اضطراب چیست؟ انواع، دلایل، پیشگیری و درمان آن
اضطراب
احساسی طبیعی در انسان هاست، که هرکسی در شرایطی از زندگی آن را تجربه می
کند. خیلی از افراد زمانیکه در کار دچار مشکل شده، قبل از امتحان دادن و یا
قبل از گرفتن تصمیم های حساس عصبی و مضطرب می شوند. بااینحال افراد مبتلا
به اختلالات اضطراب ترس غیرمنطقی و نگرانی بیش از حد نسبت به شرایط روزمره
دارند. این احساسات باعث اختلال در زندگی روزمره شده، بسختی کنترل می شوند و
برای مدت طولانی باقی می مانند. اضطراب ممکن است از کودکی در افراد ظاهر
شده و تا بزرگسالی آنها ادامه یابد.
انواع مختلفی از اختلالات اضطراب وجود داشته که بعضی از آنها اختلال هراس و ترس، اختلال وسواس جبری، اختلال تنش‌زای پس از رویداد، اختلال اضطراب اجتماعی، فوبیا و اختلال اضطراب فراگير يا منتشر می باشند.
درمان
اضطراب شامل نوعی روان درمانی که به شما یاد می دهد به چطر موقعیت های
چالش برانگیز را نوعی دیگر دیده و به آن پاسخ دهید، تغییرات سبک زندگی و
اگر لازم بود درمان دارویی می شود. بعضی اوقات اضطراب ناشی از بیماری دیگری
بوده و برای درمان اضطراب باید آن بیماری را درمان کرد.
بدون توجه به اینکه شما مبتلا به کدام نوع اضطراب هستید، بدانید که درمان بشما کمک می کند.
انواع اختلال اضطراب کدام‌اند؟
چندین نوع شناخته شده اختلال اضطراب وجود دارند، که بعضی از آنها شامل:
- اختلال هراس (Panic disorder) – اين
افراد دچار حملات اضطرابی ناگهانی می‌شوند که معمولاً چند دقيقه يا گاهی
بيشتر به طول می‌انجامد. اين حملات بسيار اتفاقی بوده و طوری رخ می‌دهند که
عامل تحريک‌کنندهٔ اصلی مشخص نيست. افراد مبتلا به اين نوع اضطراب اغلب
جوان هستند. احساس تنگی و فشردگی در قفسهٔ سينه، تپش شديد قلب،
عرق کردن، لرزش، گيجی، احساس از دست‌دادن تعادل،… از علايم آن هستند، ولی
اين علايم آنقدر گسترده هستند که افراد فکر می‌کنند دچار سکته قلبی شده‌اند
و می‌ترسند که بميرند. - اختلال وسواس جبری (OCD) – در
اين حالت فرد افکار يا اعمالی را برخلاف ميل خود تکرار می‌کند. اين بيماری
میتواند به صورت وسواس فکری يا وسواس عملی يا هر دو در فرد ظاهر شود. در
وسواس فکری، فرد قادر نيست فکر، احساس يا عقيده‌ای تکراری و مزاحم را از
ذهن خود بيرون کند. افکار وسواسی میتوانند بسيار ناراحت کننده، وحشت‌آور
يا وحشيانه باشد. افکار وسواسی میتوانند باعث شوند که فرد به سمت عادات
وسواسی گرايش پيدا کند، يعنی عمل يا اعمالی را به طور مکرر انجام دهد
(وسواس عملی). مانند شستن مکرر دست‌ها، بالا کشيدن بينی،… اعمال وسواسی
هيچ‌گونه توجيه منطقی ندارند. - اختلال تنش‌زای پس از رویداد (PTSD) – اختلال
تنش‌زای پس از رویداد را به نام سندرم موج انفجار نيز می‌شناسند. اين حالت
مربوط میشود به حادثه‌ای (از قبيل جنگ، تصادفات شديد، سوانح طبيعی،…) که
با استرس شديد هيجانی همراه است و شدت آن میتواند به هر کسی آسيب برساند.
يک دوم افرادی که دچار چنين استرس شديدی می‌شوند علايم مربوط به آن را
(مانند خوابهای تکراری، خاطراتی مبهم ولی فراگيرنده، از دست رفتن تعادل و
پرخاشگری شديد،…) پس از گذشت حدود سه ماه از دست می‌دهند. هرچه اقدام‌های
لازم برای درمان زودتر انجام گيرد، احتمال ابتلا به اختلال استرس پس از
سانحه کمتر میشود. در صورتی که اين حالت بيش از چند ماه طول بکشد، احتمال
اين که تا آخر عمر با فرد باقی بماند بسيار زياد میشود. - اختلال اضطراب اجتماعی – اين
نوع ترس در اواخر کودکی يا اوايل نوجوانی شروع میشود و ترس و شرمساری از
اشتباه کردن، صحبت کردن در جمع، غذا خوردن، سرخ شدن يا لرزش صدا و… در
برابر جمع است و و با خجالت ساده تفاوت دارد. اين حالت اضطراب مانع شناخت
افراد جديد میشود و فرد را به انزوا و گوشه‌گيری می‌کشاند. - اختلال اضطراب فراگير يا منتشر – اين
حالت در افرادی ديده میشود که بهطور مداوم نگران وقوع اتفاقی هستند.
موضوع اين نگرانی‌ها میتواند بسيار متنوع باشد: نگرانی از بيمار شدن
فرزندان، نگرانی از مرگ يکی از آشنايان، نگرانی از ته‌گرفتن غذا،… اين حالت
به مرحلهٔ مقاومت استرس شباهت دارد و خطر چندانی ندارد. از علایم آن
می‌توان تپش قلب، بی‌قراری، خستگی، بی‌خوابی، تنگی نفس، اختلال در تمرکز و
حافظه را نام برد. - ترس های خاص (Specific phobias) – ترس‌های
خاص شايع‌ترين نوع ترس مرضی است که طی آن فرد از مواجهه با بعضی
موقعيت‌ها، فعاليت‌ها يا اشياء اجتناب می‌کند، مانند بعضی از حيوانات
(عنکبوت، موش، مارمولک،…)، بلندی، دريا، خون، مرگ،… هر چيزی میتواند باعث
اين نوع اضطراب (که خطر خاصی به دنبال ندارد) بشود. ترس از مکانهای بسته،
ترس از اجتماع و ترس از مکانهای باز (که افراد مبتلا به آن از حضور در فضای
باز و پر ازدحام و شلوغ و خروج از محيط منزل خودداری می‌کنند. اين اختلال
معمولاً در نوجوانی شروع میشود، ولی سابقهٔ آن میتواند به دوران کودکی و
تجربهٔ اضطراب جدايی در آن زمان برگردد.) از اين نوع اضطراب هستند.
علایم ابتلا به اضطراب
علایم و نشانه های ابتلا به اختلالات اضطرابی بسته به نوع اختلال متفاوت است، بااینحال عموما شامل برخی از موارد زیر می شود:
- احساس هراس، ترس و تشویش
- افکار وسواسی غیرقابل کنترل
- بیادآوری مکرر تجربیات ناراحت کننده
- کابوس های شبانه
- احساس ناتوانی
- رفتارهای تشریفاتی، مانند شستن مکرر دست
- دست های (پاها) سرد و یا عرق کرده
- تنگی نفس
- تپش قلب
- ناتوانی در آرام بودن و لرزش
- خشکی دهان
- بی حسی و یا سوزن سوزن شدن دست ها و یا پاها
- تهوع
- تنش عضلانی
- سرگیجه
- تنفس عمیق و سریع
- احساس خستگی یا ضعف
شما باید زمانیکه احساس می کنید زیادی نگرانید، احساس افسردگی می کنید، فکر می کنید اضطرابتان با بیماری مرتبط است و یا بخودکشی فکر می کنید، به پزشک مراجعه نمایید.
دلایل ابتلا به اختلال اضطراب
دلیل
اصلی اختلالات اضطرابی هنوز معلوم نیست، با این حال اختلالات اضطرابی
همانند سایر بیماری های ذهنی حاصل ضعف شخصی، نقص شخصیت و یا تربیت نامناسب
فرد نمی باشد. هرچه دانشمندان بیشتر
برروی بیماری های ذهنی تحقیق می کنند، واضح تر می شود که خیلی از اختلالات
ذهنی و روانی ناشی از ترکیب عواملی همچون تغییر در فشار و استرس مغز و محیط
است.
مانند
سایر بیماری های مغزی، اختلال اضطراب نیز ممکن است بدلیل مشکلات عملکرد
مغز در زمینه های ترس و احساسات باشد. استرس زیاد و عوامل دیگر می تواند
باعث ابتلای افراد به اضطراب گردد.
عواملی که خطر اضطراب را افزایش می دهند؟
عوامل زیر خطر ابتلای شما به اختلالات اضطرابی را افزایش می دهد:
- زن بودن – زنان بیشتری از مردان با ابتلا به این بیماری شناسایی شده‌اند.
- رویدادهای کودکی –
کودکانی که تحت تجاوز قرار گرفته اند ضربه های روحی دیده‌اند و یا شاهد
وقایع ناراحت کننده بوده‌اند، بیشتر در خطر ابتلا به اختلال اضطراب می
باشند. - استرس ناشی از یک بیماری – ابتلا به بیماری خاص و یا جدی باعث نگرانی شدید در رابطه با مواردی همچون درمان و یا آینده تان می شود.
- جمع شدن استرس – واقعه ای بزرگ و یا کم کم جمع شدن استرس های کوچک زندگی می تواند محرک ابتلا به استرس باشد. (برای مثال نگرانی همیشگی برای وضعیت مالی و یا مرگ عزیزان)
- خصوصیات شخصیتی – افرادیکه خصوصیات شخصیتی خاصی داشته بیشتر از دیگران در خطر ابتلا به اضطراب هستند.
- سابقه خانوادگی اضطراب – افرادیکه در خانواده شان سابقه اختلال اضطراب دارند، بیشتر از دیگران در خطر ابتلا به اضطراب می باشند.
- موادمخدر و الکل – مصرف و یا سوءمصرف مواد مخدر و الکل می تواند باعث بدتر شدن اضطراب شود.
عوارض ابتلا به اختلال اضطراب
ابتلا به اضطراب می تواند باعث ابتلا به سایر بیماری های ذهنی و یا درصورت ابتلا بدتر شدن آنها گردد، این بیماری های شامل:
- افسردگی (که اغلب با اختلال اضطراب رخ می دهد)
- اعتیاد به موادمخدر
- سردرد
- دندان قروچه
- مشکلات روده ها و دستگاه گوارش
درمان اضطراب
دو
درمان اصلی برای اختلالات اضطراب رفتار درمانی (روان درمانی) و درمان
دارویی بوده و معمولا بیشترین تاثیر را ترکیب هردو این درمان ها در پی
دارد. برای یافتن بهترین شیوه درمان برای شما ممکن است پزشک مجبور به
آزمایش چندین شیوه درمانی برروی شما گردد.
روان درمانی
این
نوع درمان که به رفتار درمانی، گفتار درمانی و یا مشاوره روانی معروف است
شامل صحبت با یک روانشناس و یا روانپزشک برای کمک به شما در کاهش اضطراب
تان، می شود.
درمان
رفتار شناختی یکی از موثرترین شکل های روان درمانی برای درمان اختلالات
اضطراب می باشد. در طی این درمان شما می توانید فعالیت هایی ه بدلیل اضطراب
رها کرده اید را دوباره شروع کرده و کم کم اضطراب شما شروع به بهبود
نماید.
درمان دارویی
پزشکان از داروهای ضدافسردگی و کاهش دهنده اضطراب برای درمان این مشکل استفاده می نمایند.
درمان خانگی اضطراب
هرچند
بیشتر افراد مبتلا به اختلالات اضطراب برای درمان و کنترل مشکل نیاز به
روان درمانی و دارو دارند، تغییرات در سبک زندگی نیز می تواند برای آنها
مفید و سودمند باشد. این تغییرات شامل:
- عبادت و رابطه معنوی.
- افزایش فعالیت جسمانی و ورزش.
- اجتناب از مصرف الکل و موادمخدر.
- ترک سیگار و کاهش مصرف کافئین و یا عدم مصرف آن.
- استفاده از تکنیک های ریلکسیشن همچون مدیتیشن و یوگا.
- خواب کافی و آرامش بخش.
- رژیم غذایی سالم و مناسب.
پیشگیری از اضطراب
راهی
برای پیش بینی دلایلی که باعث اضطراب شما می شود وجود ندارد. اما با رعایت
موارد زیر شدت عوامل اضطراب زا را می توانید برروی خود کاهش دهید:
- مصرف محصولات حاوی کافئین همچون قهوه، چای، نوشابه، شکلات و … را کاهش داده و متوقف کنید.
- از مصرف الکل و مواد مخدر اجتناب نمایید.
- زمانیکه
حادثه ای ناراحت کننده برای شما اتفاق افتاد، قبل از اینکه تاثیرش برروی
شما بیشتر شده و درمانش سخت تر شود، به پزشک مراجعه نمایید.
استر
استرس و اضطراب کلماتی هستند که
در زندگی روزمره، برای توصیف حالات و احساسات بسیار استفاده می شوند:. به
طور مثال، به هنگام سخنرانی در برابر جمع، به هنگام امتحان، به هنگام
مشکلات مادی، تاُخیر سر یک قرار، … هنگامی که در شرایطی چون شرایط فوق، در
سخنان خود از این دو کلمه استفاده می کنیم، توجه چندانی به تفاوت موجود
میان آن دو نداریم.
ولی هنگام سخن گفتن از مشکلات روحی شایع در کودکان و نوجوانان، باید
دقیق تر بود و تفاوت میان استرس و اضطراب را به خوبی درک کرد. در روان
شناسی، اضطراب مرحله ی پیشرفته تر استرس مزمن است، که هنگامی به صورت یک
مشکل بهداشت روانی در می آید که برای فرد یا اطرافیانش رنج و ناراحتی به
وجود آورد یا مانع رسیدن او به اهدافش شود و یا در انجام کار های روزانه و
عادی او اختلال ایجاد کند. برای درک بهتر ابتدا استرس (تنیدگی)، و سپس
اضطراب را مورد بررسی قرار می دهیم.
تنیدگی (استرس)
استرس یا تنیدگی یا فشار عصبی، در روان شناسی به معنی نیرو و فشار است.
هر محرکی که در بدن باعث ایجاد واکنش شود، عامل تنیدگی یا استرس زا نامیده
می شود. به عبارتی دیگر، هر عاملی که موجب تنش روح و جسم و از دست رفتن
تعادل فرد شود، عامل تنیدگی است.
تنیدگی واکنش یا واکنش هایی است که در فرد، در اثر حضور عاملی دیگر
(عامل تنیدگی) به وجود می آید تا تعادل از دست رفته را باز گرداند، و باعث
بسیج شدن قوای فرد برای مقابله با آن عامل و آماده باش موجود زنده می شود.
مراحل تنیدگی
تنیدگی معمولاً دارای سه مرحله است:
۱- واکنش اخطار:
مغز پس از دریافت خبر ناخوشایند (عامل تنیدگی)، آن را ثبت می کند و
هیپوتالاموس به تفسیر آن، و سپس به فرستادن اخطار الکتروشیمیایی به غدد
هیپوفیز موجود در مرکز جمجه می پردازد.
این غدد شروع به ترشح هورمونی برای تحریک غدد فوق کلیوی می کنند. به ای
ن ترتیب، هورمون آدرنالین از غدد فوق کلیوی آزاد شده و در جریان خون می ریزد و پیام را به سایر غدد در سراسر بدن منتقل می کند.
در نتیجه، طحال برای عمل بسیج شده و باعث ورود گلبول های قرمز اضافی در
جریان خون می شود. بنابراین، اکسِیژن و غذای اضافی وارد سلول ها می شوند،
قدرت لخته ی خون بالا می رود، کبد مواد قندی و ویتامین ها را رها می سازد،
ضربان قلب بیشتر می شود و تنفس تغییر می کند.
همچنین، خون از پوست و احشا به ماهیچه ها و مغز جاری شده، باعث سردی
دست ها و پاهامی شود، و بدن برای تهاجم یا حمله یا فرار به صورت آماده در
می آید.این مرحله ممکن است از چند دقیقه تا ٢۴ ساعت به طول انجامد.
۲- مرحله ی مقاومت :
طی این مرحله که ممکن است ازچند ساعت تا چند روز طول بکشد، بدن عملاً
برای مبارزه با عامل فشار بسیج است. به همین دلیل به مصرف انرژی فراوان
نیازمند است.
بعد از واکنش و دفع یا حل عامل فشار، بدن احساس خستگی می کند. پس از
مدتی استراحت، متابولیسم (سوخت و ساز) بدن به حالت عادی بر می گردد.
معمولاً دو مرحله ی اول برای بدن مفیدند، چون از طرفی باعث می شوند تا بدن
قوای خود را بسیج کند و در آن شرایط واکنش نشان دهد، و از طرفی دیگر، با
تحریک غدد و فعال شدن هورمون ها، تعادل هورمون ها و دیگر مواد در خون
دوباره بر قرار می شود.
۳- مرحله ی فرسودگی:
در صورتی که شرایط استرس زا بیش از حد طولانی شود، یا به طور مکرر رخ
دهد، یا این که سیستم عصبی بدن نتواند به مرحله ی مقاومت خاتمه دهد و بدن
مدتی طولانی همچنان بسیج باقی بماند(به خصوص در کسانی که اضطراب دارند)،
ذخایر آن به تدریج تمام می شود و بدن در برابر بیماری ها آسیب پذیر می شود.
آنگاه است که فرد دچار مشکلات روانی، نظیر اضطراب، افسردگی، خستگی،
عصبانیت، وسواس، پیری زودرس و … و نیز بیماری هایی جسمی همچون سرماخوردگی،
آنفولانزا، کم اشتهایی، اختلال در هضم، سردرد، فشار خون بالا، سکته ی قلبی،
روماتیسم، میگرن، سرطان، … می شود.
اضطراب 
اضطراب عبارت است از یک احساس منتشر، ناخوشایند و مبهم ترس (هراس) و
دلواپسی، با منشاء ناشناخته که به فرد دست می دهد و شامل عدم اطمینان،
درماندگی و بر انگیختگی فیزیولوژی است. وقوع مجدد موقعیت هایی که قبلاً
استرس زا بوده اند یا طی آن ها به فرد آسیب رسیده است باعث اضطراب در افراد
می شود.
همه ی انسان ها در زندگی خود دچار اضطراب می شوند، ولی اضطراب مزمن و
شدید غیر عادی و مشکل ساز است. تحقیقات و بررسی ها نشان می دهند که اضطراب
در خانم ها، طبقات کم در آمد و افراد میان سال و سال خورده بیش تر دیده می
شود.
علایم شایع اضطراب
– احساس خستگی – عصبی بودن و بی قراری – ترس و نگرانی – بی خوابی یا بد
خوابی – تپش قلب و تنفس نامنظم و سریع – عرق کردن – سردرد و سرگیجه – مشکل
در تمرکز و حافظه – لرزش یا پرش عضلات – تکرر ادرار
علل اضطراب
به طور کلی علل اضطراب به سه عامل زیر بر می گردد:
– عوامل زیست شناختی و جسمانی:
در افراد مضطرب، میزان بعضی از هورمون های موجود در خون غیر عادی است.
بنابراین هر آن چه که باعث اختلال در سیستم هورمونی شود، برای بدن خطر
محسوب می شود. بارداری، کم کاری یا پر کاری تیروئید، پایین بودن قند خون،
وجود غده ای در غدد فوق کلیوی که هورمون اپینفرین تولید می کند و بی نظمی
ضربان های قلب از این عوامل هستند.
– عوامل محیطی و اجتماعی:
عوامل اجتماعی و ارتباطی بسیاری باعث به وجود آمدن اضطراب در افراد می
شود، مانند مشکلات خانوادگی، احساس جدایی و طرد شدگی، … از عوامل محیطی می
توان تغییرات ناگهانی و غیر منتظره را، همچون زلزله، بیماری، مرگ یکی از
نزدیکان، … نام برد.
– عوامل ژنتیکی و ارثی:
یکی از مهم ترین عوامل اضطراب ژنتیک است و احتمال اضطراب در فرزندان افراد مضطرب بسیار بالا است.
البته الگو قرار دادن رفتار پدر و مادر و یادگیری و تکرار کار های آنان
نقش مهمی در اضطراب فرزندان دارد (عامل اجتماعی)، ولی تحقیقات و بررسی های
انجام شده بر روی حیوانات و دو قلو هایی که با هم یا جدا از هم زندگی می
کنند و از والدین مضطرب به دنیا آمده اند، نشان می دهند که عوامل ژنتیکی
نیز بسیار مؤثر اند. با این وجود باور نمی رود که ژن به خصوصی در این مورد
نقش داشته باشد، بلکه ترکیب بعضی از ژن ها چنین پیامدی را به دنبال دارد.
طبق آخرین تحقیقات به نظر می رسد که عوامل ژنتیکی در بعضی انواع اضطراب مانند اختلال هراس و ترس از مکان های باز نقش زیادی دارد.
عوامل جانبی مؤثر در ابتلا به اضطراب
– طبق گفته های بعضی از متخصصان، تغذیه ی نادرست نیز در ابتلا به اضطراب
نقش دارد. کمبود بعضی از اسید های آمینه ، منیزیم، اسید فولیک و ویتامین
B۱۲، باعث تسریع در ابتلا به آن می شوند.
– استفاده از مواد مخدر و دارو های روان گردان
– برخی از ضایعه های مغزی ( که باعث ایجاد علایمی شبیه به علایم اختلال وسواس می شوند.)
انواع اضطراب
به طور کلی اضطراب شش نوع دارد که هر کس می تواند به یک یا چند نوع از آن دچار باشد.
١- اختلال اضطراب فراگیر یا منتشر (Generalized Anxiety Disorder )
این حالت در افرادی دیده می شود که به طور مداوم نگران وقوع اتفاقی
هستند. موضوع این نگرانی ها می تواند بسیار متنوع باشد: نگرانی از بیمار
شدن فرزندان، نگرانی از مرگ یکی از آشنایان، نگرانی از ته گرفتن غذا، … این
حالت به مرحله ی مقاومت استرس شباهت دارد و خطر چندانی ندارد.
از علایم آن می توان تپش قلب، بی قراری، خستگی، بی خوابی، تنگی نفس،
اختلال در تمرکز و حافظه را نام برد.
٢- اختلال هراس (Panic Disorder)
این افراد دچار حملات اضطرابی ناگهانی می شوند که معمولاً چند دقیقه یا
گاهی بیشتر طول می کشد. این حملات بسیار اتفاقی و طوری رخ می دهند که عامل
تحریک کننده ی اصلی مشخص نیست.
افراد مبتلا به این نوع اضطراب اغلب جوان هستند. احساس تنگی و فشردگی
در قفسه ی سینه، تپش شدید قلب، عرق کردن، لرزش، گیجی، احساس از دست دادن
تعادل، … از علایم آن هستند، ولی این علایم آنقدر گسترده هستند که افراد
فکر می کنند دچار سکته ی قلبی شده اند و می ترسند که بمیرند.
٣- ترس های اختصاصی یا ساده (Simple Phobia)
شایع ترین نوع ترس است که طی آن فرد از مواجهه با بعضی موقعیت ها،
فعالیت ها یا اشیاء اجتناب می کند، مانند بعضی از حیوانات (عنکبوت، موش،
مارمولک،…)، بلندی، دریا، خون، مرگ، … هر چیزی می تواند باعث این نوع
اضطراب (که خ
طر خاصی به دنبال ندارد) بشود.
ترس از مکان های بسته (Claustrophobia)، و ترس از مکان های
باز(Agoraphobia، که افراد مبتلا به آن از حضور در فضای باز و پر ازدحام و
شلوغ و خروج از محیط منزل خودداری می کنند. این اختلال معمولاً در نوجوانی
شروع می شود، ولی سابقه ی آن می تواند به دوران کودکی و تجربه ی اضطراب
جدایی در آن زمان برگردد.) از این نوع اضطراب هستند.
۴- ترس های اجتماعی (Social Phobia)
این نوع ترس در اواخر کودکی یا اوایل نوجوانی شروع می شود و ترس و
شرمساری از اشتباه کردن، صحبت کردن، غذا خوردن، سرخ شدن یا لرزش صدا و … در
برابر جمع است و و با خجالت ساده تفاوت دارد. این حالت اضطراب مانع شناخت
افراد جدید می شود و فرد را انزوا و گوشه گیری می کشاند.
۵- اختلال وسواس ( Compulsive–Obsessive Disorder)
در این حالت فرد افکار یا اعمالی را بر خلاف میل خود تکرار می کند. این
بیماری می تواند به صورت وسواس فکری یا وسواس عملی یا هر دو در فرد ظاهر
شود. در وسواس فکری، فرد قادر نیست فکر، احساس یا عقیده ای تکراری و مزاحم
را از ذهن خود بیرون کند.
افکار وسواسی می توانند بسیار ناراحت کننده، وحشت آور یا وحشیانه باشد.
افکار وسواسی می توانند باعث شوند که فرد به سمت عادات وسواسی گرایش پیدا
کند، یعنی عمل یا اعمالی را به طور مکرر انجام دهد (وسواس عملی). مانند
شستن مکرر دست ها، بالا کشیدن بینی، … اعمال وسواسی هیچگونه توجیه منطقی
ندارند.
۶- اختلال استرس پس از سانحه (Post- Traumatic Stress Disorder)
آن را به نام «سندرم موج انفجار» نیز می شناسند. این حالت مربوط می شود
به حادثه ای (از قبیل جنگ، تصادفات شدید، سوانح طبیعی، …) که با استرس شدید
هیجانی همراه است و شدت آن می تواند به هر کسی آسیب برساند.
یک دوم افرادی که دچار چنین استرس شدیدی می شوند، علایم مربوط به آن را
(مانند خواب های تکراری، خاطراتی مبهم ولی فراگیرنده، از دست رفتن تعادل و
پرخاشگری شدید، …) پس از گذشت حدود سه ماه از دست می دهند.
هرچه اقدامات لازم برای درمان زودتر انجام گیرد، احتمال ابتلا به
اختلال استرس پس از سانحه کمتر می شود. در صورتی که این حالت بیش از چند
ماه طول بکشد، احتمال این که تا آخر عمر با فرد باقی بماند بسیار زیاد می
شود.
اضطراب در کودکان و نوجوانان
تشخیص اضطراب و درمان آن در کودکان و نوجوانان بسیار مهم است، چون شخصیت
آنان طی این دوره شکل می گیرد. بسیاری از کودکان زمانی که در شرایط جدیدی
قرار می گیرند، دچار اضطراب می شوند و واکنش های متعددی را از خود بروز می
دهند ( لکنت زبان، آویزان شدن به پدر و مادر، خجالتی شدن، جویدن ناخن، …).
وظیفه ی والدین در این موقعیت این است که با او با صبر و حوصله بر خورد
کنند و به او اعتماد به 
نفس لازم را برای مواجهه با آن شرایط بدهند.
تشویق والدین در ارتباط بر قرار کردن فرزندان با محیط خارج از خانه و
افراد غیر فامیل بسیار مؤثر است. بسیاری از والدین از این احساس فرزندشان
تا روزی که به مشکل برخورند (مثل اولین روز مدرسه) بی اطلاع هستند. یکی از
شایع ترین دلایل دل درد و حالت تهوع که در کودکان دبستانی دیده می شود، ترس
و اضطراب آن ها از مدرسه است.
نگرانی پدر و مادر ( از ورود تازه ی کودک به مدرسه، وضعیت درسی او و …)
باعث انتقال آن به فرزند می شود و اضطراب او را افزایش می دهد. از اختلالات
اضطرابی شایع در کودکان می توان اضطراب اجتماعی، ترس از مدرسه، اضطراب
امتحان و اضطراب جدایی را نام برد.
با بزرگ شدن کودک و پا گذاشتن به دوران نوجوانی ممکن است اختلالات
اضطرابی جدیدی در او پدید آید. در این زمینه می توان به عوامل زیر اشاره
کرد:
– اضطراب ناشی از پذیرفته نشدن از جانب همسالان نوجوانان در این مرحله
از زندگی خویش به شدت به همسالان خود گرایش دارند و به دنبال برقراری
ارتباط و دوستی با آنان هستند.
والدین باید نیاز طبیعی مورد توجه همسالان قرار گرفتن فرزندشان را درک
کنند و برای دوستان او احترام قائل باشند. همچنین حفظ اعتبار و شخصیت
نوجوان در مقابل همسالان بسیار مهم است.
ترس از برقرار کردن روابط عاطفی و اجتماعی و سرزنش های والدین در انتخاب
دوستان به دلیل متفاوت بودن فرهنگ و آداب و رسوم و ارزش های خانواده ها،
باعث اضطراب در نوجوان می شود. برای جلوگیری از پنهان کاری، پدر و مادر
باید در زمان مناسب و با منطق و ملایمت او را متوجه نتایج نامطلوب بعضی از
معاشرت ها کنند.
– تغییرات جسمی نگرانی و اضطراب در این مورد می تواند ناشی از دیررسی یا
زودرسی بلوغ، احساس خجالت، نا آگاهی و یا ترس از شرایط جدید و ناتوانی در
تطابق دادن رفتار خود با این شرایط باشد.
برای جلوگیری از اضطراب، پدر و مادر یا مربیان باید به طور مناسب و
شایسته، نوجوان را (قبل از پیدایش علایم ثانویه ی بلوغ) در جریان مسائل
مربوط به تغییرات جسمانی و آثار روانی آن بگذارند.
– بروز رفتار های پرخاشگرانه مخالفت با افراد مختلف در خانه و یا خارج
از آن، از خصوصیات بعضی از نوجوانان است که ممکن است با پرخاشگری کلامی یا
غیر از آن همراه باشد.
عدم توانایی کنترل این رفتار پرخاشگرانه باعث اضطراب در بسیاری از
نوجوانان می شود. برای جلوگیری از این حالت، تربیت مناسب والدین، مقاوم
ساختن فرزند در برابر سختی ها از دوران کودکی و ایجاد امنیت روانی می تواند
مؤثر واقع شود. امر و نهی های غیر اصولی و محدودیتهای بی مورد در کسب
استقلال و آزادی، باعث تحریک 
عصبانیت و خشم های کنترل نشده در نوجوانان می شود.
والدین باید به نوجوان بیاموزند که به هنگام خشم، منطقی برخورد کند و
بدون توهین و تحقیر دیگران عواطف خود را بیان کند. همچنین باید به او
بفهمانند که نحوه برخورد دیگران با او تا حدی نتیجه رفتار خود او با دیگران
است.
– ترس از مستقل شدن یکی از عمومی ترین نیازهای نوجوانان داشتن استقلال و
آزادی است. کسب استقلال در بسیاری از نوجوانان باعث اضطراب می شود. از
جمله مشکلاتی که طی دستیابی به استقلال در نوجوانان دیده می شود، تضاد و
دوگانگی است. یعنی نوجوانان با این که می خواهند و می دانند که باید مستقل
شوند، از استقلال می ترسند.
ناآگاهی از وضعیت پس از استقلال، یکی از دلایل اصلی این امر است. برای
جلوگیری از ابتلا به اضطراب و دوگانگی، والدین باید به نوجوان اعتماد به
نفس و جرأٔت تجربه کردن دهند و برای او امنیت روانی فراهم کنند. دادن
مسئولیت و فرصت به نوجوان و اجازه ی اظهار نظر و تصمیم درباره ی امور مربوط
به خود، بدون تنبیه و تحقیر او به خاطر اشتباهاتش، باعث می شود تا او از
خطا هایش عبرت بگیرد، راه های مختلف زندگی را بیاموزد و برای مستقل شدن
آماده شود.
راه های پیشگیری از اضطراب
برای جلوگیری از اضطراب راه های فراوانی وجود دارند که در افراد گوناگون
مختلف اند. از عمومی ترین راه ها می توان موارد زیر را مثال زد:
۱- رژیم غذایی سالم استفاده از غذا های متنوع و حاوی انواع مواد لازم
برای بدن به میزان متعادل در حفظ تعادل بدن نقش اساسی دارد. مصرف غذا های
پر چرب و شیرین، مقادیر زیاد نمک و کافئین و استفاده ی بیش از حد از
ویـتامـینهای A، D ،E و K که با ذخیره شدن در بدن می توانند اثرات سمی
داشته باشند، باعث به وجود آمدن اختلال در بدن می شوند.
نوشیدن حدود دو لیتر آب به طور روزانه ضروری است. عدم پر خوری و حفظ وزن متعادل به سلامت بدن و روح کمک می کند.
۲- فعالیت بدنی به طور منظم ورزش کردن به خصوص ورزش کردن به طور منظم
یکی از راه های پیشگیری و درمان اضطراب است. پژوهشگران به این نتیجه رسیده
اند که پیاده روی تند و سریع به مدت ۴٠ دقیقه میزان اضطراب را بهطور متوسط
تا ١۴ درصد کاهش میدهد.
به علاوه، ورزش کردن باعث بالا رفتن کارایی دستگاه تنفسی و گردش خون،
حفظ تعادل وزن و شادابی فرد می شود. ورزش هایی نیز چون یوگا باعث افزایش
آرامش می شوند و در جلوگیری از اضطراب بسیار مفیدند.
٣- افزایش اعتماد به نفس اعتماد به نفس بالا باعث می شود تا بدن بتواند
از حداکثر از نیروی خود برای مقابله با استرس استفاده کند. به این ترتیب
فرد کمتر دچار مشکل میشود.
۴ـ عدم گوشه نشینی و اجتماعی بودن هنگامی که افراد دچار فشار روانی می 
شوند، بهطور غریزی از صحنه عمل و اجتماع کنارکشیده و به گوشهای پناه می برند، در حالی که گوشهگیری باعث تشدید استرس می شود.
ارتباط با افراد و دوستان، به خصوص کودکان که میتوانند فرد را به خنده
وادارند، باعث از یاد رفتن نگرانی حتی برای مدتی کوتاه می شود.
۵ـ حمایت اجتماعی وجود حمایت اجتماعی در زندگی هر فرد باعث میشود تا او
در مقابل بحرانهای زندگی برای دفاع از خود سپری داشته باشد که به آن تکیه
کند.
حمایت اجتماعی، احساس امنیت و اعتماد به نفس افزایش میدهد و فرد را در مقابل استرس و فشار روانی مقاوم تر می سازد.
۶ـ اندیشیدن به زمان حال اندیشیدن به زمان حال و کنار گذاشتن رؤیا ها و آرزو
ها برای موقعیت های مناسب تر آرامش ذهنی را افزایش می دهد. همچنین مشغول
کردن ذهن به کاری که در حال انجام است و فکر نکردن به زمینههای اضطرابزای
آن بسیار مؤثر است.
۷ـ کسب اطلاعات در مورد شرایط تنش زا بی اطلاعی از موقعیت فشارآور باعث
استرس و اضطراب بیش تری در افراد می شود. کسب آگاهی و اطلاع از شرایط و
مواردی فرد که با آن ها مواجه خواهد شد سبب میشود که کمتر دچار نگرانی و
دلواپسی شود.
به طور مثال در جریان گذاشتن بیماران از نحوه ی عمل و درد های پس از آن باعث می شود تا آنان کمتر دچار اضطراب شوند.
٨ـ خندیدن مطالعات نشان می دهند که خنده از سالمترین راه های جلوگیری از
فشار روانی است. طبق تحقیقات انجام شده، به هنگام خنده، جریان خون در مغز
افزایش یافته و هورمونی ضد درد (که باعث احساس خوشی و سلامتی در شخص می
شود) در مغز آزاد میشود و میزان هورمونهای استرسزا در خون را پایین میآورد.
٩ـ ابراز هیجان بر روی کاغذ متخصصان معتقدند که نوشتن ساده ی هیجانات و
احساسات بر روی کاغذ موجب تسکین فشارهای روانی ناشی از رویدادهایی چون از
دست دادن شغل، مشکلات خانوادگی و … میشود .
درمان اضطراب
در بعضی از موارد اضطراب بدون نیاز به مراجعه به پزشک میتواند درمان
شود. به این موارد، اضطراب طبیعی می گویند که طی آن اضطراب به خوبی توسط
بیمار کنترل و برطرف میشود (مثل ترس ناشی از امتحان). در چنین شرایطی
اضطراب میتواند توسط اعمال و روشهایی از قبیل حمام گرفتن به مدت طولانی،
تنفس عمیق، صحبت کردن با شخصی مورد اعتماد، استراحت در یک اتاق تاریک و …
تحت کنترل درآید.
مراجعه به پزشک زمانی ضروری می شود که خود درمانی فرد جواب ندهد، یا فرد
دچار هراس بیش از حد یا علایمی جدید و غیر قابل توجیه شود. در آن صورت
پزشک درمان دارویی یا درمان غیر دارویی (روش های کلاسیک) را به او پیشنهاد
می کند.
از دارو هایی که امروزه برای درمان اضطراب مورد استفاده قرار می گیرند
می توان پروزاک (Prozac)، دارو هایی از خانواده ی بنزودیازپین ها (برای مدت
کوتاه)، سرتالین (Sertaline) و … را مثال زد. عده ای از متخصصان استفاده
از بعضی از این دارو ها را (مانند پروزاک، که طبق تحقیقاتی که به تازگی
انجام شده است احتمال خودکشی در جوانان را افزایش می دهد) توصیه نمی کنند و
درمان های غیر دارویی را پیشنهاد می کنند.
در این زمینه می توان تن آرامی (آرام سازی، Relaxation)، حساسیت زدایی،
توقف تفکر، سرمشق دهی و … را مثال زد. در این روش ها به بیمار آموزش داده
می شود که بدن خود را برای مقابله ی مؤثر و مستقیم با عوامل تنشزا آماده
کند.
