اتفاقات بد روزمره را در ذهن مرور نکنید
یک روانشناس تاکید کرد: مرور ذهنی اتفاقات بدی که در طول روز برای‌مان رخ میدهد، آرامش‌مان را مختل می‌کند.
نسیم سهیلی در گفت‌وگو با خبرنگار «اجتماعی» خبرگزاری دانشجویان ایران
(ایسنا) منطقه زنجان، با تاکید بر اینکه باید مسایلی که باب میل‌مان نبوده و
قدرتی برای تغییر دادن آنها نداریم را به حال خود رها کنیم، گفت: یکی از
مواردی که آرامش ما را مختل می‌کند فکر و ذهن ما است و در واقع ما باید
بتوانیم با کنترل ذهن خود در راه آرامش گام برداریم.
این روانشناس ادامه داد: در واقع وقتی اتفاق ناخوشایندی برای‌مان رخ
میدهد و ما در ذهن‌مان چندین و چند بار آن را مرور می‌کنیم، با هر بار
مرور تلخی آن پیشامد را یادآوری کرده و تیشه به ریشه آرامش‌مان می‌زنیم که
همین امر موجب می‌شود یک پیشامد کوچک یک آشفتگی بزرگ به بار بیاورد.
وی در ادامه افزود: همچنین برای دستیابی به آرامش لازم است که در مورد
خودمان و توانایی‌هایی که داریم واقع‌بین بوده و انتظاراتی که از خود داریم
و برنامه‌ریزی‌هایی که بر آن اساس انجام می‌دهیم نیز با منطق سازگار باشد.
سهیلی تصریح کرد: شناخت منطقی توانایی‌ها و نقاط ضعفی که داریم موجب می‌شود
از خود توقع نامعقول نداشته و زمینه را برای دستیابی به آرامش فراهم کنیم.
این روانشناس همچنین در خصوص دستیابی به آرامش، تاکید کرد: بهتر است عشق و
علاقه خود را بی‌قید و شرط نثار دیگران کنیم. یعنی از هیچ‌کس توقع نداشته
باشیم آن‌طور که باب میل ما است رفتار کنند و به همان میزان که از ما محبت
دریافت می‌کنند جبران کنند، چرا که ما تنها مسوول رفتار خودمان هستیم.
وی یادآور شد: در واقع ما می‌توانیم با بازسازی افکار به باورهای غلط خود
جامه جدید بپوشانیم. تصور اینکه می‌توانیم همه اطرافیان‌مان را تغییر دهیم
تصور غلطی است، چرا که ما تنها می‌توانیم روی دیگران تاثیرگذار باشیم. پس
بهتر است تنها در مورد افکار و نوع رفتار خود تجدید نظر کنیم، چرا که این
امر موجب می‌شود اطرافیان‌مان هم خودشان را با رفتار جدید ما سازگار کنند.
چگونه خاطره های بد را از یاد ببریم؟
در تحقیقی که در دانشگاه کلـورادو انـجام گـرفت، مشخص شـد که افراد
میتوانند توانایی سرکوب خاطرات احسـاسی را در خـود ایجاد کنند. ایـن تحقـیق
فـعالیـت مـغز را در افراد تحـت آزمـایش کـه برای سرکوب خاطرات مربوط بـه
تصـاویر منـفی تعلیم دیده بودند، مـی سنجـید و دو مکـانیـزم را در قسـمت
جلـو مـغز نشـان داد. ایـن تحقـیـق مـی تـوانـد بـه متخصصین بـالینـی کـمک
کنـد روش هـای درمانی
جدیدی برای آنها که قادر به سرکوب خاطرات ناراحت کننده خود نیستند و با
بیماری های اختلالات استرس، ترس مفرط، افسردگی، اضطراب، و سندرم وسواس در
ارتباط است، ابداع کنند.
محقق این تحقیق می گوید، “ما در این تحقیق نشان می دهیم که افراد می
توانند با تمرین برخی خاطرات خود را در یک زمان خاص سرکوب کنند. ما تصور می
کنیم به مکانیزم های عصبی آن دست یافته ایم و امیدواریم که این یافته های
جدید و تحقیقات آتی، به رویکردهای درمانی-دارویی جدیدی در درمان انواع
مختلفی از اختلالات احساسی ختم شود.”
“طی مرحله تمرینی این تحقیق، از شرکت کننده ها خواسته شد 40 جفت مختلف
تصویر را به ذهن بسپارند که هر جفت از یک صورت انسانی و یک تصویر اخلال گر
مثل یک تصادف اتومبیل، یک سرباز زخمی، یک صحنه قتل وحشیانه، یا صندلی
الکتریکی ساخته شده بود.”
بعد از به خاطر سپاری هر جفت، از شرکت کننده هاخواسته می شد به طریقی
خاص به عکسها نگاه کنند و از آنها mri گرفته می شد. او می گوید، “فقط
تصاویر صورت های انسانی به آنها نشان داده می شد و این خودشان بودند که می
توانستند تصمیم بگیرند به تصویر اخلال گر فکر کنند یا نکنند.”
“اسکن های مغزی گرفته شده طی این تحقیق نشان دهنده هماهنگی سرکوب حافظه
ای بود که در قشر جلویی مغز ایجاد می شود. تیم تحقیق کشف کرده
است که دو قسمت خاص از قشر جلویی مغز، هیپوکامپ و آمیگدالا، که در یادآوری
های تصویری رمزگذازی حافظه و بازیابی، و بازده احساسی دخیل هستند، در کنار
هم برای سرکوبی خاطرات کار می کنند. این نتایج نشان میدهد که سرکوبی
خاطرات، حداقل در افراد غیر-روانپزشکی، تحت کنترل بخش جلویی مغز، اتفاق می
افتد.” این تحقیق نشان داده است که شرکت کننده ها روی خاطرات احساسی
خود خوب تسلط داشته اند. و با بستن یک قسمت خاص از آن خاطرات، کاملاً می
توانستند پروسه بازیابی برخی خاطرات خاص را متوقف کنند. محققان تصور می
کنند که سرکوب کردن خاطرات می تواند یک ویژگی کاملاً مثبت باشد.
خاطرنشان می کنند که، “مشخص نیست که یک خاطره احساسی بسیار آسیب زا مثل
یک تصادف شدید، تا چه حد خود را در مغز انسان نشان می دهد. مواردی هم وجود
دارد که ممکن است فرد برای سرکوب کردن یک خاطره خاص، نیاز به هزاران بار
تمرین دارد.”
“بحث خاطرات سرکوفته که روانشناس معروف دکتر سیگموند فروید نیز روی آن
کار کرده است، بحثی بسیار جدال انگیز است. امروزه بحث زیادی در این مورد
وجود دارد که آیا می توان خاطرات سرکوفته را برای خاطرات خنثی شده استفاده کنیم یا نه.”
“تصور می کنم که مهمترین مسئله دراین زمینه این است که افراد مکانیزم
های عصبی مشخصی دارند که به دانشمندان این امکان را می دهد رویکردهای
درمانی-دارویی جدیدی برای آندسته از افرادیکه از احتلالات احساسی رنج می برند، کشف کنند.
