بیماری زبان جغرافیایی
زبان جغرافیایی بیماری دهانی بی ضرری (خوش خیم) است که به زبان، شکلی نقشه مانند، یا به عبارتی جغرافیایی می دهد.
اگر
چه دیدن زبان جغرافیایی ممکن است نگران کننده باشد، یا مشکلاتی را برای
فرد ایجاد کند، اما هیچ مشکلی را برای سلامت شخص به وجود نخواهد آورد و با
هیچ عفونت و سرطانی همراه نیست.
زبان جغرافیایی معمولا بدون درد است، اما گاهی می تواند باعث ناراحتی زبان یا حساسیت به مواد خاصی گردد.
این شکل های جغرافیایی، اغلب در یک منطقه ی زبان بهبود می یابند و به ناحیه ای دیگر می روند.
علائم
هنگام
بروز این حالت، ظاهر زبان، نقشه مانند یا جغرافیایی می شود و لکه های
صاف و قرمز روشن در اندازه ها و اشکال گوناگون در سطح بالایی زبان ایجاد
می شوند. در این شرایط، ناراحتی در سطح زبان نیز احساس می شود.
احساس سوزش یا درد نیز ممکن است وجود داشته باشد که با خوردن غذاهای داغ، تند یا اسیدی بدتر می شود.
زمانی
که شما با این شرایط رو به رو می شوید، تنها نشانه ای که ممکن است داشته
باشید، ظاهر تغییر یافته ی زبان تان است. لکه های زبان جغرافیایی ممکن
است توسط خطی سفید یا کرم رنگ مرزبندی شوند. همچنین نواحی درگیر ممکن است
طی دقایق یا ساعاتی تغییر اندازه و رنگ و مکان بدهند و باعث ترس و اضطراب شما شوند. در حقیقت زبان جغرافیایی در طول زمان می آید و می رود.
مراجعه به پزشک
زبان
جغرافیایی، نگران کننده نیست، ولی ناراحت کننده است. اگر نشانه ها و
علائم این بیماری بیش از 10 روز باقی بمانند، بهتر است به دکتر یا دندانپزشک خود مراجعه کنید.
عوامل
به طور معمول این حالت در چند عضو خانواده مشاهده می شود، یعنی ژنتیک در این موضوع نقش مهمی دارد.
عواملی هم ممکن است با این شرایط همراه بوده، یا احتمال بروز آن را افزایش دهند، از جمله:
داشتن بستگانی با زبان جغرافیایی
پسوریازیس(نوعی بیماری پوستی مزمن)
استرس بیش از حد
تغییرات هورمونی
حساسیت
البته نتایج مطالعات گاهی متناقض است و ارتباط بین زبان جغرافیایی و شرایط دیگر هنوز نامشخص می باشد.
بیماری
زبان جغرافیایی در هر سنی می تواند اتفاق بیفتد. حدود یک تا سه درصد مردم
با این شرایط رو به رو هستند. برخی شواهد نشان می دهد این حالت در میان
زنان شایع تر از مردان است.
عوارض
احساس ناراحتی در سطح زبان، حساسیت به دود سیگار و غذاهای ادویه دار یا اسیدی، برخی خمیردندان ها و همچنین نگرانی در مورد چگونگی ظاهر زبان از جمله عوارض و مشکلات بیماری زبان جغرافیایی هستند.
درمان های خانگی
با کاهش یا حذف موادی که می توانند شرایط را بدتر کنند، می توانید ناراحتی های مربوط به بیماری زبان جغرافیایی را کاهش دهید.
این مواد عبارتند از:
محصولات توتون و تنباکو(مثل سیگار و قلیان)، غذاهای داغ یا ادویه دار، نوشیدنی ها و مواد غذایی اسیدی مانند برخی میوه ها، آجیل خشک و شور و خمیردندان هایی که حاوی طعم دهنده ها و مواد سفید کننده هستند.
البته
تا امروز هیچ راه مشخصی برای پیشگیری از بروز چنین حالتی شناخته نشده است،
ولی مصرف برخی داروها با تجویز پزشک می تواند طول مدت این بیماری را کاهش
دهد و از نگرانی های شما بکاهد.
جویدن ناخن ها در طولانی مدت خطرزاست
جویدن ناخن ها زمینه را برای بروز عفونت فراهم می کند
به گفته محققان آمریکایی، جویدن ناخن برای مدت زمان طولانی باعث بروز مشکلات جدی می شود.
این
عادت علاوه بر این که پوست اطراف ناخن ها را تخریب کرده و دردناک می کند،
می تواند باعث آسیب به بافت هایی شود که مسئول رشد ناخن ها هستند. در نتیجه
حتی بعد از رشد نیز ظاهرشان غیرعادی خواهد بود.
برای ترک عادت جویدن ناخن ها و پیشگیری از ابتلا به عفونت ها توصیه می شود که ناخن ها را به خوبی کوتاه کنید
به عقیده ی این محققان، فردی که عادت به جویدن ناخن دارد، در برابر عفونت ها آسیب پذیر می شود، به خاطر اینکه باکتری ها و ویروس ها از دهان به دست ها انتقال می یابند.
جویدن ناخن ها، علامت مشکلات روحی روانی
ناخن جویدن نشان دهنده ی مشکلات روحی است. در برخی افراد این عادت در اثر استرس یا خستگی بروز می کند.
برخی دیگر نیز صرفا به دلیل لذتی که از جویدن ناخن ها و جدا کردن کوتیکول آنها می برند، اقدام به این کار می شود.
توصیه های برای ترک جویدن ناخن
برای ترک عادت جویدن ناخن ها و پیشگیری از ابتلا به عفونت ها توصیه می شود که ناخن ها را به خوبی کوتاه کنید.
محققان آکادمی پوست شناسی آمریکا به افرادی که ناخن ها را می جوند توصیه می کنند که از لاک های تلخ استفاده کنند.
انجام مانیکور بهداشتی و صحیح نیز برای ترمیم ناخن های جویده شده مناسب است.
اگر با این کارها نمی توانید جلوی میل به جویدن ناخن ها را بگیرید، دستکش بپوشید.
اگر
در شرایط استرس زا شروع به جویدن ناخن ها می کنید، بهتر است از توپ های
ضداسترس استفاده کنید. این توپ ها را به دست گرفته و آرامش را به خود
بازگردانید. این توپ ها استرس را تا حد زیادی مهار می کنند.
متخصصان
توصیه می کنند که مرحله به مرحله پیش بروید. اول از ترک عادت جویدن ناخن
شست شروع کنید و سپس به تدریج جویدن ناخن های دیگر را کنار بگذارید.
