عید سعید فطر؛ روزپاداش(اعمال روز عیدفطر)
عيد فطر يكى از دو عيد بزرگ در سنت اسلامى
است كه درباره آن احاديث و روايات بيشمار وارد شده است. مسلمانان روزه دار
كه ماه رمضان را به روزه دارى به پا داشته و از خوردن و آشاميدن و بسيارى
از كارهاى مباح ديگر امتناع ورزيده اند، اكنون پس از گذشت ماه رمضان در
نخستين روز ماه شوال اجر و پاداش خود را از خداوند می طلبند، اجر و پاداشى
كه خود خداوند به آنان وعده داده است.
اميرالمؤمنين على(عليه السلام) در يكى از اعياد فطر خطبه اى خوانده اند و در آن مؤمنان را بشارت و مبطلان را بيم دادهاند.
خطب اميرالمومنين على بن ابى طالب عليه السلام يوم الفطر فقال:
ايها
الناس! ان يومكم هذا يوم يثاب فيه المحسنون و يخسر فيه المبطلون و هو اشبه
بيوم قيامكم، فاذكروا بخروجكم من منازلكم الى مصلاكم خروجكم من الاجداث
الى ربكم و اذكروا بوقوفكم فى مصلاكم و وقوفكم بين يدى ربكم، و اذكروا
برجوعكم الى منازلكم، رجوعكم الى منازلكم فى الجنه.
عباد
الله! ان ادنى ما للصائمين و الصائمات ان يناديهم ملك فى آخر يوم من شهر
رمضان، ابشروا عباد الله فقد غفر لكم ما سلف من ذنوبكم فانظروا كيف تكونون
فيما تستانفون (1)
اى مردم!
اين روز شما روزى است كه نيكوكاران در آن پاداش مىگيرند و زيانكاران و
تبهكاران در آن مايوس و نا اميد مىگردند و اين شباهتى زياد به روز
قيامتتان دارد، پس با خارج شدن از منازل و رهسپار جايگاه نماز عيد شدن به
ياد آوريد خروجتان از قبرها و رفتنتان را به سوى پروردگار، و با ايستادن در
جايگاه نماز به ياد آوريد ايستادن در برابر پروردگارتان را و با بازگشتبه
سوى منازل خود، متذكر شويد بازگشتتان را به سوى منازلتان در بهشتبرين، اى
بندگان خدا، كمترين چيزى كه به زنان و مردان روزهدار داده مىشود اين است
كه فرشتهاى در آخرين روز ماه رمضان به آنان ندا میدهد و میگويد:
«هان!بشارتتان باد، اى بندگان خدا كه گناهان گذشتهتان آمرزيده شد، پس به فكر آينده خويش باشيد كه چگونه بقيه ايام را بگذرانيد.»
عارف وارسته ملكى تبريزى درباره عيد فطر
آورده است: «عيد فطر روزى است كه خداوند آن را از ميان ديگر روزها بر گزيده
است و ويژه هديه بخشيدن و جايزه دادن به بندگان خويش ساخته و آنان را
اجازه داده است تا در اين روز نزد حضرت او گرد آيند و بر خوان كرم او
بنشينند و ادب بندگى بجاى آرند، چشم اميد به درگاه او دوزند و از خطاهاى
خويش پوزش خواهند، نيازهاى خويش به نزد او آرند و آرزوهاى خويش از او
خواهند ونيز آنان را وعده و مژده داده است كه هر نيازى به او آرند، بر آوره
و بيش از آنچه چشم دارند به آنان ببخشند و از مهربانى و بندهنوازى،
بخشايش و كارسازى در حق آنان روا دارد كه گمان نيز نمىبرند.» (2)
روز اول ماه شوال را بدين سبب عيد فطر
خواندهاند كه در اين روز، امر امساك و صوم از خوردن و آشاميدن برداشته شده
و رخصت داده شد كه مؤمنان در روز افطار كنند و روزه خود را بشكنند فطر و
فطر و فطور به معناى خوردن و آشاميدن، ابتداى خوردن و آشاميدن است و نيز
گفته شده است كه به معناى آغاز خوردن و آشاميدن است پس از مدتى از نخوردن و
نياشاميدن. ابتداى خوردن و آشاميدن را افطار مىنامند و از اين رو است كه
پس از اتمام روز و هنگامى كه مغرب شرعى در روزهاى ماه رمضان، شروع مىشود
انسان افطار مىكند يعنى اجازه خوردن پس از امساك از خوردن به او داده
مىشود.
عيد فطر داراى اعمال و عباداتى است كه در روايات معصومين(ع) به آنها پرداخته شده و ادعيه خاصى نيز آمده است.
از سخنان معصومين(ع) چنين مستفاد می شود
كه روز عيد فطر، روز گرفتن مزد است. و لذا در اين روز مستحب است كه انسان
بسيار دعا كند و به ياد خدا باشد و روز خود را به بطالت و تنبلى نگذراند و
خير دنيا و آخرت را بطلبد.
و در قنوت نماز عيد مىخوانيم:
«… اسئلك
بحق هذا اليوم الذى جعلته للمسلمين عيدا و لمحمد صلى الله عليه و آله ذخرا
و شرفا و كرامة و مزيدا ان تصلى على محمد و آل محمد و ان تدخلنى فى كل خير
ادخلت فيه محمدا و آل محمد و ان تخرجنى من كل سوء اخرجت منه محمدا و آل
محمد، صلواتك عليه و عليهم اللهم انى اسالك خير ما سئلك عبادك الصالحون و
اعوذ بك مما استعاذ منه عبادك المخلصون»
بارالها!
به حق اين روزى كه آن را براى مسلمانان عيد و براى محمد(ص) ذخيره و شرافت و
كرامت و فضيلت قرار دادى از تو مىخواهم كه بر محمد و آل محمد درود بفرستى
و مرا در هر خيرى وارد كنى كه محمد و آل محمد را در آن وارد كردى و از هر
سوء و بدى خارج سازى كه محمد و آل محمد را خارج ساختى، درود و صلوات تو بر
او و آنها، خداوندا، از تو مىطلبم آنچه بندگان شايستهات از تو خواستند و
به تو پناه مىبرم از آنچه بندگان خالصتبه تو پناه بردند.
در صحيفه سجاديه نيز دعايى از امام سجاد(ع) به مناسبت وداع ماه مبارك رمضان و استقبال عيد سعيد فطر وارد شده است:
«اللهم صل
على محمد و آله و اجبر مصيبتنا بشهرنا و بارك لنا فى يوم عيدنا و فطرنا و
اجعله من خير يوم مر علينا، اجلبه لعفو و امحاه لذنب و اغفرلنا ما خفى من
ذنوبنا و ما علن … اللهم انا نتوب اليك فى يوم فطرنا الذى جعلته للمؤمنين
عيدا و سرورا و لاهل ملتك مجمعا و محتشدا، من كل ذنب اذنبناه او سوء
اسلفناه او خاطر شرا اضمرناه توبة من لا ينطوى على رجوع الى.»
پروردگارا!
بر محمد و آل محمد درود فرست و مصيبت ما را در اين ماه جبران كن و روز فطر
را بر ما عيدى مبارك و خجسته بگردان و آن را از بهترين روزهايى قرار ده كه
بر ما گذشته است كه در اين روز بيشتر ما را مورد عفو قرار دهى و گناهانمان
را بشوئى و خداوندا بر ما ببخشايى آنچه در پنهان و آشكارا گناه گردانيم
… خداوندا! در اين روز عيد فطرمان كه براى مؤمنان روز عيد و خوشحالى و
براى مسلمانان روز اجتماع و گردهمائى قرار دادى از هر گناهى كه مرتكب
شدهايم و هر كار بدى كه كردهايم و هر نيت ناشايستهاى كه در ضميرمان نقش
بسته استبه سوى تو باز مىگرديم و توبه مىكنيم، توبهاى كه در آن
بازگشتبه گناه هرگز نباشد و بازگشتى كه در آن هرگز روى آوردن به معصيت
نباشد. بارالها! اين عيد را بر تمام مؤمنان مبارك گردان و در اين روز، ما
را توفيق بازگشتبه سويت و توبه از گناهان عطا فرما.» (3)
—————————-
مقاله ای درباره عید فطر
۱٫ واژه
عید، در اصل از فعل عاد (عود) یعود اشتقاق یافته است و معانى مختلفى براى
آن ذکر کردهاند، از جمله: «خوى گرفته»، «هر چه باز آید از اندوه و بیمارى
و غم و اندیشه و مانند آن»، «روز فراهم آمدن قوم»، «هر روز که در آن،
انجمن یا تذکار فضیلتمند یا حادثه بزرگى باشد»، گویند از آن رو به این نام
خوانده شده است که هر سال شادى نوینى باز آرد. (۲)
ابن منظور در لسان العرب گفته است که برخى بر آن هستند که اصل
واژه عید از «عاده» است، زیرا آنان (قوم)، به جمع آمدن در آن روز، عادت
کردهاند. (۳)
چنانکه گفته شده است: «القلب یعتاده من حبها عید.»
و نیز یزید بن حکم ثقفى در ستایش سلیمان بن عبد الملک گفته است:
امسى باسماء هذا القلب معمودا
اذا اقول صحا یعتاده عیدا (۴)
به گفته ازهرى: عید در نزد عرب، زمانى است که در آن شادیها یا
اندوهها، باز مىگردد و تکرار مىشود. ابن اعرابى آن را منحصر به شادیها
دانسته است. (۵)
واژه عید تنها یکبار در قرآن به کار رفته است:
«اللهم ربنا انزل علینا مائده من السماء تکون لنا عیدا لاولنا و آخرنا و آیه منک» (۶)
در تفسیر نمونه ذیل این آیه گفته شده است: «عید در لغت از
ماده عود به معنى بازگشت است، و لذا به روزهایى که مشکلات قوم و جمعیتى
برطرف مىشود و بازگشتبه پیروزیها و راحتیهاى نخستین مىکند عید گفته
مىشود، و در اعیاد اسلامى به مناسبت اینکه در پرتو اطاعتیک ماه مبارک
رمضان و یا انجام فریضه بزرگ حج، صفا و پاکى فطرى نخستین به روح و جان باز
مىگردد، و آلودگیهایى که بر خلاف فطرت است، از میان مىرود، عید گفته شده
است. و از آنجا که روز نزول مائده نیز، روز بازگشتبه پیروزى و پاکى و
ایمان به خدا بوده است، حضرت مسیح(ع) آن را عید نامیده است. همان طور که در
روایات وارد شده، نزول مائده در روز یکشنبه بوده و شاید یکى از علل احترام
روز یکشنبه در نظر مسیحیان نیز همین بوده است.
روایتى که از على(ع) نقل شده: «و کل یوم لا یعصى الله فیه فهو
یوم عید» هر روز که در آن معصیتخدا نشود، روز عید است، نیز اشاره به همین
موضوع دارد، زیرا روز ترک گناه، روز پیروزى و پاکى و بازگشتبه فطرت
نخستین است. (۷)
از«سوید بن غفله» نقل شده است: در روز عید بر امیر المؤمنین على(ع) وارد شدم و دیدم که نزد او نان گندم و خطیفه (۸) و ملبنه (۹) است; پس به آن حضرت عرض کردم: روز عید و خطیفه؟!.
آن حضرت فرمود: «انما هذا عید من غفر له» این عید کسى است که آمرزیده شده است. (۱۰)
و نیز در یکى از اعیاد، آن حضرت فرمود:
«انما هو عید لمن قبل الله صیامه، و شکر قیامه، و کل یوم لا
یعصى الله فیه فهو یوم عید» امروز تنها عید کسى است که خداوند روزهاش را
پذیرفته و عبادتش را سپاس گزارده است; هر روزى که خداوند مورد نافرمانى
قرار نگیرد، عید راستین است.
در روایات اسلامى براى اعیاد – بویژه اعیاد مذهبى، از جمله عید فطر – آداب و رسوم خاصى مقدر شده; در حدیثى از معصوم(ع) آمده است.
«زینوا اعیادکم بالتکبیر»عیدهاى خودتان را با تکبیر زینتبخشید.
«زینوا العیدین بالتهلیل و التکبیر و التحمید و التقدیس» عید
فطر و قربان را با گفتن ذکر لا اله الا الله، الله اکبر، الحمد لله و
سبحان الله، زینتبخشید.
۲٫ عید فطر یکى از دو عید بزرگ
اسلامى است که درباره آن احادیث و روایات بیشمارى وارد شده است. مسلمانان
روزه دار که ماه رمضان را به روزه گذرانده و از خوردن و آشامیدن و بسیارى
از کارهاى مباح دیگر امتناع ورزیدهاند، اکنون پس از گذشت ماه رمضان در
نخستین روز ماه شوال اجر و پاداش خود را از خداوند مىطلبند; اجر و پاداشى
که خود خداوند به آنان وعده داده است.
امیر المؤمنین(ع) در یکى از اعیاد فطر خطبهاى خواندهاند و در آن مؤمنان را بشارت و مبطلان را بیم دادهاند:
خطب امیر المؤمنین على بن ابى طالب(ع) یوم الفطر فقال: «ایها
الناس! ان یومکم هذا یوم یثاب فیه المحسنون و یخسر فیه المبطلون و هو یوم
اشبه بیوم قیامکم، فاذکروا بخروجکم من منازلکم الى مصلاکم خروجکم من
الاجداث الى ربکم و اذکروا بوقوفکم فی مصلاکم وقوفکم بین یدى ربکم، و
اذکروا برجوعکم الى منازلکم رجوعکم الى منازلکم فی الجنه.
عباد الله! ان ادنى ما للصائمین و الصائمات ان ینادیهم ملک فی آخر یوم من شهر رمضان ابشروا عباد الله فقد غفر لکم ما سلف من ذنوبکم فانظروا کیف تکونون فیما تستانفون.» (۱۱)
اى مردم! این روز شما روزى است که نیکوکاران در آن پاداش
مىگیرند و زیانکاران و تبهکاران در آن مایوس و ناامید مىگردند و این
شباهتى زیاد به روز قیامت دارد. پس با خروج از منازل و رهسپارى به سوى
جایگاه نماز عید، خروجتان را از قبر و رفتنتان را به سوى پروردگار به یاد
آورید، و با ایستادن در جایگاه نماز، ایستادن در برابر پروردگارتان را یاد
کنید، و با بازگشتبه سوى منازل خود، بازگشتتان به سوى منازلتان در
بهشتبرین را متذکر شوید. اى بندگان خدا. کمترین چیزى که به زنان و مردان
روزهدار داده مىشود، این است که فرشتهاى در آخرین روز ماه رمضان به آنان
ندا مىدهد و مىگوید: هان! بشارتتان باد، اى بندگان خدا که گناهان
گذشتهاتان آمرزیده شد! پس به فکر آینده خویش باشید که چگونه بقیه ایام را
بگذرانید؟
عارف وارسته، «میرزا جواد آقا ملکى تبریزى» درباره عید فطر
آورده است: «عید فطر روزى است که خداوند آن را از میان دیگر روزها برگزیده
است و مخصوص هدیه بخشیدن و جایزه دادن به بندگان خویش ساخته است. خداوند به
آنان اجازه داده است تا در این روز نزد حضرتش گرد آیند و بر خوان کرم او
بنشینند و ادب بندگى به جاى آرند; چشم امید به درگاه او دوزند و از خطاهاى
خویش پوزش خواهند; نیازهاى خویش به نزد او آرند و آرزوهاى خویش از او
خواهند. و نیز آنان را وعده و مژده داده است که هر نیازى به او آرند،
برآورد و بیش از آنچه چشم دارند به آنان ببخشد، از مهربانى و بندهنوازى،
بخشایش و کارسازى در حق آنان روا دارد که گمان نیز نمىبرند.» (۱۲)
روز اول ماه شوال را بدین سبب عید فطر خواندهاند که در این
روز، امر امساک و صوم از خوردن و آشامیدن برداشته شد و رخصت داده شد که
مؤمنان در روز افطار کنند و روزه خود را بشکنند. فطر و فطر و فطور به معناى
خوردن و آشامیدن است و گفته شده است که به معناى آغاز خوردن و آشامیدن نیز
هست. به همین دلیل است که پس از اتمام روز و هنگام مغرب شرعى در روزهاى
ماه رمضان، انسان افطار مىکند، یعنى اجازه خوردن، پس از امساک از خوردن به
او داده مىشود.
عید فطر داراى اعمال و عباداتى است که در روایات معصومین(ع) به آنها پرداخته شده و ادعیه خاصى نیز درباره آن آمده است.
از سخنان معصومین(ع) چنین استفاده مىشود که روز عید فطر، روز
گرفتن مزد است، و لذا در این روز مستحب است که انسان بسیار دعا کند و به
یاد خدا باشد و روز خود را به بطالت و تنبلى نگذراند و خیر دنیا و آخرت را
بطلبد.
در قنوت نماز عید مىخوانیم:
«… اسئلک بحق هذا الیوم الذی جعلته للمسلمین عیدا و لمحمد صلى
الله علیه و آله ذخرا و شرفا و کرامه و مزیدا ان تصلى على محمد و آل محمد و
ان تدخلنى فی کل خیر ادخلت فیه محمدا و آل محمد و ان تخرجنى من کل سوء
اخرجت منه محمدا و آل محمد، صلواتک علیه و علیهم اللهم انى اسالک خیر ما
سئلک عبادک الصالحون و اعوذ بک مما استعاذ منه عبادک المخلصون».
بارالها! به حق این روز که آن را براى مسلمانان عید و براى
محمد(ص) ذخیره و شرافت و کرامت و فضیلت قرار داد، از تو مىخواهم که بر
محمد و آل محمد درود بفرستى و مرا در هر خیرى وارد کنى که محمد و آل محمد
را در آن وارد کردى! و از هر سوء و بدى که محمد و آل محمد را از آن خارج
ساختى خارج کن! درود و صلوات تو بر او و آنها! خداوندا، از تو مىطلبم آنچه
بندگان شایستهات از تو خواستند و به تو پناه مىبرم از آنچه بندگان
خالصتبه تو پناه بردند.
در صحیفه سجادیه نیز دعایى از امام سجاد(ع) به مناسب وداع ماه مبارک رمضان و استقبال عید سعید فطر وارد شده است:
«اللهم صل على محمد و آله و اجبر مصیبتنا بشهرنا و بارک لنا
فی یوم عیدنا و فطرنا و اجعله من خیر یوم مر علینا، اجلبه لعفو و امحاه
لذنب و اغفر لنا ما خفى من ذنوبنا و ما علن… اللهم انا نتوب الیک فی یوم
فطرنا الذی جعلته للمؤمنین عیدا و سرورا و لاهل ملتک مجمعا و محتشدا، من کل
ذنب اذنبناه او سوء اسلفناه او خاطر شر اضمرناه توبه من لا ینطوى على رجوع
الى ذنب و لا یعود بعدها فی خطیئه.»
پروردگارا! بر محمد و آل محمد درود فرست و مصیبت ما را در این
ماه جبران کن و روز فطر را بر ما عیدى مبارک و خجسته بگردان و آن را از
بهترین روزهایى قرار ده که بر ما گذشته است: که در این روز بیشتر ما را
مورد عفو قرار دهى و گناهانمان را بشویى و بر ما ببخشایى گناهانى را که در
پنهان و آشکارا انجام دادیم… خداوندا! در این روز عید فطر، که براى مؤمنان
روز عید و خوشحالى و براى مسلمانان روز اجتماع و گردهمایى است، از هر گناهى
که مرتکب شدهایم و هر کار بدى که کردهایم و هر نیت ناشایستهاى که در
ضمیرمان نقش بسته استبه سوى تو باز مىگردیم و توبه مىکنیم، توبهاى که
در آن بازگشتبه گناه هرگز نباشد و بازگشتى که در آن هرگز روى آوردن به
معصیت نباشد.
بارالها!این عید را بر تمام مؤمنان مبارک گردان و در این روز، ما را توفیق بازگشتبه سوى خود و توبه از گناهان عطا فرما. (۱۳)
.
.
.
ویژگی های عید فطر از زبان مولا
امیر المؤمنین(ع) در خطبه عید فطر مىفرماید:
«الا و ان المضمار الیوم و السباق غدا الا و ان السبقه الجنه و الغایه النار». (۱۴)
دنیا محل مسابقه است و آخرت زمان اجر گرفتن، بهشت جایزه برندگان این
مسابقه و جهنم جزاى بازندگان است. در روایتى از فرزند گرامیش چنین آمده
است:
«مر الحسن (ع) فى یوم فطر بقوم یلعبون و یضحکون فوقف على رؤوسهم، فقال:
ان الله جعل شهر رمضان مضمارا لخلقه، فیستبقون فیه بطاعته الى مرضاته، فسبق
قوم ففازوا، و قصر آخرون فخابوا، فالعجب کل العجب من ضاحک لاعب فی الیوم
الذی یثاب فیه المحسنون و یخسر فیه المبطلون و ایم الله لو کشف الغطاء
لعلموا ان المحسن مشغول باحسانه و المسىء مشغول باسائته. ثم مضى». (۱۵)
در این حدیث، امام حسن (ع) انجام اعمال عبادى در ماه مبارک رمضان را،
تشبیه به مسابقه بین افراد نموده اند و عید فطر را زمان اخذ جوایز برندگان
آن مىدانند.
لذا حضرت على (ع) در ویژگىهاى عید فطر مىفرمایند:
۱- روزى که نیکوکاران ثواب مىبرند.
«هذا یوم یثاب فیه المحسنون».
۲- روزى که گنهکاران زیان مىبینند.
«و خسر فیه المبطلون»
۳- شبیهترین روز به روز قیامت است.
«اشبه بیوم قیامکم».
چون در قیامت عده اى که زیان کارند، تاسف مىخورند و غضبناک مىگردند و
عدهاى که نیکوکارند رستگار و متنعم به نعمتهاى الهى مىشوند.
۴- روز عبرت گرفتن.
«فاذکروا بخروجکم»
وقتى از منازلتان براى خواندن نماز عید خارج مىشوید، به یاد آورید
زمانى را که از منزل بدن خود خارج خواهید شد و سوى خداى خود خواهید رفت.
«من الاجداث الى ربکم»
وقتى در جایگاه نماز خود مىایستید به یاد آورید زمانى را که در محضر عدل الهى مىایستید و از شما حسابرسى مىکنند.
«و اذکروا وقوفکم بین یدى ربکم»
وقتى از نماز به منازلتان بر مىگردید به یاد آورید زمانى را که به منازل خود در بهشتخواهید رفت.
«و اذکروا منازلکم فى الجنه»
۵- روز بشارت غفران و بخشش الهى.
«ابشروا عباد الله فقد غفر لکم ما سلف من ذنوبکم».
