خدمت سربازی به روایت شعر /طنز
الا ای پادگــــان خشــک و ســوزان
دل ما را تو باز کـــردی پریشــــان
دم دروازه شـــــهـر کــــه رســــیدیم
صدای طـــبـــل و شیــپور راشنیدیم
همه گفتیم که این طـبل نظـــام است
از این پس زندگی بر ما حرام است
به پادگان رفـــــتیمو محیطـــو دیدیم
هــمه با هــم از جامــون پریـــدیـــم
تـو حــــین صحـبت و همــهـمــه ها
یــــکــی آمــد بلند داد زد خـــبــرداربه خـط کردن تراشــیدن ســـــرم را
لـــباس آشــــخوری کـــردن تـنـم را
لـــباس ســربازی فــانـوســخه داره
دل ســربـاز هزار تا غـصـــــه داره
از آنوقت بود که آموزش شروع شد
خوشــــی و شل بودن با هم تموم شد
شــــــب اول که دادن نــون خالــــی
شـدم سرباز نــیـروی انتظـامـــــــی
شــــــب دوم زدن شاخـم شکـستـــن
در اینجا یـقـــــلوی دادن به دســـتـم
شــــــب ســوم سر پست خوابـم آمد
نــوازشــــهای مــــــــادر یادم آمـــد
چــرا مادر مرا بیست ســـاله کردی
مــیـان پــادگـان آواره کـــــــــردی
خوشـــا روزی که من 5 ساله بودم
درون کـــوچــــــه ها آواره بــــودم
بسوزد آنکه ســـربازی به پـــا کرد
تمام مادران را چشم به راه کــــــرد
ار آنروزی که سربازی شروع شد
ستم بر مـــا نـشد بر دخـتـران شــــد
بدو رو میبرن مـا را به مـــیــــدان
پا مــرغی میارن ما را به گـــــردان
درخـــت پـــادگـان رنگ بــلـــوره
قـــدم آهـسـته تو مـیـدون بــــه زوره
بسوزد پادگان خشـــک و خالـــــی
بـیـگــــــــاریش کــرده ما را فراری
نوشتم نامـــــه ای با برگ چایــــی
کــــــــلاغ پر میروم مـــادر کجایــی
خدمت سربازی
هر کدام از ما روزی داشتیم تقدیر
میان دهه 70 و 80 میان کتاب و تحصیل
روزهای مشترک ملی
روزهای تعطیلی در تقویم
روزی که برگ سبز به دستمان رسید
اراک ؛پادگان مالک منزل شد
روزی که عزم قدس کردیم ؛ خانه مان جهاد شد
روزهای سخت تقویم
و
ساعت های سخت در ماه خدا
و
دقایقی خواب بردنت سر کلاس
رفتن درون خاطرات مثل یک خودکار
ناگهان پرتاب سر ماژیک
بیدار باش ناگهان ، تهدید
حسرت خوابیدن بعد نماز صبح
صدای سوت ؛ تو را از خواب می کند بیدار
صدای سوت مسعود ؛ دل را کی کند هوشیار
خدایا صدای صف جمع است یا افطار
نه بابا ؛
صدای بیرون باش صدای آمار است
دوباره اول صبح ست
دوباره باید رفت صبحگاه
دوباره باید شنید حرفهای تکراری
