ازدیاد تاک انگور
در
باغبانی ازدیاد تاک بیشتر توسط قلمه است لکن با خوابانیدن و پیوند و
همچنین با کشت بذر می توان مو را زیاد کرد. خوابانیدن مو در بسیاری از کشور
ما مرسوم است مخصوصا در مواقعی که در مجاورت بوته مو جای خالی باشد با
خوابانیدن بوته جدیدی در آن محل بوجود می آیند . همچنین بعضی از واریته ها
که توسط قلمه قدرت ریشه دهی خوبی ندارند بدینوسیله اقدام به ازدیاد آنها می
نمایند. پیوند نیز در صورتی انجام می شود که بخواهیم نوع انگور را عوض
کنیم. پیوند در کشورهایی که از پایه های حساس به آفت ریشه مو است زیاد
استفاده می نماینداز جمله کشور فرانسه بنابراین ما در اینجا به طرز ازدیاد
با قلمه که متداولترین طریقه ازدیاد مو است می پردازیم :
قلمه:
انتخاب پایه مادر در قلمه اهمیت زیادی دارد. پایه ما در همان بوته ای است
که می خواهیم از آن قلمه بگیریم این بوته باید سالم و قوی باشد. اگر
تاکستان کشت درهمی دارد باید بوته نوع انگورش مشخص باشدو بازوی تولید شده
روی بوته کاملا رسیده و قوی باشد فاصله بین گره ها طبیعی و قلمه صاف بدون
لکه های سیاه و قهوه ای که علامت آلودگی با امراض قارچ است باشد.
پس
از قطع آنها که معمولا طولشان از 35-75 سانتی متر متفاوت است از یک جهت
آنها را در کنار هم قرار می دهیم قلمه را اگر همراه قسمتی از بازو بگیرند
بهتر است در این صورت قلمه را پاشنه دار یا قنداقه دار گویند . حداقل
تعداد جوانه ها روی ساقه باید سه عدد باشد لکن اگر تعداد بیشتر باشد مانعی
ندارد.
قلمه
را طوری انتخاب قطع می نمایند که از جهت فوقانی برش بالای جوانه و از جهت
پایین نیز برش زیر جوانه باشد قلمه را برای احداث تاکستانهای دیم بلند تر
می گیرند تا آن را در عمق بیشتری قرار دهند.
موقع
گرفتن قلمه : قلمه را می توان از وقتی که مو به خواب می رود تا نزدیکیهای
بیداری آن یعنی اوایل بهار از روی بوته مادر جدا کردلکن پاییز بهترین موقع
گرفتن قلمه است در این موقع بازوها از سرمای زمستانی صدمه ندیده و دارای
حداکثر مواد غذایی ذخیره هستند. قلمه ها را معمولا در عمق 70 سانتی متری
خاک یا در ماسه یا خاک اره نگه می دارند. محل نگهداری آنها باید جای خنکی
باشد.
خصوصیات
یک قلمه خوب: قلمه خوب آنست که حتی المقدور از انتهای بازو و نزدیک به
شاخه سال قل گرفته شده باشد و حتی اگر مقداری از شاخه سال قبل را به همراه
داشته باشد بهتر است. قلمه باید صاف روشن و عاری از لکه های رنگین و فاصله
گره ها طبیعی باشد.چنانچه احتمال آلودگی خاک به قارچ نباشد اگر قسمت تحتانی
قلمه را با نوک چاقو چند شیار دهند بهتر است.
کاشتن
قلمه در خزانه : قلمه هایی که به طرز فوق تهیه شده اند در فصل بهار در
خزانه که زمین آنرا به خوبی شخم زده و مسطح کرده ایم در جویچه هایی به عمق
20-30 سانتی متر طوری قرار می دهیم که اولا مورب باشد و ثانیا یک الی دو
جوانه قلمه بالای خاک قرار گیرند فاصله قلمه ها را از هم حدود 5 سانتی متر و
فاصله ردیف ها را 40-50 سانتی متر می گیرند. قلمه ها پس از یکسال که در
خزانه ریشه دار شدند از خزانه کنده به محل اصلی جهت کاشت می برند.
نیاز های رشدی کاکتوس ها و ساکولنت ها
نور مناسب: کاکتوس
ها و ساکولنت ها از جمله گیاهانی هستند که نیازمند نور زیادی برای رشد و
نمو بوده و بسیاری از آن ها به راحتی آفتاب مستقیم را نیز تحمل می کنند.
اگر شما قصد دارید گیاهانتان را در درون منزل نگه داری کنید پس باید محیط
بسیار پرنوری برایشان فراهم کنید. بهترین مکان برای نگه داری کاکتوس و
ساکولنت در درون منزل در پشت پنجره های جنوبی و شرقی است که پنجره های
جنوبی به دلیل دریافت نور بیشتر و طولانی تر ارجحیت دارند. بهترین مکان
برای گیاهانی که در خارج از منزل نگه داری می شوند نیز مکان های سایه آفتاب
مانند زیر درختان یا بالکن است که آن ها را از خطر آفتاب سوختگی در امان
دارد.
دما: کاکتوس
ها و ساکولنت ها از آنجائیکه اکثرا بومی مناطق گرم و خشک هستند توانایی
تحمل گرمای زیادی دارند (حتی تا 50 درجه البته به شرط وجود جریان هوای
مناسب). این گیاهان همچنین در مقابل سرما نیز مقاومت خوبی از خود نشان داده
و در بسیاری از گونه های کاکتوس دمای زیر صفر را نیز برای مدت کوتاهی تحمل
می کنند. بهتر است در تابستان که فصل رشد بسیاری از گونه ها است دما از 30
تا 35 درجه تجاوز نکند و در زمستان هم از 5 درجه پایینتر نیاید. کاکتوس ها
و ساکولنت ها به هیچ وجه تحمل یخبندان های طولانی را ندارند.
استراحت زمستانی: فصل
رشد کاکتوس ها و ساکولنت ها ( به جز برخی واریته ها) اوایل بهار تا اواخر
پاییز است. در زمستان با کاهش تدریجی دما کاکتوس ها نیز دوره ی خواب
زمستانی خود را آغاز کرده و انرژی خود را برای بهار و آغاز فصل رشد و
باروری ذخیره می کنند. گیاهانی که این پروسه را طی کنند با آغاز فصل رشد
شکوفا شده و به بار می نشینند و نسبت به سایر هم نوعان مقاومتر خواهند شد.
گیاهانی که در فضای باز نگه داری می شوند به طور طبیعی و با کاهش دما به
زیر 10 درجه به خواب فرو می روند ولی در مورد گیاهان درون منزل و یا گلخانه
این شرایط باید به تدریج و با تغییر دما یا مکان ایجاد شود. فقط این نکته
را در ذهن داشته باشید که حتما کاکتوس ها و ساکولنت ها از یخ زدگی محافظت
شوند.
آبیاری و کوددهی: کاکتوس
ها و ساکولنت ها به واسطه ی ذخیره ی آب در اندام خود تحمل کم آبی زیادی
نسبت به سایر گیاهان دارند. از این بین، کاکتوس ها نسبت به ساکولنت ها به
دلیل داشتن سیستم ذخیره و مصرف آب بسیار کارآمدتر، از مقاومت بسیار بالاتری
برخوردارند. پس بایستی در وهله ی اول آبیاری کاکتوس و ساکولنت را جدا از
هم دانست. کاکتوس ها به جزء انواع جنگلی مانند کریسمس و اپی فیلوم ها،
نسبت به رطوبت زیاد و طولانی مدت خاک حساس هستند و دچار پوسیدگی ریشه و
ساقه می شوند. بر طبق تحقیقات در میان پرورش دهندگان، کاکتوس ها بیشتر به
دلیل آبیاری مفرط از بین می روند تا کم آبی. راه حلی که معمولا برای این
موضوع ارائه می شود در درجه ی اول استفاده از خاک مناسب دارای زه کشی خوب و
همچنین آبیاری به موقع و بر حسب نیاز گیاه می باشد. در کل زمان آبیاری
کاکتوس ها و ساکولنت ها بستگی به عواملی مانند دمای هوا ، رطوبت محیط ،
تابش آفتاب ، اندازه و نوع گیاه و جنس خاک و گلدان دارد بنابراین نمی توان
گفت که مثلا آبیاری کاکتوس ها در تابستان چند روز یکبار باید باشد یا در
زمستان چطور.
بهترین
روش اینست که اولا بدانیم گیاه کاکتوس است یا ساکولنت، در ثانی فصل رشد
گیاهمان را بدانیم چون بعضی واریته ها در زمستان رشد می کنند ( آبیاری گونه
هایی که در بهار و تابستان رشد می کنند در زمستان و در حالت خواب زمستانی
باید به شدت کاهش یابد.) برای تشخیص زمان آبیاری هم می توان از چوب یا خلال
دندان استفاده کرد به این صورت که با فرو کردن آن در خاک میزان رطوبت خاک
را سنجیده و اگر سطح خاک تا عمق (معمولا) 3 سانتی متر خشک شده بود گیاه را
آبیاری می کنیم.
برای
کوددهی هم در فصل رشد از کوددهای دارای پتاسیم بالا و نیتروژن کم و دارای
ریز مغذی ها مانند آهن به صورت حداکثر ماهی یکبار و به شیوه ی آبیاری
استفاده کنید. در واقع کاکتوس ها نیاز خاصی به کود نداشته و بهتر است از
کودهای غیر ارگانیک تا حد ممکن استفاده نشود. برای جبران کمبود عناصر مفید
می توانید از کودهای پوسیده ی دامی و یا ورمی کمپوست در ترکیب خاک استفاده
کنید.
