جداکردن اتاق خواب کودکم کی و چگونه؟
عضی از کودکان حتی تا سنین 12 سالگی هم باید در کنار
مادر خود بخوابند و این امر به دلیل مشترک نبودن ساعات خواب مادر و پدر و
کودک مشکلات فراوانی را ایجاد می‌کند. در بسیاری مواقع این سؤال برای
بسیاری از مادران پیش می‌آید که از چه سنی باید فرزندشان را برای خواب از
خود جدا کنند؟
دکترمریم
یوسفی، جامعه شناس و استاد دانشگاه درباره اینکه چه سنی بهترین زمان جدا
کردن محل خواب مادر و کودک است به روزنامه ایران می‌گوید: مادران ایرانی
بسیار عاطفی هستند و بیشتر آنها از روی علاقه زیاد تا سنین 5 سالگی
فرزندانشان را در کنار خود می‌خوابانند و از همان لحظه تولد به گمان اینکه
نوزادشان ضعیف است و هیچگونه استقلالی ندارد، تمام هم و غم خود را روی این
قضیه متمرکز می‌کنند که هیچ گاه حتی موقع خواب کودکشان را تنها نگذارند،
البته بسیاری از مادران شاغل که ساعاتی از روز را مجبورند به فعالیت روزانه
در خارج از منزل بپردازند، به دلیل خستگی ناشی از کار روزانه و نداشتن
برنامه ریزی دقیق و عدم کنترل مدیریت بر ساعات خواب، با جدا بودن اتاق
کودکشان شاید مجبور شوند که در طول شب بیدار شده و گریه‌های شبانه کودکشان
را آرام کنند ولی به دلیل خستگی زیاد دیگر توان از این اتاق به آن اتاق
رفتن را ندارند و ترجیح می‌دهند کودکشان را کنار خود بخوابانند.
به
گفته او بهترین زمان برای جدا کردن محل خواب کودک از مادر همان از بدو تولد
است و باید با این سیستم که غذا دادن و تعویض پوشک در اتاق خواب کودک
انجام شود عادت کرد، زیرا در غیر این صورت حتی در سنین 2 تا 3 سالگی هم
برای کودک جدا شدن از مادر و ترک عادت خوابیدن در کنارش بسیار سخت خواهد شد
و گریه‌ها و بی‌تابی‌های شبانه بالاخره مادر را خسته و تسلیم خواسته کودکش
خواهد کرد و ممکن است کار به جایی برسد که مادر حتی هنگام مدرسه رفتن کودک
هم با مشکل مواجه شود چون او حاضر نیست حتی برای ساعتی از مادرش جدا شود و
کلاً با واژه استقلال به هر شکلی بیگانه است.شاید بتوان از همان روزهای
آغازین تولد جلوی بسیاری از مشکلات دوران بزرگسالی را گرفت، اگر قبل از
اینکه فرزندتان نیازش را بر زبان بیاورد، آن را برایش برآورده سازید، خود
عاملی خواهد بود برای ایجاد مشکلات بعدی، بگذارید نوزاد شما که در اتاق
دیگری خوابیده احساس نیاز کند و بعد، نیازش را برآورده سازید، این اتفاق
کوچک پایه‌های حس استقلال طلبی را در کودک شما تقویت خواهد کرد.
دکتر
یوسفی در ادامه با اشاره به اینکه والدین کودکان بسیاری از کشورهای توسعه
یافته با برنامه ریزی‌های دقیق از بدو تولد این مشکل را برای خود کاملاً حل
کرده‌اند می‌افزاید: باید توجه داشت که در صورتی که با برنامه پیش بروید
در مدت کوتاهی به آرامش شبانه و خوابی راحت دست می‌یابید، علاوه بر آن این
عمل اثرات مثبت خود را در سنین بزرگسالی نیز خواهد گذاشت؛ زیرا فرزندتان
شخصی مستقل و با اعتماد به نفس بالا بار آمده و می‌تواند در سنین کمتر مدل
لباس و یا نوع غذا و در سنین بالاتر رشته تحصیلی، شغل و همسر خود را براحتی
انتخاب کند.
عزت نفس کودکان
عزت نفس در کودکان :
عزت نفس باور و اعتقاد است که فرد ، درباره ی ارزش و اهمیت خود دارد .
بسیاری از رفتارهای آسیب زای فرزندان در خانه و مدرسه ، نظیر
پرخاشگری ، اضطراب ، افت تحصیلی و … ریشه در کمبود عزت نفس در کودک دارد .
برای ایجاد عزت نفس در کودکان بهتر است به آنان بیاموزیم که :
1-هیچ انسانی شبیه دیگری نیست . از او بخواهید تا به خود
بگوید ” هیچ کس شبیه من نیست ، من ان چه را که هستم دوست دارم و احساس خوبی
نسبت به خودم دارم .
2-محدودیت ها و توانایی های خود را بپذیرد . نقاط ضعف را بدون
نگرانی بپذیرید و از وجود آن ها احساس گناه و شرمساری نکند . چون هیچ فردی
نمی تواند انسان کامل و به همه چیز دانا و همه کار توانا باشد و با آگاهی
از نقاط و ثبت و ضعف خود احساس رضایت و خشنودی کند .
راه های افزایش عزت نفس در کودکان :
- در برخورد با آن ها ملایم و منطقی باشید .
- اجازه ابراز وجود را به فرزندانتان بدهبد و به نظرات آن ها احترام بگذارید .
- هیچ گاه کودکانتان را با هم و یا با دوستانشان مقایسه نکنید .
- هیچ گاه نظریات خود را به فرزندانتان تحمیل نکنید . تاحد
امکان نظریه خود را به صورت ملموس ، عینی و ساده و قابل درک برایشان بگویید
. - به توانمندی های کودک توجه کنید نه به ناتوانمندی ها و ضعف هایش.
- در بوجود آمدن تجارب موفقیت آمیز به فرزندتان کمک کنید .
- سعی کنید فرزندتان را محکم ، منطقی و منظبط بار آورید .
- همیشه با فرد حالت پذیرندگی داشته باشید نه حالت طرد کنندگی .
- ـ فرزندان خود را تحسین و تشویق کنید.
- ـ محبت و عشق زیادی نسبت به فرزندان خود نشان دهید.
- ـ با بچه های خود با احترام رفتار کنید.
- ـ به بچه ها مسئولیت بدهید.
- ـ بچه ها را آزاد بگذارید تا بعضی مواقع خطر کنند.
- ـ به توانایی ها و علایق فرزندان خود اهمیت دهید.
- ـ به سخنان فرزندان خود گوش کرده، به آنها پاسخ دهید.
- ـ به قول هایی که به فرزندان خود داده اید، عمل کنید.
- فرزندتان را با الگوهای رفتاری مناسب آشنا کنید و بیش از حد او را به خود وابسته نکنید .
- توجه کنید که محبت به یک فرزند باعث بی محبتی و بی توجهی به فرزند دیگرتان نشود .
- تحمل کودکتان را در بوجود آمدن ناکامی ها و ناملایمات افزایش دهید .
- هیچ گاه فرزندتان را از موجودات تخیلی (دیو ، غول و …) نترسانید .
- با فرزندتان مثل یک دوست صمیمی برخورد کنید و توقعات آن ها را در حد معقول برآورده کنید .
- فرزندتان را با القاب نامناسب و با تمسخر صدا نزنید .
- توجه داشته باشید که مشاجرات لفظی در خانه در روحیه فرزندتان منعکس می شود .
- محبت خود را به فرزندتان به صورت ظاهری و سطحی ابراز نکنید .
خالص ترین و سالم ترین محبت در تلاشی که به طور روزمره برای اعطای اعتماد
به نفس و استقلال به فرزندتان به عمل می آورید جلوه گر شوید . - به سرگرمی و تفریحات سالم و مناسب فرزندتان اهمیت دهید و نسبت به آن ها بی تفاوت نباشید
- در جهت دادن به فرزندانتان از افراط و تفریط بپرهیزید و محبت متوسط توام با صمیمیت اثر بیشتری دارد
