ترشی معده
ترشی معده
متأسفانه تعداد کثیری از افراد (در رده میلیون) به بیماری
«اسید ریفلکس» مبتلا می باشند و شرکتهای دارویی سود کلانی از فروش داروهای
ضد اسیدی، بدون نسخه و یا با نسخه دکتر به دست می آورند. اجازه بدهید در
اینجا از علائم، آزمایشهای مربوطه و درمان پزشکی غرب صحبت کنیم و به دنبال
آن، در مورد هضم غذا و عوامل مسبب ناراحتی معده و در خاتمه، راه حل طبیعی
مبارزه با این بیماری را بررسی کنیم.
● علائم:
۱) سوزش معده به خصوص در ناحیه جناغ سینه به همراه مزه ترشی در دهان.
این علائم به خصوص بعد از خوردن هر غذایی و خصوصا موقعی که شخص به حالت دراز کشیده باشد صورت می گیرد.
۲) درد قسمت بالای شکم که در بعضی مواقع باعث بیدار شدن شخص مبتلا می گردد.
۳) سخت بلعیدن غذا
۴) آروغ زدن مکرر با طعم اسیدی
۵) ترشی و تلخی دهان در اکثر مواقع
۶) گرفتگی صدا به خصوص در صبح
۷) گلودرد
۸) سرفه مکرر و یا احتیاج به باز کردن صدا
البته
این را به یاد داشته باشید که به عنوان مثال هر گلو دردی به خاطر
G.E.R.Dنمی باشد و در نتیجه این ترس را نداشته باشید که حتما شما مبتلا به
این بیماری می باشید.
● آزمایشهای مربوطه:
معمولاً پس از
آنکه داروهای اولیه موجب بهبود علائم شخص مبتلا نگردید، به وسیله
آزمایشهای مختلف می توان ناحیه اتصال مری به معده، دریچه
اسفنگتر(Sphincter) که محل اتصال این دو قسمت می باشد و حتی حرکات مری که
باعث پایین رفتن غذا به سوی معده می گردند را بررسی کرد. در این موارد از
آزمایشهای متــداول برای این بیماری Esophagoscopy که به طور رایج به
Endoscopy معروف است استــفاده می گــردد. و نیز Barium Swallow که عکس مری
را بهتر نشان می دهد، Cardiac Evaluation(در صورتی انجام می شود که شخص از
درد سینه شکایت داشته باشد) و Esophageal Manometry می باشند. البته این
آزمایشها می توانند نرمال باشند اما شخص هنوز از علائم درج شده در بالا
شکایت داشته باشد. این شخص کماکان داروهای ضد اسیدی را استفاده می کند و
تشخیص بیماری همان G.E.R.D. خواهد بود.
● درمان:
درمان
رایج این بیماری تجویز داروهای ضد اسیدی Prilosec ،Antiacid و به طور کلی
داروهایی است که اسید معده را خنثی می کنند. زمانی که G.E.R.D به خاطر
حرکات کند دستگاه گوارشی باشد، داروهایی چون Reglanتجویز می شود وبسیاری
مواقع،ترکیبی از این دو نوع دارو مورد استفاده قرار می گیرد. زمانی که
بیماری چنان شدید باشد که سلولها و بافتهای ناحیه صدمه عمیق دیده باشند، با
عمل جراحی دستگاه Enteryx را در بدن شخص مبتلا جاسازی می کنند.
هر چند
از بین بردن علائم این بیماری مهم می باشند، اما به یاد داشته باشید که تا
زمانی که عامل بیماری بر جا باشد، معالجه دارویی راه حل بیهوده و کوتاه
مدت است. مثالی که همیشه از آن صحبت کرده ام چراغ داخل اتومبیل (Engine
Light) می باشد. اگر این چراغ علامت آن را بدهد که موتور اتومبیل شما
احتیاج به توجه دارد، آیا شما این چراغ را خاموش می کنید یا موتور ماشین را
مورد بررسی قرار می دهید؟ مطمئن هستم که جواب مشخص است و موتور ماشین
اولین جایی است که شما به آن توجه می کنید.
چطور است که جواب این سئوال
در مثال بالا واضح است، اما وقتی که ما در مورد بدن، بیماری و سلامت صحبت
می کنیم ،اکثرا این موضوع ندیده گرفته می شود؟ چطور است که شما داروهایی که
اسید معده را کم می کنند استفاده می کنید، اما هیچگاه از خود نم یپرسید که
چرا معده شما اسید اضافه ترشح می کند؟ چگونه است که از ابتدا این اضافه
ترشح اسید معده را نداشته و به ناگاه دچار آن شده اید؟اگر به اتومبیل خود
نیز به همین اندازه بی توجه باشید که نسبت به بدن خود هستید، مطمئنا وسیله
نقلیه شما پس از مدتی کوتاه از کار می افتد.
متوجه باشید که روزی که بدن شما، این ماشین پیچیده، در نیمه راه شما را رها کند ،عواقب ناگواری در انتظار شما خواهد بود!
برای
آنکه شما بتوانید متوجه نادرستی استفاده از داروهای ضد اسیدی برای مبارزه
با این بیماری شوید، اجازه بدهید با آناتومی این منطقه و فیزیولوژی
اندامهای آن کمی آشنایی پیدا کنیم.
غذای جویده شده، از طویق مری وارد
معده می شود. برای آنکه محتوی معده به مری بر نگردد، دریچه اسفنگتر، مری را
به معده متصل می کند. زمانی که غذاوارد معده می شود، معده آنزیمهای لازمه و
اسید را برای هضم غذا ترشح می کند.
مواد غذایی هضم شده از طریق خون به
قسمتهای مختلف بدن می رسد و مازاد آن وارد روده می شود. در روده، مقدار
بیشتری از مواد غذایی جذب بدن شده و نهایتاً در قسمت پایین روده، Colon،
آنچه که دیگر مورد جذب نیست دفع می گردد. حال اگر آنزیمهای معده و اسید
معده به اندازه کافی ترشح نشوند، سرعت تخلیه معده کند می شود و در نتیجه
غذای وارد شده به معده، در معده فاسد شده وتولید اسید می کند
دوباره
یادآوری می کنم که با خوردن Antacid یا Prilosec که اسید معده را خنثی می
کند، نه تنها اسید غذای فاسد شده خنثی می شود، بلکه اسید معده که خود از
آغاز اندک بود کمتر می شود و در نتیجه، این ناراحتی کماکان ادامه می یابد.
اگر چه با خوردن دارو، علائم ترشی معده و G.E.R.D از بین می رود، ولی آیا
این بدان معنی است که معده اسید کافی ترشح می کند؟
پیشنهاد من این است
که به جای آنکه اسید معده و غذای فاسد شده را خنثی کنید بیایید آنزیمهای
لازمه برای هضم غذا را تقویت کنید، تا تخلیه غذا از معده به روده چنان صورت
گیرد که غذا فاسد نگردد و در این صورت هضم غذا به طور صحیح صورت گیرد،
مقدار اسید تولید شده ادر معده کافی باشد و بدن دچار ناراحتیهای مختلف و
کمبود ویتامین ها نگردد.
پزشک آگاه و طبیعی -درمانی بدون تجویز دارو،
بهترین انتخاب برای رفع این مشکل می باشد. دوباره متذکر می شوم که سلامت
یعنی توازن تمام سیستمهای بدن ونادرستی در یک سیستم مطمئناً سیستمهای دیگر
را تحت الشعاع قرار می دهد. راه حل صحیح برای درمان هر بیماری، یافتن عامل
ناهماهنگی است. زمانیکه سیستم متزلزل ترمیم می شود، هماهنگی یا
Homeostatsi&#۰۳۹;s اندامها و سیستمها صورت می گیرد. اینجاست که بدن،
این ماشین پیچیده، به همان صورتی که به طور کامل آفریده شده است، به کار
خود ادامه می دهد و شما از سلامت نهایی بهره مند می گردید. بایدبه جای از
بین بردن درد، عامل درد را بیابیم. سرنوشت سلامت ما در دست خود ما است و
هرگز اجازه ندهیم این باور تغییر کند.
شایع‌ترین بیماری‌های پوستی ایران
شایع‌ترین بیماری‌های پوستی ایران
تا به حال شنیده‌اید یک بیماری پوستی در استان خاصی شایع‌تر باشد؟ مثلا
می‌گویند از بین بیماری‌های عفونی پوست، شیوع دو بیماری سالک و جذام و از بین
بیماری‌های غیرعفونی پوست، شیوع بیماری پمفیگوس به وضوح در بعضی استان‌های کشورمان
شایع‌تر است. این هفته در صفحه «پوست و مو» به اختصار به همین موضوع
می‌پردازیم.
بیشترین سالک در استان‌های مرکزی
توزیع جغرافیایی سالک در ایران
طبق آخرین مطالعات اپیدمیولوژیک در استان‌های اصفهان، کرمان، خراسان، فارس،
خوزستان، یزد، ایلام، کرمانشاه، بلوچستان و تهران شایع‌تر است و یکی از مهم‌ترین
کانون‌های سالک در ایران، استان اصفهان است؛ به طوری که سالانه بین 10 تا 20 هزار
مورد زخم جدید گزارش می‌شود. در غرب شهر اصفهان به علت تغییر جنس خاک، تنگ شدن دره
و علل مختلف دیگر که زمینه را برای رشد و نمو مخزن بیماری مشکل می‌سازد، بیماری
دیده نمی‌شود و بعد از اصفهان، استان‌های شرقی کشور شامل سرخس تا ترکمن صحرا،
لطف‌آباد و جلگه‌های واقع در مرز ایران و ترکمنستان است. پشه خاکی از نوع فلبوتوموس
پاپاتاسی که به صورت اهلی در بسیاری از مناطق آفریقا، آسیا و شبه قاره هند زیست
می‌کنند ناقل نوع روستایی این بیماری هستند. در مناطق مختلف فلات ایران این پشه
خاکی هم به صورت اهلی در اماکن مسکونی استان و هم به صورت وحشی در لانه‌های جوندگان
و سایر حیوانات دیده می‌شود ولی اگر از ناحیه دشت به سمت کوهستان برویم، بیشتر
مناطق مسکونی را انتخاب می‌کند. پشه از هر میزبانی خون‌خواری می‌کند ولی علاقه او
به خون انسان و جوندگان بیشتر است.
در فصل تابستان در مناطق آلوده هنگام فعالیت
پشه‌ها، انتقال بیشتر خارج از اتاق، روی بام منازل و یا در فضای باز انجام می‌گیرد
لذا به نظر می‌رسد با سمپاشی اماکن مسکونی نتوانیم انتقال بیماری را متوقف
کنیم.
در جنوب شهر تهران گونه‌ای از پشه‌خاکی که ناقل نوع روستایی سالک شناخته
شده، فلبوتوم کوکازیکوس است که به صورت اهلی یافت شده است ولی در نقاط دیگر ایران،
یعنی نیمه شمالی به صورت وحشی زیست می‌کند. سالک نوع خشک یا شهری در چند مرکز شهری
مانند تهران، کرمان، شیراز، مشهد و نیشابور دیده می‌شود. در تهران با بهبود وضع شهر
و از بین رفتن باغ‌ها در داخل شهر از میزان شیوع سالک کاسته شده است.
موارد حاد
سالک روستایی از ماه‌های خرداد تا مرداد شروع می‌شود و در شهریور به سرعت افزایش
یافته و در مهرماه تا آذر ماه به حداکثر می‌رسد و به تدریج تا اسفندماه پایین آمده
و به صفر می‌رسد. میزان شیوع سالک در سال‌های مختلف کاهش و افزایش
می‌یابد.
میزان بروز سالک در ایران بین 20 تا 30 هزار مورد در سال تخمین زده
می‌شود و در 15 استان کشور به صورت آندمیک وجود دارد.
بیشترین جذام در کردستان
بیماری جذام طبق آمار سازمان بهداشت جهانی در سال 1985 میلادی (1366
شمسی) حدود 15 میلیون نفر در جهان ثبت شده بود که با اجرای طرح و برنامه ریشه‌کنی
در کل دنیا اکنون به کمتر از 500هزار نفر رسیده است و از میان کشورهای دنیا 3 کشور
برزیل، نپال و ماداگاسگار هنوز از نظر میزان موارد بیماری بیش از یک مورد در 10
هزار نفر جمعیت می‌باشد که جزو کشورهای کنترل نشده بیماری جذام هستند. خوشبختانه
بقیه کشورها از جمله ایران به کمتر از یک مورد در 10 هزار نفر جمعیت رسیده‌اند و
اگر برنامه مبارزه با جذام به خوبی پیش رود، امید است در سال 2020 میزان آن در دنیا
به صفر برسد.
در ایران در سال 1363 تعداد جذامیان ثبت‌شده 15 هزار نفر بود که
تخمین واقعی مبتلایان در آن زمان 50 هزار نفر بود. از سال 1363 که برنامه ریشه‌کنی
جذام در کشور شروع شد، طرح با موفقیت اجرا شد، به طوری که اکنون به کمتر از 02/0 در
10 هزار نفر جمعیت رسیده است. کنترل موفقیت‌آمیز بیماری مدیون چهار عامل آموزش کادر
پزشکی و مردم، بیماریابی زودرس، درمان زودرس و استفاده از سه داروی داپسون،
ریفامپین و کلوفازیمین به طور هم‌زمان به جای درمان تک‌دارویی با داپسون است و
هم‌اکنون تنها بیماری‌ای که داروهای آن به طور رایگان در اختیار بیماران قرار
می‌گیرد، بیماری جذام است که یکی دیگر از افتخارات بهداشتی وزارت بهداشت
است.
طبق آخرین آمار مستند در آخر سال 1387 که توسط اداره کل مبارزه با
بیماری‌های وزارت بهداشت اعلام گردیده است، برحسب شیوع استانی استان کردستان 06/0
در 10 هزار و استان‌های آذربایجان غربی و شرقی، گیلان، قزوین، کرمانشاه، لرستان،
گلستان، خراسان رضوی، بوشهر، هرمزگان، همدان و سیستان و بلوچستان 01/0 تا 03/0 در
10 هزار نفر جمعیت بیمار جذامی داشته‌اند و در سایر استان‌ها موارد بیماری جذام صفر
بوده است.
میزان کشف بیماران جذامی در 10 ساله 1377 تا 1387 از 15/0 در 100 هزار
نفر جمعیت به 04/0 رسیده است و میزان ابتلا به جذام که از نظر جنسیت در شروع برنامه
کنترل جذام دو مرد در برابر یک زن بود، به 56 درصد مرد در برابر 44 درصد زن (تقریبا
مساوی) رسیده است. از نظر سن ابتلا در شروع برنامه مبتلایان زیر 15 سال حدود 3 درصد
بود که در سال 1387 تقریبا به صفر رسیده است که نشانه بیماریابی زودرس و درمان
زودرس خوب در کشور است.
از نظر محل زندگی در شروع برنامه مبتلایان روستایی بیش
از دو برابر ساکنان شهری بود که طبق آمار آخر سال 1387 به 38 درصد روستایی در برابر
62 درصد مبتلای شهری رسیده است که این نشانه موفقیت‌آمیز بودن کنترل در روستاها
است. در روستاها به دلیل محدودیت جمعیت و در دسترس بودن آنان برنامه به خوبی پیشرفت
کرده است ولی در شهرها به دلیل جمعیت زیاد و جابه‌جایی آنان برنامه کنترل جذام در
حد روستاها موفقیت‌آمیز نبوده است.
در اپیدمیولوژی جذام سابقه تماس فرد تازه
مبتلا شده با بیمار جذامی درمان نشده در شروع برنامه کنترل جذام بسیار بالا و در حد
90 درصد بود، به طوری که در آخر سال 1387 به 9 درصد رسید و 91 درصد مبتلایان سابقه
تماس با بیمار جذامی داشتند که این نشانه خوبی برای کنترل مبتلایان به جذام و
نزدیکان و معاشران آنها است و مهم‌ترین راه انتقال که از بیمار جذامی به اطرافیان و
معاشرین نزدیک او است، مسدود شده است.
بیشترین پمفیگوس در شمال کشور
پمفیگوس یک بیماری پوستی تاولی است که جزو بیماری‌های خودایمنی
(اتوایمیون) است و علاوه بر پوست مخاط‌ها را هم می‌تواند مبتلا کند. اساتید
بنیانگذار بیمارستان پوست رازی تهران معتقد بودند که بیماری پمفیگوس در شمال ایران
شیوع بیشتری دارد و این موضوع را چنین توجیه می‌کردند که رژیم‌غذایی مشتمل بر مصرف
زیاد ماهی موجب افزایش شیوع پمفیگوس در شمال ایران می‌شود (فرضیات و نظریات
منتشرنشده) و این تفکر بر مبنای تجربیات عملی آنها نبود. اکنون که در اکثر
استان‌های ایران بخش پوست دانشگاهی وجود دارد، بیماران پمفیگوسی مختلف را که در آن
بخش‌ها بستری هستند، شاهد هستیم. البته چند مقاله وجود دارد که نقش رژیم‌غذایی
مخصوص مانند سیر را در بروز پمفیگوس موثر دانسته‌اند. همچنین در این مقالات از نقش
آب و زندگی در کنار رودخانه‌ها در ایجاد پمفیگوس گزارشاتی دیده می‌شود.
بیماری
پمفیگوس به صورت تک‌تک در سراسر جهان رخ می‌دهد و میزان بروز آن از 1 تا 34 مورد در
یک میلیون نفر جمعیت در کشورهای مختلف گزارش شده است. در اروپا میزان بروز موارد
جدید پمفیگوس بالاتر است، به طوری که در یهودیان ایالات‌متحده آمریکا سالیانه 32
مورد در میلیون است. در یهودیان ساکن منطقه اورشلیم میزان بیماری پمفیگوس 2/16 نفر
در میلیون در سال است، در مقایسه با آمار کشور عربستان که میزان مبتلایان به بیماری
پمفیگوس سالیانه 5/1 در یک میلیون نفر جمعیت است. در یک مطالعه در بخش پوست دانشگاه
علوم‌پزشکی اهواز 111 مورد بیمار پمفیگوس گزارش شد که 55 درصد زن و 45 درصد مرد
بودند و میانگین سن شروع در هر دو جنس 5/42 سال بوده است.
در یک مطالعه
پایان‌نامه اپیدمیولوژی پمفیگوس در ایران نشان می‌دهد که بیماری پمفیگوس در ایران
ویژه قوم خاصی نیست و اقوام فارس، کرد و ترک به یک میزان مبتلا می‌شوند ولی در این
مطالعه تراکم بیماری پمفیگوس در سه استان مرکزی، سمنان و زنجان به طور
قابل‌ملاحظه‌ای بیشتر از سایر نواحی بوده است. بعد از این سه استان فراوانی بیماری
پمفیگوس به ترتیب اولویت در استان‌های مازندران و گیلان، همدان، تهران، لرستان و
آذربایجان شرقی بیشتر بوده است لذا تصورات قبلی در مورد شیوع بیشتر بیماری پمفیگوس
در شمال ایران رد شد، بلکه نشان داد که پمفیگوس در سه استان مرکزی، سمنان و زنجان
بیشتر رخ می‌دهد.
