چرا نباید پنیر را با گوجه و خیار خورد؟
پنیر یک ماده پروتئینی با تب سرد است و نباید آن را با گوجه، خیار و
هندوانه که تب سرد دارند، خورد اظهار کرد: بسیاری از افراد براساس عادت
همیشگی در صبحانه میان وعده‌ها پنیر را با گوجه و خیار یا هندوانه
می‌خورند. این امر باعث بروز بسیاری از عارضه‌ها و برخی بیماری‌ها شامل
دیابت، ام اس، اختلالات عصبی، گوارشی و غیره می‌شود. به طوری که برخی از
افراد پس از خوردن پنیر درچار ضعف می‌شوند این افراد باید از خوردن پنیر
پرهیز کنند.
وی افزود: مصرف همزمان پنیر با خیار، گوجه، هندوانه و
یا سردی‌های دیگر باعث بروز عارضه‌ها و بیماری‌ها می‌شود، این امر عمر را
کوتاه می‌کند. بهتر است افرادی که تمایل به مصرف همزمان پنیر، خیار، گوجه و
یا هندوانه را دارند به مقدار نصف به نصف از گردو استفاده کنند.
یعنی برابر 50 گرم پنیر، گوجه و خیار یا هندوانه از 50 گرم گردو استفاده کنند.
اکبری
تصریح کرد: پنیر دارای مولکول‌های پروتئینی پیچیده است و برای تجزیه شدن
نیاز به مقدار زیادی انرژی دارد. به همین دلیل هنگام تجزیه انرژی زیادی را
از بدن دریافت می‌کند. مصرف همزمان پنیر با گوجه و خیار یا هندوانه که از
مواد سرد هستند. باعث تشدید این فرآیند می‌شود.
این متخصص
آسیب‌شناس و طب سنتی ایرانی در پایان گفت: بهتر است پنیر همراه مغز
دانه‌هایی مانند گردو و یا خرما، کشمش و مواد گرم پرانرژی مصرف شود تا
انرژی لازم را از این مواد دریافت کند. پنیر از لبنیات پرمصرف در سبد غذایی
ما ایرانیان است و حذف آن امکان‌پذیر نیست پس بهتر است هنگام مصرف پنیر به
نوع موادی که با آن استفاده می‌شود توجه شود تا مشکلی پیش نیاید.
نگاه سیاه و سفید به تولید تلویزیون
تولید تلویزیون در کشور ما ابتدا با تلویزیون‌های
«سیاه و سفید» آغاز شد و با پیشرفت روزافزون، امروزه با به کار بستن آخرین
فناوری‌ها، تلویزیون «ال‌سی‌دی» و «ال‌ای‌دی» در کشور تولید می‌شود. ظرفیت
تولیدی تلویزیون در کشور ما مناسب است با این حال به دلیل صرفه اقتصادی
نداشتن، به گفته کارشناسان قطعات الکترونیکی تلویزیون وارد می‌شود.
حبیب‌الله انصاری، رییس انجمن تولیدکنندگان لوازم خانگی ایران به ایسنا
گفته است که کارخانه‌های تولید تلویزیون با تمام ظرفیت کار نمی‌کنند در
حالی که اگر با ظرفیت 100 درصدی کار کنند، می‌توانند کل نیاز داخلی را
تامین کنند، با این حال تولیدکنندگان این صنعت معتقدند که هر چند توان
تولید دارند ولی واردات سود اقتصادی بیشتری برای آنها دارد. هرچند اگر
تولیدکنندگان ایران روی صنعت ساخت و طراحی انواع مدل‌های تلویزیون
سرمایه‌گذاری و فعالیت کنند به طور قطع می‌توانند تاثیرگذاری بیشتری داشته
باشند.
5 کارخانه بزرگ در ایران تلویزیون تولید می‌کنند
محمدرضا دیانی، رییس هیات‌مدیره انجمن لوازم خانگی به صمت گفت: صنعت تولید
تلویزیون به طور کلی وابسته به خارج است. به این معنی که قطعات تولید
تلویزیون از خارج کشور وارد می‌شوند و در داخل مونتاژ خواهند شد به این
دلیل که هزینه تمام‌شده تولید در کشور ما گران است. پنل تلویزیون که
اصلی‌ترین قسمت آن است ۶۵ درصد قیمت تمام‌شده را دربر می‌گیرد. علاوه بر
آن، این صنعت ارزش افزوده بالایی نخواهد داشت.
وی درباره واردات قطعات تلویزیون هم گفت: واردات قطعات بیشتر از کشورهای چین و کره انجام می‌شود.
دیانی درباره کارخانه‌های داخلی ساخت قطعات نیز گفت: درحال حاضر بیش از ۵
کارخانه بزرگ در شهرهای تهران، سیرجان، اصفهان و البرز در زمینه تولید
قطعات تلویزیون وجود دارد.
۲۰ دلار چین، مساوی ۴۰ دلار ایران
محمدرضا سجادپور، کارشناس تولید تلویزیون به صمت گفت: قطعات تولید
تلویزیون‌های شهری و داخل سالنی از صفر تا ۱۰۰ در چین تولید می‌شود. البته
این موضوع به این معنی نیست که تولیدکننده داخلی توان تولید قطعات را در
کشور ندارد؛ بلکه منظور این است که چون بازار داخل رقابتی نیست
تولیدکنندگان به مرور به واردکننده تبدیل شده‌اند. البته قیمت تمام‌شده
تولید هم در ایران زیاد است. به عنوان نمونه اگر یک قطعه تلویزیون در کشور
چین ۲۰ دلار تمام شود در کشور ما به ۴۰ دلار می‌رسد.
سجادپور افزود: تنوع در صنعت تلویزیون زیاد شده است، به این صورت که لحظه
به لحظه مدل‌های جدید با شکل‌های متفاوت در بازار عرضه می‌شود و این مسئله
برای واردکننده هم بهتر است؛ چراکه سود بیشتری عایدش می‌شود. به عنوان
نمونه اگر تولیدکنندگان داخلی ۱۰ مدل تولید تلویزیون داشته باشند، تولید
مدل‌های خارجی در همان زمان به ۱۰۰ نوع می‌رسد. با این تفاوت که هزینه
تولید یک تلویزیون چینی نصف قیمت تولید مشابه آن در ایران است، بنابراین،
این صنعت به سمت مونتاژ رفته است.
این کارشناس تولید با تاکید به اینکه صرفه اقتصادی تولید تلویزیون در
واردات و مونتاژ است، گفت: ما قطعات تولید تلویزیون را به صورت کامل وارد
می‌کنیم و بعد از واردات در کشور مونتاژ می‌شوند. از این رو تعداد نیروی
کار در این صنعت هم به مرور کم شده است. اگر برای تولید نیاز به ۱۰۰ نفر
نیروی کار داشتیم در صنعت مونتاژ تلویزیون به ۱۰ نفر نیروی کار نیاز
داریم.
سجادپور درباره کیفیت و استاندارد تولید تلویزیون در داخل گفت: سطح
استاندارد و کیفیت تولید مناسب است. با این حال به دلیل اینکه تنوع تولیدات
خارجی زیاد است تولیدکننده به لحاظ اقتصادی صلاح نمی‌داند که هزینه تولید
بدهد، از این رو قطعات مونتاژ می‌شوند.
وی افزود: تنوع تلویزیون‌های خارجی آنقدر زیاد است که در مقابل ۵۰ مدل
تولید خارجی، در ایران ۳ مدل می‌توانیم تولید کنیم. به علاوه اینکه این
صنعت به پشتوانه مالی نیاز دارد. در کنار این موارد باید دستگاه‌های زیادی
برای تولید وجود داشته باشد. از آن جا که این دستگاه‌ها و ماشین‌آلات تولید
گران هستند و هزینه تمام‌شده تولید هم بالا می‌رود به صلاح تولیدکننده
داخلی نیست که در زمینه تولید فعالیت کند و بیشتر مونتاژ می‌شود. از آن
گذشته کیفیت تولید محصولات ما به میزان چین نیست.
این کارشناس تولید با تاکید بر اینکه تلویزیون، صنعتی وابسته است، گفت:
مردم هم تمایل به خرید تلویزیون با نشان(برند) خارجی دارند. بارها پیش آمده
که برخی از تولیدکنندگان روی قطعه ساخت ایرانی نشان خارجی زدند؛ چراکه
متاسفانه مردم تمایل به خرید کالاهای خارجی دارند و کالا یا قطعه ایرانی را
نمی‌خرند.
با زباله‌های الکترونیک چه کنیم؟
صادق فیض‌آبادی، رییس اتحادیه تولیدکنندگان و تعمیرکاران تجهیزات
الکترونیکی و حفاظتی نیز به صمت گفت: تولید تلویزیون در ایران مونتاژ است.
البته کارخانه‌های تولید تلویزیون هم داریم ولی تعداد این شرکت‌ها کم است.
قطعات الکترونیک هم در گذشته در کشور تولید می‌شد ولی درحال حاضر از
کشورهای خارجی وارد می‌شود.
فیض‌آبادی افزود: هر چند قطعات الکترونیکی ساخت تلویزیون وارد می‌شود با
این حال طراحی تلویزیون‌های شهری و سالنی در داخل کشور انجام می‌شود. البته
نیاز به فناوری خاص و پیشرفته به و صرفه نبودن از دلایل مهم تولید نکردن
قطعات در ایران است. به هر حال تولید قطعات روزآمد نیاز به فناوری دارد. از
این رو فقط طراحی مدل‌های ساخت در داخل ایران انجام می‌شود. براساس نوع
طراحی، قطعات مورد نیاز تهیه و مونتاژ می‌شود. به این صورت طراحی تلویزیون
به تولید نهایی محصول منجر خواهد شد.
وی با اشاره به قوی بودن طراحان مدل‌های تولید تلویزیون در داخل کشور گفت:
واحدهای طراحی نیاز به پشتیبانی و حمایت دولت دارند. در کشورهای دیگر
طراحان تولید حمایت می‌شوند. البته به طور کلی در صنایع کوچک چون واحدهای
طراحی هزینه‌بر هستند نیاز به حمایت دارند. به علاوه اینکه می‌طلبد شرکت‌ها
و واحدها در صنایع کوچک واحدهای طراحی داشته باشند.
رییس اتحادیه تولیدکنندگان و تعمیرکاران تجهیزات الکترونیکی درباره
ظرفیت‌های تولیدی تلویزیون در ایران گفت: نشان(برند)های مطرح در کشور از
دور خارج شده‌اند و درحال حاضر چند نشان(برند) خارجی در بازار هستند. از
این رو مردم هم آنچنان قدرت انتخاب ندارند. فیض‌آبادی درباره ساخت تلویزیون
و تولید قطعات الکترونیکی آن هم گفت: حتی کشورهای اروپایی و امریکایی هم
که در این بخش صاحب‌نظر هستند اقدام به تولید نمی‌کنند؛ چراکه در کل به
صرفه نیست و هزینه زیادی دارد. صنعت الکترونیک و تولید قطعات مربوط به آن
در چین به دلیل وجود نیروی کار ارزان به‌صرفه‌تر است. وی افزود: با این حال
ما باید در زمینه طراحی قطعات و تولید تلویزیون فعال باشیم. در کشور نیروی
کار حرفه‌ای و متخصص وجود دارد؛ هر چند به دلیل نداشتن فناوری روزآمد و
به‌صرفه نبودن نمی‌توانیم تلویزیون و قطعات مربوط را تولید کنیم. به عنوان
نمونه ساخت پنل تلویزیون هزینه زیادی می‌خواهد. از این رو کشورهای اروپایی و
امریکایی هم بیشتر در طراحی فعالیت می‌کنند. رییس اتحادیه تولیدکنندگان و
تعمیرکاران تجهیزات الکترونیکی درباره نحوه تولید این قطعات هم گفت: تولید
محصولات الکترونیک آلودگی ایجاد نمی‌کند. با این حال پس از تولید، ضایعات
بی‌استفاده زیاد از آنها باقی می‌ماند. آن هم در شرایطی که فناوری تولید
قطعات الکترونیک روز به روز در حال رشد و پیشرفت است.
فیض‌آبادی تصریح کرد: متاسفانه صنعت بازیافت در کنار صنایع الکترونیک وجود
ندارد. از این رو زباله‌های الکترونیک معضل اساسی در کنار صنعت الکترونیک و
تولید قطعات الکترونیکی است. این مقام مسئول در پاسخ به این سوال که آیا
نبود کارخانه‌های بازیافت تاثیری در نبود صنایع قوی الکترونیک در کشور است،
گفت: این مورد بی‌تاثیر است. حقیقت این است که ما از لحاظ فناوری در صنایع
الکترونیک آنچنان تاثیرگذار نیستیم.
