می‌کنند. نسخه اندروید حاضر در
این مدل ورژن 4.2.1 جلی‌بین است که به لانچر اختصاصی ایسوس مزین شده است.
اولین نکته جذاب پس از ظاهر شدن Lock Screen مشاهده صفحه‌های قابل اسکرول
افقی در این بخش است که از جمله آپدیت‌های جدید ورژن 4.2 اندروید به حساب
آمده و در هریک از 5 صفحه این قسمت می‌توان یک ویجت مخصوص را جایگذاری کرد.
با بازگشایی صفحه قفل شرایط کاملا مشابه دیگر نمونه‌های ایسوسی در این
کلاس مثل فون‌پد یا حتی پدفون است و از این لحاظ هیچ تفاوت بزرگی با گذشته
دیده نمی‌شود. در زیر صفحه‌نمایش از شش میانبر قابل تغییر در دو سوی دکمه
دسترسی به app drawer استفاده شده است و یک خط پایین‌تر نیز دکمه‌های
اندرویدی معمول حضور دارند. دکمه Recent Apps در سمت راست این بخش علاوه
بر وظیفه اصلی خود در جهت نمایش برنامه‌های جدیدا استفاده شده برای گرفتن
اسکرین‌شات با گرفتن طولانی مدت نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.
با نگه داشتن دست روی دکمه Home منوی نیم‌دایره Quick Tool ظاهر می‌شود
که در دو ردیف میانبرهای کاربردی نظیر دسترسی به Setting، منوی اصلی،
جست‌وجوی گوگل، مرورگر اینترنتی، گالری، تصاویر همراه با ماشین حساب و
تقویم را به نمایش میگذارد. از جمله میانبرهای حاضر در این قسمت باید به
گزینه قفل کردن بخش پایین صفحه یا System bar اشاره کرد که در هنگام کشیدن
طرح با دست روی صفحه و قرار گرفتن مچ دست روی بخش پایینی از لمس شدن
تصادفی جلوگیری می‌کند.
در سمت چپ این بخش نیز فلش رو به بالایی قرار گرفته است که با زدن آن
لیستی از برنامه‌های شناور روی صفحه یا floating apps در دسترس قرار
می‌گیرد که به دلخواه می‌توان تقریبا تمامی برنامه‌ها را به‌صورت کوچک شده
به این بخش اضافه کرده و روی برنامه‌های دیگر اجرا کرد.
منوی اصلی یا app drawer همچون اندروید استوک از یک لیست ماتریسی 6×5 با
اسکرول افقی تشکیل شده که با ادامه اسکرول به لیست ویجت‌ها ختم می‌شود.
Notification Area یا لیست قابل اسکرول بالای صفحه‌نمایش به دو صورت در
دسترس است که در حالت عادی و با فعال بودن Asus Quick Setting امکان دسترسی
به هفت toggle مختلف نظیر Wi-Fi، Silent mode، GPS، چرخش صفحه‌نمایش و
Auto Sync وجود دارد. یک ردیف پایین‌تر اسلایدر تنظیم روشنایی دیده می‌شود
که گزینه تنظیم خودکار در آن حضور ندارد. ردیف پایین‌تر از این قسمت دکمه
ورود به تنظیمات کلی سیستم‌عامل، کلیدهای Wireless display، Audio Wizard و
تنظیمات وایرلس به چشم می‌خورند و در نهایت در پایین‌ترین قسمت نیز
notification برنامه‌ها حضور دارد.
با غیر فعال کردن Quick Setting فرم Notification Area کاملا تغییر
می‌کند و به ظاهر اندروید استوک تغییر حالت می‌دهد در این حالت با اسکرول
کردن کناره سمت راست بالای صفحه‌نمایش toggleهای هشت‌گانه‌ای شامل دسترسی
به تنظیمات، اطلاعات باتری، GPS، بلوتوث، وای‌فای، چرخش خودکار صفحه‌نمایش،
میزان روشنایی پنل و بلاخره Airplane mode در دسترس قرار می‌گیرند نمایی
از تصویر کاربر نیز در صورت تنظیم شدن در میان کنتاکت‌ها در این قسمت دیده
خواهد شد.
این تنها فرم در دسترس در این بخش نیست و با اسکرول کردن کناره سمت چپ
منوی دیگری در بالا در دسترس قرار می‌گیرد که برخلاف اولی اطلاعات چندانی
در آن دیده نشده و تنها زمان و تاریخ و Notification برنامه‌ها را نشان
می‌دهد.
از جمله تغییراتی که حضور نسخه 4.2.1 اندروید در این تبلت ایجاد کرده
باید به قابلیت روشن کردن دستگاه در حالت safe mode اشاره کرد. در این حالت
با گرفتن دکمه پاور و ظاهر شدن Power off و نگه داشتن دست روی این دکمه
می‌توان با غیر فعال کردن برنامه‌های نصب شده توسط کاربر با Safe mode وارد
سیستم‌عامل شد.
چیپ‌ست پردازشی و حافظه
ضعیف‌ترین قسمت اعضای قبلی خانواده MeMO Pad بخش پردازشی آنها است اما
HD7 با ارائه یک چیپ‌ست چهار هسته‌ای سعی در تغییر این روند دارد. چیپ‌ست
حاضر در این مدل از نوع MediaTek 8125 با چهار هسته پردازشی ARM A7 است و
در بخش گرافیکی نیز قطعه PowerVR SGX 544MP حضور دارد. حافظه RAM دستگاه 1
گیگابایت است و حافظه داخلی آن نیز در دو ورژن 8 و 16 گیگابایتی ارائه
می‌شود.
پیش از اعمال بنچ‌مارک‌های مختلف روی MeMO Pad HD7 انتظار عملکرد متوسطی
در بخش پردازشی و عملکرد مناسبی در قسمت گرافیکی می‌رود انتظاری که با
نتایج نهایی در واقعیت نیز فاصله چندانی ندارد.
در اولین تست به سراغ محاسبه عدد پی می‌رویم که به نوعی توانایی پردازش
CPU در محاسبات غیر گرافیکی را نشان می‌دهد. بهترین نتیجه HD7 در 10 بار
انجام این تست 389 میلی ثانیه بود که رقم بسیار مناسبی برای دستگاه در این
سطح به نظر می‌رسد.
در پله بعدی به سراغ یک تست کامل از تمامی قسمت‌های پردازشی و گرافیکی
می‌رویم. HD7 در تست Quadrant به امتیاز 4010 می‌رسد که در این مورد نتیجه
چندان نامناسب تلقی نمی‌شود جایی‌که به‌عنوان یک نمونه، GS III از سامسونگ
رقمی در حدود 5400 را در این تست کسب می‌کند.
تست معیار AnTuTu در نسخه 3.4 این برنامه رقم 12843 را نشان می‌دهد که بسیار از حد انتظار و نمونه‌های مشابه بالاتر است.
بنچ‌مارک بعدی یک تست کلی دیگر با نام Vellamo است که در قسمت Metal رقم 455 و در قسمت HTML5 رقم 1369 را نشان می‌دهد.
در گام بعدی به سراغ تست گرافیکی Epic Citadel مجهز به موتور UNREAL
می‌رویم که با ثبت رقم 54 فریم در ثانیه قابلیت‌های راضی‌کننده در اجرای
بازی‌های با گرافیک نسبتا بالا را در این تبلت نشان می‌دهد.
آخرین تست به بنچ‌مارک گرافیکی NenaMark 2 با آپدیت به نسخه 2.4 این
برنامه تعلق دارد که در این مورد نیز با ثبت امتیاز 45.9 فریم در ثانیه
کارکرد روان در بازی‌های گرافیکی تضمین می‌شود.
ارتباطات
MeMO Pad HD7 نسبت به هفت اینچی قبلی این خانواده تغییرات بزرگی را در
بخش ارتباطات خود داده است البته همانطور که در ابتدا نیز اشاره شد همچنان
از حضور سیمکارت و ارتباطات تحت شبکه در این مدل خبری نیست اما در عوض
ارتباطات بلوتوث و GPS به‌عنوان دو نکته مهم و اساسی به لیست ارتباطات
معدود آن اضافه شده‌اند. بلوتوث دستگاه از نوع کم‌مصرف ورژن چهارم است.
کلام آخر
برگ برنده اصلی خانواده MeMO Pad و عامل بقای آن در میان دیگر تبلتهای رنگارنگ برندهای مختلف به قیمت رقابتی آنها وابسته است و HD7
نیز مطمئنا از این قاعده مستثنی نخواهد بود. قیمت پایه در نظر گرفته شده
برای این مدل نزدیک به 129 دلار است که در نسخه 16 گیگابایتی حداکثر به 149
دلار می‌رسد. این رقم برای تضمین فروش بالای یک تبلت خوش آب و رنگ چهار
هسته‌ای از برند خوشنام ایسوس بیش از اندازه کافی به نظر می‌رسد و در بازار
داخل نیز به شرط رعایت انصاف واردکنندگان و در نظر گرفتن قیمتی حول و حوش
450 تا 500 هزار تومان شرایط برای دسترسی همگان به HD7 فراهم می‌شود.
البته این شرایط در حال حاضر کاملا جنبه خوش خیالی به خود می‌گیرد چرا که
مموپد قبلی ایسوس یعنی ME172v با قیمت جهانی نزدیک به 120دلار در حال حاضر
در بازارهای داخلی با قیمت 560 هزار تومان به فروش می‌رسد و نگفته پیداست
که این روند قیمت‌گذاری در مورد HD7 نیز احتمالاً رعایت خواهد شد.
