توصیه هایی برای افرادی که خروپف می کنند
نداشتن خواب خوب و کافی می‌تواند تاثیر منفی بر روابط فردی و
اجتماعی، توانایی فرد برای تمرکز کردن یا حتی سلامت کلی وی داشته باشد.
خروپف کردن زمانی اتفاق می‌افتد که جریان
هوا مجبور است از یک مجرای هوایی باریک در پشت دهان و بینی عبور کنند. در
این شرایط هوا با شدت و فشار از مجرا عبور کرده و در نتیجه نقاطی از گلو و
زبان که با «نرم‌کام» برخورد دارند به ارتعاش در می‌آیند و این ارتعاش همان
خروپف کردن است.
در صورتی که خروپف کردن با نفس نفس زدن یا مکث کوتاه
در تنفس همراه باشد می‌تواند از وجود یک مشکل جدی حکایت داشته باشد و
احتمالا فرد به نوع شدیدی از آپنه خواب مبتلاست. آپنه خواب روی سلامت قلب
تاثیر سوء می‌گذارد. اگر خروپف کردن دلیل پزشکی جدی نداشته باشد می‌توان با
روش‌های ساده‌ای این عارضه را درمان کرد یا از شدت آن کاست.
در این مطلب به برخی از روش‌های درمانی موثر در از بین بردن عادت مزاحم خروپف کردن در افراد اشاره کرده است:
1- خوابیدن به پهلو: یک
روش ساده برای درمان خروپف، خوابیدن به پهلوست. در صورتی که فرد به
خوابیدن به پشت عادت داشته باشد احتمال خروپف کردن در او بیشتر است. اگر
عادت دارید به پشت بخوابید تلاش کنید از این شکل خوابیدن بپرهیزید.
2- کاستن از عوامل ایجادکننده این عارضه :
احتقان بینی موجب تشدید خروپف کردن می‌شود. استفاده از اسپری بینی تا
حدودی می‌تواند این وضعیت را بهبود دهد و موجب شود جریان هوا راحت‌تر از
مجرای هوا عبور کند. در صورتی که به آلرژی مبتلا هستید برای کاهش مواد
آلرژی‌زا محل خواب خود را به طور مرتب پاکیزه نگه دارید.
3- خودداری از مصرف مواد الکلی:
مصرف مواد الکلی موجب شل شدن ماهیچه‌های گلو می‌شود که در این شرایط
ارتعاش ماهیچه‌ها افزایش می‌یابد و حتی فرد را در معرض خطر آپنه خواب
انسدادی قرار می‌دهد و شدت خروپف کردن را افزایش می‌دهد.
4- انجام حرکات ورزشی مفید:
حرکات ورزشی برای تقویت ماهیچه‌های گلو و دهان وجود دارد. ورزش‌های مخصوص
ناحیه «اوروفارنکس»، موجب سفت شدن ماهیچه‌های این قسمت شده و ارتعاشات
همراه با صدا را به حداقل می‌رساند.
5- کاهش وزن:
تمام اعضای بدن به یکدیگر مرتبط هستند. در صورتی که با خروپف کردن با صدای
بلند مشکل دارید به این مفهوم است که اعضای دیگر بدن هم به توجه نیاز
دارند. هرچند ارتباط تایید شده‌ای بین چاقی و خروپف کردن وجود ندارد اما
بسیاری از کارشناسان بر این باورند که کاهش وزن می‌تواند در درمان آپنه
خواب انسدادی موثر باشد.
علل کم خونی در کودکان
بسیاری از مادران یک نگرانی مشترک و البته شایع دارند؛ کم‌خونی. آنها نه تنها نگران کم خونی خودشان در دوران بارداری
و شیردهی هستند، بلکه نگران ابتلا به کم‌خونی فرزندان‌شان در شیرخوارگی،
کودکی و حتی نوجوانی هستند. به گفته شیما فرجی، کارشناس‌ارشد تغذیه، ریشه
این نگرانی در شایع بودن این مشکل است. او می‌گوید: «سوءتغذیه ریزمغذی‌ها
یکی از مشکلات شایع تغذیه‌ای در دنیا و البته کشور ما به شما می‌رود. کمبود
برخی ریزمغذی‌ها به ویژه آهن، روی، ویتامین‌های A و D در شیرخواران،
کودکان، جوانان و زنان شیرده بسیار شایع است. کمبود آهن و کم خونی ناشی از
آن نیز از مشکلات عمده تغذیه‌ای و بهداشتی کشور ماست. گروه‌هایی که بیشتر
در معرض کم خونی فقر آهن قرار دارند، شیرخواران، کودکان زیر ۶سال، نوجوانان
به خصوص دختران و زنان در سنین باروری به خصوص زنان باردار هستند. احتمال
بروز کم خونی فقر آهن در مردان بالغ کمتر است.»
این
کارشناس‌ارشد تغذیه درباره علل کمبود آهن در کودکان زیر دو سال و
شیرخواران گفت: «کمبود آهن در شیرخواران و کودکان زیر دو سال گاه به علت
مصرف مقادیر زیاد شیر است که باعث تاخیر رشد جسمی (قدی و وزنی)، کاهش ضریب
هوشی به میزان ۵ تا ۱۰ امتیاز، ضعف سیستم ایمنی بدن و ابتلای مکرر به
بیماری‌ها و بی‌اشتهایی می‌شود. کودکان در سنین مدرسه نیز با کاهش تمرکز و
حالت‌های خستگی، پرخاشگری و خواب‌آلودگی و افزایش سطح ابتلا به بیماری‌های
عفونی مواجه هستند. گاهی یکی از علت‌های افت تحصیلی دانش‌آموزان، عدم
دریافت کافی منابع غذایی حاوی آهن است.»
فرجی درباره مواد غذایی که از منابع مورد نیاز بدن کودکان به آهن است، توضیح داد: «در برنامه غذایی کودک در یک سالگی باید
از همه گروه غذایی اصلی یعنی نان و غلات، سویاها، سبزیجات، شیر و لبنیات و
گروه گوشت‌ها استفاده شود. از منابع غذایی خوب آهن می‌توان به انواع گوشت
قرمز و سفید، تخم مرغ، انواع حبوبات مانند لوبیا و عدس و سبزیجات برگ سبز
تیره مانند اسفناج، گشنیز و جفعری اشاره کرد. لازم است که روزانه به میزان
سه سهم از گروه گوشت، و ۴الی۵ سهم از گروه سبزیجات بدین منظور استفاده شود.
همچنین بهتر است به منظور افزایش سطح جذب آهن مواد غذایی از مواد غذایی
حاوی ویتامین C مثل میوه‌ها، آبمیوه‌های تازه و خانگی به ویژه مرکبات یا
قطره آهن استفاده کرد.»
شیما فرجی، کارشناس‌ارشد تغذیه، در نهایت
درباره مقدار قطره آهن در شیرخواران که نیاز بدن آنها را تامین می‌کند،
گفت: «بر طبق برنامه مکمل یاری کشوری، کلیه شیرخواران متولد شده با وزن
طبیعی باید قطره آهن را از پایان۶ماهگی یا هر زمان با شروع تغذیه تکمیلی تا پایان ۲سالگی به
میزان روزانه ۱۲,۵ میلی گرم آهن که معادل ۱۵قطره است مصرف کنند و نوزادان
با وزن ۲۵۰۰ گرم در زمانی که وزن آنها به ۳ برابر وزن تولد رسید این میزان
به ۲ میلی گرم آهن به ازای هر یک کیلوگرم وزن بدن و در شیرخواران با وزن
کمتر از ۱۵۰۰ گرم پس از رسیدن وزن آنها به ۲ برابر وزن تولد، به میزان
۳الی۴ میلی گرم روزانه به ازای هر کیلوگرم وزن بدن توصیه شده است. لازم به
ذکر است که قطره آهن به طور طبیعی باعث تیره شدن رنگ مدفوع می‌شود و جای
نگرانی ندارد.»
