روابط جنسی زنان بعد از 40 سالگی!
مدیریت روابط جنسی بعد از 40 سالگی برای زنان
مطمئنا،
درباره کم شدن میل جنسی و خشکی واژن که موانع بزرگی برای داشتن رابطه جنسی
در سن بالا هستند شنیده اید. اما اوضاع به این بدیها هم نیست. با اینکه
تغییر، غیرقابل اجتناب است به نظر کارشناسان رابطه جنسی از چندین جهت با
بالارفتن سن بهتر می شود.
آنچه لازم است برای مدیریت تغییراتی که با بالا رفتن سن تان در مورد روابط جنسی تجربه خواهید کرد، بدانید:
1- رابطه جنسی در سن بالا رضایت بخش تر است
با
توجه به مطالعه ای در مجله آمریکایی پزشکی منتشر شده، بیشتر از دو سوم
زنان که شامل خانمهای 80 ساله نیز می شدند از رابطه جنسی خود رضایت داشتند.
خبر بهتر اینکه 67% از زنان مسن اظهار داشتند که در بیشتر یا همه موارد در
طول رابطه جنسی به ارگاسم می رسند، محققان دانشگاه کالیفرنیا در سن دیگو
به این نتیجه رسیدند که با افزایش سن رابطه جنسی بهتر می شود. دکتر سوزان
ترامپتر Susan Trompeter همکار نویسنده در این تحقیق می گوید:” نه تنها
زنان مسن تر راضی ترین افراد در این مطالعه بودند، افراد مسنی هم که به
تازگی رابطه جنسی خود را شروع کرده بودند میزان رضایت ارگاسمی معادل شرکت
کنندگان جوان این مطالعه داشتند.”
2- یک شریک جدید می تواند همه چیز را خراب کند
مک
کللان می گوید “واژن نقطه ورود از دنیای خارج به دنیای درون است و
مستقیماً با سیستم ایمنی شما در ارتباط است. اگر برای سالهای متمادی با یک
فرد در ارتباط بوده اید و سپس ناگهان با فرد دیگری رابطه داشته باشید “واژن
شما هشداری ایمنی ارسال می کند که این منی جدید خارجی است. نتیجه اینکه
ممکن است در هنگام مقاربت سوزش و یا حتی درد داشته باشید.”
3- فشار برای جذاب به نظر رسیدن ممکن است ذهن شما را آشفته کند
استریچر
میگوید: “احتمالا همه خانم ها دوست دارند در 50 سالگی، 30 ساله به نظر
برسند اما این انتظار بعلاوه انتظارات اجتماعی از زنان برای اینکه با گذر
سال ها همانطور جوان باقی بمانند، فشاری را به خانم ها وارد می کند که آنها
بجای لذت بردن از زندگی جنسی، همیشه در فکر جذاب و جوان بودنشان باشند.”
انتظارات خود را درباره ظاهرتان معقول
کنید. و سعی کنید در امروزتان زندگی کنید و عاشق خود و همسر امروزتان باشید
و ببینید که چگونه همه چیز بهتر و زیباتر می شود.
ضعف ماهیچه های لگن یک عامل مخرب در رابطه جنسی است
4- همسرتان می داند چه می کند
دکترلورن
استریچر Lauren Streicher متخصص زنان در شیکاگو و نویسنده کتاب Sex Rx
(هورمونها، سلامت و بهترین سکسی که تا به حال داشته اید) می گوید: برای
داشتن رابطه جنسی بهتر، تجربه حرف اول را می زند و به همین خاطر است که
زنانی که در دهه 40 زندگی خود و یا بیشتر از آن هستند در زمینه جنسی مزیت
بیشتری نسبت به جوانتر ها دارند.
5- داشتن رابطه جنسی طولانی مدت با یک نفرشادی بخش است
دکتر
استفانی مک کللان Stephanie McClellan متخصص زنان می گوید علاوه بر اسپرم،
منی (این مایع از اندام‌های جنسی مردانهٔ انسان ترشح می‌شود و می‌تواند با
تخمک جنس ماده فرایند لقاح را برقرار کند.) هم حاوی اکسی توسین(Oxytocin
یک هورمون نوروهیپوفیزیال و پپتید است که در پستانداران وجود دارد و نقش
اساسی در ارتباط عاشقانه، تولیدمثل جنسی و در بسیاری از رفتارها از جمله
اوج لذت جنسی، شناخت اجتماعی، جفت‌پیوندی، اضطراب و رفتارهای مادرانه دخیل
است.) و سروتونین است (هورمونهای شادی و لذت) که مستقیماً به مغز می رسند.
وی
می گوید”مطالعات متعدد نشان داده زنانی که به طور مرتب در معرض مایع منی
یک نفر قرار دارند کمتر به افسردگی مبتلا می شوند و سطوح بالاتری از شادی و
خوشبختی را تجربه می کنند.
6- ضعف ماهیچه های لگن یک عامل مخرب در رابطه جنسی است
کارلی
تریسی Karly Treacy مربی یوگا و متخصص سلامت کف لگن می گوید”سطح استروژن
با افزایش سن کاهش می یابد. این نه تنها بر میزان تمایل جنسی شما و رطوبت
واژن تاثیر می گذارد بلکه می تواند بر قوام ماهیچه های لگن نیز تاثیر
گذاشته و موجب کاهش حس در آن ناحیه بشود. یعنی رسیدن به ارگاسم برایتان سخت
تر می شود. اما قبل از اینکه تمرینات کگل را آغاز کنید (نوعی ورزش برای
تقویت عضلات کف لگن) به این نکته توجه داشته باشید: احتمال زیادی وجود دارد
که تا به حال این تمرین را اشتباه انجام داده اید.
تریسی می گوید: روش صحیح آن ربطی به
توانایی نگه داشتن جریان ادرار هنگام ادرار کردن ندارد. درعوض باید ماهیچه
های کف لگن را طوری به کار بگیرید که همگی آنها را جمع کرده به سمت بالا
بکشید و استقامت ایجاد کنید.
تریسی توصیه می کند: ماهیچه های بین
نشیمنگاه (ماهیچه های دو طرف لگن) خود را تصور کنید. زمانی که بازدم انجام
می دهید این ماهیچه ها را به طرف یکدیگر بکشید مثل درهای آسانسوری که در
حال بسته شدن است. سپس وقتی که درها بسته شدند. ماهیچه ها را بالا بکشید و
نگه دارید 10 بار تنفس کنید و سپس آنها را رها کنید. دوبار در روز به مدت 3
هفته این کار را انجام دهید.
به چه مردانی سردمزاج می‌گویند؟
به چه مردانی سردمزاج می‌گویند؟
سردمزاجی اصطلاح عامیانه‌ای است که در میان مردم برای مردان یا زنانی که دچار کاهش یا فقدان میل جنسی هستند، به کار می‌رود. سردمزاجی یا کاهش میل جنسی
مفهومی علمی دارد و نمی‌توان به راحتی به هر کسی گفت سردمزاج. باید
شرح‌حال درستی از فرد گرفته شود تا منظورش از به کار بردن این کلمه مشخص
شود. هرگاه مردی که بیشتر از 20 سال سن دارد، ازدواج کند و فاصله بین دو رابطه زناشویی‌اش 10 روز یا بیشتر باشد، به او سردمزاج گفته می‌شود.
میل جنسی
رابطه مستقیم با سن انسان‌ها دارد و این میل در هر 2 جنس با افزایش سن
کاهش می‌یابد ولی شدت کاهش متفاوت است. اگرتناسب نسبی در نیازها و تمایلات جنسی هر دو نفر وجود داشته باشد مشکلی نیست مشکل وقتی است که یکی از طرفین هر روز تمایل به برقراری رابطه زناشویی داشته باشد و دیگری هر ماه! اینجاست که موضوع سردمزاجی یا همان کاهش میل جنسی مطرح می‌شود.
سردمزاجی 2 نوع است؛ اولیه که از همان روزهای نخستین بعد از ازدواج، مرد مایل به برقراری روابط زناشویی با فاصله زیاد است و سردمزاجی ثانویه. در این نوع مرد از ابتدا چنین مشکلی نداشته و بعدها دچار کاهش میل جنسی شده است.
کاهش میل جنسی ممکن است خفیف، متوسط یا شدید باشد. در نوع شدید ممکن است مرد ماه‌ها یا اصلا تمایلی به برقراری رابطه زناشویی نداشته باشد. سردمزاجی در آقایان خیلی زودتر آشکار می‌شود، در حالی که در زنان به‌خصوص در مراحل خفیف معمولا پنهان باقی می‌ماند.
عواملی
مانند مشاغل نامناسب، مشغله فکری زیاد، مشکلات زندگی، افسردگی و اضطراب و
اختلال در رابطه عاطفی با همسر از مشکلاتی هستند که به روان مرد صدمه
می‌زنند و می‌توانند باعث کاهش میل جنسی او شوند. از موارد مهمی که روی میل جنسی تاثیر می‌گذارد، کاهش هورمون مردانه است. هورمون مردانه در سنین بالا به‌تدریج کاهش می‌یابد و متعاقب آن میل جنسی کمتر می‌شود ولی گاهی در افراد جوان یا میانسالان روند کاهش این هورمون سریع است و مشکل‌هایی را برای مرد پدید می‌آورد.
مردانی که کاهش میل جنسی تدریجی دارند، بهتر است سطح هورمونشان به روش آزمایشگاهی اندازه گرفته شود. یکی دیگر از مواردی که باعث کاهش میل جنسی
مردان می‌شود، مصرف داروهای اعصاب است. این داروها فقط باید به وسیله پزشک
تجویز شوند. در صورتی که بیماران با مصرف دارو دچار سردمزاجی شدند، باید
موضوع را به پزشک اطلاع دهند و هرگز نباید خودسرانه اقدام به ترک دارو یا
تغییر دوز آن کنند.
