مراقب باشید؛ امواج وای‌فای سرطان می آورد
آنچه امواج وای‌فای را از امواج گوشی‌های تلفن همراه متمایز می‌کند، این
است که آنها حامل سیگنال‌های رادیویی هستند و بر این اساس نمی‌توانند چندان
بی‌ضرر باشند؛ در حالی که گفته می‌شود امواج تلفن‌های همراه قوی‌تر هستند و
تاثیر بیشتری روی مغز دارند. محققان براساس برخی بررسی‌ها و آزمایش‌ها به
این نتیجه رسیده‌اند که امواج وای‌فای می‌توانند به بروز سرطان مغز منجر
شوند و بر این اساس آژانس بین‌المللی سرطان، این امواج را در گروه عوامل
احتمالا سرطان‌زا طبقه‌بندی کرده است.
امواجی که شاید سرطان‌زا باشد
بیشتر
پدر و مادرها از این‌که فرزندانشان در معرض موادی مانند کلروفرم، سرب،
گازهای منتشرشده از سوختن بنزین در موتور خودروها و همچنین آفت‌کش‌های
د.د.ت قرار گیرند، احساس نگرانی می‌کنند. آژانس بین‌المللی تحقیقات سرطان
که از زیرمجموعه‌های سازمان جهانی بهداشت سازمان ملل متحد است، این مواد و
همچنین 250 عامل دیگر را به‌عنوان عوامل سرطان‌زا معرفی کرده است. براساس
گزارش اعلام‌شده از سوی این سازمان، قرار گرفتن در معرض این مواد می‌تواند
به بروز بیماری‌های سرطانی در انسان‌ها منجر شود. در سال‌های اخیر، عامل
سرطان‌زای جدیدی به این فهرست افزوده‌شده که همان امواج الکترومغناطیسی و
امواج رادیویی است. رادیو، تلویزیون، مایکروویو، گوشی‌های تلفن همراه و
ابزارهای مبتنی بر امواج وای‌فای از مهم‌ترین منابع انتشار این امواج
هستند.
یکی از نگرانی‌های مطرح‌شده از سوی پزشکان و متخصصان،
پیامدهای ناشی از سیستم‌های ارتباطی مدرن است که گفته می‌شود می‌تواند
سلامت ما را در معرض خطر قرار دهد.
در دنیای امروز حتی اگر بخواهیم
نیز نمی‌توانیم راهی برای گریز از قرار گرفتن در معرض این امواج بیابیم یا
مانع قرار گرفتن کودکان در معرض این امواج شویم. تنها راهکار ممکن برای در
امان ماندن از خطرات احتمالی امواج الکترومغناطیسی این است که تا حد امکان
در این زمینه محدودیت‌هایی در نظر بگیریم.
کودکان بیشتر درخطرند
بررسی
نتایج به‌دست آمده از تحقیقات گروهی از محققان و دانشمندان به این معنی
است که کودکان در مقایسه با بزرگسالان امواج بیشتری جذب می‌کنند؛ بنابراین
تردیدی نیست که ممکن است این گروه از افراد با پیامدهای احتمالی بیشتری
مواجه شوند. براساس این مطالعات، حتی جنین‌هایی که در شکم مادر هستند، در
مقایسه با کودکان آسیب‌پذیرترند؛ پس زنان باردار باید تا حد امکان از قرار
گرفتن در معرض امواج مایکروویو خودداری کنند.
از آنجا که در کودکان
و جنین، بدن نسبتا کوچک‌تر است، جمجمه ضخامت کمتری دارد و بافت مغز از
توانایی بیشتری در جذب امواج برخوردار است، میزان جذب امواج مایکروویو در
این گروه در مقایسه با بزرگسالان بیشتر است. سؤال این است آیا مزیت‌های این
فناوری آن‌قدر هست که خطرات ناشی از قرار گرفتن در معرض منابع منتشرکننده
امواج الکترومغناطیسی وای‌فای را به جان بخریم؟ یافته‌ها به این معنی نیست
که باید در یک اقدام ناگهانی همه ابزارهای ارتباطی مدرن را کنار بگذاریم؛
اما کمترین کاری که می‌توانیم در این زمینه انجام دهیم این است که سطوح
ایمنی مختلفی را برای کودکان در نظر بگیریم تا از پیامدهای سوء‌فناوری‌های
دنیای امروز در امان باشند و استفاده از این فناوری‌ها به بهای از دست دادن
سلامت آنها منجر نشود.
حساسیت به امواج
اگرچه
هنوز مضر بودن امواج الکترومغناطیس برای سلامت افراد از سوی بسیاری از
پزشکان مورد تایید قرار نگرفته اما عده‌ای بر این باورند که قرار گرفتن در
معرض این امواج موجب تهوع، سردرد و احساس درد در عضلات بدن می‌شود. این
افراد از رفتن به تئاتر، سینما و هر جایی که این دستگاه‌ها به تعداد زیاد
وجود داشته باشد، خودداری می‌کنند.
گفته می‌شود این افراد از سندرم
حساسیت الکترومغناطیس یا EHS رنج می‌برند و تصور می‌کنند قرار داشتن کنار
دستگاه‌های الکترونیکی که هر روز از آنها استفاده می‌کنیم موجب بیماری آنها
می‌شود. این دستگاه‌ها طیف وسیعی از دستگاه‌های الکترونیکی از گوشی‌های
تلفن همراه تا تلویزیون و لامپ‌های روشنایی را شامل می‌شود.
امواج
این دستگاه‌ها ناشی از تابش‌های غیر یونیزه است که با هدف کمترین اثرگذاری
روی انسان‌ها فرکانس این تابش‌ها بسیار کم در نظر گرفته‌شده است. افرادی که
از EHS رنج می‌برند بر این باورند حتی این تابش‌ها می‌تواند برای
انسان‌ها مضر باشد. در بعضی کشورها بیماری EHS به رسمیت شناخته‌شده، در
حالی که در بعضی کشورها نیز بر این باورند هیچ‌گونه شواهد علمی وجود ندارد
که ارتباط بین تجهیزات الکترونیک و ابتلا به بیماری‌ها را مورد تایید قرار
دهد.
در حقیقت گروهی از پزشکان بر این باورند بین امواج وای‌فای و
سیگنال‌های گوشی‌های تلفن همراه و ابتلا به بیماری‌ها ارتباطی وجود ندارد.
به گفته این گروه از پزشکان سطح تشعشع امواج منتشرشده از این دستگاه‌ها
بسیار پایین است؛ به‌گونه‌ای که حتی در بسیاری از موارد قابل‌تشخیص نیست.
میزان تابش امواج وای‌فای از یک مایکروویو خانگی صدهزاربار کمتر است.
بنابراین اگر حساسیت به امواج وای‌فای واقعی باشد باید سال‌ها پیش یعنی
زمانی که این فناوری برای نخستین بار معرفی می‌شد با پیامدهای آن مواجه
می‌شدیم. بر این اساس این گروه از پزشکان به این نتیجه رسیده‌اند که علائم
این بیماری بیشتر از نگرانی مردم از قرار داشتن در معرض این فناوری‌ها ناشی
می‌شود. بنابراین نمی‌توان به‌طور قطعی در این زمینه اظهار کرد. شاید با
وجود شواهد علمی چنین بیماری ای وجود داشته باشد. از سوی دیگر ممکن است این
بیماری ساخته و پرداخته ذهن افرادی باشد که از فناوری وحشت دارند.
راه گریزی نیست
وای فای امروزه همه‌جا وجود دارد و دوری از آن برای همه بسیار سخت است.
دوری
از تلفن همراه نیز برای بسیار از افراد تقریبا غیرممکن است. تأثیر
میدان‌های الکترومغناطیسی بر سلامت افراد موضوعی است که عقاید و نظرات
متفاوتی درباره آن مطرح‌شده است. در سال‌های اخیر با توجه به رشد چشمگیر و
قابل‌توجه صنعت ارتباطات و به‌تبع آن ابزارهای مدرن ارتباطی، نگرانی از
خطرناک بودن امواج الکترومغناطیسی و امواج وای‌فای به‌شدت افزایش‌یافته
است، اما حقیقت این است که هیچ راهی برای گریز از این امواج وجود ندارد.
پیش‌بینی می‌شود در سال‌های آینده هات‌اسپات‌های وای‌فای (مسیر هدایت و
دسترسی به وای‌فای) با رشد چشمگیری مواجه شود و تعداد تلفن‌های همراه حتی
از جمعیت بسیاری از کشورها پیشی بگیرد.
جوانان مراقب باشند
اگرچه
شواهد محکمی برای تأیید ارتباط بین فناوری‌های مدرن ارتباطی و بروز
بیماری‌های خاص در سطح جوامع وجود ندارد، اما مطالعاتی انجام‌شده که نتایج
آن از اثرات و پیامدهای نگران‌کننده فناوری‌های مدرن ارتباطی حکایت می‌کند.
براساس این تحقیقات، تأثیر امواج وای‌فای بر کاهش دقت دانش آموزان و
همچنین کاهش فعالیت مغزی در گروهی از جوانانی که تحت آزمایش قرار داشته‌اند
به اثبات رسیده است.
رابـطـه دیـابـت بـارداری و کـاهـش شیـر مـادر
مقاومت به انسولین در زنان چاق
شایع‌تر است و همچنین چاقی منجر به مشکلات شیردهی می‌شود. اکنون به نظر
می‌رسد عدم تحمل گلوکز در مادر نیز شیردهی را سخت‌تر می‌کند. مزایای تغذیه
از شیر مادر، هم برای مادر و هم برای فرزند اثبات شده و تمام مادران حتی
دیابتی‌ها، تشویق شدند تا به نوزادان خود شیر دهند. با این حال بسیاری از
زنان پس از مدتی آن را قطع می‌کنند که شایع‌ترین دلیلش، کم بودن شیر است.
مادران
دیابتی ملاحظات خاصی دارند؛ یک پژوهش جدید نشان داد زمان بیشتری طول
می‌کشد تا مادران دیابتی آغاز به شیر دادن کنند و این احتمالاً به خاطر نقش
انسولین در شیردهی است. به علاوه تغذیه از شیر مادر نیاز به انسولین را تا
۲۵ درصد کاهش می‌دهد؛ زیرا شیر مادر لاکتوز دارد که نوعی قند است. غذا
دادن به بچه به معنای از دست دادن قند و کاهش سطح گلوکز خون است. مادران
شیرده دیابتی باید از تغییر بالقوه‌ای که در میزان قند خون آنها اتفاق می
افتد، آگاه باشند تا از افت قند خون پیشگیری کنند. به نظر می‌رسد این اولین
تحقیقی باشد که درباره ارتباط دیابت مادر و کم بودن شیر وی انجام می‌گیرد و
می‌تواند در آینده سرنخ‌هایی برای راه‌های درمانی افزایش شیر ارائه دهد.
آنها ۶۴۱ زن را بین ژوئن ۲۰۱۱ تا می ۲۰۱۳ مطالعه کردند. از زمان زایمان
تمام شرکت‌کنندگان، بیش از ۹۰ روز نگذشته بود و همه به شیردهی علاقه
داشتند.
این
گروه نتایج بررسی مادران دیابتی، مادرانی که به‌جز کمبود شیر مشکل دیگری
ندارند و مادرانی که مشکلات شیر دادن را تجربه می‌کنند، اما از نظر میزان
شیر مشکلی نداشتند را با یکدیگر مقایسه کردند. از زمانی که پژوهشگران به
نشانه‌های اختلال در سوخت‌وساز گلوکز در دوران حاملگی علاقه‌مند شدند، بین
انواع دیابت‌ها تفاوتی قائل نشدند.
امکان
دارد پیش از حاملگی برخی از مادرانی که دیابت بارداری دارند، اختلال
متابولیسم گلوکز تشخیص داده نشده داشته باشند. نتایج نشان داد که حدود ۱۵
درصد از افراد دارای کمبود شیر، سابقه دیابت در طول بارداری داشتند. در
حالی‌که حدود ۶ درصد از مادرانی که مشکلات شیردهی غیر مرتبط با مقدار شیر
داشتند، دیابتی بودند.
